Ik wil graag alleen mijn man erbij hebben. Als ik zo gefocust ben en de pijn moet doorkomen heb ik liever niet dat ik daar zo lig bij wie dan ook anders dan mijn man, waar ik me helemaal bij kan laten gaan. Mijn moeder zei zelf ook dat ze het volkomen begreep dat je zo'n ingrijpende gebeurtenis liefst met je geliefde wil delen, en ja ik weet ook niet wat er voor anderen zo interessant zou zijn om erbij te zijn...
Kun je niet uitleggen dat je man/vriend het ook fijner vindt om gewoon samen te zijn? Ik wil sowieso alleen mijn man erbij, maar zou het in de eerste periode van weeën geen ramp vinden om mijn moeder of zussen om me heen te hebben, maar mijn man wil dit toch echt graag samen beleven, en dat ben ik eigenlijk wel met hem eens. Daarna mag iedereen komen kijken, maar het is alleen ons kindje dat daar ter wereld aan het komen is en van niemand anders. Zou je moeder daar geen begrip voor hebben?
bij de eerste was mijn man en moeder erbij. bij de tweede alleen mijn man, en bij de 3e ook alleen mijn man... ja en de gyneacoloog enz
Ik hoop het inderdaad van wel. Maar mijn moeder kan soms nogal vreemd doen (zij is alleen en is soms in mijn ogen 'jaloers' dat ik wel een man heb, of iig iemand om dingen samen mee te doen) Maar het is wel een goed idee om te zeggen dat mijn man het ook fijner vind ja. En eigenlijk is het ook zo, dat wanneer ze er geen begrip voor heeft, het haar probleem is........... Bedankt voor t meedenken
Buiten de vk, kraamhulp etc mag alleen m'n man erbij zijn hoor. Vind het echt iets van ons samen, daar hoef ik echt verder niemand bij te hebben.
Beide keren met alleen mijn man. Eerste keer was er nog een verloskundige bij, tweede keer ook nog een kraamhulp. Ik vond het wel prima zo, had echt geen behoefte aan pottenkijkers. Nu is mijn moeder min of meer per ongeluk bij de bevalling van mijn zusje geweest, en dat vond ze wel geweldig. Ik denk als ik ooit nog eens beval, dat ik wel vraag of ze er dan bij mij ook bij wil zijn. HEeft ze het van beide dochters een keer meegemaakt. Schoonmoeder wil ik er echt niet bij hebben (lukt toch niet, baby's komen bij mij zo snel en ze woont hier 1,5 uur vandaan).
Bij beide bevallingen eerst mijn man, en toen de beslissing kwam om toch een spoed ks te doen, ook mijn moeder....die had ik toen echt even nodig...
Tijdens de weeen: partner, moeder, zusje tijdens het persen: partner Mn moeder wat vooral heel behulpzaam tijdens de weeen, zei weet immers hoe het voelt, vriendlief niet
Ik had ook alleen mijn man erbij...moest er niet aan denken dat er andere mensen bij waren, wilde het gewoon met z'n tweeën beleven. Om 4 uur is moppie geboren, en rond 7 uur hebben we toen beide ouders gebeld met de vraag of ze zin hadden in een ontbijtje beschuit met muisjes.
Tijdens de bevalling van de eerste alleen mijn vriend, de verloskundige en de kraamhulp. Tijdens mijn bevalling van de 2de (10 aug. jl.) mijn vriend, de verloskundige en de kraamhulp. Beneden zaten mijn moeder en haar man met onze zoon. Zij waren die dag gewoon bij ons op visite en de bevalling kwam die dag ook spontaan op gang. Opa en oma konden dus mooi oppassen terwijl moeder hier nr.2 eruit perste
hoi met mijn 1e zwangerschap mijn man en mijn moeder en nu met deze 2e zwangerschap mijn man en hoop weer mijn moeder maar mijn moeder gaat op vakantie en als ik dan zou kunen bevallen dan is mijn schoonzus of mijn nicht erbij ligt er aan of een van de 2 moeten werken maar hoop gewoon op mijn moeder
M'n man en m'n moeder. Ze hebben het allebei super gedaan, maar ik (man ook) was ontzettend blij dat m'n moeder erbij was. Ze heeft op een hele fijne rustige manier de "regie" in handen genomen en dat heeft er mede voor gezorgd dat het een "prettige" bevalling was. Ik hoop dat als we nog eens een bevalling mogen mee maken dat ze er weer bij wil zijn. Misschien wil ik m'n zus er dan ook wel bij, als ze zou willen. Zij heeft geen dochter, dus de kans dat zij een keer een bevalling van iemand mag mee maken is erg klein.
bij mij waren tijdens de ontsluiting mijn partner, moeder, schoonmoeder, broertje en zusje. maar tijdens het persen zijn alleen mijn partner, moeder en schoonmoeder gebleven de rest moest weg vonden ze alles te druk. ik had er geen last van maar uiteindelijk waren ze blij dat ze het nie mee gemaakt hebben want ze vonden het toch wel heftig en zwaar om hun zus te zien pijn lijden hihi