Hoi allemaal, ik ben moeder van twee prachtige kinderen. Ze zijn nog klein en op sommige dagen word ik helemaal gek. Maar dan komen ze voor een knuffel of ze kijken vol verwachting naar me en dan is alles weer vergeten. Mijn man heeft het van tijd tot tijd over een derde. Hij heeft geen broers en zussen en hij heeft dat altijd wel gemist. Dus hij wilt graag een “groot” gezin. Ik heb mijn handen vol aan de twee kleintjes die we al hebben en eigenlijk vind ik het wel goed. Heel soms kriebelt het bij mij ook. Dit zeg ik dan niet tegen mijn man. Tegen hem zeg ik dat de twee kinderen die we hebben wel genoeg is. Ik weet het eigenlijk niet. Wat deed jullie besluiten om voor een derde of meer te gaan? Mijn zwangerschappen waren niet fijn. Ben van begin tot eind ontzettend misselijk met overgeven geweest. Bij mijn dochter verliep niet alles vlekkeloos en heb ik me veel zorgen over haar gemaakt. Op dit moment leun ik weer richting nee, geen derde kindje.
Je kindjes zijn nog jong dus ik zou het voorlopig nog even parkeren. Misschien wordt het vanzelf nog een ja. Hier was de keuze voor mij snel gemaakt maar ik had altijd al een wens voor drie kinderen. Daarnaast heb ik makkelijke zwangerschappen gehad en makkelijke baby’s. Mijn man wilde toen nog geen derde omdat hij de baby periode zwaar vond en mijn gezondheid nog niet optimaal was. Na een aantal jaar hebben we het opnieuw besproken en toen wel voor gegaan, helaas zonder succes.
Ik zou t zoals eerder gezegt nog even parkeren zolang je twijfelt. Ik twijfel ook nogsteeds, dus hier is t ook geparkeerd voorlopig Mijn vriend zou wel graag nog een kindje erbij willen, dat zou voor hem zn 2e worden en voor mij mn 3e, onze kleine samen is erg lastig qua slapen, dus heb ik mn handen vol aan, en dan denk ik nee geen 3e voor mij, tot ze wel alles doet volgens t boekje om maar even zo te zeggen (wat niet veel voorkomt), dan denk ik ja ik zou er nog 1 willen als t ons gegund is( we hebben nog cryo's). Maar mn gezond verstand zegt; zolang de kleine niet in dr eigen bedje slaapt zonder problemen, gaan we t niet opnieuw proberen, en als ik tegen die tijd voor mijn gevoel te oud ben, dan houd t op
Mijn motto is eigenlijk altijd; twijfel is “nee”. En zoals in eerdere reacties ook al voorbij zien komen, zeg ook ik; je 2 kindjes zijn nog jong, dus je hebt nog meer dan voldoende tijd om “ja” op een 3e te zeggen . Succes ermee!
Ik heb ook lang getwijfeld over een derde maar we zijn er toch voor gegaan! En nu ze er is, is het geweldig! Ik hou zoveel van haar en ze maakt mij echt compleet. Maar ik heb drie keizersnedes gehad. En deze derde keizersnede viel zo ontzettend tegen. Het duurde twee keer zo lang als de andere operaties en ik heb heel veel van de operatie gevoeld zeg maar, niet de echte pijn maar het prikken en het porren en het duwen. En erg veel na pijn ook. Moet dit echt even gaan verwerken. Ik ben heeel blij dat ik dit nooit meer hoef mee te maken, ze maakt het dat het mij allemaal waard is geweest hoor. Maar ooit nog een vierde? Nee nooit meer. kortom als er ruimte in jullie hart is en je hebt nog steeds het gevoel van nog niet compleet te zijn, zou ik er voor gaan. Heb je wel het gevoel dat twee echt genoeg is dan zou je er over een poosje nog eens over na kunnen gaan denken. Je hoeft niet meteen nu te beslissen
Herkenbaar mijn man wou ook graag nog een 3e kindje. We hebben nu samen een dochter en hij dus nog een dochter. En voor mij was dus altijd 2 kindjes genoeg. Zijn dochter mee geteld want ook zij is voor mij mijn kind. echter leeftijd en op een bepaald moment toch rammelende eierstokken maakte dat ik toch dacht een 3e het zal vast niet meer werk worden dan nu. Echter hebben we het wel steeds uit gesteld om de kliniek te bellen. We hebben het toen der tijd op januari gezet om te bellen. Echter was ik er echt nog niet klaar voor, uiteindelijk in april gebeld en dit was bij toeval ook de eerste dag dat ze weer gingen behandelen sinds de Corona crisis. (Alsof het dus zo moest zijn) Dus ik kan alleen maar zeggen volg je gevoel, je merkt uiteindelijk echt wel of je er wel of niet klaar voor bent.
Hier ook 3 kindjes, van twijfel was geen sprake want we waren "per ongeluk" zwanger. Ben heel blij dat ze er is. Maar wat is 3 kindjes in mijn ogen vaak onhandig, ruzie, krap in de auto, altijd 1 persoon te kort, zwemmen met 3 zonder diploma lastig. Maar ze worden ouder en dan wordt het weer makkelijker!!
Ik zie ook op tegen een derde keizersnede en het herstel daarvan. Ik ben de vorige keren heel snel herstelt, maar of ik dat geluk een derde keer zal hebben... Mijn man heeft het nu over een derde maar dan over een aantal jaar. Als de twee die we hebben wat groter zijn. Kan ik er iig nog een aantal jaren over nadenken. Vanmorgen waren ze zo leuk en lief met hun tweetjes dat ik dacht dat een derde wel weer mee zal vallen. Over twijfelen gesproken.