Hallo dames, Ik weet dat jullie helemaal niks met deze info kunnen, wil het denk ik gewoon even kwijt. Met mijn ex wilde ik al een kindje, mijn kinderwens is er sinds 2013. Echter, hij wilde uiteindelijk geen kinderen en in oktober 2015 hebben we besloten uit elkaar te gaan. (mijn verhaal staat ook ergens op dit forum) In september 2016 mijn huidige vriend leren kennen, met kinderwens Wij wonen nu samen in een appartement en hebben een huis gekocht wat in de zomer van 2018 wordt opgeleverd. Tussen 1 januari en 31 maart 2018 gaat de pil de deur uit :-D Waarom zo'n periode? We willen even aankijken wanneer het huis opgeleverd gaat worden en na de winter kunnen we dat beter inschatten. Leek me een prima reden. Leek... En nu ineens slaat er bij mij zo'n grote onzekerheid toe. Ik ben nu 31. Heb altijd, vanaf mijn begin 20er jaren, in mijn hoofd gehad dat ik voor mijn 30e moeder wilde zijn, of in ieder geval (als het niet lukt) daarmee bezig. Dat heb ik los moeten laten, prima. Maar ik ben nu 31 en in november word ik 32. Als ik gelijk in ronde 1 zwanger raak, ben ik misschien nog net 31 als ik moeder word. Maar WAT NOU als het lang gaat duren, of helemaal niet lukt. Ik wil niet 'oud' moeder worden. En sorry als ik hiermee mensen beledig hoor! Maar ik heb dat gewoon altijd in mijn hoofd gehad. En zoals ik typ, ineens bekruipt mij zo'n onzeker gevoel, van WAT ALS Wat als het heel lang duurt voor ik zwanger raak Wat als het helemaal niet lukt Wat als ik miskramen ga krijgen Allemaal 'wat als'en waar je niks mee kan, waar je nooit van weet of ze uit gaan komen, waarvan ik weet dat ik ze los moet gaan laten. Is dit normaal? Dat wanneer het moment van stoppen met de pil dichterbij komt, je eigenlijk die 2 maanden niet meer wilt/kunt wachten en spijt hebt dat je niet een half jaar geleden al bent begonnen? Dat alle onzekerheid er nu ineens bij komt kijken? Ik word met vlagen gek van mijzelf nu eigenlijk. Ik wil al zo lang een gezin, en nu staat het bijna voor de deur, en word ik bang dat dat gezin er nooit gaat komen of pas over jaren. Dat ik nu ook echt denk, f*ck it, ik stop niet in het eerste kwartaal van 2018 met de pil, ik zit nu in mijn stopweek, ik begin gewoon niet meer! (uiteraard wel in overleg met mijn vriend ) Meer vrouwen met dit gevoel?
Ja volgens mij is dit een heel normaal gevoel en een gedachtegang die meer vrouwen hebben . Een hel bot gezegd: liever “oud” moeder dan nooit moeder dus dat stukje zou ik proberen los te laten. Verder is ongeveer 80% van de stellen met een actieve kinderwens binnen een jaar zwanger. Daar zou ik dus vanuit gaan (hopen op ronde 1 doet natuurlijk iedereen maar ik zou er niet op rekenen) en als het dan eerder dan een jaar lukt valt het alleen maar mee. Verder zou ik mezelf afvragen. Is het heel erg als het kindje er eerder is dan het huis? Zo’n kleintje is zo mee verhuisd... met andere woorden als de wens groot is bij jullie beiden, waarom wachten? Dat zijn slechts praktische zaken. (Edit: hier gewacht op een huis... juni 15 gestopt met de pil en pas in februari 17 een blijvende zwangerschap. Achteraf gezien zou ik niet hebben gewacht maar ja je weet niet alles van te voren in het leven). Tot slot. Stop direct met de pil en ga condooms gebruiken. Als je pech hebt moet je lichaam flink ontpillen (hoeft niet, kan wel). Zolang je nog niet zwanger wilt worden kan je cyclus zich wel alvast herpakken. Dan heb je dat maar vast gehad. Succes en hopelijk gaat jullie wens snel in vervulling!
Hey meid Dit gevoel heb ik heel lang gehad hoor. Mijn huidige partner wou eerst nooit kinderen, totdat hij ineens compleet omdraaide. Het liefst wou ik meteen stoppen met de pil, maar ik moest nog een half jaar wachten. Dat duurde echt heel lang. En toen duurde het ook nog weer 9 maanden voordat ik blijvend zwanger zou zijn. Ik ben nu ook 31 en riep ook altijd dat ik voor mijn 30e kinderen wou (ook niet gelukt). Je kan zo weer een cyclus hebben (had ik) of het kan heel lang duren voordat je cyclus op gang komt. Ik zou altijd met je partner overleggen over wanneer te stoppen, met bovenstaande in het achterhoofd. ps. Je kan altijd nog een condoom gebruiken als je bent gestopt en je partner wil nog 1 a 2 maandjes wachten.
Ik heb ook altijd gezegd dat ik voor m'n 30ste een 2e kindje wou... Makkelijk gezegd natuurlijk en daar komt veel meer bij kijken maar wist ik veel m'n dochter kwam omdat ik de pil niet goed slikte en was toen 19. Ook altijd relaties gehad met mannen zonder kinderwens en nu uiteindelijk m'n droomvent gevonden met een kinderwens! 2 januari zijn we een jaar samen en in april was ik gestopt met de pil en na 7 rondes zwanger. Ga sowieso ervanuit dat het een jaar duurt ivm teleurstellingen. En zo oud ben je nog niet hoor, het is meer je gevoel Ik wens je straks veel voorpret en een spoedige zwangerschap toe! Word over 8 dagen btw 29 dus toch gelukt.
Je hebt gelijk hoor, beter laat dan nooit Maar inderdaad, dat is iets wat ik in mijn hoofd heb zitten. Dat het een jaar kan duren is dus ook echt iets waar ik het zo benauwd van krijg. Nu stoppen, over een jaar zwanger en dan nog 9 maanden wachten tot het kindje er is..! En nee, het is echt niet erg als het kindje er eerder is dan het huis, integendeel. Het leven is sowieso niet te plannen, maar hoog zwanger verhuizen is niet ideaal. En we kijken nu alleen naar wat ideaal is Dat van nu stoppen en overstappen op condooms is wel een goede om alvast mee te beginnen. Het leek me sowieso wel goed om 2-3 maanden aan de condoom te gaan voordat we er ECHT voor gaan. Maar dat kan dan ook gewoon nu al en dan evt wat langer aan de condooms als het ‘moet’.
Blij om te lezen dat ik in ieder geval niet de enige ben Op de een of andere manier vind ik het ook gewoon heel spannend allemaal, ook om met mijn vriend over te hebben. Dat heeft puur met mijn verleden met mijn ex te maken (altijd als het onderwerp kinderen aangesneden werd, werd ik weer teleurgesteld). Ik weet dat mijn vriend het wel gewoon wil, maar toch blijf ik dat een moeilijk ding vinden op de een of andere manier…
Wat fijn dat jouw ‘idee’ van voor je 30e een 2e kindje uit komt. En dat jaar moet ik inderdaad van uit gaan. En ik weet diep van binnen ook wel dat ik niet oud ben. Maar als ik dan hier op het forum lees dat iemand van mijn leeftijd al zwanger is van de 4e… En ik moet niet vergelijken, ik heb het leven geleid zoals het gegaan is. Het loopt niet altijd zoals je het wilt. Maar juist omdat ik al vanaf 2013 die wens heb, zonder er daadwerkelijk ‘iets’ mee te doen, word ik op de een of andere manier steeds ongeduldiger. Fijne zwangerschap gewenst!
Ik snap de praktische reden van het huis zeker wel! Ik was beide zwangerschappen direct ziek en vanwege bekkeninstabiliteit moest ik plat liggen. Kan nog geen 20 min zitten... dus als je dan in een verhuizing zit wordt je niet blij. Zwanger worden is een spannende tijd maar als ik dit lees wordt ik helemaal zenuwachtig. Gun het tijd want de druk van het zwanger worden kan ook een relatie verpesten. Hou het leuk en luchtig en ga inderdaad uit van een jaar. En je bent helemaal niet oud! En wat betreft de wat als? Zo kan ik er nog een hoop bedenken... maar probeer het los te laten. Genieten van de tijd dat je samen bent met je vriend. Het feit dat jullie een leuk huisje hebben gekocht. Hopelijk is het snel raak! Heel veel succes met alles
Maar dat is ook een wat als . En dan zou je dus eigenlijk moeten wachten tot ná de verhuizing. Want stel je bent 4 maanden voor de verhuizing zwanger en hebt met 20 wkn BI heb je ook een probleem.
Ik kan niet anders dan je gelijk geven. Al buitenstaander zou ik er net zo over denken Maar op de een of andere manier vind ik het loslaten gewoon erg moeilijk! En ik wil ook zeker niet gelijk alles op alles zetten. Niet direct mijn ovulatie in de gaten gaan houden en zo, het gewoon op zijn beloop laten. Wil zeker onze relatie niet onder druk zetten! Gelukkig hebben we dan ook gewoon het huis om ons op te focussen Dank je!
Klopt het is altijd makkelijk voor een buitenstaander om zo te praten! Als het is jou hoofd zit zit het erin. Ik hoop gewoon dat je kan genieten van de mooie tijd die nu staan te gebeuren en het niet teveel met je hoofd speelt. Ik moet zeggen dat ik ook wel angstig was dat het nooit zou gaan lukken. Ik had wat problemen met mijn baarmoeder namelijk. Maar tegendeel bewees zichzelf. Succes! Ik wens jullie heel veel geluk met alles
Ik snap je gevoel wel hoor! Vond het zelf ook lastig om steeds een jaartje ouder te worden en nog steeds geen moeder/niet zwanger te zijn. Ik hoop voor je dat het bij jullie snel lukt, maar in de meeste gevallen wel hoor, binnen een jaar, 1.5 jaar! Maar waarom zou je er niet gewoon nu voor gaan?? Je weet het inderdaad niet en als het kindje er wel vlot komt, verhuis je die toch gewoon mee?
Heel normaal hoor, ik dacht ook altijd voor mijn 30e mama te worden. Mja helaas langer onderweg dan gepland. Ik wordt kn maart2018 30 Ik heb het redelijk los gelaten, en ook al wordt het pas om me 34e ik laat het maar gaan zoals het gaat. Probeer je er echt niet zo aan vast te klammen ik snap je wel die bio klok tikt vaak als een gek. Ik ga je in ieder geval alvast succes wensen, en wat fijn dat je nu een partner hebt die ook jou kinderwens deelt.
Hoi, ben redelijk nieuw hier met reageren maar wilde je even laten weten dat je echt niet alleen bent. Hier ook net een week 31 jaar en net begonnen voor een eerste kindje en ik ken jouw angst. Ik was ook eerst bezig met een nieuwe baan en nieuw huis. Gelukkig is het nieuwe huis er al wel maar de nieuwe baan heb ik maar even op een lager pitje gezet, eerst de baby hihi! Laten we maar positief blijven en er hier op het forum er voor elkaar zijn wanneer we van dit soort momenten hebben. Kunnen we even lekker alles van ons afschrijven
Ik heb niet alle berichten gelezen. Een jonge en een oudere moeder heeft zowel voors als tegens. Om even een voorbeeld te nemen. Collega van mij is 24 en heeft vorig jaar haar tweede kindje gekregen. Nadien kwam ze erachter dat haar woning erg klein was voor twee kindjes. Dus groter wonen, maar dat kost meer geld, dus meer werken. Ze heeft wdb grote kopzorgen. Vlak natuurlijk niet uit dat twee gezonde kindjes rijkdom an sich is. Ik ben 29, was 28 toen ik zwanger raakte. Ik heb veel spaargeld, en een mooie ruime woning. De zorgen waar zij tegenaan loopt ken ik niet, omdat ik gewacht heb, ondanks dat mijn eierstokken 5 jaar geleden ook al rammelden. Jij zal waarschijnlijk al wat opgebouwd hebben qua werkervaring, inkomsten, woning. Je bent echt niet oud hoor. Het klinkt gewoon erg oud "over de 30". Het komt vast goed.
Hoogzwanger verhuizen kan ook prima gaan, ik was destijds ruim 7 maanden zwanger. Heb alleen niet zwaar getild en wat meer hulp gevraagd met schoonmaken.
Heel herkenbaar voor veel vrouwen denk ik, ook voor mij. Bij de eerste houd je toch wat meer rekening met dat soort praktische zaken. Wij hebben dat de andere twee keren overigens niet gedaan, omdat we het zo tegen vonden vallen wat er uiteindelijk van dat soort plannen terecht komt. Je kan ook alvast foliumzuur gaan slikken eventueel. Heel veel plezier en geluk.