Oke eigenlijk moet ik me diep schamen... Maar ik ben het allemaal ff zo zat! Heb echt totaal geen reden tot klagen want ik heb vanaf het begin totaal geen klachten, en alles verloopt echt de hele zwangerschap al volgens het boekje. Maar nu begin ik de laatste loodjes wel te merken en ik ben er echt ff zo klaar mee.. heb constant onrust en druk in m'n buik, m'n huid staat strak en alles is gespannen... Als het kindje beweegt doet het eigenlijk bijna tijd zeer momenteel. Heb maar een klein buikje en toch groeit onze jongen goed dus zal wel gebrek aan ruimte zijn waardoor ie me sneller zeer doet denk ik... Nu is ie sinds vorige week helemaal ingedaald dus steeds pijn in m'n liezen en aan m'n schaambot... En in plaats van minder te bewegen, beweegt deze vent zo mogelijk nog meer als eerst.. Al dat plassen, kan niet zoveel meer eten (paar happen en dan zit ik vol) en ben elke nacht minimaal 3/4 keer wakker, soms echt een uur of anderhalf uur achter elkaar. En voel me sinds een dag of 3 gewoon echt lamlendig... Zo.... Bah bah bah! Maar natuurlijk geniet ik ook nog steeds van de schopjes en draaitjes en besef ik me heel goed dat ik dat straks echt nog wel eens zal missen. En probeer ik nu nog veel te genieten van het bij me dragen van ons kindje... En ik hou nu al zo intens veel van hem en ben zooooo nieuwsgierig! Maar zwanger zijn... Nee tis niet m'n hobby
Haha klagen mag toch best, zelfs als alles volgens plan verloopt!! Heb je al wel verlof, kan je t overdag een beetje bijslapen? Lekker op de bank, voetjes omhoog, netflix aan en dan komt t vast goed ^^
Oh dit had ik kunnen schrijven. Met vlagen is mijn beeb echt heel druk. Het doet soms gewoon zeer En heb de afgelopen 2 dagen zo enorm slecht geslapen door het onrustige gevoel en het telkens moeten plassen.. Vannacht heb ik gewoon zo'n 3 kwartier uit het raam van de babykamer naar de regen en het onweer gekeken 😂
Ach meid, je hoeft echt niet van dag 1 tot aan de laatste dag over te geven en bekkeninstabiliteit te hebben om te mogen klagen. Het IS nu eenmaal niet makkelijk en het is zwaar. Dus niets onterecht klagen, het is terecht klagen. Succes met de laatste loodjes!
Zwanger zijn is ook niet mijn hobby... Vandaar dat ik mijn wens om ooit 3 kinderen te hebben, heb bijgesteld naar 2 stuks. (En onze voorgeschiedenis gezien, is het een wonder dat dit ook bijna gelukt is!) Nog eventjes doorbijten en je hebt een prachtig kindje in je armen die je met een beetje geluk maar 1 of 2 keer per nacht wakker houdt
Herkenbaar! Mijn vriend wilde altijd graag twee kinderen, ik eentje maar de optie voor wen tweede stond altijd wel open. We zijn er nu beiden over uit dat we het echt bij eentje houden we zijn heel dankbaar voor ons kleine wondertje maar voor nu willen we dit niet weer... Maargoed, wie weet hoe we er over een paar jaar over denken natuurlijk Iedereen bedankt voor alle reacties... Voel me soms wel schuldig over hoe ik me voel, er zijn zoveel vrouwen die graag een kindje willen en waarbij het niet lukt, of die kindjes verloren zijn, of die hele zware zwangerschappen hebben met veel klachten... En dan bedenk ik me dat ik eigenlijk helemaal geen recht heb om te klagen of om me zo te voelen.. Toch kan ik het niet helemaal helpen.. Maar ik ben er idd van overtuigd dat als we straks ons knulletje vasthouden, dat het het allemaal waard was!
Heel herkenbaar..Zal ook nooit mijn hobby worden. Wel heel dankbaar dat we een kindje mogen verwachten, maar zwanger zijn..Nee niet mijn ding.
Ik herken het deels wel hoor! Vind zwanger zijn hardstikke leuk en ben blij dat we dit wondertje mogen verwachten. Maar ik loop al zeker 20 weken met een gekneusde rib rond wat voor erg veel pijn zorgt en laat de kleine het nou net leuk vinden om daar constant tegen aan te schoppen en duwen. Oh en die steken van onder, omg ik zit soms tegen het plafond aan! Ik moet steeds vaker plassen. En mijn rechtervoet is overbelast door het extra gewicht dus loop als een manke nelis rond. Enige voordeel? Ik slaap sinds deze week weer als een roosje
Ook bij een normale zwangerschap mag je best eens mopperen hoor! Het is tenslotte ook gewoon zwaar, je moet jezelf helemaal opzij zetten voor je kindje. Altijd spiegelen aan zware zwangerschappen is voor jezelf natuurlijk niet eerlijk, natuurlijk is dat 100.000 keer heftiger als je bv een kindje verliest of niet zwanger kan worden maar dat betekend niet dat jij het niet zwaar mag hebben! Ik heb een lief vriendinnetje die geen kinderen kan krijgen, is uitbehandeld qua MMM en voor adoptie is haar man te oud. Toch klaag ik weleens dat het zwaar is om vaak alleen voor 2 kleine kindjes te zorgen. Alleen probeer ik niet in haar bijzijn te klagen
Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik de eerste zwangerschap ook gewoon k*t vond en we zijn toch voor een tweede gegaan. Dus wie weet gaat dat bij jou ook nog gebeuren..
Ik vond alle zwangerschappen niks. Gewoon echt niet mijn ding. Ben nu wel zwanger van de vierde. Het krijgen van een kindje is gewoon zoo iets moois dat ik die negen maanden voor lief neem. Nu valt deze zwangerschap me zo rete zwaar dat ik al met de Vk heb overlegd om zo snel mogelijk na te zwangerschap te kunnen worden gesteriliseerd voordat ik weer ga denken over nog een kindje.