Mag ik vragen wat DE tip was? Meestal geven deze boeken tips als troosten, erbij blijven etc. Helaas werken deze tips niet bij ons en ben ik dus nog steeds zoekende
Mamaloe, wat fijn dat je een manier hebt gevonden en dat je kleine al is het maar 1x heeft geslapen zonder huilen!! Dan weet je iig dat de kleine het wel kan, geeft je vast goede moed!
Nou ik kreeg het advies van mijn psycholoog om juist even afstand te doen.. Want mede het huilen. Zat ik in een pnd en het scheelde niet veel of ik werdt opgenomen.. Mijn zoontje is het huis uitgeweeest 5 weken lang toen hij 5 weekjes oud was. Waarschijnlijk heb jij geen huilbaby zo als ik die had anders praat je echt wel anders.. GElukkig zijn er zat moeders die mij wel begrijpen!
Een combinatie van dingen. Minder prikkels overdag en bij ons dan vooral de tv vaker uit. Die stond 24/7 aan en zoontje keek er ook veel naar. Een uur voor bedtijd al met een avondritueel beginnen ipv 5 minuten ervoor. En dat houd vooral in een uur voor het naar bed gaan rustig doen, geen wilde spelletjes. Lekker in bad en masseren. Lichten vast wat dimmen. Vroeger naar bed. In de hoop dat hij goed moe zou worden deden we hem steeds later naar bed. Wss oververmoeid daardoor. Het besef dat álle baby's s'nachts wakker worden, maar dat de doorslapers zelf weer gelijk in slaap vallen en die van ons dat (nog) niet kan. Gelijk troosten zodra hij piept en half wakker is. Wacht ik langer dan huilt hij en wordt écht wakker, waarna het in slaap vallen weer moeilijker gaat. Vooral weer zelf rustig zijn en niet gefrustreerd (voelt hij heel sterk aan). Maar mss een idee om het boek te kopen/lenen. Want er staat niet 1 techniek/manier in, maar verschillende suggesties waar je uit kan kiezen wat bij jullie past. Eigenlijk zijn de dingen die ik veranderd heb heel logisch en basaal. Maar we zaten zo vast in een negatieve spiraal door de vermoeidheid dat het gewoon niet in me op kwam.
Zal eens kijken morgen, dank je! Hopelijk gaat de spiraal voor jullie nu alleen nog maar positief werken
Wat fijn om te lezen dat jullie een goede nacht heb gehad. Ik ben niet graag een doemdenker, maar uit ervaring weet ik dat het vaak met ups en downs gaat. Nu eens een goede nacht, dan weer een paar slechte. En het lijkt wel of die slechte nachten des te moeilijker zijn als je een week oed hebt geslapen! (Je went sneller aan doorslapen dan aan gebroken nachten. ) Houd hier dus wel rekening meen en blijf de trucs gebruiken die helpen. Echt fijne tips trouwens, die er bij staan!
Ik heb het wel eens geprobeerd. Maar ik heb me er nooit heel goed bij gevoeld en hield het vaak niet langer vol dan een minuutje (of 2). Ik heb ook mijn twijfels of het wel goed is. Ik heb het dan ook bijna nooit hoeven doen, zoontje is een vrij makkelijke slaper. Dus ik heb makkelijk praten. Daarbij werd hij snel overstuur en het werkt ook gewoon niet om hem te laten huilen. Ik merk wel dat ik het ietsje makkelijker vind nu hij wat ouder wordt. Niet in bed, maar meer als hij om mij heen loopt te 'zeuren' als hij iets persé wil. Ik zou zeggen: volg je gevoel. Als het niet goed voelt, niet doen! Oja, en wat Derek Oligvi zegt: prat met je kindje en zeg wat je van hem of haar verwacht. @Mamaloe26: mooie tips!!!
Daar ben ik me bewust van Ik verwacht ook geen wonderen. Maar het is al zalig als bijv de helft of een kwart van de nachten goed zouden zijn. Dan kan je even bij tanken. We hebben echt lang achter elkaar zonder voldoende slaap moeten doen.
Ik ken het gevoel. gelukkig beginnen we hier nu te merken dat het ongeveer net zo vaak goed gaat als niet goed, wat slapen betreft. Misschien zelfs al iets vaker goed. Dus we komen er wel. Ik trek me maar op aan collega's waarvan de kinderen al wel doorslapen... Mijn tijd komt nog wel. (Al moet ik er wel bij zeggen dat de meeste van die kinderen ook al het huis uit zijn... Maar ook dan kun je weer doorslapen. )
WIj moesten er idd bij onze oudste ook snel naar toe als we haar hoorden, want anders was ze te overstuur. Dus snel troosten en des te sneller wij waren des te minder tijd het kostte. Onze jongste kan dus wel zelf weer in slaap komen en haar laten we dan ook wat langer gaan. Maar de jongste heeft nu weer wat nieuws: Liggen kletsen midden in de nacht Tja...wat moet je daar mee he! Ze kan zo een half uur liggen kletsen zonder te huilen en dan valt ze weer in slaap
Om te beginnen, ik snap je redenatie helemaal, ben het er compleet mee eens, ik laat mijn kindjes ook niet alleen huilen. Echter... ik heb een huilbaby gehad, mijn zoontje huilde de eerste 4 maanden van zijn leventje zo'n 16-20 uur per dag, constant. Had ik niet af en toe iemand gehad die hem heel even van mij overnam, had ik misschien ook wel zoiets gedaan als de afzuigkap aandoen oid. Je hebt geen idee hoe machteloos/gefrustreerd je kunt raken. Het kan in zo'n geval echt het beste zijn voor het kindje als de moeder eventjes kan kalmeren, al is dat maar door 5 minuutjes even heel diep adem te halen en het even niet te horen. Om even nog extra verduidelijking te geven. Mijn moeder had een pnd en ik was ook een huilbaby. Ze kon mij ook absoluut niet laten huilen en heeft wel eens met een kussen boven mijn hoofd gestaan, helemaal wanhopig. Ik vind het geen goed idee van die afzuigkap, maar als het dit soort situaties helpt te voorkomen, dat dan liever.
Dit voelt voor mij tegennatuurlijk. Ik geloof dat de natuur ons heeft uitgerust met een perfect werkend moederinstinct, dat er juist voor zorgt dat we er gek van worden als onze kindjes huilen, zodat we ze in onze armen nemen. Zodat ze tot rust kunnen komen in een voor hen veilig voelende omgeving. In mijn optiek negeer je je instinct door de afzuigkap aan te zetten of weg te lopen. Ik vind het jammer dat we blijkbaar zover van onze natuur afstaan dat we zelfs oerinstincten die zo enorm sterk zijn willen negeren. Dit was tegen/voor mij bedoeld.... Maar er zijn gelukkig zat meiden die mij wel begrijpen!
Ja, maar ik denk dat zij dat niet zo heeft bedoelt. Waarschijnlijk wordt er meer gedoeld (lijkt mij) op de mensen die hun kindje uren laten huilen, niet de mensen die zoals jij hebben gereageerd om zelf tot bedaren te komen.
Lekker laten zeggen. Jij doet waar jij je het beste bij voelt en soms moet je die afstand nemen om zelf niet gek te worden. En daar is niets mis mee voor een paar minuutjes. Bij ons werkt het het beste als we snel kijken en gerust stellen zodra ze begint te jammeren. Als het op huilen over gaat kunnen we er van op aan dat ze midden in de nacht tussen ons in ligt
Maar dat doe je op zo'n moment toch ook? Ik ben in een moment van wanhoop ook wel eens weggelopen en de tv aangezet, want ik werd helemaal gek van het gehuil, maar als ik haar hoorde kon ik niets anders dan daarop reageren. Even een minuut of twee of drie, tot jezelf komen is niet erg, maar een kind huilt niet omdat ie het zo leuk vind. Een baby huilt ook niet om je te manipuleren, zeker niet als ze jonger dan een jaar zijn. Iedereen weet hoe heftig het in het begin is. Mijn dochter huilde ook veel de eerste weken, ik dacht de meest erge dingen, maar realiseer je dat zo'n kleintje het niet expres doet, en ze kunnen niet relativeren. Het verdriet wat ze voelen op zo'n moment is heel erg.
Vind ik een beetje te zwart-wit. Het juist een goed teken als zij aanvoelt: Hey...als ik nu niet even wegga dan... Dat is juist een goed moederinstinct!