Als een vrouw te uitgeput raakt om de bevalling goed te laten verlopen, en het kindje blijft daardoor te lang in het geboortekanaal, met bv een navelstreng om de nek, of met ademhalingsproblemen dan kan een kindje dus sneller overlijden, hier in nederland krijgt je als een bevalling te lang duurt een verdoving zodat je nog wat rust hebt, of een keizersnede. Zie ik nog niet zo snel gebeuren tussen de rijstevelden.
Hihi Marion... Nee met de pethindine prik voel je de weeen wel nog, maar de ergste toppen voel je niet meer. Ook lijkt het tussen de weeen alsof je in een andere wereld bent, lekker slapen De gyn was ook heel streng voor me, ik moest heel goed naar hem luisteren omdat ik alles niet helemaal mee kreeg... Als ze geweten hadden dat de ontsluiting zo snel zou gaan dan had ik die prik uiteraard nooit meer gekregen. in anderhalf uur van 4 naar 10 cm... En niet alleen 10 cm, maar de haartjes waren al zichtbaar hihi... 3 keer persen en Iman was er. Maar ik voelde de persweeen wel, maar alles liep door elkaar. Ik kan het niet goed uitleggen... Ik leefde echt in een roes, in een andere wereld.
Mijn vk probeert me niet de pijnstilling uit het hoofd te praten, ze heeft me alleen de nadelen van geboortetens verteld. Zo kun je dan ook maar in 1 houding liggen, en dat is op de zij (of je moet gaan staan/lopen) Je kunt er ook niet even snel mee in bad gaan liggen omdat het niet in water mag. Ook kan de geboortetens de ontsluiting langer laten duren, omdat je de pijn van de weeen niet meer goed voelt. Ze zei dat het het beste en het natuurlijkst is om het eerst zonder pijnstilling te proberen. (thuis kun je toch al geen pijnstilling krijgen) Mocht het dan nodig zijn, als andere dingen zoals douche/bad/massage etc niet meer helpen dan kunnen we zo naar het ziekenhuis zei ze. Tot op zekere hoogte heeft ze gelijk. Er is niets natuurlijkers dan de geboorte van een kind. En ik wil het ook zo gaan proberen. Je weet natuurlijk nooit hoe het gaat, en mocht ik het echt meer houden dan gaan we naar het ziekenhuis.
Dat zeg ik ook niet dat ze daar ook geholpen worden. Toch gaat het ook vaak goed, laten we dat niet vergeten.
Even een update: Ik kan toch in het ziekenhuis waar ik nu loop bevallen met Remifentanil, ze hebben toch besloten om het te nemen. Waarschijnlijk ben ik daar de eerste en word ik misschien ingeleid om het allemaal zo ontspannen mogelijk te laten verlopen, dat vind ik helemaal niet erg. Als ik rond de 36 weken ben heb ik een afspraak met de hoofd gyn. en dan gaan we het helemaal door bespreken. Ik heb er een erg goed gevoel bij.
ik heb wel 100 keer tijdens de bevalling van desmond om pijnbestrijding gevraagd ik zat er echt helemaal doorheen en hield het gewoon niet meer. maar bij mij zeiden ze eerst kijk nog even hoelang je het volhoud zoniet dan krijg je over een uur of 2 iets tegen de pijn dus ik dacht ok dat is al vooruitgang maar 2 uur later was me ontsluiting al 7 cm en zeiden ze dat het niet meer kon want zodra ik persweeen kreeg moch je niet verdoofd zijn dus de volgende word waarschijnlijk ook weer zonder pijnbestreiding.
Ik heb zo ontzettend opgezien tegen de bevalling, vooral ook omdat het een stuit was. Toen de vliezen braken en de weeen begonnen, werd ik naar de verloskamer gebacht. De weeen waren goed te doen en na een poosje zei de verloskundige: 'Ik breng even een infuus in, voor eventueel pijnbestrijding. Dat doen we bij een stuit tot 6 cm ontsuiting'. Even later kwam de gyn en die ging eens kijken hoe het vorderde. Op dat moment had ik 6cm ontsuiting! Ik weet nog dat ik niet dacht: 'Jeetje wat veel!', maar:' Shit, daar gaat mijn pijnbestrijding! En nou zul je zien dat het voor die laatste 4 cm nog eeuwen gaat duren en pijn gaat doen!' Maar dat was niet het geval hoor! Toen het pijn ging doen was de ontsuiting volledig en mocht ik persen, na 2 persweeen was ze er. Ik vond het een prettig gevoel/idee dat er pijn bestreden zou gaan worden waar nodig, maar vind het ook prettig dat het niet nodig was en dus niet is gebeurd. De weeen waren bij mij wel heftig, maar niet pijnlijk. Ik vond het bijzonder om deze oerkracht van het lichaam mee te maken.
Ben blij deze discussie te lezen! tot een jaar geleden heb ik getwijeld over kinderen ivm angst voor de bevalling! Inmiddels ben ik 21 weken zwanger en super blij natuurlijk! Vooral omdat ik met een ruggenprik kan bevallen tegenwoordig..... Een bevalling is erg persoonlijk en iedereen moet het op zijn manier doen Is iemand in Utrecht bevallen met pijnbestrijding? vooral omdat niet ieder ziekenhuis aan pijnbestrijding doet...
Heb geen idee wat me te wachten staat omdat t mn eerste kindje is maar ik wil graag thuis bevallen dus voor mij geen pijnbestrijding...maar ook als ik voor het zh had gekozen had ik dit niet gewild misschien later wel maar zou het eerst zonder proberen. Mocht het thuis echt allemaal te lang duren en ik zou dus te uitgeput zijn kan ik altijd nog naar het zh toe.(hoop ik dan maar )
snap het niet helemaal...je kunt hier in Nederland toch niet op voorhand (als er geen directe reden voor is) al aangeven dat je wilt bevallen met een ruggenrpik? Dit doen ze toch niet zomaar zonder reden aangezien er ook risico's aan kleven?
nee dat klopt ze kijken eerst hoe het gaat en gaat het echt niet meer dan kun je erom vragen maar dan moet je wel nog minder dan 7 cm ontsluiting hebben heb je al 7 cm dan krijg je geen pijnstilling meer en als je die al had dan word ie met 7 cm gestopt.
er zijn absoluut ziekenhuisen die je een ruggenprik geven als je dit duidelijk vooraf aangeeft, je VK regelt dit vooraf. in Utrecht heb je oa het Mesos die dit doen
Inmiddels ben ik bevallen en heb ik inderdaad gebruik gemaakt van pijnstilling. Ik heb een infuus gekregen met een morfinepreparaat waarbij je zelf nog bij kunt pompen als dat nodig is. Het is mij super bevallen. Ik heb alles bewust meegemaakt maar met heel veel minder pijn en veel minder spanning. Wel was ik het tijdsbesef volledig kwijt. Ik dacht dat er 5 minuten voorbij waren maar dat bleek dan een uur te zijn.
Ik was voor mijn zwangerschap heel bang voor de bevalling, maar nu ik zwanger ben leef ik er een beetje naar toe. Alsof je jezelf er op voorbereid. Ik vind het ook niet echt eng meer. Ben heel nieuwsgierig en ga mijn best doen om zonder pijnstilling de bevalling zo prettig mogelijk te laten verlopen. Ook al valt er van te voren geen inschatting te maken, mijn moeder beviel van mij in 52 uren...
ik had van te voren niet besloten om te bevallen met pijnstilling maar zo is het wel gelopen, ik had de keus uit een infuus met een morfine achtig iets en een ruggenprik, mijn voorkeur ging uit naar n infuus maar de anesthesioloog besloot anders, hij wilde direct een ruggenprik zetten omdat hij van mening was dat het infuus niet voldoende zou zijn (ik had pas 1cm ontsluiting, zeer heftige weeen die niet op te vangen waren, en zat al dusdanig lang in de weeen dat ik totaal uitgeput was). op dat moment ben ik op zijn oordeel afgegaan, en hij was een geschenk uit de hemel, het gaf me echt een paar uurtjes enigzins rust. dat was snel voorbij toen de ruggenprik uitgezet werd omdat ik volledige ontsluiting had en ze wilden dat er persweeen kwamen maar mocht er ooit een 2e kindje komen dan weet ik wel zeker dat ik niet wil bevallen zonder ruggenprik
Op basis van dit onderwerp had ik me de afgelopen weken eens goed verdiept in mogelijkheden voor pijn bestrijding.. Wil het zelf gaan proberen maar het is toch wel heel fijn als je weet dat als je het niet meer trekt er iets mogelijk is en wat er mogelijk is. Deze wetenschap is (was)voor mij echt heel belangrijk en geruststellend....... Goed voorbereid; mede dankzij alle verhalen hier vorige week bij de verloskundige geweest... Maar toen ik met haar wilde bespreken wat hier mogelijk in is reageerde ze op een manier van dat ik niet moest denken dat je in Nederland hiervoor "zomaar kan kiezen" en dat als het echt niet meer gaat er eventueel wel iets mogelijk is... maar als het 's nachts of in het weekend is er iemand op gepiept moet worden.. de kans dat het dan nog zinvol is tegen de tijd er iemand is voor optie ruggenprik of remifentanil klein is... Nou mijn angst voor de bevalling is groter geworden/basis zekerheid die ik zocht dat bevalling niet traumatisch ging worden omdat ik kan bepalen wat ik wel of niet trek is compleet verdwenen.... en heb een machteloos gevoel.... waarbij ik alleen kan hopen dat ik op een moment beval dat er iets mogelijk is... en dat er als ik aan geef het niet meer aan te kunnen naar me wordt geluisterd...... Terwijl ik ook lees dat je tegenwoordig wel van tevoren kan aangeven dat je eventueel in aanmerking wilt komen voor ruggenprik. Woon niet ver van Andreas in amsterdam en zou op zich graag daar met dat nieuwe remifentanil bevallen: maar is dat dan mogelijk? Ik weet het niet meer: please wie kan mij op weg helpen naar een bevalling waar ik me gerust bij voel?