Idem en dat bij 2 cb's! Nu moet ik ook eerlijk zeggen dat ALS ze wel met een advies zouden komen waar ik niks mee wil het ook m'n ene oor in andere oor uit zou zijn hoor..
Toen mijn zoon een maand of 4 was kregen we van de arts een foldertje over bijvoeden. Ze zei: dit is de laatste richtlijn maar als je op internet kijkt zie je ook allemaal andere methoden. Lees het door en doe waar jij je het beste bij voelt. Punt. Nooit problemen gehad met haar dus. De verpleegster, vooral de 'jonge' was wel wat rechtlijniger maar ik ben altijd wel zo eigenwijs geweest mijn eigen pad te trekken. Heb ook het idee dat bij veel van de niet-gaanders daar een stuk van de pijn zit. Te onzeker en beïnvloedbaar bij de eerste en daarom tegen je gevoel in gegaan...
Dit hadden wij idd ook, alleen dan met de oren. De tweede had blijkbaar al wat oorontstekingen gehad (niks van gemerkt.....) en het bleek dat er behoorlijk wat vocht achter zijn trommelvliezen zat. Zo zijn we dankzij het cb een stuk sneller bij de kno arts beland!
Zijn hier ook mensen die van een regulier consultatiebureau overgestapt zijn naar een antroposofisch consultatiebureau? Ben wel benieuwd naar die ervaringen. Nog niet zwanger. Maar ik hoor van iedereen om me heen dat het consultatiebureau eerder een consternatiebureau is.
Ik denk dat het vooral is wat je verwacht. Hier zeer regelmatig niet eens met het cb maar dat vertel ik dan ook waarom ik iets anders doe of vind dat ze dat advies niet zouden moeten geven.En met medische dingen ga ik direct naar de huisarts.daarvoor is het cb niet. Cb verder dus voor wegen, meten, vaccinaties en ontwikkeling in de gaten houden.maar over borstvoeding of bijvoeding spreken we niet meer omdat ze weten dat ik voed op verzoek ook al betekend dat daar nu met 9 maanden nog nachtvoedingen bij horen.en dat ze met bijvoeding nog niet altijd veel eet.dat komt vanzelf wel. Over opvoeding praten we ook niet meer omdat ze daar een andere kijk op hebben.ik ben niet van het laten huilen bijv. En dat geef ik dan ook aan. Maar goed, ik ben dan ook geen ja knikker die vervolgens wat anders doet omdat ik denk dat er dan nooit wat veranderd in de adviezen vanuit het cb.
Bij de tweede zal ik alleen voor bepaalde dingen naar het CB gaan : groei, heupen checken en vaccinaties. Geen geklets over de voeding, het slapen of de testjes die ze altijd doen. Aan mijn dochter heeft het CB niks gemerkt totdat ik daar kwam toen mijn dochter bijna 2 was. Ik kwam op eigen initiatief met een waslijst aan dingen die niet klopten in de ontwikkeling van mijn dochter en de vraag waar ik hulp kon krijgen om dit te onderzoeken. Ik ben uiteraard doorverwezen maar het feit dat zij nooit iets alarmerends hebben gezien terwijl mijn dochter achteraf overduidelijk al ontwikkelingsproblemen had toen ze een baby was vind ik kwalijk. Ik zal bij een tweede dan ook op mijn eigen oordeel vertrouwen en niet op dat van het CB.
Hebben jullie echt allemaal van die starre artsen op het CB? Die als je aangeeft dat je het anders wil doen niet naar je willen luisteren? Of als je aangeeft dat je het ergens niet mee eens bent en daarbij waarom, dan zeggen dat je het verkeerd hebt? Ik heb dat namelijk echt nog nooit gehad. En ik heb ook geen bizarre adviezen gekregen. Niet van de artsen en niet van de verpleegkundige. Hier beginnen ze het gesprek met, hoe gaat het, waar wil je het over hebben, waar kan ik je bij helpen, oooh wat knap dat ze dat al kan en de belangrijkste; welke aanpak past het beste bij je? En op basis daarvan geeft ze tips, advies of een goedkeurend knikje. Ik hoef nooit lang te wachten, en ga nooit met een naar gevoel weg. Mijn dochter is hangerig en zit niet lekker in haar vel. Ik wil graag de vaccinatie uitstellen. Dat snap ik, wat dacht je van over 2 weken? Misschien dat het CB voor jou niet belangrijk is, omdat jij je goed redt als moeder. Maar het CB is er ook om 'problemen' te signaleren bij gezinnen waar het allemaal wat minder goed gaat. Niet ieder kind groeit op in een veilige, liefdevolle omgeving...
Ik ben wel steeds naar kleuterbureau geweest. De oudste gaf in groep 3 steeds aan dat ze niet goed kon zien. Haar ogen waren gewoon getest. Was niets bijzonders uitgekomen. Toch naar de oogarts geweest. Daar kon ze ook alles lezen. Ze hebben haar voor de zekerheid gedruppeld. Toen kwam dus uit dat ze echt niet goed kon zien. Had behoorlijk sterke glazen nodig..
Hier ook altijd hele positieve ervaringen met cb. Bemoeien zich weinig met de voeding. Terwijl me zoon altijs te zwaar was. Is nu nog te zwaar. Maar is heel groot. Kon ze in de nacht en avond bellen voor informatie. Stonden versteld dat ik al met brood was begonnen bij mijn zoontje. Maar was helemaal goed zolang hij er behoefte aan had. En dat ze wisselen met wanneer beginnen met bijvoeden ligt aan het bureau. Hier hetzelfde als mijn schoonzussen die kregen advies met 6 maand. Nu 3 jaar later is het advies 4 maand. Maar desondanks volg ik mijn eigen moeder gevoel en doe wat ik goed vind. En dat is heel goed bespreekbaar.
Precies, zo pak ik het ook aan. Plus dat sommige ouders ook hele andere dingen horen dan die er op het cb gezegd worden. Voelen zich enorm snel aangevallen, juist omdat het cb zo'n naam heeft. Als de verpleegkundige zegt dat een kindje lekker hollands welvaren is komt betreffende moeder hysterisch het bureau uitgerend dat ze haar kind dik vinden en dat tie op dieet moet
Mja, zo zit ons rupsje in maat 74-80 omdat die korte mouwen wel om dr armen en benen heen komt. Voor de lengte zit ze er nog laaaaaang niet in. We wachten al 2 maanden op die lengte spurt
Ik ben wel gewoon gegaan, maar wil inhoudelijk op je post reageren. Bij mijn oudste heb ik herhaaldelijk gehoord dat er medisch niets mis was. Huilen hoort erbij en hij had gewoon honger. Advies; - in bed leggen, ingebakerd, en laten huilen tot het tijd is voor een volgende voeding. 4 uur na de vorige voeding. - geef maar 6x 180/6 (zoon was toen 7 weken). - er is medisch echt niets mis, dus ook niet verder zoeken. Hij had, achteraf, last van kiss, verborgen reflux en kea. Later bij een andere cb (verhuisd) vonden ze het merkwaardig dat hij de diagnose ass heeft gekregen, want hij was toch niet laat met praten? Jongste vond de arts dat hij te veel kleine voedingen kreeg en moest, dat werd herhaaldelijk en dwingend verteld, naar 180/6 bij een kindje met reflux (was een maand of 3) die net flesjes van 120/4 aangeboden kreeg en ze nog niet eens opdronk. Ik vond het absoluut geen probleem en zag en zie het nut er echt niet van in om een baby grote flessen te dwingen. (Hoe dan??) Ook werd redelijk dwingend verteld dat ik met 4 maanden moest bijvoeden. Dus ja, er zitten starre mensen op het cb. Zeker bij de jongste echt wel assertiever geweest, bij de oudste was het nog redelijk nieuw en te weinig kennis. Maar ik ben wel altijd blijven gaan. En heb altijd het gesprek aan proberen te gaan. Ook om die signalerende functie etc.
Huh die snap ik niet helemaal? Ik bedoelde met mijn post dat wat er gezegd wordt op het cb vaak negatief wordt opgevat. Als een verpleegkundige tegen een baby met lekkere spekkies zegt dat die hollands welvaren is dan vertaalt de betreffende moeder dat vaak als: "nou ja!! Ze noemen mn kind dik,ze willen daar zeker dat tie op dieet gaat, stom cb". Terwijl dat dus helemaal niet zo gezegd is.
Sorry context vergeten mee te geven, had de CB muppet waar je niks aan hebt dit keer: Hier wordt ze in verhouding te klein/kort en te dik gezien. (krijgt uitsluitend flesmelk, groente en wat fruit) Ik noem t hollandse glorie, cb begon een preek over te dikke kinderen en dat we er wel bovenop moesten blijven zitten. Wacht maar tot ze kruipt denk ik dan.
Van mijn oudste was, behalve ass gedeelte, was bij cb 1 en de rest bij cb 3. Cb 2 ben ik maar 1x ofzo geweest. (2x verhuisd in nog geen 6 maanden tijd). Dus als ik dit al heb bij 2 verschillende cb's geloof ik wel dat andere mensen dit ook ervaren. Natuurlijk zal in een aantal gevallen het negatiever opgevat worden door sommige, maar zeker niet alle.
Mijn ervaring is dat er veel verschil zit tussen de verschillende artsen en verpleegkundigen. Toen dochter jong was bij een fijn consultatiebureau, met hele vriendelijke meedenkende, niet veroordelende artsen en verpleegkundigen. De arts daar attendeerde me op opvallendheden in haar gedrag, kreeg een hele mail met informatie, contactpersonen, fijne websites en goede boeken over het onderwerp. Met het advies; wanneer jullie er aan toe zijn en alle succes in de begeleiding van jullie dochter. Gedragingen welke nu.. een aantal jaar later ook op KDV en psz opvallen. In tussentijd verhuisd en ander consultatiebureau en artsen. Zijn herkennen het gedrag niet en geven op andere gebieden ook belachelijke adviezen. Echt grrr wat raak ik daar geïrriteerd van. Heel wisselend dus. Artsen in onze oude woonplaats waren echt geweldig! In onze nieuwe woonplaats het tegenovergestelde en passend bij het horror imago wat consultatiebureau soms heeft..
Hier echt geen problemen met het cb. Nou ben ik ook heel open-minded en sta ik helemaal niet voor een bepaald opvoedingsmanier. Eigenlijk doe ik als moeder maar wat, datgene wat mij het beste lijkt. En komt iemand met een tip, dan probeer ik het uit. Werkt het, dan is het mooi. Werkt het niet, dan gooien we het snel weer over boord. Ik denk persoonlijk dat het niet altijd aan het cb ligt.
Ik ben al snel niet meer gegaan bij de tweede. De kinderen vonden het wegen en meten vreselijk (bij een vreemde), moeten altijd lang wachten en ik heb het idee dat ik meer kennis heb van de ontwikkeling dan zij. Op zich geen rare adviezen gekregen maar absoluut geen meerwaarde. Bij deze baby zal ik (denk ik nu) gaan voor bepaalde vaccinaties na 1 jaar. Gewone testjes en gesprekken hoef ik niet.