Getverdemme, ik moet er echt NIET aan denken. Ik word al onpasselijk als ik hier de verhalen lees, ik heb dus niet zo'n goede band met mijn moeder. Ik heb vooral vroeger vaak van haar gewalgd, het is een domme treiterkop. Ze bemoeide zich met alles, ik had geen enkele privacy. Daarom moet ik niet aan denken om haar erbij te hebben. Ze wilde ook al eens mee naar de verloskundige, gelukkig heb ik dit tegen kunnen houden want ik wil niets intiems met haar delen. En ik wil ook helemaal niets van haar persoonlijke dingen weten, als ze al eens iets vertelt over haar zwangerschappen of bevallingen dan wil ik het liefst mijn handen voor mijn oren doe en keihard LALALALALALA zingen. Kinderachtig he, maar ik kan mijn gevoel niet helpen, het zit wel diep.
Bij mijn bevalling was me moeder er ook niet bij. Ik zou er niet aan moeten denken en ik heb ook helemaal niet aan ze gedacht. Wel hadden mijn vriend en ik afgesproken als me zusje hier logeert dat ze er dan wel bij mocht zijn. Zei was er 's nachts zo ie zo als me vriend laat thuis zou zijn of helemaal niet thuis dat ik niet alleen zou zijn.
Ik wil mijn moeder er niet bij hebben en mijn moeder wil er zelf ook niet bij zijn. Vind het echt iets voor mij en mijn vriend samen. (tenzij er nu ineens een staking is van al het medisch personeel, dan mag ze de bevalling komen doen. Mijn moeder is verpleegkundige.. )
Ik moet er niet aan denken! Mijn moeder is top, maar ik vind een bevalling echt iets tussen mezelf en mijn man. Mijn moeder had ook niet de behoefte om erbij te zijn gelukkig. Ik kan het me gewoon niet voorstellen dat je er iemand anders bij zou willen hebben als je met je benen wijd je kind naar buiten ligt te persen... [-( Ik vond het al druk genoeg in mijn slaapkamer met man, verloskundige en kraamverzorgende erbij.
Ja mijn moeder moest er zelfs bij zijn van me, en ik hoop dat ze met de 2de er ook bij kan zijn. Ze was een hele grote steun voor mij, mijn man wist geen raad met zichzelf en ik kon op dat moment niet in het Engels comminiceren met hem door de weeen.