Hi ladies, Bij mijn eerste wilde ik heel graag thuis bevallen. Ik werd tegen het einde van de zwangerschap medisch, dus toen kon het helaas niet meer. Dit vond ik eigenlijk wel prettig, en dacht: dat doe ik bij een tweede weer! Maar... nu kriebelt het al een paar weken weer om toch weer thuis te willen bevallen als het ditmaal wel mogelijk is. Ik weet het, ik ben nog vroeg, maar je kunt niet vroeg genoeg genoeg beginnen met nadenken daarover toch Het lijkt mij zoveel relaxter. Je eigen huis, eigen bed, eigen douche, eigen eten etc. Gewoon je vertrouwde omgeving, niet nog naar huis moeten vanaf het ziekenhuis en zo. Ook zouden we vervoer moeten regelen als ik ga bevallen, omdat mijn vriend geen rijbewijs heeft. Ook hebben we dan oppas nodig voor onze dochter. We willen sowieso vragen of mijn schoonmoeder hier rond die tijd een poosje wil zijn (ze woont in het buitenland). Dit alles maakt dat ik toch misschien weer wil proberen om thuis te bevallen. Er is alleen één ding wat me nog dwars zit. Dat is het stemmetje dat zegt: 'Maar wát als het fout gaat?.....' In het ziekenhuis ben je er natuurlijk veel sneller bij, voor zowel jezelf als de baby. Maar hoe groot is de kans dat er ook daadwerkelijk wat fout gaat, waarvoor je naar het ziekenhuis zou moeten? Ik hoor heel graag jullie verhalen over jullie thuisbevalling, en of jullie datzelfde stemmetje hadden! Alvast bedankt!
Ik vond mijn eerste bevalling in het ziekenhuis echt vreselijk (ondanks dat hij soepel verliep). Bij de tweede wilde ik dus hoe dan ook thuis bevallen en dat beviel echt super: mijn eigen bed, douche, wc, alles. Geen gesjouw met een pasgeboren baby, gewoon lekker thuis blijven. Ergens had ik het stemmetje wel hoor, maar mijn ervaring in het ziekenhuis was dat ik geregeld alleen was en maar moest wachten tot iemand tijd had, de gynaecoloog toch ook opgeroepen moest worden (mocht het nodig zijn, maar dat was het bij mij niet) etc. Daarnaast wonen wij echt fietsend nog geen 10 minuten van het ziekenhuis, laat staan hoe snel dat zou gaan per auto met de verloskundige (als er geen echte spoed is, maar het thuis niet meer kan) of met de ambulance. Ik zou het zelf gewoon eens met de verloskundige bespreken. Misschien kan die je voors- en tegens- in jouw specifieke geval geven, zeker ook met betrekking tot de medische indicatie van de eerste en op basis van hoe die bevalling verliep. Dat laatste biedt geen garanties natuurlijk, maar het kan wel meewegen natuurlijk in de keuze wel/niet thuisbevallen. En anders kan je altijd nog zeggen ik ga het in principe thuis proberen, maar zodra het niet 'ok' voelt of ik twijfels houd, dan doe ik het niet.
Bedankt voor je reactie! Had net een heel verhaal getypt, weg! Dus ff in het kort, spitsuur haha. Hier ook dicht bij het ziekenhuis, dat scheelt. Werd medisch omdat dochter wat klein was. Hartje dipte tijdens weeën, vooral op m'n zij. Verder een perfecte, snelle bevalling gehad. Kwam om 07u30 binnen om ingeleid te worden. Had al 3 cm en een beetje weeënactiviteit, dus ik wilde nog ff afwachten. Nog geen 4u later was ze er. De voordelen die jij noemt, zie ik idd ook allemaal M'n vk staat heel positief tegenover thuis bevallen. Ze was voor zichzelf wat 'teleurgesteld' dat ik het niet wilde, omdat ze thuisbevallingen zo leuk vindt haha Mocht de 2e ook weer wat klein blijken, of ik er medisch door word of niet, dan neem ik de gok niet en wil ik in het ziekenhuis bevallen
Dat stemmetje heb ik ook gehad bij mn andere kinderen. De oudste moest in het zkh geboren worden door gebroken vliezen. De sfeer vond ik verschrikkelijk (het was topdrukte). Geen persoonlijke aandacht. (en dat is wel even fijn als je voor het eerst weeen krijgt via inleiding) De andere twee zijn thuis geboren. En het was allemaal heel ontspannen. Ik vertrouw volledig op de verloskundigen hier. Als ze maar enigszins denken dat het niet goed gaat, sturen ze je door. Het is gewoon veilig om thuis te bevallen. Ik vond het heerlijk. De verloskundige neemt de tijd en aandacht voor je. Die begeleid je ook in de voorfase van de weeën als het nodig is. Maar je moet doen waar jij je prettig blij voelt en veilig! Dat is de plek om je te ontspannen tijdens de bevalling! Veel succes met nadenken! (Er is uit onderzoek ook gebleken dat het even veilig is om thuis te bevallen als in het ziekenhuis. Hier in de regio hebben de gyneacologen en verloskundigen ook een goede samenwerkingsverband. Ze houden samen in de gaten in welke situaties het nog veilig is om thuis te bevallen)
Ik vond het heerlijk! De eerste 2 waren medisch, dus automatisch ziekenhuis. Op zich goede bevallingen gehad, wat mij voornamelijk gestoord heeft is dat alles volgens het protocol moet lopen. Bij de tweede bevalling voelde ik mezelf zelfs opgejaagd, want ik moest wel binnen kantooruren bevallen, aldus de vk van het zkh. De derde was thuis en ik kon gewoon op mijn eigen tempo bevallen. De vk heeft alleen even gecheckt of de navelstreng niet rond de nek zat, verder heeft mijn vriend de geboorte begeleid. Niks getoucheer, gecontroleer etc Heel fijn vond ik persoonlijk, gaf mij een groot vertrouwen in mijzelf.
Mijn oudste is in het zkh geboren (meconiumhoudend vruchtwater), de andere 2 thuis. Zkh was op zich prima, maar ik ben na de bevalling flauwgevallen, en moest langer blijven. Ik had echt niet meteen naar huis gekund. Bij een eerste is dat niet erg, bij de tweede of derde had ik dat echt niet leuk gevonden, om niet lekker bij mijn gezinnetje te zijn. Bij de tweede kon ik weer het bed niet af na de bevalling, maar mijn oudste kon lekker bij me kruipen, en we sliepen die nacht allemaal in hetzelfde huis, dat vond ik heel fijn. Bij de derde was thuisbevallen echt héérlijk. Ik heb me opgesloten in de badkamer en slaapkamer, en voelde me helemaal zen. Dat had ik in het zkh denk ik nooit bereikt.
Ruim 2 weken geleden ben ik bevallen van de tweede en dit keer thuis. Ik vond het heel fijn. Ik kon onder mijn eigen douche staan en lekker op mijn eigen bed liggen. En na de bevalling kon ik lekker weer in mijn eigen schone bed ipv dat je nog weer naar huis toe moet. Ook was het heel fijn dat onze dochter gewoon weer naar huis kon komen om daar naar haar broertje te kijken. Gewoon lekker op ons eigen bed. Natuurlijk kan het altijd fout gaan, maar zelf had ik voldoende vertrouwen in de deskundigheid van de verloskundige. Kortom ik kijk er heel positief op terug en zou het zo weer thuis doen. Maar iedereen moet zijn eigen gevoel volgen.
Bij de 1e verplicht ziekenhuis. Vond het verschrikkelijk. Niet kunnen doen waar je zelf zin in had. Continu personeel wat in en uit liep. Brrrr. Bij 2e thuis. Heerlijk. Geen stress, lekker rond gehobbelt. Onder de douchr, eruit, erin... Vlos kwam af en toe vragen hoe het ging en ging dan weer naar beneden. Zonder stress bevallen. Alles op zn gemak. Kleine een uur vbij me en toen pas de testen en aankleden. Lekker onder mn eigen douche en schoon mn schone bedje in. Heerlijk. Zou wel over vervoer nadenken voor als je toch naar het ziekenhuis moet maar er geen ambulance nodig is. Misschien met vlos meerijden? En opvang voor je kind regelen voor als het nodig is. Vlos wilde hier sowieso niet dqt er kinderen in huis waren tijdens bevalling. Raadde ze af. Kan jouw remmen tijdens bevallen omdat je bang bent dat kind alles hoort/wakker wordt. Kind kan je geschreeuw horen en bang worden. En als je met spoed naar het ziekenhuis moet dan moet je niet ook nog een oppas moeten zoeken... en wat als kind uit bed komt? Papa heeft wel wat anders te doen dan kind bezig houden.... Mijn dochtertje is tijdens bevalling opgehaald en daarna weer terug gebracht.
dat stemmetje heb ik niet gehad. Ik heb een erg fijne thuisbevalling gehad. Kon me goed ontspannen. De eerste weeën lekker in mijn bed opgevangen. Met 'n tv serie Vk vond me te relax dus moest verplicht gaan lopen.. Na 1,5u gelopen te hebben lekker op de bank geploft. En daar de weeën opgevangen. Vk is een paar keer langs geweest. was een 10 min. bezoekje en ging daarna weer heerlijk weg. Zodat we het samen konden doen. Ging zelfs nog met 8cm ontsluiting de deur uit. Met de melding kom over een uurtje terug. Vk was ook mijn huisarts. staan er denk ik ook wat anders in. na de bevalling heerlijk onder m'n eigen douche. Lekker m'n eigen spulletjes om me heen. En na het douchen kon ik lekker m'n schone bed in duiken. En m'n kersverse dochter lag heerlijk in haar wieg. Wat 'n geluksmoment. ik vond het erg fijn dat ik thuis kon bevallen. En dat we het vooral samen hebben gedaan. Ook kon ik het thuis op mijn eigen tempo doen, wat ik erg fijn vond. Al met al heeft het 18u geduurd. Bewust ervoor gekozen om mijn vliezen niet door te laten prikken. Bang dat ik in een weeënstorm zou komen Heb een beetje het gevoel dat ze in het zkh veel sneller actie ondernemen en dat je aan de weeën opwekkers gaat ofzo.
Bij de eerste thuis bevallen en vond het erg fijn. Idd zoals je zelf al zegt: eigen omgeving, eigen bed, eigen douche, etc. En sommigen zeggen weleens dat het zo'n rotzooi is dat thuis bevallen, maar daar heb ik niks van gemerkt. Na de bevalling onder de douche en daarna weer een schoon bed in, top! Ik vond het idee wel fijn dat ik op 10min. afstand woon van het ziekenhuis, mocht het nodig zijn. Overigens bij tweede in het ziekenhuis bevallen (ivm langdurig gebloken vliezen) en dat was ook prima. Het grootste nadeel was dat we pas 3uur na de bevalling naar huis mochten (na een uurtje zat ik klaar om weg te gaan, maar de kleine moest nog 2x om het uur getemperatuurd te worden (protocol)).
Bij de eerste thuis bevallen (duurde maar 2 uurtjes) en wil het nu weer als het kan. Toen ik de vk belde is ze gelijk gebleven omdat ik al op 7cm zat (geen weeën) en ze dacht dat het snel zou kunnen gaan. We hebben nog tv gekeken en soep gegeten. Uur later zat ik op 10 cm en heeft ze de vliezen gebroken. Toen voelde ik wel lichte persweeën dus werd het serieus. Na de bevalling moest ik in het ziekenhuis gehecht worden. Moest 1,5 uur op de ambulance wachten en uiteindelijk waren we tegen 4.00 uur thuis (eigenlijk uur langer ivm wintertijd) en was 23.00 uur bevallen. Hoop dat het bij de 2e ook zo gaat behalve dan het ritje ziekenhuis
Super!!! Rondgelopen tot de pers weeën, toen in bed, nog geen half uur later was de kleine er, toen nog een half uur bij komen, en douchen. Toen kraamverzorgster weg was, heerlijk naar de kamer en op mijn eigen bank gezeten. Maar had ook een makkelijke bevalling al was de pijn wel heftig maar de ergste pijn duurde maar een kwartiertje.
Ik ben bij de 1e ook thuis bevallen, was niet de bedoeling, maar bevalling ging zo vlot (in 2 uur tijd van 2 naar 8cm) dat we toen de verloskundige weer kwam besloten hebben om thuis te blijven. Helaas was ik zo uitgescheurd dat de verloskundige mij thuis niet kon hechten. Na de bevalling mochten wij dus als nog ons hele boeltje pakken en naar het ziekenhuis rijden. Dit was voor mij een enorme domper. De bevalling thuis heb ik als heel fijn ervaren, gewoon je eigen omgeving, je eigen bed en man kon ook nog een gedeelte van de tijd gewoon doen wat hij wilde, totdat ik aan gaf hem echt nodig te hebben. Maar doordat ik dus na de bevalling nog naar het ziekenhuis moest twijfel ik nu heel erg wat ik zal doen. Van de verloskundige mag ik gewoon thuis bevallen. Als ik diep van binnen kijk beval ik ook het liefste thuis, maar een stemmetje van binnen zegt, wat als je nu weer achteraf naar het ziekenhuis moet? Ik vond dat echt zo'n domper, je denkt na je bevalling het is achter de rug, zo lekker douchen en dan met baby m'n bed weer in. Dan moet je dus naar het ziekenhuis, een paar uur wachten tot je naar de OK kan, nog een ruggenprik, vervolgens vergaten ze mij van de OK op te halen, waardoor ik het bezoek van mijn ouders heb gemist en we moesten (logisch natuurlijk) ook nog de nacht blijven. Dus ja... ik ben er nog niet over uit. Anderen in m'n omgeving zeggen weer, wat is de moeite om naar het ziekenhuis te rijden, daar te bevallen en als alles goed is ben je binnen 2-3 uur weer lekker thuis. Dus hier ook nog flink in dubio....
Ik heb mijn eerste ziekenhuisbevalling op zich niet als vervelend ervaren, maar er waren ook een aantal dingen die ik niet prettig vond. Het vervoer (met weeën in auto, met hechtingen daarna weer naar huis zittend in auto) vond ik helemaal niets, ik miste mijn eigen spullen om me heen en het gevoel zelf te mogen beslissen, personeel dat mij niet kende (voelde me niet goed gehoord). Omdat eerste bevalling zo snel/soepel ging, durfde ik de tweede wel thuis aan. Wat een verademing . Heerlijk. In mijn eigen bed, met daarbij dus ook gevoel dat ik het voor zeggen had, met VK die mij goed kende en goed naar me luisterde. Jammer genoeg moesten we meteen na bevalling naar kraamafdeling omdat bloedsuikers van baby gecontroleerd moesten worden. We zijn daar 48 uur geweest en ik vond het afschuwelijk. Vooral weer het gevoel niet zelf te mogen beslissen, miste heel erg mijn eigen spullen/eten/douche/bed... De derde is ook thuis geboren en bij haar mochten we thuis blijven en dat was echt geweldig. Zo heerlijk in mijn eigen omgeving, gevoel de baas te zijn, precies kunnen doen wat ik wilde. Aanrader! Bij de derde overigens hield ik er sterk rekening mee dat we weer voor de bloedsuikers naar ziekenhuis zouden moeten na geboorte en ik heb dus ook serieus overwogen om dan ook maar in ziekenhuis te bevallen (dan was ik er al), maar uiteindelijk toch liever voor thuis gekozen. En heel blij, want we hoefden dus helemaal niet naar ziekenhuis .
Bij ons was het net andersom. Ik zou van de eerste poliklinisch bevallen, omdat mijn man thuisbevallen niet zag zitten. Mij maakte het niet veel uit, dus voor zijn gemoedsrust vond ik het prima. Maar de eerste bevalling ging erg snel. Toen de verloskundige kwam had ik al 8 cm ontsluiting en toen mijn man thuiskwam uit zijn werk, een kwartier later, was dat al volledig. Geen haar op mijn hoofd die toen nog weg wilde van huis. Achteraf vond ik het een hele fijne ervaring. De gordijnen waren dicht, het licht stond vrij zacht, mijn man zat naast me, niemand zei meer dan strikt noodzakelijk en in 3 kwartier tijd is mijn baby ter wereld gekomen. Heel rustig en makkelijk. Daarna was het ook fijn dat we gewoon in ons eigen huis waren, niet door de winterkou hoefden met een pasgeboren baby. Bij de volgende bevallingen ben ik dus bewust thuis gebleven en mijn man was het daar inmiddels roerend mee eens. Ook dat waren weer vrij vlotte bevallingen, bij de tweede was het ziekenhuis ook geen haalbare kaart meer. Als er ook maar 1 aanwijzing was geweest dat het beter was om naar het ziekenhuis te gaan, had ik dat uiteraard gedaan. Het ziekenhuis is hier ongeveer 20-30 minuten rijden vandaan, afhankelijk van de verkeersdrukte. Dus ja, als het dan ineens misgaat, ben je wel even onderweg. Maar mijn zwangerschappen waren makkelijk verlopen, ik was in goede conditie, de baby's deden het tot dusver allemaal prima, de bevallingen verliepen erg snel, daarom durfde ik het wel aan. Ik kan het niet vergelijken, omdat ik dus altijd thuis ben bevallen. Maar ik denk wel dat het meer ontspannend kan zijn om thuis te blijven. Je bent in een vertrouwde omgeving, kunt gewoon je gang gaan, ziet niet steeds vreemde gezichten om je heen en je hoeft je niet aan de gang van zaken van een ziekenhuis te houden. En ik vond het nogmaals heel fijn om niet met een versgeperste baby over straat te hoeven naderhand.
Heel positief! Ik wilde poliklinisch bevallen maar het ging zo snel dat ik thuis moest bevallen. En dat was eigenlijk heel fijn! Lekker in mijn eigen omgeving, ik heb mij geen moment ''niet veilig'' gevoeld. Alles heel rustig, daarna lekker de tijd om alles te doen, baby direct en de hele tijd bij mij, lekker douchen en schoon bedje in en vooral: niet meer naar huis hoeven want daar was ik al. Ik ga nu bij de tweede bij voorbaat voor een thuisbevalling (mits ik natuurlijk niet medisch wordt)
Bij mijn eerste ging ik voor een thuisbevalling, dat ging ook goed tot aan het persen, het vorderde niet en moest dus met ambulance tijdens de persweeen naar het ziekenhuis. Absoluut geen pretje, maar ik was wel blij dat ik het begin gewoon thuis had gedaan. Het ziekenhuis viel me achteraf best mee, ik moest een nachtje blijven en werd goed opgevangen en fijn behandeld. Tijdens de zwangerschap van de tweede twijfelde ik ook in eerste instantie: zo erg was het niet in het ziekenhuis en wat als het nu weer niet wou alleen (eerste is met vacuümpomp gehaald). Toch had ik gemerkt dat als het niet wilde, ik snel genoeg in het ziekenhuis was. Bovendien vond ik het bij de eerste fijn om het begin wel thuis te zijn. Dus toch weer gekozen voor een thuisbevalling en deze keer ging het wel goed. En wat was dat fijn! Heerlijk in eigen bed (na de bevalling onder de douche en ondertussen alles opgeruimd door kraamzorg en kon gelijk weer een schoon bed in), geen gesjouw met een pasgeboren kindje om thuis te komen, en de rust van je eigen omgeving. Voor mij dus echt een goede keuze geweest.
Wat een goede verhalen allemaal, ontzettend bedankt voor het delen! Vandaag met de vk besproken dat ik thuis wil bevallen als ik niet weer medisch word. Ben na mijn bevalling opgenomen geweest ivm borstontsteking en toen kwamen ze er achter dat bij mij de groep B streptokokken actief was. Moet nu rond de 34/35 weken urine af laten nemen om te kijken of het dan weer/nog steeds actief is. Mocht dat het geval zijn, moet ik sowieso aan de antibiotica in het ziekenhuis bevallen. Maaaar daar gaan we voor nu nog maar niet van uit
Wat ik hier mis is poliklinisch bevallen. Dat is toch gewoon met je eigen verloskundige en de kraamhulp net als thuis. Die blijven er de hele tijd bij. Geen vreemden in de kamer en ook geen arts als dat niet nodig is! Maar mocht er iets mis gaan (en dat is vaak) dan ben je wel op de juiste plek! Thuis kan er gewoon heel veel niet dat daar wel kan. En in een noodsituatie in de auto of ambulance is een stuk vervelender dan met normale weeën... Mij zou ook uitmaken Hoe ver je van het ziekenhuis woont. In geval van nood kan een paar minuten wel het verschil maken. .