Wie had er nu ECHT een rose wolk???

hier ook geen roze wolk en ik vind dat dit ook vaak reuze ovedreven wordt. tis niet niks een kind krijgen!! je hele wereld staat op zijn kop, ook al gaat het goed. ik geloof niet echt in de roze wolk!

 

Hier 1 week op een echte roze wolk! zwangerschap nergens last van gehad, bevalling een 'makkie', dochter gezond! eerste week hartstikke lief, bv ging super. Maar zodra de kraamverzorgster weg was..... huilen, huilen, huilen. Veeeeel wakker 's nachts en tot op de dag van vandaag is het slapen nogal lastig. Met natuurlijk goede, maar ook veel slechte nachten helaas. Dat is hetgeen wat mij opbrak. Verder sinds ze kan lopen een ontzettend leuke meid hoor! spontaan, makkelijk in de omgang met andere kinderen, kan je overal mee naartoe nemen. Maar heeft ook een eigen wil, gaat op de grond liggen gillen als ze het ergens niet mee eens is en wil niet verschoond worden en toch vaak griep, koorts, oorontsteking enz.. dus tja. ik zou haar voor geen goud willen missen! maar alleen maar rozegeur en manenschijn.. uhh nee..

 

Ik denk dat iedereen een ander beeld heeft van die roze wolk. Mijn zwangerschap ging redelijk (eerste 4 maanden heel misselijk, laatste 2 maanden zwangerschapsdiabetes) en ik ben met een keizersnee bevallen. Hiervan herstelde ik heel snel en ik heb hier verder geen klachten van gehad. Ik heb ontzettend genoten van de kraamperiode en ook daarna ging alles goed met ons (slapen, borstvoeding etc.). In principe dus alle ingrediënten voor een roze wolk. En toch zou ik het niet zo omschrijven. Ik vond het namelijk ook wel heel heftig dat ik nu verantwoordelijk was voor zo'n klein ventje. En ik moest wennen aan het feit dat ik niet meer overal een antwoord op had, dat ik het soms ook even niet wist.

 

Nee, niet gehad. Maar ik heb me er ook nooit op ingesteld en ben dan ook niet jaloers geweest. De zwangerschap vond ik een tijd van uitzitten (ongeduldig typje met bekkeninstabiliteit) en de eerste weken vond ik eerder overleven dan zwaar genieten.
Ook achteraf krijg ik er niet bepaalde gevoelens bij, ik heb op mijn manier genoten.

 

Rose wolk ja in het begin van mijn zwangerschap eventjes. We hebben een jaar in de mmm gezeten dus we waren superblij dat het eindelijk gelukt was. Maarja na 15 weken begonnen de klachten, misselijkheid, bekken, rug, harde buiken dus totaal geen rose wolkgevoel meer. Bevalling was een hel en daarna ook lang herstel van mijn bekken nodig gehad. Mijn dochter is nu anderhalf en ik begin nu pas het idee te krijgen van ja ik ben weer een beetje mezelf.

Rose wolk nee dus maar ik zou haar voor geen goud willen missen en het is alle ellende waard!

 

ik denk dat de definitie van roze wolk voor iedereen anders was,

mijn zwangerschappen waren bij beide niet geweldig ivm mijn ziekte, prednison gebruik, zware slaapmedicatie, ssa antistof positief wat inhoud dat mijn kindje in de buik een hartblokkade kan krijgen, en dan ook nog cholestase erbij,

maar ondanks dat heb ik er zeer van genoten, omdat ik vanwege mijn ziekte maar een zeer kleine kans had op zwanger worden, voor mij waren het echt cadeautjes dat ik zo vlot zwanger was, ik nam het voor lief en genoot ervan.

de bevallingen... duurden lang maar gingen soepel, na de geboorte van de eerste leefden we beide op een roze wolk,en de ruzies die mijn man en ik maakten gingen over wie er die nacht uitging voor onze zoon... ik zei : ik ga wel: mijn man: nee ik doe het wel, jij hebt afgelopen nacht gedaan, haha

onze eerste bleek een huilbaby, en dat kan erg slopend zijn, maar persoonlijk vind ik het ook een manier hoe je ermee omgaat, ik droeg hem de hele dag bij me in de draagdoek
overdag sliep hij in de wandelwagen in de box in de draagdoek of op de bank, zo was hij tevreden, en papa en mama ook,

toen hij nog maar 1 slaapje had overdag deden we hem wel overdag naar bed, iig punt is, dat hij een huilbaby was ... was voor ons ook echt punt, we gingen gewoon met hem mee in zijn behoeftes,

we hebben er wel over na gedacht hoe het zou moeten bij een 2e, want als dat ook een huilbaby zou zijn.... dan werd het natuurlijk wel lastig... een dreumes en een huilbaby...

maar onze dochter was een zeer tevreden baby, al vlot werd ontdekt dat ze kma had, dus daar werd ook al snel wat gedaan en ze sliep al met 7 weken van 8 tot 8, en onze zoon... was vanaf het begin af aan al stapel met zijn zusje... en zijn zusje met hem,

als ze huilde... en ze zag zijn koppie... was ze stil ... onze zoon ging dat hele verhalen vertellen tegen haar ( brabbelen want hij was amper 1,5) en het was net alsof ze hem begreep. ze werd iig rustig van hem
jaloezie heeft tussen deze dan ook nooit gespeeld... ( maar wat niet is kan nog komen )



het is bij ons echt niet altijd rozegeur en maneschijn geweest, ik bedoel, je kunt niet al de tijd door maar gelukkig zijn, je moet dingen mee maken om de andere dingen te waarderen, ik denk dat iedereen wel een paar grijze vlekjes heeft in die roze wolk, maar dat is niet erg.

 

Ik denk ook vaak dat het 'voor de bühne' is. Hoe vaak zie ik hier niet een onderschrift staan waaruit één en al gelukzaligheid spreekt, terwijl uit de berichten die diegene post het tegendeel blijkt?

 

Ik vond de eerste weken gewoon helemaal niet leuk. Bv liep niet en koste me enorm veel energie. Toen ik overging op fv voelde ik me al een stuk lekkerder, maar ik had het ouderschap heel anders voorgesteld. Ik vond de kraamweek ook super zwaar. Nu is het nogsteeds wennen...mijn ventje is nu 2,5 maand en krijgt een beetje zn ritme te pakken...(hopen dat dat eventjes zo blijft) Ik ga over een week weer aan het werk. Ben benieuwd hoe dat gaat worden. Rose wolk? Totaal niet....ik vond het ook overleven. Herstellen, hormonen en voor een nieuw wezentje zorgen wat totaal van jou afhankelijk is. Pittig vind ik het, maar nu hij meer respons geeft is het het zeker waard. Met de dag ga ik meer van dat ventje houden. Ik begin steeds meer door te krijgen wat moederliefde betekend.

 

Ik denk dat ik wel echt op een roze wolk zat.
Ik heb een super zwangerschap gehad, voelde me goed, kon alles nog doen.
Bevalling vond ik wel tegenvallen, was heftig en vrij kort (6,5uur ongeveer).
Na de bevalling 2 liter bloed verloren. Moesten een nachtje in het ziekenhuis blijven. Kraamtranen heb ik niet gehad.

Op zich deed mijn dochter het wel snel goed, na 2 dagen misselijkheid dronk ze goed, en had 6 voedingen per dag. Dag en nacht ritme zat er vrij snel in.
Ik vond het heerlijk allemaal, tuurlijk voelde ik me moe, en zwak en had ik ook last van mijn hechtingen, maar dit maakte me niks uit.

Eigenlijk heb ik het (bijna) hele 1e jaar als vrij makkelijk ervaren.

 

Begin van de zwangerschap zat ik echt op een roze wolk, na zo'n tijd mocht dat ook wel, toen kreeg ik elke dag bloedverdunners dmv een spuit (evm eerdere longemobolie) daarna lichte BI, toen kwamen ze achter B12 te kort, dus 1x in de week een spuit erbij, maar nog steeds op een roze wolk, het werd echt moelijk toen ik ook nog zwangerschapsdiabetes kreeg de laatste 2,5 maand en uiteindelijk 4x per dag insuline spoot en de waardes moest checken.

bevallen, sja werd ingeleid, maar pas op dag 4 had ik de benodigde 2 cm om ingeleid te worden. en opzich ging dat nog wel, de bevalling zelf ook.

En daarna zat ik weer op een roze wolk en die is eigenlijk ook niet meer weggegaan

 

Ja, ja en nog eens ja!!!! Met een totaalruptuur en al.. Haha..

Ik denk dat het grotendeels afhankelijk is van je verwachtingen en situatie. Velen, naar wat ik hoor en lees, vinden zwanger zijn geweldig en zien het allemaal heel rooskleurig tegemoet. Zij hebben een bepaald beeld van wat komen gaat en kunnen de daadwerkelijke impact maar moeilijk inschatten. Vaak is het dus veel zwaarder dat ooit gedacht is en de hormonen en emoties hebben daar natuurlijk ook niet echt een positieve invloed op.

Ik had een perfecte zwangerschap: geen dag misselijk geweest en alles verliep zoals het hoorde. Echter vond ik het vreselijk zwanger te zijn, door de hormonen voelde ik mij zwaar ellendig en werd ik nog eens heel erg dik, vreselijk! Tijdens mijn zwangerschap zag ik het moederschap en een kindje krijgen somber in. Regelmatig gebruld het niet meer te zien zitten, en heb de meest ernstige scenario's spokend door mijn hoofd laten gaan..

Maar..

Vanaf moment 1 na de geboorte, was ik echt zo happy, ook al was ik er best erg aan toe. Ik werd alleen heel erg emotioneel omdat wij in het ziekenhuis moesten blijven, maar zij op een andere afdeling dan ik. Maar ik was echt zo gelukkig! De hele kraamweek, was erg snel fit en ging al gauw een hoop doen. De BV liep meteen super goed, en we hebben een redelijk makkelijk kindje denk ik zo.De afgelopen weken beginnen de gebroken nachten me pas, icm werk, op te breken. Eerder totaal geen last van terwijl zij iedere nacht min 1 keer komt voor een voeding. En gelukkig ben ik nog steeds en vanaf moment 1 is dit het mooiste dat ik heb meegemaakt!

Wel heb ik ook een vriend die heel veel doet, dit zal waarschijnlijk ook veel schelen. Hij verschoont haar 's nachts, is veel met haar bezig, doet ook het huishouden en kookt af en toe. Dus daar heb ik uiteraard ook veel mazzel mee!

Dus het roze-wolk verhaal ken ik zeker, maar ik kan me dus helemaal niets voorstellen bij vrouwen die het zo fijn vinden zwanger te zijn. Dan denk ik echt: 'Huh, hoe doe je dat dan?'

 

Maarre het is toch ook gewoon echt pittig als je ook nog de zorg draagt voor een ander kindje? Helemaal niets vreemds aan.. Dat zou ook voor mij een reden kunnen zijn niet aan een tweede te beginnen, of hier in ieder geval een jaar of 3 mee te wachten.

 

Ik heb ook HG gehad en niet genoten van de zwangerschap.
Voor mijn gevoel heb ik wel een geweldige kraamtijd gehad, ondanks dat mijn moedergevoel ook nog een paar weken moest groeien, de BV nog een maand t*fus pijn deed, dochter een beetje opstartproblemen had en ik best last had van de hechtingen.
Maar dat maakte me geen drol uit, ik kon weer eten en was niet meer misselijk!!! Tja, dat was echt mijn roze wolk

Overigens ben ik ook zeker niet iemand die alleen maar de leuke dingen benoemd, in tegendeel Kan me ook wel irriteren aan mensen die altijd de schone schijn ophouden.

Maar ja, misschien dat t voor je vriendin ook wel gewoon een grote roze wolk is. Waarom zou dat niet kunnen? Fijn toch, voor haar?

 

Van de eerste was ik zeer onverwacht zwanger, heb een redelijke zwangerschap gehad, wel veel misselijk. Bevalling ging ook redelijk, uiteindelijk is de vaccuumpomp eraan te pas gekomen en had ik een flinke knip. Ik moest echt wennen aan mijn rol als moeder en voelde niet meteen een echte klik. (dit is overigens wel goedgekomen hoor Geen roze wolk dus. De tweede was gepland, echt een superzwangerschap gehad zonder een dag ziek te zijn en een supermakkelijke bevalling in 4 uur. Zoontje voelde meteen als 'van mij' en ik zweefde echt op een mega roze wolk. Heb echt zo genoten van mijn verlof en ik ben daar heel blij mee. Die tijd neemt niemand mee ooit meer af!!