Ik vroeg me af hoeveel mensen ervoor kiezen om de combinatietest te laten doen. Wij willen het wel graag laten doen, maar ik hoor hier in mijn omgeving weinig van anderen over.
voor mij was het ook om gewoon een extra keertje een kijkje te kunnen nemen in mijn buik. Mocht er een dramatisch slecht resultaat uit komen zou ik persoonlijk wel verder gaan met onderzoeken. Ik ben zelf niet zo een voorstander van het principe een kindje van ons mag altijd komen. Ik lees vaak zat dat kinderen afwijkingen hebben die gepaard gaan met niet levensvatbaar zijn en veel pijn en dat zou ik graag "op tijd" willen weten. Waar voor mij de grens ligt? ik denk dat ik dat pas zou weten als zoiets je overkomt
wij hebben hem laten doen we zouden verder onderzoeken laten doen als de uitslag echt heel slecht zou zijn, maar anders niet en idd we mochten weer een keer ons beebje bewonderen we wisten toch dat we ons niet moesten richten op de uitslag omdat de test 70% maar betrouwbaar is en de uitslag een schatting is
Ik heb twee miskramen gehad, dus mocht dit kindje iets hebben, dan zou ik het nooit weg kunnen laten halen om die reden. Ik geloof in dat op je weg komt, wat komt, door de Heer gegeven. Hopelijk een gezond kindje, maar mocht het niet zo zijn, dan zal ik er niet minder van houden. Ik had met de arts afgesproken om niet de combitest te doen, maar wel de nekplooimeting. De week voor die meting had ik eigenlijk zoiets van: waarom wil ik het weten? Ik ben een stresskip en wat ga ik doen als het geen goede meting zou zijn? Dan zal ik waarschijnlijk de hele zwangerschap me zorgen maken, en door de vorige miskramen vind ik het al zo moeilijk te genieten. De reden om 'te weten of er iets mis is zodat je je kunt voorbereiden en evt. al weet wat er gaat gebeuren na de bevalling' heb ik serieus overwogen. Maar ik denk dat de stress die ik de hele zwangerschap zou hebben over het feit als er wél iets mis blijkt te zijn, erger voor mij en de zwangerschap/het kindje is, dan als ik het niet zou weten. Maar dat is een keuze die je zelf moet overwegen, die kan niemand anders voor je maken. Plus daarbij, de test is niet betrouwbaar of er daadwerkelijk wel of niet iets mis is, misschien als er een slecht resultaat uitkomt, dat achteraf blijkt dat er niks aan de hand is, of andersom. Dus eigenlijk besloot ik toen om ook die nekplooimeting niet te willen doen. Ik was wel naar de echo-afspraak gegaan, en heb dit voorgelegd aan de echoscopiste, zij zei toen: weet je wat we doen, ik doe geen nekplooimeting, maar een uitgebreide echo. Op die echo zag alles er oke uit, en achteraf zei ze ook niks vreemds aan de nekplooi te hebben gezien. Toen was het voor mij oke. je moet jezelf de vragen stellen: wat ga ik doen met de uitslag als hij negatief is? weegt de stress over evt. negatieve test op tegen het niet weten en dus minder stress in de zw.schap? Vind je het belangrijk om je evt. voor te kunnen bereiden op een kindje met een afwijking als de test dat uitwijst? Wil je dan ook verdere onderzoeken laten doen? Maar mijn belangrijkste vraag was de doorslaggevende: mijn gevoel, wat zegt mijn gevoel wat ik moet doen? Ik heb de nekplooi toen aangevraagd en had zoiets van: ik zal uiteindelijk van de Heer een antwoord krijgen of ik al dan niet de test moet laten doorgaan. En dus vlak voor ik de test had, was mijn gevoel heel sterk, dat ik het niet moest doen.
Ja, laten doen, bij beide. Dit omdat de gyn bij de 1e met een routine echo dacht dat de nekplooi vergroot was, ik wist er toendertijd niet veel vanaf. Maar toen dus mooi 2 weken in spanning mogen zitten. gelukkig alles goed. Nu bij nr 2 wel bewust die echo laten maken en bloedttest, en alles was goed.
Hoi, Ik heb het niet laten doen omdat ik voor mijn gevoel er niet veel aan zou hebben. Ik dacht ookal weet ik de uitslag en deze is niet goed dan verandert dat voor mij niet zoveel ten opzichte mijn zwangerschap. Grt Vanilia
wij hebben hem laten doen, maar we hadden ook ook op voorhand gezegd dat we verder gingen als de uitslag niet goed was
Wij laten alleen de nekplooimeting doen. Omdat wij al in een risicogroep zitten (1 op 100 = standaard als je al een keer zwanger bent geweest van een kind met down) zeggen die nummertjes ons niet zoveel. Mocht nu blijken dat de nekplooi wederom vergroot is, dan laten we een vruchtwaterpunctie doen.
Ik was 35 toen ik zwanger was en mijn man 40, daarnaast komen in mijn familie helaas veel afwijkingen voor om die reden hebben we de combinatietest laten doen (met een uitstekende uitslag. En inderdaad nu een heel gezond zoontje van alweer 11 maanden). Wij hadden de afspraak: goede uitslag, geen verder onderzoek. Geen goede uitslag, verder onderzoek (vruchtwaterpunctie). Stap voor stap. Bij een volgende zwangerschap is het voor mij standaard (ben inmiddels 36) en doen we het weer zo (met hopelijk dezelfde uitslagen) Je moet jezelf bij alle testen maar ook echo's een (1) vraag stellen: wat doe ik met een mogelijke negatieve uitslag van dit onderzoek. Een echo is ook een onderzoek...
Wij hebben wel gekozen voor de combinatietest. Eigenlijk om eventuele afwijkingen tijdig uit te kunnen sluiten. We wilden het ook stap voor stap bekijken. Goede uitslag, helemaal mooi en gaan we verder met genieten. Geen goede uitslag, dan verder voor onderzoek met vruchtwaterpunctie. Persoonlijk zou ik het erg moeilijk vinden om de zwangerschap af te breken als uit onderzoek zou komen dat het kindje niet in orde is. Maar ook ben ik van mening dat als je kindje ernstige afwijkingen heeft je goed na moet denken of het wel eerlijk is voor je kindje om het dan toch op de wereld te zetten. Een leventje wat maar heel kort zou duren en gepaard zou gaan met vooral pijn.....nee, dat wil ik mijn kindje en onszelf toch niet aandoen. Gelukkig waren zowel de nekplooimeting als de bloedtest goed bij ons. Ik heb geen spijt van de combinatietest dus.
Ik twijfelde of we het wel zouden doen omdat ik nog vrij jong ben. Mn vriend zei 'doe maar, dan weten we het in ieder geval'. Dus we hebben het laten doen. Kans van 1 op 5000
Ja, wij wel, ondanks dat ik nog jong (25) ben. Mede omdat ik zelf in de gehandicaptenzorg werk, heeft me het aan het denken gezet want ik weet dat het absoluut niet ''allemaal van die schattige lieve mongooltjes'' zijn. Ik zou wel vervolgonderzoek hebben gewild als eruit was gekomen dat er een grote kans aanwezig zou zijn op een kindje met Down, weet echt absoluut niet wat wij zouden hebben gedaan als zeker vast stond dat het kindje Down had. Maar dat was gelukkig allemaal helemaal niet aan de orde hoor, hier was de uitslag prima!!! Leuk was dat we daarvan de echofoto's ook mee kregen en dat er dus nog eens extra je kindje te zien is
wij hebben de combitest ook laten doen. helaas een minder goede uitslag, 1:80 en toen besloten tot vervolgonderzoek, vruchtwaterpunctie. Na 2,5 spannende week wachten kwam het verlossende antwoord, geen afwijkingen gevonden en een knul op komst! het blijft natuurlijk een kansberekening en je moet je inderdaad zoals iemand al eerder schrijft, van te voren goed realiseren wat je doet met een eventuele "slechte" uitslag. dit is voor ons zoon nummer 3 en ik weet niet of we ooit nog opnieuw voor de keuze staan om wel of niet te testen, maar ik zou idan denk ik gezien mijn leeftijd gelijk voor een vruchtwaterpunctie gaan.
Wij hebben het niet laten doen! Ik zou er alleen maar heel onzeker van worden. Het is en blijft een kansberekening.
Hier ook de combinatietest laten doen (36 jaar). Ondanks dat er op de echo/nekplooimeting niets vreemds te zien was, kwam er wel een negatieve waarde uit de test (1:180). Volgens de papieren kwamen deze voornamelijk vanuit het bloedonderzoek. Ik heb vervolgens een vruchtwaterpunctie laten doen, uitslag was goed. Ik vond vooral het wachten op de uitslagen wat zwaar en inderdaad de vragen die je jezelf stelt 'wat als...?'. Mocht ik opnieuw zwanger worden, zou ik het weer doen. Daar is iedereen weer anders in....volg je gevoel en veel praten met je partner. Succes!!
wij hebben het ook laten doen.. dit omdat we al iets ouder zijn, ik bijna 40 en man 42. Nu is het wel zo dat naarmate je ouder bent, de uitslag van de combinatietest betrouwbaarder wordt. wij wilden het wel weten, was uitslag niet goed geweest, dan waren we verder gegaan voor een VP
Hoi, Ik heb het wel laten doen. In januari de combinatietest, daar kwam 1:60 uit. Omdat het een kansberekening is hebben we daarna een vruchtwaterpunctie laten doen, dat was eind feb van dit jaar. Na 1 week de voorlopige uitslag gehad, alles ok. Ook na 3 weken wachten(vruchtwater moet op kweek, daarom duurt het zolang) en ook hier ok uitslag. Vooraf hebben wij goed doorgesproken wat we zouden doen mochten er wel afwijking(en) worden gevonden, ook na m'n eerdere miskraam vorig jaar. Wij zouden ervoor gekozen hebben om het uiteindelijk af te breken wanneer de uitslag niet goed zou zijn. De onderzoeken die gedaan worden kunnen een dermate ernstige afwijking vinden. Wij hebben goed gesproken over de mogelijkheden, maar ook vooral de gevolgen voor het kindje en voor ons. Hoe moeilijk die beslissing ook is en zou zijn. Bij een mogelijk volgende zwangerschap kies ik hier weer voor. Dit is een beslissing die alleen jij samen met je partner kan nemen, wat anderen ook zeggen in je omgeving. Wanneer je het zelf meemaakt (wat je keuze ook is), ben je ook degene die het beste weet wat te doen en met welke reden.
Ik heb het heel bewust wel laten doen. Als er iets mis zou zijn, dan wilde ik het in ieder geval weten. Ik zou dus ook vervolgonderzoek laten doen als de uitslag slecht is.
Wij hebben het ook nooit laten doen , alleen rond de 20 weken een extra uitgebreide echo ( uitgebreider als de gewone 20 weken echo) omdat wij meer kans hebben op spina bifida.