Zoals de titel het al zegt, ik wil eventjes mijn verhaal van me afschrijven. In februari 2011 testte ik positief. Na wat probleempjes in het begin (ik testte vrij laat positief) en probleempjes op het einde (onverklaarbare vroeggeboorte bij 35w) kreeg ik in oktober een gezonde zoon waar ik nog elke dag zo dankbaar voor ben. Het is echt een lief kereltje en het leven is zoveel beter geworden met hem er bij! In september 2012 testte ik opnieuw positief. Dit was niet gepland maar toch o zo welkom! De eerste zwangerschap was ik constant angstig als alles wel goed zou gaan. Deze keer had ik er echt alle vertrouwen in. Onterecht bleek het bij de eerste echo op 9w. Ik had een MA gehad. Er volgde een curretage en ik moest een maand de pil nemen. Uit het weefsel onderzoek bleek dat ik een partiële mola had gehad. Maar we kregen groen licht en gingen er opnieuw voor. De eerste ronde testte ik al opnieuw positief. Vrijdag had ik een heel lichte psitieve test, ik was toen al twee dagen overtijd. De testen stegen heel langzaam tot niet maar ik had een posi clearblue digi dus ik was tevreden en opnieuw gerust. Tot ik gisterenochten licht bruinverlies had. Krampen werden heviger en het bloeden erger.Gisterenavond verloor ik ook stolsels dus ik weet genoeg. Gisteren voor het zekere toch bloed laten prikken (hcg en progesteron) en morgen moet dit blijbkaar opnieuw. De ha sprak al van eventueel sperma, bloed, ... te laten onderzoeken. Maar ik hoop nog op een gewoon spontane zwangerschap zonder medicatie en dergelijke. De eerste keer ging het als vanzelf en nu... Komt er nog eens bij dat manlief nu liever even wil stoppen maar dat mijn wens zo groot is dat ik alles nu nu nu nu wil! Is er iemand die zich hier in herkent, bijna hetzelfde meemaakte?
Hoi Mei, Wat een naar verhaal! Je kindje verliezen hoe klein ook is altijd heeeeel naar! Ik heb niet het zelfde als jij mee gemaakt maar ik zou je willen aanraden als je arts dit aanraad een keertje bloed te laten prikken en sprema te laten onderzoeken. Uit ervaringen van andere meiden die ook een miskraam hebben gehad. zijn ze niet heel scheutig met het doen van onderzoek. Ik hoop dat je je snel weer beter voelt en dat je nog een heel mooi kindje mag krijgen! XXXX Marinka
Ik weet niet zo goed wat ik zeggen moet, maar ik wil je heel veel sterkte wensen!!! Zo jammer dat je vertrouwen tot twee maal toe is geschaad op deze manier... Ik heb vorige maand een MA gehad, al het vertrouwen is dan gewoon even weg. Ik hoop dat je snel weer de kracht vindt die je nodig hebt om verder te gaan. Wil je man nu een pauze, of gaan jullie toch weer door nu? Liefs, Lappie
Hoi Heel erg wat jij hebt meegemaakt, ik word as maandag ook gecurreteerd wegens een missed abortion. Wat ik begrijp is dat jij een mola zwangerschap had. Wat ik overal lees hierover, staat dat je echt een paar maanden niet zwanger mag worden. Het duurt vaak een paar maanden voordat je HCG weer laag is. Is hier niks over gezegd? Misschien moet je dit nog eens goed navragen zodat de kans dat het weer fout gaat minder groot is? Veel sterkte ermee!
Wat een ontzettend naar verhaal... getver, dat is wel heel veel zo kort op elkaar. Sterkte daarmee, dikke knuffel. Maar ik begrijp niet helemaal waarom je huisarts van alles wil onderzoeken eerlijk gezegd. Je bent twee keer meteen achter elkaar zwanger geworden, dus zwanger worden lijkt geen probleem. Zwanger blijven dan dus even wel. Ik zou eerst dit allemaal een plekje geven, even tot rust komen. Het met je man weer oppakken en kijken wat er dan gebeurt. Lukt het dan moeilijk om zwanger te worden of gaat het nog een keer op deze manier mis, dan zou ik pas "actie" ondernemen. Ik denk dat het in dit stadium nog een beetje snel is om allerlei onderzoeken te doen eerlijk gezegd. En wat je zegt, het is veel fijner om het zonder die medische toestand te doen hoor! Wie weet is het helemaal niet nodig...