Lieve Majo, Jeetje wat naar dat je broer zo gereageerd heeft, zodanig dat je af toe zelfs twijfelt. Wat voor opmerking was dat?? Ik zit te denken of ik destijds twijfels had Natuurlijk had ik die, maar ben ik gewoon helemaal vergeten. Eenmaal B.eau in m'n armen en alle twijfels die ik ooit had waren weg! Dat was trouwens als met de zwangerschap zo hoor. Alleen toen nog de twijfel van of ik mezelf zou herkennen ja of nee in B.eau. Ja dus hihi. Maar dat was/is ons kindje! Onze koning (want zo ontzettend gewenst). Wij kregen (en krijgen zelfs) ook wel 's opmerkingen van mensen die zeiden: goh, zou ik nooooiiit kunnen. Mensen die niks weten van de mmm. Mensen die niet weten hoe het is om mogelijk kinderloos te blijven. Mensen die al kinderen hebben. Dat soort mensen. Die dus zonder nadenken en zonder zich echt in te leven gelijk al dit uitspreken. Spreek je twijfels uit. Praat erover met je man. Ik deelde alle gedachten die ik had. En kon veel kwijt op het forum 'geen enkele zaadcel gevonden'.
Majo heel erg heftig meid! En vooral respectloos van je broertje. Weet je wat het is meid mensen die niet in die positie zitten hebben makkelijk l*llen! Ook hier reageerden wel mensen van pfff van een vreemde man en pfff zou ik nooit doen. Wat weten jullie er nou van?????? Hebben jullie in de positie gezeten nee. Al die moeite al moeten doen voor een kindje nee. Ik denk dat je twijfels komen gewoon idd wat gaan mensen zeggen. En gaat het lijken. Nou zoals zonnestraal zegt tuurlijk denk je er wel eens aan!! Ik heb al gedroomd toen ik zwanger was van seyhan dat er een donker kindje uitkwam hihih. Dat was moeilijk uitleggen heh. Maar als je het kindje eenmaal voelt en ziet ben je verkocht! Ik kan niet zeggen welke keuze qua welke donor dat je moet maken. Die van mij is anoniem. Maar ik wil straks wel graag bij hun laten bloedprikken ( zijn van dezelfde donor maar oke) van waar de donor komt. Dat kunnen ze schijnbaar in bloed zien nu. Of hij spaans, italiaans, grieks ( hoogstwaarschijnlijk ) of zo is. Dan kan ik hen nog iets zeggen. Maartje jeetje wat een gezeur van dat zh!! Slim dat jullie naar een ander zh gaan!
@Tauret: hartelijk dank voor jouw tip! Ik ken idd het artikel. Alleen ben je natuurlijk in DD wel overgeleverd aan artsen die daar anders over denken. Dus wat doe je dan? Creatief omgaan met de waarheid? Gent is voor ons geen optie gezien de afstand. Wij wonen in Noord-Nederland, en DD is voor ons al 3 uur rijden enkel reis. Op dit moment is mijn cyclus nog helemaal niet op gang gekomen (althans ik heb nog niet gemenstrueerd) omdat ik nog volledige bv geef. Dus dat gebeuren moet eerst weer op gang komen. Ik wil iig een halfjaar volledig bv geven (over een week of 3 is ze een halfjaar) en dan beginnen met bijvoeding (rapley- of kleintjesmethode). @majo: ja, wij kennen elkaar van het DD-topic. Ik wist al toen ik nog zwanger was dat ik dat nog wel een keer wilde. Maar ja, meisjes in de MMM hebben niet zo veel te willen. En ik ben diep dankbaar dat we ons meisje hebben gekregen. Maar toch kriebelt het nog, nou ja, ik hoef jullie hier niks uit te leggen. Wat fijn, zo'n topic. Voel me in het DD-topic wel eens bezwaard om over een wensbrusje te schrijven. Wat jammer dat jouw broertje zodanig reageerde dat jij nu twijfelt. Ik heb geen ervaring met een donortraject, maar het lijkt mij het belangrijkst dat je je hart volgt. Als jij en je man maar op 1 spoor zitten. Sterkte met wikken en wegen.
@Stiertje: Ik heb 6 maande exclusief BV gegeven en daarna nog tot en met de dag dat mijn meisje 18 maanden was. Ik heb tijdens de BV twee ivf's gedaan. In DD. Tsja... Volgens Überhaupt S. moet je inderdaad afgebouwd zijn. Ongeacht of je wel of geen cyclus had. Ongeacht hoe hoog je prolactine waarde is. Bij mij is sprake van POF. Desondanks kreeg ik tijdens de BV, de exclusieve en volledig op verzoek BV met 2.5 maand na bevalling alweer een cyclus. Een cyclus om door een ringetje te halen. Via mijn internist heb ik regelmatig m'n prolactine laten prikken. Toen ik weer pogingen deed was m'n prolactine waarde niet van een niet borstvoedster te onderscheiden. Ik had er een hoop over gelezen: nationale en internationale bronnen en ben ook met Prof. De S. uit Gent gaan mailen. Door dit alles durfde ik het aan. Ik had genoeg melk afgekolfd voor de eerste poging zodat mijn meisje mijn melk tijdens de poging kon drinken. De melk die ik kolfde tijdens die poging gooide ik weg. Ik kolfde om mijn productie in stand te houden. Bij die tweede poging was mijn dochter ook groot genoeg om de melkbehoefte aan te vullen met (volle bio, niet KV ofzo) melk. Toen die pogingen mislukten ben ik een half jaar later met DHEA gestart. Daardoor moest ik wel stoppen met de BV. Ik moest dat drie maanden slikken en drie maanden afkolven en daarna weer een kindje proberen aan de borst te krijgen zag ik niet zitten. Dat de pogingen tijdens de BV mislukt zijn wijt ik niet aan de BV. Mijn bms was steeds dik genoeg. En de poging zonder BV was m'n meest waardeloze poging ooit. Dat het bij mij niet meer gelukt is ligt aan de kwaliteit van mijn eicellen. Ik zou als ik het over zou moeten doen weer zo hebben aangepakt. Met als enige verschil dat ik niet weer voor een ivf zou stoppen met de BV zoals ik toen met die DHEA had gedaan.
@Majo: je hebt helemaal gelijk wbt 'normaal gaan'... Ik was er dan ook even flink ziek van. Maar bij mij werkt het zo dat direct na een tegenslag bij mij ook veel vechtlust boven komt. Direct na het telefoontje ben ik contact gaan opnemen met andere ziekenhuizen en klinieken.... Echt direct. Direct in de zin van direct na het ophangen op m'n laptop nummers opzoeken. Waar we nu naar toe zullen gaan ligt op anderhalf uur van zowel mijn huis als mijn donor haar huis. Waar we eerst naar toe zouden was op 15 minuten van de donor haar huis. Zo bijzonder dus dat de donor ons wil blijven helpen!! Als ik trouwens eerst de donor zou oppikken voor het naar de afspraken toe gaan ben ik ruim 2.5 uur onderweg... Dat wel haha. Het is financieel trouwens ook gunstiger voor ons om naar de nieuwe te gaan. Waar we eigenlijk naar toe zouden gaan declareert alleen fase 3 en 4 van de poging op mijn ziektenkostenverzekering. Fase 1 en 2 (medicatie, stimulatiecontroles en de punctie zouden wij zelf moeten betalen. Waar we nu naar toe gaan declareert gewoon een ivf op m'n verzekering ipv dus alleen de bevruchting en de tp. Hoe het voor ons dit traject nu voelt? Ik ben zo dankbaar dat dit kan en dat de kans best aannemelijk is dat wij straks nog een kindje hebben, maar dan van een donor... Soms ben ik net als jij ook wel onzeker. Er weten maar weinig mensen in onze omgeving dat wij hier mee bezig zijn. Maartman heeft het aan 1 vriend verteld en ik aan een paar vriendinnen. Oh en m'n zusje. Verder niemand. Niet omdat we het geheim willen houden, maar in dit stadium voelt het nog niet fijn om het wereldkundig te maken. Van echt rare opmerkingen is er bij ons eigenlijk ook nog niet sprake. Maar als ik een onzeker moment heb ga ik soms wel piekeren: ik ben extravert, donor is introvert. Ons meisje heeft blauwe ogen. Een kindje met ecd met deze donor wordt bruinogig. Of heeeel misschien groen ogig. Onze gastouder zegt bijna dagelijks als ik haar zie hoe bijzonder mijn meisje is. Ik ben het natuurlijk helemaal met haar eens whaha net als elke ouder. Maar als ik dat dan zeg benoemt zij standaard weet dat mijn meisje echt heel bijzonder is en noemt daar dan concrete voorbeelden bij. Ik als moeder van het allerleukste kindje kan dat natuurlijk alleen maar beamen haha. Maar stel nou dat ons gedoneerde eitje niet zo'n leuk kindje zou worden? Slaat nergens op want het zou ook een net zo bijzonder kindje worden, maar dan op zijn of haar eigen manier. Maar daar pieker ik soms over. Maar ook over: ik ben enorm lang, donor niet. Gaan meisje en ecdbroertje of zusje daar later strijd over krijgen? Dat de 1 kleiner zou willen zijn of juist groter? Of nog zoiets: ik stond niet vooraan toen de borsten werden uitgedeeld. Donor wel. Wat als ecd kindje een meisje wordt: gaat mijn meisje dan niet jaloers worden op ecd meisje? Dat soort onzinnig gepieker wat nergens op slaat. Misschien herken je het? Verder ben ik op niet pieker momenten alleen, enkel en alleen, zo gelukkig dat ons deze kans geboden gaat worden! En op niet onzekere momenten (zoals nu en 30 dagen per maand ) er helemaal van overtuigd dat het helemaal goed gaat komen!! Fijn dat jullie intake zo goed voelde!! Maar wat jammer dat je broertje je wat onzeker heeft gemaakt. Wat heeft je broertje precies gezegd waardoor je onzeker bent geworden? Ik snap wel dat jullie zo veel mogelijk willen weten. Wij willen dat ook. DD is onbekend toch? En Denemarken is toch niet-anoniem? Hebben jullie ook nagedacht over een donor uit jullie kennissenkring? Of stel ik nu een hele rare vraag? Wat een follikels heb jij klaar liggen zeg, jeetje!! Een halve Clomid heb ik wel vaker over gelezen. Wanneer denk je eigenlijk de eerste iui te kunnen krijgen? En wat betreft om van je af te schrijven: zo herkenbaar!!
Maartje: poeh, lamme duim zeker! Dank voor jouw lange bericht. Wist dr. S dat jij nog bv gaf? Tsjonge, dat je al na 2,5 maand weer een cyclus had. Bij mij nog niks te bespeuren. Onder normale omstandigheden zou je mij er absoluut niet over horen klagen (heb endometriose, dus hoe langer de menstruatie wegblijft, hoe beter), maar nu zit ik eigenlijk wel een beetje op een cyclus te wachten. Laats al eens een zw-testje gedaan omdat ik me niet helemaal lekker voelde. Kansloos wit natuurlijk. Maar het voelt wat onzeker, zo cyclusloos ... Wel handig dat je je prolactine kon laten prikken.
Mijn cyclus kwam pas beide keren na ongeveer 8 maanden terug. Na de geboorte van ons zoontje, wilde wij weer voor een brusje gaan. Ons toenmalige ziekenhuis vertelde toen ook dat ik gestopt moets zijn met BV en minimaal 3 maanden een regelmatige cyclus moest hebben. Op zijn eerste verjaardag ben ik toen gestopt met BV. Niet wetende dat het nog ruim 4 jaar ging duren voordat ik zwanger raakte van mijn dochter. Achteraf heb ik best wel spijt gehad dat ik gestopt was met de BV. Ik wist toen niet van de mogelijkheid af dat je het dus wel kon combineren. Vandaar dat ik het dus nu ook aan het uitzoeken was. Maartje, heo heb jij geregeld dat je prolactine kon laten controleren. Kan dat via de HA? En waarom heb je in de periode van de behandeling gekolfd? Ik las op de borstvoedingssite dat het niet echt kwaad kon om hormonen te spuiten icm BV. Ik weet alleen zelf nog niet wat ik daar van vind, dus vandaar even jouw visie daar op?
Ladies Lieve majo vervelend dat je broer zo lomp reageerde waardoor je gevoelens heen en weer slingeren. Fijn dat je man hierdoor niet is gaan twijfelen! Bedenk het is jullie leven en toekomst en jullie hopen al heel lang op een broertje of zusje voor jullie zoon. Alle andere opties al geprobeerd en dit is een goede optie. Er zullen altijd mensen raar of vervelend kunnen reageren. Zou dit alleen met familie en goede vrienden delen voor de rest heeft toch niemand er iets mee te maken. En het is jullie leven en toekomst hoor! Hopelijk kun je wat met de informatie van zonnestraal en one of à kind! Igg sterkte en succes Pfff wat een follikels heb je nou dan vind ik overstimulatie niet gek. Heb ook een vrij late eisprong en korte luttele fase. Ben benieuwd naar je verdere weg hierin! Zonnestraal alles goed met de zwangerschap? Wat deed jij vannacht om half 4 op het forum😉 Maartje ook succes met de gesprekken wat fijn dat jullie donor zo meedenkt. Babbel al kwaaltjes? Blondje wanneer hoor je meer en zouden jullie weer starten? Zwaai naar de rest?
Hey Meiden!! Lief jullie reacties!! M'n broertje reageerde gewoon erg heftig. Eerste wat hij zei: 'oh, mijn god....nee toch! Dat ga je niet menen'! En dan vervolgens een heel relaas erachter aan met: Wees blij met wat je hebt, adoptie is tenminste nog nobel, ik zou dat écht niet doen, weet waar je aan begint. Het werd gewoon een beetje een soort 'kruisverhoor' en bij alles waarmee ik of manlief kwamen om het wél te doen werd het zó v/d tafel geveegd.... Het was denk ik ook m.n. de manier waarop hij het allemaal zei. Met harde stem, aanvallend, zuchtend, nee schuddend etc. Het voelde op dat moment echt even alsof we met iets héél fouts bezig waren! (Juist omdat we al een biologisch eigen kindje van ons beiden hebben). Maar zoals ik al schreef... hij is een nuchtere vent, die de mmm ook niet snapt(e) of ooit zou doen (denk ik). Snapte destijds ook niet dat we dat gingen doen en dacht dat het toch nooit zou lukken. 't Is een echte militair... Dat ik van zijn reactie geschrokken ben komt misschien ook wel omdat ik iets anders (tegenovergestelde reactie) had gehoopt.... Misschien ook niet helemaal reëel tov iemand die dat helemaal niet ziet aankomen en er daardoor natuurlijk ook wat van schrok. Toen ik zei dat het ook betekende dat hij er misschien toch nog een nichtje/neefje bij zou krijgen, kon er zowaar toch een klein glimlachje af. Hij en zijn vriendin zitten zelf in de situatie dat ze sinds paar mnd met pil gestopt zijn en nu dus even aan proberen zijn. Tnt helaas nog niet gelukt. Door zijn reactie merk ik ook dat wij gewoon ook al zó diep in die hele MMM zitten! Het is gewoon een soort van 'verweven' met ons leven... voor ons daardoor een logische vervolgstap, maar voor anderen werkt dat natuurlijk niet zo! Zonnestraal, het is fijn te lezen dat de twijfels die jullie hadden verdwenen zijn . En hij helemaal jullie zoon is! Zijn jullie tegenover iedereen in jullie omgeving open geweest erover? One of kind, jij dus ook hele rare opmerkingen gehad....zucht....jammer is dat toch he?! Hoe ging jij daar mee om dan? Deed het je wat? of kon je dat heel makkelijk naast je neerleggen? Maartje, oh wat herken ik enorm veel van wat je schrijft! Al die 'gekke' hersenspinsels... . Bij mij spookt ook zo e.e.a. door mijn hoofd. Paar voorbeelden: - Straks lijkt het ook helemaal niet op mij en is het echt een héél ander kindje (niet dat dat uit zou maken). - Wat als het kindje er later een probleem van maakt (of mee krijgt) dat M. wel haar biologische vader bij zich heeft en dat kindje niet (jaloezie?) --> iets wat je van tevoren toch nooit weet en afhangt van hoe wij er zelf mee om zullen gaan. - moet ik dan ook niet gewoon genoegen nemen met alleen M? Er zijn naar mijn weten niet veel die na een biologisch kindje doorgaan met een donor... die laten het er bij 1, dus waarom kan/wil ik dat dan niet.... (niet dat ik moet doen wat iedereen doet...) - hoe gaan anderen reageren, niet alleen tegen ons, maar ook tov dat kindje....zullen zij manlief wel als de echte vader zien of blijven ze altijd zien dat het kindje biologisch niet van hem is? Of datzelfde maar dan naar kindje toe. - wat als kindje ons gaat verwijten dat we deze stap hebben genomen... - medische achtergrond, ziektes van donor familie ken je niet.... Veelal de dingen waarop je van tevoren het antwoord niet weet spoken dus vaak door mijn hoofd. Op de onzekere momenten inderdaad zoals jij ook schrijft Maartje. Die bij mij trouwens zo ineens op de gekste momenten kunnen opkomen. Op zekere momenten die er ook veel zijn vind ik het raar van mezelf dat ik dat allemaal denk. Manlief is er overigens ontzettend nuchter over en staat er helemaal achter. Heb mijn onzekere momenten ook zéker met hem gedeeld Zonnestraal. Heb wat af gejankt omdat ik soms gek wordt van mezelf. (ben een echte denker....mijn hoofd staat nooit stil). Ben dan ook wel een control freak...mag graag weten hoe iets gaat lopen (dat heeft de MMM me niet afgeleerd ) en dingen zelf in de hand hebben. Soms denk ik weleens....had manlief maar gezegd dat hij het niet wilde...was het een stuk makkelijker geweest . Maar tegenover die onzekere momenten staan ook vele wel zekere momenten hoor! Moet ik zeggen...voor reactie broertje was ik voor 95% zeker, na zijn reactie schommelt dit nogal. Dat 1 reactie me toch zoveel doet.... Daarnaast wil ik graag tegenover iedereen die dicht bij ons staat open zijn. M'n moeder en stiefvader weten het nu een week of 4. Zag aan gezicht van mijn moeder dat ze erg schrok. Had het ook niet zien aankomen. Had verwacht dat we pleegzorg zouden gaan doen net als zusje van manlief. Tijdlang met ze gesproken en ze wel kunnen overtuigen, maar toch...na die tijd heeft ze het er helemaal niet meer over gehad... Maar dat heeft ze al die jaren eerder in MMM ook niet echt gedaan. Wat dat betreft hebben we vanuit de familie weinig steun gehad bedacht ik me laatst eigenlijk pas. Als we ze vroegen voor oppas of rijden deden ze het wel, maar erover praten of vragen stellen maar weinig. M'n vader al helemaal niet...als je bij hem begint over icsi zegt ie: 'wat'? Wat is dat? Denk dat hij ook heel negatief gaat reageren mocht ie dit horen... Lastig dus om er open over te zijn maar wil dat wel graag. Ben zelf een erg open persoon. Maar heb het idee/gevoel dat ik dat hierover niet kan zijn en dat doet me ook verdriet. Moet wel zeggen dat het positieve gevoel, nu dat gedoe met mijn broertje wat langer geleden is, weer steeds mee terugkomt. Ga daarom ook gewoon door met cyclusanalyse en ga op mijn gevoel daarbij af. I.p. gaan we dan de eerstvolgende cyclus direct door met de IUI.
Hmmm... als ik het allemaal zo lees lijkt het bijna of ik alleen maar negatieve dingen zie... en das echt niet zo. De positieve wegen eigenlijk nog steeds op tegenover de negatieve. Maartje, donorzaad uit DD is ook niet (meer) anoniem. En als je vanuit een Nederlands zkh zaken doet met buitenlands donorzaad mag het vanwege de Nederlandse wetgeving sowieso niet anoniem zijn. In Denemarken heb je echter een aantal donoren (45 ofzo v/d 450) die meer laten weten dan alleen haarkleur, postuur, oogkleur. Je moet hierbij denken aan: studie/beroep, positoeve- negatieve eigenschappen, handgeschreven brief en ook voorgelezen deze brief, stamboom v/d familie (hoe oud de opa's/oma's/ ouders (geworden) zijn). Broers/zussen. Wel/geen (erfelijke/ernstige) ziektes. Etc.
Hallo lieve meiden, Eindelijk weer eens een teken van leven van mij. Ik lees en leef in ieder geval wel veel met jullie mee, alleen komt het er soms niet van een stukje terug te schrijven. Jon, een tp gehad lees ik! Nu weer die ellendige wachtweken. Duimen draaien voor een mooi resultaat. Maartje, heftig wat je weer allemaal meegemaakt hebt. Zo voel je je wel een beetje bedrogen ja, dat snap ik goed. Super fijn dat jullie donor zo met jullie meeleeft en er ook veel voor over heeft dus. Dat moet een goed gevoel geven. Lieve Majo, wat heb jij toch weer allemaal meegemaakt, pfff dat is allemaal niet niks. Wel heel erg mooi dat jullie samen deze keuze gemaakt hebben voor een lief brusje. Kan me je twijfels heel goed voorstellen, maar ik denk echt dat zodra je dit kindje in je armen gaat hebben dat alle twijfels als sneeuw voor de zon verdwenen zijn en je alleen nog maar kunt genieten. En het is je gegund na alles wat je de afgelopen jaren al meegemaakt hebt! Sikki, yes eindelijk weer ongi! Nu op naar die mooie cryo, dat moet toch haast wel een brusje voor jullie meisje worden. Wat het toch snel gaat in de tijd he, alweer een jaar verder. Kan me nog herinneren toen we vorig jaar ongeveer tegelijk starten. Zonnestraal, alweer bijna 24 weken, jeetje de tijd vliegt wel als ik jouw banner zie! Alles nog steeds goed? Blondje, echt fijn dat jij en je vriend op 1 lijn zitten voor wat betreft nog een poging. Hoop voor je dat dit dé poging is waar een brusje uit komt! Babbel, gefeliciteerd, wat een mooi nieuws!!! Morgen MvM zie ik, heel goed! En dan nog maar 10 daagjes tot de 1e echo, spannend. Kaat, hoe is t met je kleine meiske? Hier heerst waterpokken ook heel erg, maar tot nu toe merken we er nog niks van. Nieuwe dames, welkom! Ego, met ons gaat t zn gangetje. Morgen vertrekken we voor een midweekje naar Drente, lekker even weg met zn 3tjes. De uitgerekende datum is inmiddels ook voorbij en was wel weer heftig. Verder ook weer wat uitslagen uit het ziekenhuis waardoor we in onzekerheid zitten. Er is op een van de chromosomen van ons mannetje iets gevonden (door onderzoek van de navelstreng), alleen weten ze niet wat. Mijn man en ik moesten beiden dus weer bloed geven voor verder onderzoek. En nu dus maar weer afwachten pfff wordt er gek van. Maar willen dit ook wel graag weten, ook voor n eventueel 3e kindje. Want daarvoor zijn we weer bij de ferti poli geweest en koelkast ligt alweer vol om te kunnen starten zodra we willen. Voelt ook wel heel erg vreemd, want we wilden altijd graag 2 kindjes en die hebben we gekregen. Het was alleen onze wens om ze ook beiden groot te mogen brengen en dat kunnen we helaas maar met eentje. Maar van ons mannetje hebben we nu een super gaaf fotoboek laten maken van alle fotos die er gemaakt zijn. Zon mooie herinnering, maar nog steeds o zo verdrietig. Dus meiden, als jullie weinig van me horen, ik ben jullie niet vergeten en lees en leef heel erg mee! XXX
Maartje had een heel verhaal getypt voor jou...weg :x. Kutzooi!! Nu voor jou en Majo: Die twijfels heb ik uiteraard ook gehad. Mijn man en ik zijn ons gaan verdiepen en we zijn toen naar een bijeenkomst van Freya geweest. Daar was een arts/psychiater van het amc die een workshop gaf. Gespecialiseerd in KID/ecd. Had kindjes van baby tot 18jr. gevolgd. Haar ervaring was in het kort: vanaf jongs af aan vertellen. Liefst al vanaf babietje. Ze weten dan niet beter. Voelen veiligheid. Voelen geheimen namelijk feilloos aan, maar omdat het geen geheim is zullen ze in alle veiligheid en openheid opgroeien. En dan weten ze dus niet anders. Het is zo. Net zo hetzelfde als dat ze met 1 arm geboren worden. Ze weten niet beter, het is zo. Nu mijn zoontje er is, maak ik me weleens zorgen want tsja, we gaan hem dit wel vertellen. Maar omdat het zo eigen is (mijn zoon en mijn man) vergeet ik het zelfs wel 's. Hoe bizar is dat?! En dan zie ik hun lol hebben en mijn zoontje verliefd naar mijn man kijken dat ik inzie: ik maak er een 'probleem' van, m'n zoontje niet. Ik heb dat boekje: mijn wereldwondertje gekocht en in zijn speelgoedla gelegd. Heb 'em laatst voorgelezen eruit. Heel schattig boekje. Het geijkte is zo: het belangrijkste is de enorme liefde die ze krijgen. En de twijfels die jullie er extra bij hebben is dat jullie al een 'vol' kindje hebben. Dan zou ik ook (meer) twijfels hebben. Maar dat zijn hele normale twijfels die jullie hebben. Tis nogal wat!! Qua donor: we hebben alleen uiterlijke kenmerken opgegeven van mijn man. Verder niks. Het lot laten bepalen. Welk kindje kiest òns uit als ouders . En poeh, wat hebben we een leuk kind! Nee echt!
Dees, wat lief zo'n lang berichtje van jou! En wat een natte-ogen moment als ik je berichtje lees. Hier alles goed. Mag niet klagen! Geniet lekker van midweekje weg, lekker met z'n drietjes. Dikke knuffel! Jon, OMG die hormonen zorgen voor insomnia .
Lieve Dees' Ik denk wij zijn jou ook niet vergeten hoor maar zoiets heftigs meemaken dat is ook niet niks! Heel logisch dat je er niet vaak bent vond het al heel wat dat je toch weer een berichtje stuur en zo uitgebreid! Nog wat onzekerheid met de testen begrijp ik meis! Denk goed dat jullie het willen weten voor een eventuele derde! Knap dat je koelkast alweer vol ligt! Snap ook wel dat je straks waarschijnlijk weer door wilt het is toch de toekomst waar je naar wil kijken! Hoop dat jullie kunnen genieten van jullie midweekje! Meid hou jullie taai hoor liefs van mij!
Hallo meiden, wat een verhalen weer. Wat een dilemma's en verdrietige momenten brengt de MMM toch met zich mee Jon, wat fijn dat de tp goed is gegaan en dat je er Utro bij mag gebruiken. Als dat jou rust geeft dan helpt het hoe dan ook! En een mooie emmy. Whoei! Ik duim! Stiertje, welkom! Ook aan het denken over een brusje. Bij mij kwam mijn cyclus pas terug toen ik helemaal gestopt was met de bv. Ik heb 10 maanden bv gegeven. Op het laatst nog maar 1 voeding per dag, maar nog geen cyclus. Uiteindelijk werd ik eindelijk ongi 2 weken nadat ik helemaal gestopt was. En de cyclus erna gelijk weer een verse ICSI behandeling gedaan. Ik hoop dat bij jou je cyclus mogelijk eerder terug is en je eventueel nog kunt blijven voeden tijdens een behandeling! Tauret, haai! Ik 'ken' je wel uit het Gent topic. Nog 1 cryo die jullie terug willen laten plaatsen. Wat zou het toch mooi zijn als...! Majo, lieve Majo, wat fijn weer van je te horen. En wat moet ik toch weer slikken bij je verhaal. Hoe anders had ik het jullie toch gegund. En dan nu al die verwarrende gevoelens en meningen van buitenstaanders (want dat zijn ze allemaal stuk voor stuk, want het is echt iets van jullie!). Ik kan alleen maar zeggen, volg je hart. Als je dat doet kan het nooit verkeerd zijn. Soms zijn dingen niet uit te leggen in woorden, maar kloppen gewoon. En dit breng je dan ook over op je kinderen. Daar geloof ik heilig in. En dan nu je cyclus volgen, en alweer zoveel follikels. Echt een bevestiging van de meerdere overstimulaties. Ik snap dat je dan huiverig bent voor Clomid. Zonnestraal en OOK, wat fijn dat jullie jullie ervaringen kunnen delen met meiden hier. OOK, wat bijzonder dat je zo'n bloedtest kan en wil doen. Dat is dan wel mooi dat je nog iets kunt meegeven. Maartje, dezelfde vragen als Majo, maar dan vanuit een net iets ander perspectief. Heel logisch, maar ídd ook zo 'onzinning gepieker'. Wat fijn dat de donor verder wil reizen en dat de verzekering dan weer meer vergoed. Een fijne bijkomstigheid! Dees, fijn weer van je te horen! Wat moet ik toch weer slikken bij je berichtje. De uitgerekende datum voorbij, de onderzoeken, een 3e kindje die jullie hopelijk wel mogen grootbrengen, wat verdrietig toch allemaal. Dikke knuffel en wanneer je de behoefte hebt zien we je wel weer voorbij komen! Andere meiden, zwaai! Ik hoop dat het allemaal goed met jullie gaat. Hier begonnen met de ovulatietesten (Majo, niet op recept maar gewoon zelf gekocht). Nog veel te vroeg, maar wil zeker zijn dat ik m'n eisprong niet mis. Hoop binnen nu en een week een positieve ovulatietest in handen te hebben. Het aftellen is begonnen
Lieve sikki hopelijk snel een positieve test voor jou! Op naar de terugplaatsing meis! Majo las de reactie van je broer en dat is idd echt lomp gegaan een echte botte boer om het zo te zeggen snap dat je daar van geschrokken bent. Sommige reacties kan je niet voorzien maar hij staat niet in jullie schoenen. jullie hebben alles al gedaan en overwogen dus nu een nieuw hoofdstuk voor jullie meis! Hoe staat het met je follikels?
Wat een gezellige drukte de afgelopen dagen zeg! Majo; wat rot da je broertje je zo aan het twijfelen heeft gebracht, kan het me wel voorstellen dat het je van je stuk brengt. Uiteindelijk is het natuurlijk de keuze en het leven van je man en jij. Hoop dat alles voorspoedig gaat lopen. Sikki; hopelijk snel je eisprong, zodat je niet naar gent op en neer hoeft te gaan. Jon; hoe gaat het met jou? Eerste wachtweek zit er bijna op toch? Dees; wat een ontzettend moeilijke tijd maken jullie door. Lijkt me zo zwaar. En dan ook weet denken over een brusje, sterkte. Gister gebeld door het ziekenhuis krijg toch geen onderzoek van de baarmoeder, ze hebben het besproken in het artsenoverleg en aangezien er geen complicaties waren bij de keizersnede en er bij de echo's niks vreemd wordt gezien vinden ze het niet nodig. Ze hebben wel speciaal voor ons puregon besteld, dit verstrekken ze eigenlijk niet meer ivm kosten. Maar we weten hoe ik daar op reageer al 4 behandelingen, dus gelukkig kunnen we het nog krijgen.
Alleen ff een hele korte ego op mn iPhone: Jaaaaaaaaaaa! Psychologisch gesprek voor ecd staat ingeplannend! De arts heeft vandaag bij de intake akkoord gegeven!! Me so happy!!!!!!!!
Nou meiden krijg toch een hysteroscopie. Toen ik aangaf dat ik het toch graag wil laten onderzoeken voor we de laatste poging doen was onze arts meteen akkoord. Ze vond dat toch ook een goed idee omdat dit het enige is wat ze kan bedenken waarom het nog niet lukt is. Ze zei min of meer dat ze in het overleg met de andere artsen hier toe zijn gekomen, maar dat dit niet haar keuze is. Zo blij dat ik gebeld heb! Maandag 24 maart krijg ik het onderzoek.