Hier werkte dat ook niet hoor, wachten tot ie vanzelf honger kreeg. Dat krijgt hij misschien wel, maar het deert hem niet. Bij ons is de regel: iedereen aan tafel, totdat de laatste klaar is. Dan komt de yoghurt. Als je die niet wilt, mag je wel gaan, maar tot die tijd blijf je zitten, etende of niet. Ondertussen wordt er gezellig gekletst, met iedereen aan tafel. Tegenwoordig gaat er hierdoor soms 'per ongeluk' een hapje in. Maar zo niet, dan niet. Sindsdien is het hier veel gezelliger. En meneer is en blijft gezond hoor! Warm eten en groenten komen wel weer. We maken niets anders, maar laten wel de mogelijkheid om bijvoorbeeld de saus apart te leggen, zodat er droge rijst of pasta in kan. Maar stamppot is stamppot, dat ga ik niet voor het stampen apart leggen (deed ik eerst wel, maar we eten vaak genoeg alles apart en hij moet leren dat we soms stamppot eten). Nog wel een vraagje: prijzen jullie je kind heel erg als er wel wat in gaat? Ik twijfel altijd een beetje van hoe en wat. Je wilt het niet ongemerkt voorbij laten gaan, maar ook niet te overdreven prijzen; het is 'maar' eten...
@juud, ik zeg er niet gelijk wat van aan tafel maar later op de avond neem ik haar even bij me enzeg ik dat ik vond dat ze heel goed had gegeten, heel neutraal laten, dus niet van, "ik zag het stiekem wel hoor", of "zie je nou het eten is best lekker he", dan wordt er weer teveel druk gelegd.
mijn zoon van bijna 15 heeft dat ruim 8 jaar volgehouden en eet inmiddels als een volleerde bootwerker. iets teveel als je het ons vraagt. mijn jongste flikt sinds een dik driekwart jaar hetzelfde. hij eet wel nog de andere maaltijden maar niet veel.alle trucjes uit de doos zoals s'middags geen tussendoortjes geven werken hier ook niet. meestal groeien kinderen er vanzelf overheen een heel enkele keer is er iets medisch maar jou zoon heeft anderhalf jaar gegeten zeg je dus dat lijkt me onwaarschijnlijk. ik geef zelf een stuk fruit na de maaltijd als hij niks op heeft. het stuk wat hij eigenlijk s'middags gekregen zou hebben. en hij krijgt nog peutermelk 1 maal daags en een multivitamine. en daar doet hij het goed op, hij is amper ziek.alleen zo nu en dan verkouden. ik heb verder niet echt dé tip voor je. buiten gewoon rustig te blijven afwachten. de slag rond het niet eten is 1 van de dingen die je als ouders gewoon niet gaat winnen. ow en iedereen zit hier gewoon de maaltijd uit aan tafel ook het toetje. maar daar heb ik eigenlijk nooit last mee. dat is hier heel gewoon.ik schep gewoon een bordje op en als wij klaar zijn haal ik het weg en krijgt hij zijn fruit en yohurt. daar gaat altijd het meeste wel van op, van de dingen die hij lust dan. ik geef dan bewust niet iets waarvan ik weet dat hij het toch niet moet. dat bewaar ik dan voor tussendoor dat uitproberen.
Tips van de orthopedagoog: - Dagschema bijhouden (ook met bijzonderheden van de dag, om te kijken of daar verband in zit) - Toetje eten ipv extra maaltijd om 19u (wij hebben een extra broodmaaltijd ingebouwd voor het slapen, omdat ze er lichamelijk last van had 's nacht en 's ochtends dat ze niet at. Zij adviseerde ipv die boterham een toetje te geven, en haar het toetje te laten versieren als ze goed had gegeten, ipv de stickers als beloning) - Haar vaker een keuze geven (kiezen tussen 2 hapjes, kiezen tussen toetjes in de winkel) - Haar zelf eten laten opscheppen uit de pan. Nou ja, en verder vond ze het ook apart dat ze zo willekeurig soms weigert en soms niet. Ze heeft geen favorieten, geen dingen die ze altijd eet (behalve brood), en we willen proberen er achter te komen waarom ze soms niet eet (mss op drukke dagen juist niet, of juist op rustige dagen).
Gentle, Die tips hebben wij ook gekregen. Ik hoop dat ze aanslaan. Dat van dat toetje vind ik wel een goede, want dat hoort bij de maaltijd en dan merkt ze niet dat ze iets extra's krijgt. Wij doen hier niet meer moeilijk over vla en pudding. Eerst gaven we eigenlijk alleen yoghurt, maar nu hebben we ook vaak vla en zo en daar zit iig wat calorieen in. Zeker toen Siem nog zo mager was, vond ik dat toch belangrijk. Zelf laten kiezen werkt hier wel. Ik hoop dat je echt iets met de tips kunt. Succes!
helaas ook geen tip, mijn dochter van 3 eet ook nooit warm eten... en ze krijgt iedere avond brood. Klinkt natuurlijk alsde makkelijke weg, maar heb hier ook alles al geprobeerd. Op gegeven moment was ze echt te licht en groeide ze ook bjna niet meer.. en konstant ziek dus moest toch wat en brood eet ze wel goed en fruit. bedoel ze is nu 93 cm en 12 kilo.. en dat komt dus alleen amar omdat z enu dus brood krijgt want ze had ook we honger... Ik ben benieuwd of je een goede tip krijgt ik les ff mee
toch altijd fijn dat er zoveel meer mensen zijn met dit probleem.. hier ook dochter van vier die nauwelijks warm eten eten (alleen droge pasta eigenlijk, vroeger at ze nog spinazie en rode kool maar is daar ook mee gestopt. dus hier ook vaak komkommer bij de maaltijd) ben met haar ook bij diëtiste geweest, alle tips uitgeporbeerd, maar nee hoor... had gehoopt dat broer van 2 wel een goede eter zou zijn, en haar zou meenemen, maar helaas, dat gaat niet op! ook al zo'n kieskeurige niet-eter. vroeger, voor ik kinderen had, dacht ik altijd: van die kinderen die niks lusten, dat heb je als moeder zelf wel in de hand. gewoon laten proeven en dan gaan ze vanzelf wel eten. nou mooi niet dus. ik vind het wel jammer hoor...mijn man werkt 2 avonden in de week en eet dan niet thuis, dus zit ik alleen aan tafel met twee weigeraars die zo snel mogelijk weer weg willen. ach we gaan er maar van uit dat het ooit overgaat... ze zijn hier verder nooit ziek en erg gezond. dochter is wel lang en smal maar lang niet zorgwekkend, zoon is gewoon gemiddeld
hier wordt na driekwart jaar ook het brood de pap en het fruit steeds minder sinds een week. ik vind het nu toch wel erg vervelend worden. eerder kon ik nog wel smokkelen met een stuk fruit en de gedachte dat hij s'middags nog brood gegeten had. je snapt niet dat ze het volhouden eigenlijk.
Pff lastig he. Ik heb bewust toen mijn zoon klein was de keuze gemaakt me niet meer druk te maken om zijn eten. Ik at hij kreeg ook en we aten samen wilden hij het niet prima ect ect en idd ook een extra eet momentje in lassen als hij wat minder gegeten had ik heb er nooit de na druk op gelegd. En nu hij is bijna 11 en eet alles met de pot mee. Behalven soep dat vind hij vreselijk nou oke dan krijg je wat anders. Er is maar een advies en denk dat meer moeders het kunnen beamen leg er geen druk op laat ze gaan en bemoei je voor al tijdens het eten niet mee wat ze eten. Dat heb ik dus zo gedaan maar ja of het bij iedereen zo werkt weet ik ook natuurlijk niet. Kortom los laten is mijn advies. Maar ik snap ik snap zeker dat je je als moeder zorgen maakt eten is toch een van de belangrijkste basis behoefde die je als ouder aan je kind kunt geven.
pnirmal, vanaf welke leeftijd is hij dan wel gaan eten? Kan ik me er even op voorbereiden. Vanavond zijn er gewoon 2 hele vissticks in gegaan. Dat eet ik dus bij deze vanaf nu 1 keer per week, whahahaha! Hij heeft ook geprobeerd een hapje ei te eten maar dat werd 'm toch niet.
Inderdaad, geen druk. Ik leg er al een hele poos geen druk op en vandaag ineens weer 2 volle porties droge rijst! En ook wat happen vlees. Oké, geen boontjes, maar ach.... Dochterlief is nu in de "ik ben net 2 en zeg op alles nee"-fase en eet dus ook steeds slechter. Ik laat haar maar. Of zij ook zo mager wordt? Ik weet het niet. Ze blijft iig geval gezellig aan tafel, want ze voelt geen druk. Maar zoonlief was dus ook 96 cm en 12,2 kilo, maar is nu toch, in slechts drie weken een volle kilo aangekomen, gewoon omdat hij is gaan bunkeren. Iedereen zegt ook dat ie groeit en ineens wordt hij wat dapperder. Hij koppelt het ook aan zijn 4-jaar-worden; dan moet hij groot en sterk zijn.... Ach, mijn zoon is gelukkig nooit echt ziek, maar is/was dus wel heel klein en vooral mager/licht. Nu lijkt dat bij te trekken.
Gister gewoon een stokje kipsate van de bbq gegeten. Hij blijft me verbazen. (nu niet te vroeg gaan juichen. ) Juud, ik vind het juist heerlijk dat mijn man 2 avonden per week niet thuis eet. Hij bemoeit zich bijna met elk hapje van de kids. Hij kan het echt niet loslaten. Mijn schoonmoeder verbaast zich elke keer weer dat hij echt niet eet. Zij dacht van de week nog, laat maar even aan mij over. Prima ik een bortje opgeschept. Halve aardappel, 4 stukjes vlees en een schepje boontjes. Vond ze maar erg weinig dus schepte ze zijn bordje voller, zelfs nadat ik had gezegt dat ie er zelfs geen kruimel van opeet. Haar ogen werden steeds groter toen ze (eindelijk) in de gaten had dat je er echt helemaal niets in krijgt. OOK niet door dwingende vreemde ogen, whahaha!
Ik gaf net al advies bij zuidholland meisjes. Meis je man moet jij echt even op zijn plaats zetten en tegen hem zeggen we gaan eten en je bemoeid je niet meer met het eten laat hem. Het kan een paar weken duren maar hou vol dan ga je zien hij gaat dan van zelf eten. Wel aantafel nemen wel opscheppen( of zoonlief zelf laten doen) en dan zelf gaan eten en over koetjes en kalfjes praten na de maaltijd afruimen en eventuweel een boterham voor het naar bed gaan hij gaat dan zien dat je het eten niet belangrijker vind dan hem. Een kind waar mee je de strijd aan gaat tijdens het eten dat verlies je AlTIJD en zal alleen nog meer frustratie gaan opleveren. Dus beiden op een lijn plus je niet storren aan het eet gedrag van je kind. En gewoon een toetje geven Geloof me het komt goed echt. P.s ik geef geen tijd elk kind heeft zijn tijd maar als jullie van af nu echt je niet meer met zijn eten bemoeien zie ik een verbetering binnen nu en 3 maanden ja weet is een tijd maar het heeft ook tijd nodig en wie weet eet hij dan wel eerder. p.s ik zeg dit nu wel alles maar de geschiedenis herhaalt zich dochterlief is ook al begonnen met die strijd en mijn vriend die vaak mee eet die bemoeid zich er ook mee ben hem nu aan het over halen om het LOS te laten dat is vaak nog het grootst probleem ouders onderling:x Lastig he kinderen
Ik ben het eens met pnirmal dat je uiteindelijk altijd de strijd aan tafel verliest, want je kunt het er nu eenmaal niet in proppen (nu ja, kan wel maar........) Loslaten is heir acht de beste aanpak geweest. Het is nog steeds niet echt goed, maar geen strijd en wel gezelligheid, oké nauwelijks eten, zijn al zoooooo veel beter dan strijd, ongezelligheid én niks eten....
Ik bemoei me nu al lang niet meer met zijn eten. Ik zet het voor hem neer en hij kijkt maar wat ie ermee doet. Af en toe vraag ik me zelfs af of ik niet te makkelijk ben en me er te snel bij neerleg. Maar een boterham extra na het eten begin ik echt niet aan! Wat ik ook verschrikkelijk vind is dat hij naast zijn standaard woordjes (papa, mama, die en dees) tegenwoordig ook ijssss zegt. Echt een zoetekauw dat kereltje van ons.