ons vlindertje is bij 9 weken en 2 dagen overleden. wij kwamen er met de 12 weken echo achter. en ben nu op zoek naar een mooi gedichtje
Ik heb twee kaarten gekregen met mooie gedichtjes. Ik zal vanavond even thuis kijken en dan zet ik ze hier neer. (ik zit nu op mijn werk...) Liefs, Romy
Alle deuren stonden open Je kwam eraan En alles was er klaar voor We maakten de gebaren die je maakt Als iemand welkom is. Zo welkom dat het bijna pijn doet De pijn van het er bijna zijn Zo mooi Je was zo mooi, zo mooi Je had nog mooier mogen worden Maar je kon het niet En wij blijven altijd Op je wachten Waar ter wereld we ook lopen Je blijft bestaan We konden je niet kennen Maar we weten wie je bent En je blijft iemand die welkom was Zo welkom dat het altijd pijn doet De pijn van het er bijna zijn Zo mooi Je was zo mooi, zo mooi Je had nog mooier mogen worden Maar je kon het niet En wij blijven altijd Op je wachten Je mooie grote ogen die de wereld Zouden zien Je hield ze stevig dicht Misschien is het maar beter zo Misschien Je was zo mooi Zo mooi Je was zo mooi Zo mooi Je had nog mooier mogen worden Maar je kon het niet En wij blijven altijd Op je wachten Je was zo mooi Alle deuren staan nog open Jij komt eraan dit is de tekst uit "zo mooi" van blof. het is wel geen gedicht maar wel een erg mooi nummer waar ik me erg in kan vinden. misschien heb je hier wat aan. (met evt. wat aanpassingen) hier ook de link naar het nummer: http://www.youtube.com/watch?gl=NL&hl=nl&v=TBn3iIAWW08
Dat liedje van Blof wat Toontje hierboven schrijft is echt prachtig. Ik heb speciaal voor dit liedje de hele cd gekocht. Staat op het album 'oktober'. Ik luister er niet altijd naar. Af en toe. En dan wordt ik echt emotioneel. Hier de gedichtjes die ik je beloofd heb: We weten het niet en zullen het nooit begrijpen waarom een mensenleven wordt bekort Waarom de ene bloem tot een vrucht mag rijpen en de andere reeds in de knop verdort En dit is de tweede: Een jong leven te weinig gegeven te kort op deze aarde maar van onschatbare waarde Het eerste gedichtje sluit vooral aan bij het onbegrip wat ik heb. Het tweede gedichtje geeft voor mij aan dat dit kindje al zoveel voor mij betekend heeft. Ook al heeft ze in feite niet buiten mijn baarmoeder geleefd en is de zwangerschap al met 14 weken geeindigd. Het eerste gedichtje vind ik ook zo bijzonder omdat het op een kaart stond die ik van een vriendin van een vriendin van mij kreeg. Ik zie haar hoogstens 1 of 2 keer per jaar en spreek haar verder nooit. De kaart heeft ze helemaal zelf gemaakt. En van mijn schoonzus (zus van mijn broer) horen we helemaal niks.... Snap je dat nou? Liefs Romy