Ik wil mijn grote zus erbij! Zij is altijd mijn grote steun en toeverlaat geweest en heeft van de familie de hechste band met mijn mannie. Ik wil haar erbij voor steun voor mij, maar vooral voor mijn hubbie voor het geval hij het even niet meer weet. Zo komt niet alles op zijn schouders terecht en kan hij zijn volle aandacht besteden aan mij en zijn geboren wordende kindje. Ik weet van mijn zus dat ze gek zal zijn van ons kindje , een supetante, en dat ze zich nooit ergens ongevraagd mee zou bemoeien of mijn man van zijn plaats drukken. Met mijn mannie en mijn grote zus aan mijn zijde kan ik de hele wereld aan! Mijn moeder zou ik er ook graag bij willen, maar dat zou denk ik wat druk worden. En mijn schoonmoeder?..hahaha.. geen haar op mijn hoofd die eraan denkt! Die probeerd altijd alles naar haar hand te zetten en als ze haar zin niet krijgt is de hel loos al is het om iets lulligs... dus nee.. no way dat zij erbij is ook al zou ze dat zelf graag willen.
Heerlijk met z'n tweetjes. Ik heb een goede band met m'n moeder, maar ik moet er niet aan denken om haar bij de bevalling te hebben. Zelf zit ze daar volgens mij ook niet op te wachten.Mijn man en ik hebben het dan ook lekker samen gedaan (en de vk enz...).
No way, vind 't al genant genoeg denk ik. Zo weinig mogelijk mensen erbij, alleen mijn man dus, en de vk (en de rest wat erbij moet zijn?), meer niet.
hoi hoi bij destiney was mijn moeder er wel bij en dat vond ik heel speciaal en zij natuurlijk ook bij de volgende weet ik het nog niet als het zo loopt wel natuurlijk en anders niet we zien wel overigens was het bij destiney niet gepland had persdrang bij me moeder thuis en toen zei ik meekomen groetjes nathalie
Ik wou het alleen doen met mijn man, maar uiteindelijk is mijn moeder er toch nog 4 uur bij geweest. Toen het inleiden niet lukte, heb ik haar gesmst dat de baby vandaag niet meer zou worden geboren volgens de gyn. Toen smste ze terug of ze dan langs mocht komen in het ziekenhuis, omdat ik moest blijven. Dat vond ik goed. Toen ze onderweg was zetten de weeen door, en toen ze eenmaal aankwam is ze erbij gebleven tot ik naar de ok moest voor een ruggeprik. Toen is ze naar huis gegaan, en anderhalf uur later is ons meisje geboren (toen waren dus alleen ik en mijn man er) Ik ben blij dat ze erbij was. Ik was helemaal verkeerd aan het puffen enzo, en zij heeft meegepuft zodat ik het wel goed deed (mijn man trouwens ook hoor). Ik heb veel aan haar steun gehad. Als ik ooit een tweede krijg weet ik nog niet of ik haar erbij vraag, dat ligt aan hoe de bevalling loopt.
mijn moeder is er wel bij geweest. toen ik in het ziekenhuis aankwam is mijn man mijn moeder gaan bellen dat ze er aan kon komen. ze hadden net mijn vliezen gebroken. ik vond het echt heel fijn dat ze aanwezig was,samen met mijn man. heb ook veel steun aan ze gehad. bij een eventuele volgende bevalling weet ik het alleen nog niet.
Mijn moeder was er ook bij en ik vond het super fijn dat ze er was ook zeker voor mijn vriend die heeft ook veel aan haar gehad. Mijn moeder is gelukkig helemaal niet bemoeizuchtig het is dat ik heb gevraagt of ze erbij wilde zijn want zelf had ze het niet gevraagt en ze had het ook begrepen als ik haar er niet bij wilde hebben. Voordat ik zwanger was riep ik altijd dat ik me moeder er niet bij wilde hebben maar toen ik zwanger was wist ik gelijk ik wil me mama erbij en mijn vriend wilde het ook graag. @Joldeg ik ben ook een super mama's kindje Ik werd ingeleid wat we niet hadden verwacht dus ik lag daar ze gingen me water breken en ik gelijk huilen of me moeder er wel bij mocht zijn en ja tuurlijk mag dat dus ging me vriend gelijk me moeder ophalen en wat was ik blij toen ik haar zag
Heb daar zelfs geen moment aan gedacht! Ik heb een heel goede band met mijn moeder, maar een bevalling is zo iets van ons tweeën. Het is toch ons kind en niet het hare. Ze mag zo snel ze wil komen kijken, maar wel naar een schoon kind met een schone, frisse mama!
Mijn moeder was er niet bij (wel bij me eerste) en wou dat ook absoluut niet! Ik ben bevallen met alleen de verloskundige in de kamer. Wou er niemand bij hebben Al had ik er wel iemand bij willen hebben....dan was diegene nooit optijd geweest
Oh, da's de omgekeerde wereld . Nu ik daar zo over nadenk, denk ik dat de mijne ook niet zou willen. Zij heeft al veel respect voor moeders die hun dochter bij hun thuis laten bevallen. We kennen iemand die ongepland zwanger was. Zij woont nog bij haar ouders en de bevalling is daar begonnen (geeindigt in keizersnee na urenlang weeen). Mijn moeder zei: ,,Ik vind 't nogal wat, je weet toch dat je kind bezig is...'' Misschien als ik 't zou vragen dat ze 't wel zou doen . Maar zoals ik al gepost had: echt niet! Dan nog liever een goede vriendin ofzo. Maar ook dat liever niet.
ik had mijn moeder er wel bij en heb heel veel aan haar gehad en zo was ik geen moment alleen als mijn vriend naar de wc zou moeten of een sigaretje wou roken en anders om natuurlijk
Ook mijn moeder was bij de bevalling en ik kan niet anders zeggen dan dat wij het als zeer zeer prettig hebben ervaren. Zeker voor mij vriend, toen ik weg was voor een ruggeprik had hij heel veel steun van mijn moeder. Bij een volgende wil ik haar er absoluut weer bij hebben !
Op het moment moet ik er niet aandenken. Maar wanneer ik erg ziek ben, zou ik haar wel graag om me heen hebben. Dus wie weet wat ik ineens begin te roepen .
Mijn mama was er ook bij, ik ben echt nog wel een mama's kindje en het was zoiets moois en apart wat ik zeker met haar wilde delen. Het is haar eerste kleinkind. En mocht bij haar ook bij de bevalling van mijn kleinste zusje aanwezig zijn. Ik had haar zeker nodig,mijn bevalling viel zeker niet mee en ze steunde me enorm samen hebben we door de ween gehuild. Enorme steun zou het niet anders willen.
Ik wil mijn moeder er dolgraag bij. Maar het mag niet van mijn vriend. Hij heeft zoiets van we doen het met zijn 2en en dat heb ik niet. Ook vind hij dat ik dan zijn moeder erbij moet nemen, en die hoef ik er absoluut niet bij want heb niet zo'n goede band met haar. Dus leg me er maar bij neer dat mijn moeder er niet bij mag zijn....
Wat jammer Moetssy.. zeker als jij het fijner vindt en het misschien ontspannender vindt.. kan je er toch niet eens met je partner over praten? Argument dat zijn moeder er dan bij moet zijn vind ik eigenlijk nergens op slaan.. het is zo iets intiems.. hoe zou hij het vinden als hij in zijn blootje ligt en jouw moeder komt tussen zijn benen kijken? Ik weet nog niet of ik mijn moeder er bij wil. Ik denk het wel maar we hebben gezegd dat ik dat pas op het laatste moment zal beslissen
Ja al die argumenten heb ik al verteld maar helaas hij geeft echt niet toe. En er ruzie om maken vind ik te ver gaan.... Dus ja ik kan bijna niet anders als mij erbij neerleggen. Er is wel afgesproken dat mijn moeder op de gang staat. Dus als het echt niet gaat kan ik haar dan misschien nog naar binnen roepen, misschien dat hij dan zwicht? En anders misschien bij een tweede....
hallo, mijn moeder was vanaf me eerste weeën al bij me..! het was een lange dag haha, en ze is ook bij de bevalling zelf geweest.. heb er weinig van gemerkt opzich omdat ik zo in mezelf gekeert was maar ik had het haar ook niet willen ontnemen ze vond het een hele speciale ervaring..! en ik wou ook graag dat ze erbij was groetjes renate