Die angst, gaat het nog wel een keertje lukken. Zó herkenbaar en de wens zo groot. Bij mij zelfs nog groter dan bij de eerste. Zoals juulz schreef, geluk en verdriet liggen zo dicht bij elkaar. Sikkie, succes met de keuze, wel of niet een poging! Sikki en blondje, nog een extra dikke knuffel!
Heftig allemaal sikki en blondje zeker de definitieve keuze van tot hier en niet verder zo is het genoeg en dat de poging on af voelde voor jou sikki kan ik goed begrijpen al van alles gedaan en gespoten en dan niet eens een kans op. Hebben jullie nog een evaluatie? Iedere poging of terugplaatsing toch de hoop zal het nu wel gaan lukken. Vind het enorm verdrietig dat dit zo is gelopen voor jullie beide. Hoop dat de tijd het verdriet zal doen afnemen want de wens was zo groot! Nogmaals heel veel sterkte en knuffels ik denk aan jullie meiden! Juul prachtig geschreven!!!
Ik wil even zeggen en eigenlijk een groot compliment geven naar jullie toe. Wat wordt er hier altijd lief en vol respect naar elkaar gereageerd. Natuurlijk is dit niet het enige topic waar dat gebeurt, maar er komen hier zulke mooie woorden voorbij waar ik altijd even stil van word. Dat wilde ik jullie even zeggen
Sikki, begrijp zo goed wat je schrijft. En als jouw gevoel zegt dat je toch nog die aller aller aller laatste poging wil doen... Op de manier waarop je het 'altijd deed', dan zou ik daar echt naar luisteren. Misschien dat je anders altijd met dat onrustige gevoel blijft zitten, dat 'onaf' - gevoel. Dan heb je misschien voor jezelf ook (nog meer) het gevoel dat je echt echt echt alles hebt geprobeerd... Maar begrijp ook heel goed dat je bang bent voor weer de teleurstelling als het dan toch weer niet mag lukken... Luister maar naar je hart.... X
Dames, mooi geschreven allemaal. Dat kiertje waarop de deur staat....hoe herkenbaar. Na al die jaren MM denk ik dat de meesten wel vinden dat je gevoel volgen het beste is. Uiteindelijk vind je zo de meeste rust bij welke uitkomst dan ook en blijft de vraag 'wat als' minder knagen. Veel wijsheid gewenst Sikki. En nog een dikke knuffel voor jou en Blondie. Jon, alles nog rustig?
Rest: Zwaai zwaai en succes! LIEVE Sikki en Blondje, wat enorm verdrietig, heel veel sterkte lieve meiden. En Sikki, begrijpelijk dat deze poging niet af voelt, inderdaad je hart achterna gaan meid. Als het in mijn macht lag dan.....maar ja daar hebben jullie natuurlijk niets aan. En dat relativeren van mensen...zucht....zo pijnlijk als mensen voor jou gaan denken. Dikke knuffel!
Ja helaas wel 😐 straks naar de verloskundige en morgen naar de gynaecoloog hopelijk ziet ze dat er al wat gaande is
@sikki en blondje: Ik heb geen woorden voor hoe erg ik het voor jullie vind. @sikki, volg je hart met wat je wil. Als nog een allerlaatste poging nodig is, dan is dat zo. Jullie maken nu door waar ik het meest bang voor ben....
Ik vind t wat dubbel voelen na de verdrietige berichten van de afgelopen dagen, maar: Waaaaaaaaaaaahhhhhhh na ik weet niet hoeveel tests:
Wauw, Roosje!!!!! Ik hoop zo dat het de komende dagen/weken goed blijft gaan. De tests lopen mooi op in ieder geval. @ego: gisteren de nekplooimeting gehad en meteen de uitslag van de combinatietest gekregen. Deze was voor mijn leeftijd heel goed. Kans op Down 1:912, kans op trisomie 13 kleiner dan 1:5000, kans op trisomie 18 1:2107. Wij waren blij verrast, want we hadden op veel slechter nieuws gerekend (bij mijn dochter was de kans op Down 1:46!). Verder uitgebreid naar ons kleintje kunnen kijken. Alles zag er prima uit en hij/zij ging eens lekker voor ons spartelen, zo mooi! Helemaal blij en opgelucht.
Roosje en Stiertje, wat een geweldig nieuws!! Ben heel erg blij voor jullie. En ja, het is dubbel... Maar dat blijft al het goede nieuws op het forum altijd wel een beetje... Desalniettemin, geniet van jullie mooie moment! X
Hallo lieve meiden, Ik zou ook graag mee schrijven. Misschien wel zo netjes om iets over mezelf te vertellen. Happy tweelingmoeder van een jongen en meisje van 5 maanden, 32, dol op koken, paardrijden, varen en nog meer buiten zijn. Maar ook MMM ganger door familiaire vervroegde overgang. Mijn moeder menstrueerde voor het laatst op haar 36e, oma en tante ook voor het 40e levensjaar. Nu 5 jaar samen met mijn lief en al na 9 maanden aan de kinderwens begonnen met de wetenschap pof en de wens voor een ( groot ) gezin. We komen beiden ook uit grote gezinnen. Spontaan waren de kansen verkeken, Düsseldorf bezorgde ons in de laatste cryo's uit de eerste ivf onze prachtige zoon en dochter. Gezond ter wereld gekomen na 37 weken. Wat een cadeau! En nu, die overgang blijft in mijn nek hijgen en we willen zo graag nog eens proberen. Over pakweg 3 jaar is het zo goed als kansloos dus dan nu gewoon door. De uitgangsecho is inmiddels achter de rug, de medicatie in huis, krijg ik deze cyclus plotseling een aanval van galstenen... Au!!!! In mei begin ik aan mijn nieuwe parttime job dus half juni is nu onze planning weer te starten. Ik hoop hier mijn ei kwijt te kunnen en tegelijk support te kunnen zijn. Ik weet en voel me uiteraard gezegend met mijn liefsten, als dit onze toekomst is ben ik ook erg gelukkig. Ik denk wel dat dit gevoel hier herkenbaar is. Stiertje, jou ken ik! Zelfde arts 😀. Sikki, ik heb wel eens met berichten met je gestuurd over onze gezamenlijke vijand, de rot overgang. Wat een verdriet bij jou, enorm veel sterkte. In mijn ogen ben je een van de zeldzaamste fora bikkels ever. Roosje, ik lees net van je zwangerschap ontstaan in DD. Het recept assisted hatching was ook mijn succes. Van harte en op een prachtige zwangerschap door!