Hallo.. Hoop dat ik het hier goed plasts.. Maar nu heeft mijn vriendin een dochter van 3 jaar. Mijn zoontje is 2 jaar. Nu valt mij al een tijd op dat hhun opvoedtechniek niet mijn eerste keus zou zijn.... Maar das prima natuurlijk. Maar... Nu is het zo dat hundochter iedere keer mijn zoontje duwt van de glijbaan of gewoon op de grond..op de trampoline.. Arm omzn nek.. En ik merk dat mijn zoontje dit gedrag echt niet leuk vind en zelf dit gedrag ook gaat overnemen. Nu corrigerr ik mijn zoontje altijd wel als ik dit zie.. En hun niet altijd bij hun dochter ( die eerlijk is eerlijk, bijna altijd wel begint)dus doe ik dat want ik wil dat niet. Nu zegt mijn vriendin dat ze het zelf ook moeten leren oplossen.. Daar ben ik het mee eens.. Maar dat vind ik meet met spullen afpakken ect.. Maar niet met geduw en getrek.. Zit ik er dan echt zo bovenop? Of zouden jullie dit ook niet willen? En nu is het niet zo dat mijn zoontje een engeltje is hoor want die kan er ook wat van.. Ik zal de lastste zijn die zegt dat mijn zoontje dat niet zou doen...
Ik vind zelf oplossen op zo'n jonge leeftijd op zijn plaats als het een incident is. Mijn zoontje heeft ook een vriendje die iets stoerder is. Laatst gaf hij mijn zoon een duw en mijn zoon duwde terug opgelost Maar als het zo zou zijn als jij aangeeft telkens weer dan moet het ze wel verteld worden dat dat niet hoort. Als ze niet gecorrigeerd worden denken ze dat het mag.
2 jaar vind ik nog te jong om alles zelf maar op te moeten lossen. als het bij mij thuis zou gebeuren zou ik er wel wat van zeggen. je bent in je eigen huis dus jouw regels. laatst hier ook op de buurt dat dl en vriendinnetje nat gespoten werden door haar broer en hun moeder vond dat het mooi weer was dus zo erg is het niet terwijl dl het gewoon echt niet leuk vond. maar echt eerlijke strijd was het dan ook niet als er maar 1 met een waterpistool is. als het bij mij voor de deur gebeurd was had het meteen over geweest. duwen en trekken kan gebeuren maar het moet niet zo zijn dat de 1 het constant doet en de ander het maar moet laten gebeuren
Precies, kleine dingen kunnen ze vaak wel zelf oplossen, maar op die leeftijd moet je bij vervelend gedrag als ouder wel bijsturen of ingrijpen. Eerst was ik ook wat terughoudend hoor, maar nu zeg ik er zelf gewoon wat van als andermans kinderen maar klieren en de ouders laten het gebeuren, terwijl ze erbij staan. Mijn kinderen zijn geen boksbal.
Ik heb zo een nichtje van 5.5. Gelukkig kan mijn dochter flink praten en die schreeuwt gewoon tegen haar grote nicht dat ze moet stoppen. Of soms krijgt grote nicht een flinke pets van mn dochter. Al komt mn dochter tegen over haar grote nicht wel steeds minder op voor dr zelf(of duwd en trekt dat kind nu minder vaak) Ik zeg er wel wat van tegen beide, ook al is het in het huis van mn tante. Ik heb daar dan maling aan, mijn tante waarschuwt dr dochter ook weinig tot niet. Ik heb mn nichtje zelfs een keer in de hoek gezet omdat ze mij echt uitdaagde. 5 volwassene (incl dr ouders) zeiden dat ze niet met het grind mocht spelen (net nieuw) toen zei ik, ik zou het maar niet doen want ik geef je wel straf, en dan aan kijken en doen he, bah! Dat was haar eerste keer straf (was ze al bijna 5 ). Terwijl ze mijn dochter al treitert sinds dat mn dochter voort kon bewegen. Ik zou dus al wel oefenen met voor zichzelf op laten komen, maar ook beide kinderen aanspreken bij vervelend gedrag
Mij dochter is 2 en heeft vriendje van 3. Hij is tuurlijk sterker verbaal en fysiek maar mijn dochter kan dat ook zelf oplossen: wat ze niet wil wil ze niet. Ze gaat dan echt niet iets geven als ze niet wil, soms lijkt dat ze is wel veel sterker is. Maar soms bijv. wil hij haar handje of knuffel en ze niet, dan begint het exploderen dan corrigeer ik beide gewoon: hem zeg ik dat ze niet wil, haar zelg ik dat als je niet wil hoef je niet. Soms dan bij kabelbaan pakken ze beide en trekken en wie was eerst is lastig te weten dus dan zeg ik hem: ok jij mag eerst of andersom is wat ik toen vind welk kind echt zijn limin had bereikt. Ik ziet echt niet mee dat iemand zijn kind niet corrigeert ik zeg gewoin hoe ik dat wil/vind want dat betreft ook mijn dochter in situatie en ik los het liever op tot het escaleert. Maar je moet ook rekening houden dat elk kind is anders, sommige kunnen al vroeg leider zijn en sterker en andere juist laten alles.je moet gewoon per situatie inschatting maken en daarop handelen lijkt mij.sommige dingen kan indd gewoon zelf oplossen denk ik Er zijn vaak situaties dat dochter gewoon echt niet wil samen doen: gewoon eigen schep en taart maken. Komt iemand bij verpest de boel dan ze gaat eerst kleine waarschuwing zelf geven: geen duw maar hand op afstand en zegt ze "nee!" (Ik doe niets mee want is normaal gedraag),vaak blijft andere aandringen dan kan dochter echt boos om worden ze kan wel kleine duw geven en nogmaals "nee" zeggen (dan spring ik bij en attent maak ik dat ze niet moet duwen. Soms kan ik gewoon situaties inschatten voordat iets gebeurt en dan haar uit situatie halen of alvast voorbereiden: bij voordat ze nog staat in rij zeggen dat ze moet aansluiten en dat ze achter die en dir staat etc. Dat voorkomt onnodige frustratie en onbegrip. Ze is ook erg gericht op hoe dat moet dus ook kindje die voordringt kan ze duwen omdat zo hoort het niet in haar ogen. Is beetje in de gaten houden en kijken waar je moet corrigeten je kind of andere. Soms zie ik moeders echt met mobile zitten op bank die geen knik geven.
Ik vind zelf op laten lossen sowieso onzin. Je gaat toch ook niet zitten wachten tot je kind spontaan leert lezen? Netjes omgaan met elkaar is cultuur en cultuur moet je aanleren. Kinderen op zo'n leeftijd iets zelf uit laten zoeken komt neer op het recht van de sterkste, want degene die het hardst mept of gilt, wint. Ik zou je zoontje iig aanleren om héél hard te roepen: stop, hou op, ik vind het niet leuk! En verder zou ik er iedere keer dat het nodig is naar toe gaan om het zelf te begeleiden. Dat je vriendin dat onzin vindt, vind ik lekker makkelijk praten als het steeds haar dochter is die jouw zoon pijn doet. Als háár kind steeds pijn had, vraag ik me af of ze dat ook zou zeggen...
Als je er bij bent, zal je er toch wat mee moeten? Dl mag b.v. de hond niet schoppen. Zou een beetje gek zijn als ik dan wel ga toestaan dat ze andere kinderen schopt, bijvoorbeeld. Ze hebben prima door dat je het ziet hoor. (Dl doet altijd hysterisch als de hond haar hand aflikt (heb ik de hond verboden namelijk), terwijl ze als ik sta te douchen (lees: even om de hoek kijk) soms naast hem gaat zitten en dan steekt ze haar hand uit en mag het opeens wel haha)
Ja ze moeten het zelf leren oplossen, maar in mijn optiek moet je ze wel laten zien op welke (veilige) manier ze dat kunnen doen... 2-3 jaar is nog jong, inlevingsvermogen nog ver te zoeken en ze reageren nog erg impulsief. Dat moeten ze leren beteugelen, door maar eindeloos herhalend te horen te krijgen waar grenzen liggen en wat ze wel moeten doen... Ik vind 'het zelf oplossen' eerder iets dat ik bij kleuters laat gebeuren en dan kijk/luister ik mee of dat goed gaat, of dat ze toch sturing nodig hebben. Ik herken het gevoel een beetje, hebben een neefje waarvan moeder ook al jaren vindt dat 'ze het zelf moeten oplossen'. Waarvan het resultaat is dat neefje altijd precies zijn zin krijgt, omdat hij (veel) fysieker en dwingender is dan mijn kinderen. Dan denk ik: jij hebt makkelijk praten, want jouw kind is altijd de 'winnaar'. Dus ik bemoei me daar dus wel mee, om mijn eigen kind te helpen voor zichzelf op te komen. Geeft al jaren irritaties tussen ons, dit verschil in opvoedvisie...
Hier ben ik het helemaal mee eens. Ik ben absoluut een moeder die gelooft in het zelf oplossen idee, maar ze moeten natuurlijk wel de handvatten aanleren om dit op een juiste manier te kunnen doen. En een kindje van 2 jaar heeft die handvaten gewoon nog niet omdat die daar qua ontwikkeling nog niet aan toe is.