Vast is die vraag al wel eens gesteld maar: zijn hier dames die spijt hebben van hun gekozen naam voor de kleine? Wij hebben de naam voor onze dochter al klaar staan. Al van voor de zwangerschap. Nu zijn we er nog steeds helemaal weg van. Toch ben ik bang als ik nu niet verder kijk ik straks na de geboorte een naam tegenkom die mooier is. Al kan ik het bijna niet voorstellen maar toch... Herkenbaar?
Heel herkenbaar! Maar bij ons is het helemaal goed gekomen toen ze was geboren. Ik zag meteen dat het haar naam was!
Er zullen altijd wel mooiere namen komen, maar uiteindelijk geef je je kind de naam die bij je kindje past en elke andere naam die je tegenkomt na de geboorte, zal nooit bij jouw kindje passen!
Ik moest wel wennen aan de naam toen onze zoon er eenmaal was maar ik zou geen andere naam wensen voor onze dondersteen. Hij gedraagt zich ook echt naar de betekenis ervan
Toen ik zwanger was van Dinand, had ik als het een meisje zou worden de naam Jinthe in mijn hoofd. Vond het een prachtige naam. Kon heel erg veel meisjesnamen verzinnen, maar bij de 20 weken echo bleek het een jongen te zijn. Toen ik zwanger raakte van Fabiënne, vond ik Jinthe opeens helemaal niet mooi meer. Kon een 10-tal jongensnamen verzinnen die ik wel leuk vond, maar meisjesnamen was een drama. Nu bleek het een meisje te zijn. Deze zwangerschap kan ik weer een tiental meisjesnamen opnoemen, maar helaas weten we nog niet wat het wordt. moeten we echt nog even geduld voor hebben. Maar als ik ga kijken naar mijn gevoel, dan wordt dit dus een manneke. Ik heb uiteindelijk nooit spijt gehad van de namen. Ook vind ik de namen leuk bij elkaar passen. Als hij/zij eenmaal geboren is, dan voel je meteen of het klopt of niet. Dinand was wel even wennen, puur omdat hij met een ks gehaald is denk ik. Bij Fabienne was het net of ze er altijd al was. Mocht je nou nog namen tegenkomen waarvan je denkt, die vind ik ook mooi, schrijf ze op, en kijk na de geboorte wat je vind passen bij haar.
Mijn zoon heeft 2 namen en de eerste (zijn roepnaam) vind ik nog steeds helemaal geweldig. Maar zijn 2e naam heb ik dus niks mee en had ik achteraf liever achterwege gelaten. Spijt is een groot woord want het gaat maar om een 2e naam en niet zijn roepnaam...
Toen ik zwanger was van mijn dochter heb ik ook een tijd dat gevoel gehad. Terwijl wij het al heel vroeg in de zwangerschap eens waren over de naam voor een meisje. Ik vind het bij zulke belangrijke dingen wel vaker moeilijk om te kiezen, omdat ik bang ben dat ik dan later toch liever iets anders had willen kiezen. Op een gegeven moment zei een vriendin daarover tegen mij: "Als je kind er eenmaal is en het die naam heeft, ga je ook vanzelf meer van die naam houden, omdat je van je kind houdt." Dat heeft mij de rust gegeven om de knoop door te hakken. Ja, misschien kom je nog wel eens namen tegen die ook mooi zijn, maar tegen die tijd hoort de naam van je kind al bij hem/haar en maakt dat niet meer uit.
Nee, de naam stond al jaren vast en hij paste gelukkig ook goed bij de kleine. We hebben vele namen gezien, maar geen 1 zo mooi als deze. Nog steeds ben ik geen mooiere naam tegengekomen. Goed gekozen dus.
Toen mijn dochter geboren was moest ik er heel erg aan wennen als mensen haar naam zeiden, elke keer dacht ik "WIJ hebben haar zó genoemd!" Dat duurde gelukkig maar heel even en is onze Maud alweer bijna 6... Nooit spijt gehad ook, tis écht een Maud!
Belliebel hier hetzelfde!! En ben nu steeds bang dat ik straks toch denk had ik toch maar.... Maar de naam van mijn zoon ben ik nog steeds verliefd op en jongensnaam had ik nu ook direct!
Ik snap je wel.. Ik twijfelde lang ook, maar dat komt ook omdat het voor mij (nog steeds) een Pietje is.. Dat was zijn naam in de buik.. Mijn kleine Pietje hihi
Voor mij stond de naam voor een dochter al vast sinds ik een jaar of 16 was. Gelukkig vond mijn man het ook gelijk een mooie naam. Ik heb nooit verder gezocht naar andere namen en ik heb er geen seconde spijt van gehad dat we de naam gekozen hebben.
Hier hadden we de naam al heel snel en ging ik ook toch twijfelen, we kwamen tot nog een tweede optie. Maar toen ze geboren was en we haar zagen, wisten we meteen dat onze eerste keus de juiste was; die naam past gewoon echt bij haar. Nooit spijt gehad dus.
Fijn om te horen dat niemand echt spijt had. (hoogstens van een 2e naam) Het is gewoon onzekerheid van mij. Zoals elke nieuwe mama to be wil ik alles zo goed mogelijk doen. Ga het nu loslaten. Deze naam is het! Vl snapt mijn onzekerheid helemaal niet hahaha. Hij is van catagorie 'komt wel goed schatje!'
Nou ik had wel spijt. Al vanaf dag 2. Ik had al heel lang een naam in mijn hoofd maar durfde hem niet te gebruiken vanwege associaties. Toen zoon eenmaal geboren was wou ik dat ik me daar niks van aangetrokken had Inmiddels weet ik heel veel jongensnamen die ik veel leuker vind dan de naam die ik toen gekozen had. Maar ik ben aan zijn naam gewend hoor. Ik vind de naam mooi genoeg, en kan ik me geen andere naam meer bij hem voorstellen.
De naam van ons zoontje hadden wij ook al klaar staan voor de zwangerschap. In de zwangerschap nog wel even gezocht naar wat anders, maar niets was leuker. En ook even getwijfeld of dat echt DE naam is. Wel dus: we hebben m gekozen en altijd nog blij mee! Ik denk dat je er altijd blij mee bent, want de naam krijgt er een kindje bij, zeg maar. Het heeft ineens echte betekenis en je kunt je ws niet meer anders indenken op den duur.
Haha ja, dat ken ik! Wij hebben de naam bedacht en al meerdere malen genoemd naar elkaar toe. Maar toen hij er echt was, en anderen hem ook zo gingen noemen.... Gek hahaha!