De titel is al duidelijk denk ik, maar ik bedoel dus wie besloten heeft geen contact meer met zn schoonfamilie te hebben en waarvan de man zijn familie wel nog gewoon ziet. Hoe gaat dat met verjaardagen van de kinderen bv...
Hier tot ongeveer vorig jaar geen contact gehad, nu wel weer redelijk maar nog niet overdreven. Verjaardagen vieren wij dan niet maar met feestjes etc zagen we elkaar ook niet. Mijn man nam de kinderen heel soms weleens mee naar zijn ouders. Kinderen vroegen verder niet om opa en oma.
Ik en de kinderen hebben geen contact met schoonmoeder. Schoonouders zijn gescheiden, schoonvader zien we wel gewoon. Mijn man gaat eens in de 3 of 4 maanden alleen naar zijn moeder, een uurtje ofzo. Ze heeft haar oudste kleinzoon 1 keer gezien, toen hij net geboren was. Inmiddels is hij 5 1/2. M'n man staat ook achter deze keuze, en dit blijft ook zo. De kinderen vragen nooit naar haar, ze weten niet beter als dat ze 1 oma en 2 opa's hebben. Als schoonmoeder op bijv. de verjaardag van schoonzus komt, gaat mijn man alleen en spreken we een andere dag met ons allen af. Wij zien haar dus nooit. Het scheelt ook heel erg dat mijn man ook geen hechte band met haar heeft, en er alleen heen gaat omdat het toevallig zijn moeder is. Niet omdat ze hem na aan het hart gaat.
Schoonouders zijn overleden helaas. Man heeft 2 zussen. 1 heb ik nog nooit geen contact gehad en de ander heeft het mei jl. echt verpest bij mij. De bekende druppel. Man gaat nog met verjaardag van hun kinderen ik ga absoluut niet meer.
Nee dat heb ik niet dat mijn man er wel naartoe wilt.. Mijn man wil ook geen contact met zijn moeder (is 69??? Gedraagt zich als 25 zegt 45 te zijn op fb en liet haar kinderen stikken) ik heb haar nooit ontmoet maar dacht voordat onze dochter geboren werd dat een oma ook recht op haar kleinkinderen had dus ik wilde een lijmpoging doen de reactie die ik kreeg verbaasde me enorm!!! Het was haar leven, ze leefde zoals zij het wilde en ze redde zich prima zonder haar kinderen... Nou duidelijk toch? Zijn vader is helaas vorig jaar overleden, een goede man al dacht een broer van mijn man daar anders over.. Met een broer heeft hij wel af en toe contact en hem mag ik dus niet (altijd klagen en negatief) dus vaak als mijn man gaat ga ik niet mee onder het mom van dat onze zoon longproblemen heeft en wij hem liever niet meenemen naar een huis vol katten (hihi niet eend gelogen )
Hier geen contact met schoonvader maar dat was zijn keus en niet de onze. Ik heb hem nooit gekend dus ik mis het ook niet en heb er naar zijn gedrag ook geen behoefte aan, maar ik merk dat mijn vriendin er wel veel moeite mee heeft en hem graag zou willen zien. Als het ooit zo ver komt dan vind ik dat prima.
Schoonouders zijn overleden..met schoonzus liggen we in process en advocaat heeft ons aangeraden geen contact op te nemen heerlijk rustig:
Het lijkt me heerlijk.. maar gebeurt nooit denk ik. Mocht het wel ooit zover komen zou ik er wel voor zorgen dat de kinderen gewoon het contact met ze blijven houden zoals nu. Maar dat betekent dan in de praktijk dat hij ze daar naar toe brengt voor het logeren en hij met ze op verjaardagen komt zonder mij. Oh, het klinkt steeds aanlokkelijker..
Even terug naar vroeger. Mijn moeder had geen contact met haar schoonfamilie. Toen ik naar de middelbare school ging mocht ik van mijn ouders wel aanbellen bij die opa en oma, heb het ook geprobeerd en ze lieten me wel binnen. Maar, we hadden totaal geen klik. Al helemaal niet toen die oma dingen zei als; "als je straks 18 bent zullen we je aaaaalles wel vertellen!" En ik ben er nooit meer weer geweest! Wat kan mij het schelen waarom ze elkaar niet spreken, ik kom toch voor die opa en oma.. Maar niet elke opa en oma hoeft zo achterbaks te reageren hoor!
Dit is idd ongeveer wat ik bedoel, maar wat doe jij als je kindjes dan jarig zijn..komen ze dan wel bij jullie?
Ik had eerst problemen met sm, toen ik zwanger was is het contact langzaam verbeterd, vriend ging iedere week erna toe. Ik heb 1,5 jaar geen contact gehad, geheel mijn keuze. Sm is altijd goed geweest voor haar zoon. Ik vond dat zij het recht had om haar kleinkind te leren kennen en heb haar dus ook met mij nog een kans gegeven. Het gaat super nu ( heb geen contact met mijn moeder al 10 jaar niet ) ze beschouwt me als eigen dochter en andersom nu ook. Mocht het toen nite zijn goed gekomen, had ik mijn dochter toch wekelijks meegegeven aan vriend, het mag niet zo zijn dat ik mijn eigen met sm projecteer op ons dochtertje, ze heeft immers zelf ook kinderen groot gebracht, en dan vieren ze de verjaardag ook maar een keer daar met hun familie. Je kan hun de oma rol niet ontnemen nooit of te nimmer, tenzij ze zelf natuurlijk niet omkijken naar de kleinkinderen.
Hier sinds een jaar geen contact meer. Mn man spreekt zijn vader heel soms ( ze wonen naast ons) kinderen zien ze nooit. Of iig ze zien ze vast weleens lopen maar ze spreken ze nooit. Daar heeft mijn schoonmoeder het zelf naar gemaakt. Mn oudste vraagt er nooit meer om. De middelste en zeker de jongste hebben er helemaal geen weet van dat dat opa en oma zijn. IK VIND HET MEER DAN PRIMA ZO. HEERLIJK. HAD HET 5 JAAR GELEDEN AL MOETEN DOEN
Wij hebben sinds een half jaar geen contact meer en het is heerlijk rustig. SM mag van mij altijd haar kleindochter zien, als ik haar maar niet meer hoef te zien. Hetgeen wat zij heeft gedaan, kon echt niet. Dan heb ik het niet eens over haar acties naar mij toe, maar vooral de acties naar mijn man en mijn dochter. Dat kan ik niet accepteren (en dat hoef ik gelukkig ook niet). Als mijn dochter haar wil zien dan mag ze er altijd heen gaan. Ik weet zeker dat ze van haar houdt. Het is nu alleen lastig, omdat ze nog maar twee is en dit natuurlijk nu niet alleen zal gaan. Dan zal het samen met mijn man moeten, maar die heeft (gelukkig) ook gekozen voor zijn gezin. Op dit moment ziet dochter haar ene oma dus ook niet.