Ik zei tot voor kort ook dat ik weer voor pijnbestrijding zou kiezen - maar nu lees ik in het Borstvoedingsboek van Stefan Kleintjes (en Mary nogwat) dat dat problemen veroorzaakt met het goed op gang komen van de borstvoeding! En ik héb me een problemen gehad in het begin! Dus nee, volgende keer lekker weer een TENS maar als het even kan, géén infuus!
In principe hoef ik geen pijnbestrijding. Ik kijk ook totaal niet tegen de bevalling op. Maar ik wil wel in het ziekenhuis bevallen en ik sluit pijnbestrijding dan ook niet volledig uit. Stel dat ik in het ziekenhuis op een bepaald punt echt zoiets heb van 'aaaaaaah het gaat gewoon helemaal niet meer' of iets dergelijks dan zou het goed kunnen dat ik op dat moment besluit om er wel voor te gaan. Maar misschien valt het allemaal wel mee en denk ik uberhaupt niet eens aan die mogelijkheid. Mijn moeder had hele makkelijke bevallingen dus ik vind dat je daar moeilijk van tevoren uitspraken over kan doen.
Mijn bevalling heeft wel wat van dreames op pag. 1. Ik kreeg ook een onwijze weeenstorm (ik zat aan het infuus) en na een paar uur hou je dat echt niet meer vol. Toen hebben ze mij ook de ruggenprik aanbevolen. Dat was wel een opluchting want na ongeveer 8 uurtjes na de ruggenprik was hij er pas. Maar in eerste instantie wilde ik gewoon thuis bevallen en geen pijnbestrijding. Helaas weet je nooit hoe een bevalling/zwangerschap loopt. Bij de volgende wil ik wel graag weer thuis.
Ik vond het een heel fijne gedachte dat het altijd een optie zou zijn, als ik het nodig zou vinden. Dat heb ik ook vooraf zo met de VK besproken en bij het zkh geinformeerd of het daar 24 uur per dag zou kunnen. Uiteindelijk ben ik thuis bevallen en ging het prima. Net voordat de VK voor de 2e (en laatste) keer kwam had ik wel zodanig pijn dat ik dacht: dit trek ik echt niet! Als ze zegt dat ik nog maar 4 cm of zo heb, dan wil ik NU naar het ziekenhuis voor een prik! Maar toen had ik dus al volledige ontsluiting (geen wonder dat ik het niet meer hield... m´n lijf was al begonnen met persen). En dus geen pijnbestrijding nodig gehad (het had ook niet meer gekund). Maar nogmaals: het feit dat het kon, heeft mij vooraf veel rust gegeven.
ik had een redelijk ' snelle' bevalling, alleen een megalange wee/weenstorm van zo'n drie uur. Het is dd zo dat als het je lukt je ' over te geven' aan de weeen het te doen is, maar ik was soms te eigenwijs en ging in verzet en dan duurt het lang hoor. ik heb een ruggeprik gekregen, en op zich duurde dat een uur maar ik ben toen zo goed bijgekomen dat ik daarna toch weer energie had om te persen. En door die ruggeprik het laatste deel van mijn ontsluiting kado gekregen, ik wil nooit anders meer ! Persen vond ik hel trouwens, maar meer omdat ik het idee had dat ik het ' verkeerd' kon doen en ook weer in verzet ging in sommige weeen. Maar echt, ik vond die ruggeprik echt zo fijn! Het levert je net dat beetje energie op dat je nodig hebt om te kunnen persen.
Ben je niet bang dat je teveel gaat missen? Het lijkt me vreselijk als ik de eerste keer mijn kindje vast houdt en ik ben half van de wereld door de drugs. Dan wil ik wel graag helder van geest zijn. Dat is zo'n super mooi moment! En je lichaam zorgt ook voor natuurlijke pijnbestrijding....ik zou het dus niet doen.
Nou, dat had ik dus door pethidine. Ik was wel ontzettend blij, maar meer omdat alles achter de rug was en ik geen pijn meer had, maar het gevoel van je kindje voor het eerst vasthouden, daar weet ik niets meer van. Ik had daar totaal geen gevoel bij. Dus nooit meer. Maar het is helemaal goed gekomen hoor Dat gemiste gevoel heb ik dubbel en dwars, rond en vierkant ingehaald
Ik had pijnbestrijding d.m.v. Remifentanil. Dat is binnen 4 minuten na het stopzetten van het infuus uitgewerkt. Dus pijnstilling, maar toch 100% helder als het kindje geboren wordt!
Ik heb een ruggeprik gehad en was hierdoor juist heel helder! Doordat ik met het infuus ben ingeleid, kreeg ik een weeenstorm van 10 uur. Na 1 uur van constant weeen wist ik van voren niet meer of ik van achteren nog leefde zeg maar. Ik was compleet in paniek en hyperventileerde zo erg dat ik me er nog maar weinig van kan herinneren, behalve de vreselijke pijn natuurlijk... Na de eerste 5 uur was ik maar 2 cm opgeschoten en na de ruggeprik ging ik in 3 uur naar 10 cm. En ik was dankzij de pijnbestrijding heel relaxed en focused. Ik weet natuurlijk niet hoe het met andere pijnbestrijding is, maar ik weet wel dat ik de geboorte van mijn zoontje zonder die ruggeprik echt niet zo mooi had kunnen ervaren.
Ik zie willen bevallen zonder pijn als een marathon willen lopen zonder moe te worden. Andere overeenomst is dat je bij alletwee weet dat het iets tijdelijks is en dat je ergens naar toe werkt. Je weet dat het stopt als je over de finish komt, al zul je dan wel uitgeput zijn. Maar het maakt natuulijk ook uit hoe het gaat, ook weer bij beide situaties het geval. Als je een marathon in 40 graden moet lopen of berg op is het wat anders dan op een rustige lentedag in Holland. Het ene is te doen, het andere niet. En wat nog wel of niet meer te doen is merk je pas als je er mee bezig bent, is vooraf niet in te schatten en per persoon verschillend. Er zijn mensen die marathons lopen in de Sahara of bergen op rennen, maar de meeste mensen houden dat niet vol. Bij een bevalling weet je alleen vooraf niet wat voor weer en hoe vlak de weg zal zijn. En als je nooit hard hebt gelopen weet je niet wat je aan kunt.
Mooi gesproken en zo is het precies. Ik zag pijnstilling als optie, voor als het écht niet meer ging (eerlijk is eerlijk: ik was erg bang voor een ruggeprik dus zag dat eigenlijk niet als optie). Maar ervan uitgaan dat je het niet gaat trekken is ook niet goed. Zie hoe het komt...
Afgelopen donderdag ben ik bevallen van een prachtige zoon. In eerste instantie wilde ik graag thuis bevallen, maar de rug-weeen werden zo heftig en het duurde zo lang, dat ik om pijnbestrijding heb gevraagd. Gelukkig heb ik deze ook gekregen en het was ideaal! Ik kreeg middels een pompje de pijnbestrijding en dat hielp me ontzettend goed. De weeen voel je nog wel, maar de scherpte is er wel af. Veel succes en laat je niet gek maken he!
Zo als het er nu voor staat wil ik zonder pijnbestrijding bevallen, omdat ik ook thuis wil bevallen. Maar ik sluit niet uit dat ik er niet om vraag als ik het niet meer trek. Zie ook niet op tegen de bevalling en heb er ook geen angst voor, laat het allemaal wel over me heen komen
Hier weer een ervaringverhaal - misschien heb je er iets aan. 18 uur duurde mijn 1e bevalling met continu om de 4 minuten een wee. Weeën begonnen in mijn rug en eindigden in mijn bovenbenen. Ik kreeg morfine vanaf het begin en voelde geen verschil: het was om de scherpe randjes ervan af te halen zodat ik een beetje kon slapen, maar ze hadden me net zo goed niks kunnen geven hele nacht liggen kreunen van de pijn. Pas toen ik remyfentanil kreeg gedurende 1 uurtje (mbv pompje die jezelf kan bedienen) voelde ik verschil en kon ik zelfs weer beetje praten en bijkomen. Jammer genoeg werd het na een uurtje eraf gehaald (medisch personeel had indruk dat het niet goed was voor de baby) en kreeg ik telkens valse hoop op een ruggeprik - uiteindelijk mocht ik persen en toen was het binnen 20 minuten over (de pijn). Dus, mijn conclusie je kunt wel aangeven dat je pijnbestrijding wilt, maar reken er niet op dat je het ook echt krijgt en dat wanneer je het krijgt het een wondermiddel is. In Nederland doet bevallen gewoon verdomde pijn! Goede nieuws is dat je het wel aankunt, je bent sterker dan je denkt! Ik was ook bang, maar op het moment zelf raak je in een soort trance en kun je je er het beste aan overgeven.
Hoi, ik was ook erg bang voor de pijn, dacht het ook echt niet te kunnen.. Ik mocht dus een ruggeprik omdat ik ok psychische klachten had. Maar ik gebruikte bloedverdunners en de kans dat ze hem konden zetten was klein. En inderdaad ik had net mijn bloedverdunners gebruikt toen de bevalling op gang kwam. Ik dus erg terleurgesteld en bang voor de bevalling. Maar het ging toch super zonder pijnbestrijding, maar ik mag dan ook niet klagen na 4 uur weeen en 2 uur persen. Ik kan mij echt goed voorstellen als je wel pijnbestrijding wilt, maar wil ook moed geven, je lichaam kan het echt aan! sterkte!
ik was voor de petjadine ....maar tijdens de bevalling heb ik geen sec aan pijnbestrijding gedacht 2 dagen later kwam ik er pas achter dat ik het zonder pijnbestrijding had gedaan
Ik ging er vanuit dat ik het gewoon zonder pijnbestrijding zou doen. Maar na 14 uur rugweeen om de 3-4 minuten kon ik het niet meer houden. Ik zei zelf dat ik van het gebouw wilde springen om geen pijn meer te hebben. De pijn was afschuwelijk dacht dat mijn rug ieder keer langzaam werd gebroken. Na 14 uur had ik ook maar 3 cm ontsluiting en ik had ook al weeenopwekkers enz maar niks hielp. Dus na 14 uur eindelijk een ruggeprik gekregen. En ik ging van 3 cm naar 9 cm in 30 minuten tijd Gelukkig had ik geen pijn meer en ik heb alles bewust meegemaakt.
bij mn 1e kreeg ik pethedine, mn bevalling duurde totaal 38 uur had al 2 nachten niet geslapen, voordat ik de prik kreeg zat ik nog maar op 2 cm daarna werd ik zo rustig en kon eindelijk wat slapen had ik 8 cm, heb nu ook al aangegeven bij mn VK dat ik de pethedine graag wil krijgen wanneer ik deze nodig ga hebben
Hallo! Ik heb na de vorige bevalling, besloten dat ik bij de volgende bevalling voor pijnbestrijding ga... Ik heb bij de bevalling van Tamara 16 uren in zware weeen gelegen, ontluiting vorderde niet, uiteindelijk 1,5 uur geperst en toen is Tamara gehaald met de vacuumpomp. Ik had enorme ween-stormen. Moet er wel bijzeggen dat ik het halverwege niet meer trok, en heb toen pijnstilling in de vorm van pethidine gehad. Dat was heerlijk, ik voelde de weeen nog wel een beetje, maar lag tussen de weeen door te doezelen...heerlijk! Jammer dat die prik na 2 uren al uitgewerkt was, toen ik om een nieuwe vroeg, zat m'n ontluiting al op 7 cm, dus mocht het niet meer... Ik kan van mezelf beslist zeggen dat ik niet kleinzerig en toen ik van Tamara lag te bevallen had ik echt zoiets van...jeetje wat doet dit zeer! En het hoeft niet zeer te doen, dus waarom mezelf een volgende keer zo pijnigen. Nee, geef mij maar een ruggeprik de volgende keer! Liefs Elly.