Een topic met een knipoog, laat dat voorop staan. Maar sinds ik moeder ben, ben ik geen chaoot meer en heel gevoelig voor verrommeling van het huis. Ik vind het gewoon ongezellig en onnodig. Mijn man echter heeft het niet zo door en smijt gerust zijn sokken door de gang als hij thuiskomt na een lange dag werken, verzamelt een berg gewassen en ongewassen overhemden op zijn stoel, zodat ik nooit weet wat er in de was moet en de slaapkamer helemaal verrommelt, en aan dagelijks opruimen (lees: bijhouden) heeft hij helemaal een broertje dood. Gevolg: ik doe 2 keer zo lang over de was (we hebben nog wel een washok(je) waar je gewoon je was kan dumpen), loop voor mijn gevoel continu achter zijn kont op te ruimen en mopper veel meer dan me lief is. Nog een voorbeeld: het ontbijt laat hij uitgestald op het aanrecht staan. Van de broodplank met kruimels, de broodzak, boter en kleverige messen aan toe. Als ik hem daarop aanspreek zegt hij dat hij het zo zal doen. Omdat hij ook hard werkt en ik het geen gezicht vind, doe ik het wel weer. En zo gaat het de hele tijd. We hebben ook weleens echt ruzie gehad omdat hij tijdens het klussen ook niet schoonmaakt en opruimt. Na het kitten van de badkamer heb ik letterlijk op mijn knieën gelegen om de kit op plaatsen waar het niet hoorde eraf te kunnen schrobben. Badkamermeubel afdekken: nope, dus allerlei lelijke spetters en vegen erop. Ook ruimt hij niet op na het klussen, zodat ik ook niet makkelijk met de stofzuiger erdoorheen kan. Ik wil gewoon een beetje 'systeem' in het huishouden omdat ik dat met kinderen (eentje op komst) gewoon belangrijk vind. Ik ben nu 2 keer zoveel tijd kwijt aan iets waar ik toch niet dol op ben. En ik wil mijn dochter ook een goed voorbeeld geven, dat ik niet tot haar tiende haar speelgoed achter haar kont moet opruimen, want dat vertik ik echt. Hoe zou ik meer meewerking kunnen krijgen? Mijn man is geen moederskindje en is al de helft van zijn leven zelfstandig, maar nu we gewoon meer rommel hebben thuis en meer activiteit met een meisje van 2 en het kantoor dat ook aan huis is,krijg ik weleens het idee dat alleen ik me druk maak om het schoon en netjes houden. Boos worden: werkt tijdelijk en verpest de sfeer. Het redelijk bespreken: dan komt hij met allerlei argumenten maar ik zie vervolgens weinig gebeuren. Hij zou nooit uit zichzelf de stofzuiger pakken bijv. Als ik het vraag doet hij het altijd hoor, maar het gaat mij meer om het niet opruimen op het moment dat het even moet.
Nou, ik lees mee voor de gouden tip . Hier ook zo'n sloddervos. Af en toe mopper ik er eens flink over en haal ik de spreekwoordelijke zweep er over bij mijn man, maar het resultaat is altijd van korte duur. Momenteel is het weer bar en boos, dus ik zal weer eens hard optreden binnenkort .
Haha Amethist, hebben wij dezelfde man? De zweep erover inderdaad, ik voel me soms zo'n kenau terwijl ik dat normaal niet ben, hij maakt die kant in mij wakker
De gouden tip hier was gewoon laten liggen . Ik werd er ook kriegel van dat hij alles laat slingeren, geen was in de douche, brood niet op de plek enzovoort. Wat niet in de douche ligt was ik niet, jammer dan . Laatst was het schat waar zijn mijn werkshirts, ik terug ik heb geen flauw idee ik had niks in de was dus misschien waar je ze gelaten hebt, duikt onder het bed, snuffelt eraan en zegt deze kan nog wel een dag ieuw . Maar daarna wel netjes verder alles in de was en tegenwoordig zoekt hij op,vrijdag netjes al zijn kleren uit. Brood terug leggen is nog steeds lastig maar tegenwoordig gaat de boter netjes in de koelkast nadat ik het een keer in de zon op het aanrecht heb laten staan en het dus helemaal vies was geworden en heb gezegd had je maar op moeten ruimen, wij hebben boter uit de koelkast als jij je eigen boter op hebt mag je weer met ons kuipje mee doen . Natuurlijk na een paar dagen mocht hij normale boter in de tussentijd at hij dus geen boter en hij vind brood zonder boter niet lekker haha. Ja sorry hoor na 1000x zeggen is het wie niet horen wil......... En het werkt goed. Had gisteren gevraagd of hij wilde stofzuigen, ik moest de ochtend weg, kom ik thuis was het ik heb niet gestofzuigd nog maar de keuken een grote beurt gedaan ach dna klaga ik niet meer
Ik heb een maand geleden een lijstje gemaakt met dingen die ik belangrijk vond en ook op mij sloegen. Het was een kort lijstje en hopelijk het begin van een iets netter huis. Hier stond oa op, geen vieze vaat op het aanrecht alleen als de afwasmachine draait. Speelgoed elke avond opgeruimd. Geen schoenen in de woonkamer. Was in de wasmand. Sinds dat lijstje gaat het beter. Ik heb mezelf ook voorgenomen alleen daarover te zeuren op dit moment en als we dit kunnen samen dan gaan we een stap verder met schoonhouden van ons huis. Hier wil man graag een hulp in de huishouding, ik wil dat ook Maar ik vind het zonde als ze eerst een uur aan het opruimen is voordat ze kan schoonmaken.
uhhhh...ook ik lees mee! ik zou het zelf geschreven kunnen hebben toevallig heb ik hem vanmorgen NOGMAALS gevraagd om zijn kleren naast het bed te sorteren in de was zodat ik weer die berg weg kan wassen.. we zijn van het weekend terug gekomen van een weekje vakantie en het huis is schoon achtergelaten...helaas valt daar nu al niks meer van te zien het feit inderdaad dat er 2 kinderen rondlopen en ik zwanger ben van de 3de maakt het voor mij nog stressvoller en heb ik veel werk.. gelukkig werk ik momenteel maar 10uur in de week maar eigenlijk is dat niet voor niets...ik moet rusten als dochterlief op bed ligt.. nu doe ik dat ook wel alleen blijft dan wel alle rotzooi liggen en ik kan begrijpen dat hij ook geen zin heeft om op te ruimen als hij de hele dag gewerkt heeft maar dit gebeurt ook niet als hij een dag vrij heeft want dan is hij bij zijn ouders in de zaak aan het helpen..Grrrrr
Deels herkenbaar: hier ook een man die weet dat wat niet in de wasmand ligt niet gewassen wordt. Hij ruimt niet echt systematisch op, dus er ligt vaak meer dan nodig, al probeert hij het wel (daar ben ik dan al wel blij mee) Hij zet zelf ook de wasmachine/vaatwasser wel aan. Aan de andere kant, stond er al een week een aquarium op mijn aanrecht, en toen ik hem gisteravond vroeg of dat ding er nog lang bleef staan heeft hij hem met een chagerijnige blik opgeruimd. Wel direct nadat ik het zei trouwens, dus die chagerijnige blik neem ik dan wel voor lief hoor Maar echt tips heb ik niet voor je. Ik zeg gewoon wat ik verwacht en als hij er echt de kantjes afloopt krijgen ze (man én oudste zoon van 17) van mij wel flink de wind van voren. Niet gezellig, maar soms is dat echt het enige dat werkt, helaas.
Herkenbaar, helaas! Je zou hier niet zeggen dat mijn man jaren op zichzelf gewoond heeft. Kleren liggen naast!! de wasmand op de grond. En nog 100 van dat soort wanhopige acties. Ik wil gewoon rust. Boos worden helpt niet, het allemaal voor hem doen ook niet; resulteert in een verwende vent een een oververmoeide ik..ik weet het niet meer.
Meysa, zo herkenbaar! Ik wil gewoon rust inderdaad... Een lijstje maken kan ik nog wel proberen. Wie niet horen wil moet voelen werkt hier niet, helaas. Hij laat het gewoon liggen, die ontbijtspullen worden wel opgeruimd maar om 3 uur 's middags, daar heb ik dus niks aan. En als hij eens een overhemd nodig heeft presteert hij het nog voor dat ene overhemd een wasmachine te laten draaien... Toen ik deze dingen vertelde aan een vriendin had ze ogen als schoteltjes: en jij accepteert dat allemaal? Je moet veeeeel harder zijn! Haar man is heel duidelijk "in het gareel". Maar hoe ze dat doet,geen idee. Behalve boos worden...
ik las hier dat boos worden niet helpt. Nu weet ik niet hoe boos jullie precies worden, maar ik ben een paar jaar geleden zo ongelofelijk boos geweest op man én zoon...... Daar pluk ik nu nog de vruchten van Mijn dochtertje was nog heel klein en we waren aan het eten. Zij was nog niet klaar en ik was haar dus aan het voeren. Zoon zei: ik ga computeren hoor. Man zei: ik ga even een uurtje liggen hoor....... En ik..... Ik heb op de gang tegen hun staan tieren, dat IK nog bezig was om de kleine eten te geven en of zij soms verwachtten dat ik nadat ik had gekookt, kleine eten geven daarna soms ook nog de vaat in de vaatwasser ging zetten en het aanrecht, tafel en fornuis kon schoonmaken om vervolgens de kleine in bad te doen en naar bed te brengen.......Laaiend was ik Ze wisten niet hoe gauw ze in de keuken moesten komen en sindsdien doen man en zoon ELKE avond opruimen na het eten. Maar goed, als ik ECHT boos ben, berg je dan maar (gelukkig gebeurd het niet zo vaak )
mamabri, dat klinkt goed! Ik kan ook heel razend worden om zulke dingen maar ik uit dit verkeerd, denk ik. Ga snel huilen en emotioneel worden (o leuk zwanger zijn!) en dan heeft mijn man misschien de neiging me minder serieus te nemen.
Haha mamabri ik zie het voor me hier wel herkenbaar, gisteren kwam ik de woonkamer in, man was al maar zijn werk, staat de keukentrap midden in de woonkamer... Was de rookmelder afgegaan, en heeft die hem midden in de nacht eraf staan slopen. Maar zet dan die trap ff aan de kant grrr. Ook gisteren heeft hij, heel lief, de ramen gelapt. Maar de emmer met sop en de trekker stond midden in de keuken vanmorgen ik struikelde er zowat over .. Dat snap ik echt niet. Dus ik lees nog even mee. Al is het niet zo dat hij dus niks doet ofzo. Hij maakt t niet af.
Soms als ik woest ben, dan huil ik ook hoor, maar in bovenstaand geval niet.....Ik weet zeker dat mijn buren + mensen die buiten in een straal van 30 meter liepen hebben mee kunnen genieten. Met de deuren en ramen dicht...... En echt ik heb dit maar een heel enkele keer, maar als ik zo boos ben als bovenstaand verhaal, ben je niet blij als je op dat moment het slachtoffer bent Meestal ben ik heeeeeeel lief en vriendelijk (mist een engeltje met aureool-emoticon hahaha) en normaal ook zeer beschaafd. Overigens heb ik dit van mijn moeder, ook een lieve en vriendelijke zeer beschaafde vrouw, totdat ze uit haar stekker gaat en een pan soep ondersteboven keerde op het hoofd van mijn vader. Af en toe zijn wij lichtelijk ontvlambaar Mijn oma was ook zo en om heel eerlijk te zijn heb ik nu al een beetje medelijden met mijn as schoonzoon (ik weet trouwens niet meer wat we vervolgens hebben gegeten )
Herkenbaar ik ben ook heel lief tot het teveel word. Dat resulteerde hier in. Een pan chilli over de keukenvloer en tegen het plafond (vraag me niet hoe) we hadden toen nog geen kinderen trouwens. Maar sindsdien doet mijn man de vaatwasser. Dus het helpt wel
De carrot trick? Maar dan vervang je de wortel met een snicker???? Als niks meer helpt, dan is de ketting te lang. Inkorten dat ding en als hij niet luisterd meteen met de stok!
Heb jij je man uit de zelfde aanbieding gehaald als mij? Tja ik blijf mn man ook achter zn kont aan opruimen en kan alles blijven herhalen. Ach hij verder wel lief haha
Haha, ik heb ook zo'n man! Meestal ga ik dan met een diepe zucht en een sjachrijnig gezicht alles opruimen (maar dan alles nét ff te hard in het kastje zetten of nét iets te hard het deurtje dichtdoen) Dan weet hij meestal niet hoe snel hij op moet staan om mee te helpen..
hahahaha erg dit! Maar wat ik me dan afvraag (echt heel serieus) Maakt het nou gewoon geen indruk als je het normaal vraagt? En herhaalt en herhaalt....Waarom bedenkt een man dan niet uit zichzelf van : ik moet even dit of dat doen.... En WAAROM kunnen ze het ineens wél als je dus compleet uit je stekker gaat, en vergeten ze het in eens niet meer........ Want als een man dit gedrag vertoont op zijn werk: keer op keer moet er verteld worden wat hij moet doen, hoe en wanneer..... Dan wordt hij toch ontslagen neem ik aan? Waarom weten ze daar wél wat ze moeten doen??? Of denken ze gewoon: ooooooooh als mijn neus bloedt, ik ziek zwak en misselijk ben, doet moeder de vrouw het wel :x Je zou ze toch een rotschop verkopen ,,,,,,:x:x:x
Mijn man is er ook kampioen in om dan de dingen om te gaan draaien. Als in: hij die zegt dat hij het zo bloedvervelend vindt als ik zo loop te "zeuren". Uhm....nou als JIJ LUIWAMMES gewoon je zooi achter je r**t zou op ruimen, dan zou ik er niks van hoeven te zeggen. ...zucht...
Volgens mij komt het omdat wij vrouwen erg van de details zijn en mannen meer van het grote geheel en kleine dingen vaak onbelangrijk vinden. Mijn man heect van huis uit bepaald niet geleerd om op te ruimen en denkt er half niet over na om zn kleren op het rekje te hangen ipv laten liggen waar het valt of schoenen in de kast ipv ernaast, dat ziet hij als iets kleins en onbelangrijks. Paar keer ruzie gemaakt om dingen die hij gebruikt heeft en dan nog maanden op tafel of een stoel kunnen liggen als ik het niet op zou ruimen. Helpt wel beetje maar structurele verandering duurt lang. Ik denk dat hier het meest helpt om erover te praten, dat het mij veel stress geeft als het een zooi is, dat het voor mij wel belangrijk is dat het opgeruimd is en dat hij mij juist heel erg makkelijk kan helpen en blij maken door maar iets heel kleins te doen. Hij denkt, het is klein, dus wat maakt het uit als ik het niet doe, ik hoop dat hij gaat denken, het is klein dus ik kan met een hele kleine moeite mijn vrouw blij maken. Het gaat al heel stuk beter als toen we net getrouwd waren hij doet wel echt zijn best en wil ook wel graag een goed voorbeeld geven voor onze kinderen straks. En uiteindelijk is hij toch altijd wel blij als het huis mooi schoon en opgeruimd is.