ik wil alleen mijn man erbij hebben ( en zkh personeel), dat wou ik al en nu na een paar keer ziekenhuis heen en weer met weeeen enz. weet ik het zeker, mijn ouders zijn gelijk zo zenuwachtig en daar heb ik totaaal geen behoefte aan. ik wil rust en zekerheid en dat is mijn man. De gene die ik er misschien bij een evt. tweede bij zou willen hebben is mijn zusje, maar nu is het nog geen goed idee om die te vragen .. haha ik wil graag nog neefje(s)/ Nichtje(s) . Ze huivert van bevallen..dus dan moet ze het eerst evt. zelf gedaan hebben, dan misschien , maar misschien ook wel niet. Ik wil ook absoluut niet dat iemand op de gang gaat zitten wachten, mijn schoonouders wonen op 45 min. rijden van ziekenhuis en ze zijn heel lief hoor maar verwachten eigenlijk dat martin nog even een berichtje doet of belt als het bijna zo ver is dan kunnen ze alvast gaan wachten in de wachtkamer..om vervolgens 5 min. na de geboorte in de kamer te staan. . Dat gaat dus niet gebeuren.. pas als ik me weer lekker voel, gewassen , evt. hechten klaar enz. gaan we de beide ouders en zusjes/broertjes bellen en mogen ze komen.
Bij mij gaat mijn moeder er wel weer bij zijn. Ze is bij allebei mijn vorige bevallingen geweest en ik heb echt veel steun aan haar gehad. Ze is heel rustig en niet overdreven aanwezig, maar ze geeft wel steun als het nodig is. Bij de 2e had ik een keizersnede en zelfs daar is ze bij geweest (ze mocht samen met mijn ex naar binnen in de ok, het was een grote verrassing voor mij toen ik haar ook binnen zag stappen in dat schort en met dat mutsje op! Ik was blij dat ze er was, want mijn ex dreigde tegen de vlakte te gaan dus mijn moeder heeft bij me gezeten tijdens de hele ks). Foto's laat ik haar liever niet maken, dat worden er dan allemaal zonder hoofden e.d....
Alleen mijn man, vk en de kraamverzorgster. Moest er niet aan denken mijn moeder erbij te hebben, maar die was dan ook nog zenuwachtiger als mij toen ze in de gaten had dat het zo ver was. Was natuurlijk al langs gereden toen ik de telefoon niet opnam en zag dat mijn man thuis was
Iemand schreef het wordt haar eerste kleinkind en is bijzonder voor haar....weet je, ik heb nu wel geleerd dat het krijgen van een kindje om jullie geluk draait (jij en je man) en niet om het pleasen van een ander.... Ik merk dat ik mijn moeder teveel heb betrokken bij de zw. schap en dat ze zich nu teveel bemoeit met alles. Ik lig continu in strijd met haar. Maar goed dat is mijn ervaring. Ik wil absoluut niemand er bij, alleen mijn man en de mensen in het ziekenhuis. Het is ons kindje en ons bijzondere moment, die wil ik op dat moment niet delen met nog iemand. Als we weer bijgekomen zijn van de bevalling dan mag iedereen de kleine komen bewonderen. Nog een advies: neem je besluit pas in de laatste weken van de zw.schap. Mijn ervaring is dat je je dan ineens heel anders voelt en heel anders denkt over bepaalde dingen. Doe lekker waar jij/jullie je goed bij voelen. Succes.
mijn schoonmoeder heeft al verschillende malen aangegeven erbij te willen zijn.. mijn vriend vond dat logisch want zelf heeft ze geen dochter, ik ben de enige schoondochter en anders zou ze het nooit meemaken... helaas denk ik er zelf heel anders over, ik wil alleen mensen erbij bij wie ik me op mijn gemak voel dus mijn vriend en heel misschien mijn zusje. maar de definitieve beslissing neem ik pas als de bevalling begint..al weet ik wel echt 100% zeker dat mijn schoonmoeder er niet bij zal zijn.
Mijn man, een co-ass (heel irritant was hij :x ), gyn, 3 VK (of misschien zat daar wel een verpl tussen, geen idee..) Moet wel erbij vermelden dat ik toen ik op de Vkkamers was ik meerdere personeelsleden van t ziekenhuis heb gezien dan hierboven, omdat ik in een dienstwissel zat (van de nacht naar dagdienst..)
Dat vind ik wel een heel goed advies, het pas in de laatste weken beslissen. Ik weet nu inderdaad nog niet hoe ik me dan zal voelen en waar ik dan behoefte aan zal hebben op dat moment. Ik ga het dan ook eens allemaal rustig afwachten. En natuurlijk moet het ONS moment zijn, van mijn man en mij, dat is ontzettend belangrijk!
Alleen mijn man was erbij. en ziekenhuispersoneel, op het laatst stonden ze er met z'n 5en bij...niet echt intiem
Hier twee keer een ziekenuisbevalling, en twee keer alleen man erbij, en dan de in en uit loop van de vroedvrouw en op het het eind de gyn. Mijn tweede bevalling was vrij 'gezellig' , we zaten in de huiselijke bevallingskamer, met een muziekje erbij, een relaxbad , een leuke zetel, en de vroedvrouw is maar een paar keer komen crontroleren, zo was het echt een onderonsje tussen mijn man en mij. Tegen de 8cm is de vroedvrouw dan gebleven en met 10 werd de gyn erbij geroepen. Ik vond het leuk zo samen de laatste momenten voor ons (tweede) kindje
Ja echt waar geloof mij, je denkt in de laatste weken heel anders. Je wordt in je zw.schap zo heen en weer geslingerd door verschillende emoties. Denk vooral aan jezelf, jou/jullie geluk op 1! En vooral niet iemand erbij willen omdat die persoon dat zo bijzonder zou vinden, dat is niet jou pakkie an. Een fijne zwangerschap gewenst geniet er lekker van. Ik heb het bijna gehad,
ik had 2 tantes mijn zus en mijn moeder erbij en daar heb ik veel steun bij gehad voor zover ik me nog kan herrineren maar op dat moment boeit het je echt niet wie er is al staat de paus aan je bed dan interreseert jou dat echt niet hoor
Alleen mijn man was erbij. In de eerste instantie zou ook mijn moeder erbij zijn voor het geval mijn man het niet aan zou kunnen (hij kan niet tegen bloed) Maar uiteindelijk heeft ze zich terug getrokken en is alleen mijn man erbij geweest.
Hier was alleen mijn vriend en de vk in eerste instantie... Zou thuisbevallen maar dat ging niet door In het ziekenhuis dus - 2 of 3 verpleegsters gezien(al sla je me dood ik weet niet meer hoe veel het er waren ) de gyn en mn vriend. Had er niet aan moeten denken om mn moeder erbij te hebben
Hier was het een hele happening in het ziekenhuis! Bij mij op de kamer continue: mijn moeder, mijn zus en een oudere vriendin van mijn moeder (oh, wat kon 'ie heerlijk masseren!) Op de gang en af en toe binnen: mijn man, vader, broer, zwager, oom en nichtje. En ze zijn allemaal gebleven vanaf 16 uur tot 02.30 uur in de nacht, zo lief!
Nee, hier ook niemand op de gang. Dat leek me ook helemaal niks. Ik wilde heel graag eerst eventjes alleen zijn met vriend en zoontje, en nog even op adem komen/douchen enzo voordat er meer mensen bijkwamen. Ik ben 's nachts in het ziekenhuis bevallen en we hebben toen wel na een half uur gebeld dat hij geboren was, en er toen meteen bijgezegd dat we wel zouden bellen als we thuis waren zodat ze dan konden komen.
Hier was alleen mijn vriend erbij (en de VK natuurlijk). Ik wou er ook niemand anders bij hebben hoor.. moet er niet aan denken dat mn moeder of schoonmoeder naast me had gestaan. Wij hebben de ouders pas gebeld toen Lisanne er was en ook niet verteld dat het was begonnen oid. Ik wilde niet dat ze helemaal in de stress thuis zouden zitten.
Mijn moeder en natuurlijk het ziekenhuis personeel waren bij de bevalling. Mijn vader liep op de gang.
Mijn man, de arts en de verpleegkundige. Het is ook nooit bij me opgekomen om er iemand anders bij te vragen al heb ik een prima band met mijn moeder en zus. Veel steun aan mijn man gehad. Ook niemand op de gang, niemand wist trouwens dat ik aan het bevallen was, wel zo'n rustig idee. Nu wil ik weer alleen mijn man erbij, is mij prima 'bevallen'.