ik 31, hij 37. niet zoveel ouder... maakt allemaal niets uit. het gaat erom dat je gelukkig bent met elkaar. de mannen hebben het grote geluk dat ze langer vruchtbaar blijven, dus dat ze ouder zijn dan ons maakt niets uit.
Ik ben 20 (bijna 21) en mijn man is 50 (bijna 51). Eigenlijk was het in de eerste ronde al gelukt, maar toen liep ik een heel naar virus op, waar zo'n mini (6weken) nog niet tegen kon. Dat liep dus uit op een miskraam. Vier weken later testte ik weer positief, en nu verwachten wij onze zoon in oktober. Van het leeftijdsverschil merken we eigenlijk niets. We hebben ontzettend veel lol samen, en kunnen ook erg goed praten. We leren veel van elkaar. Gek genoeg hebben we helemaal dezelfde belevingswereld. Maar dat komt misschien ook omdat ik uitgaan e.d. verschrikkelijk vind. Het is voor ons beide nu ons eerste kind. Wat ik overigens best prettig vind.. Op deze manier kunnen we het samen leren. We zijn nu drie jaar samen, en eigenlijk nog steeds zo verschrikkelijk gelukkig als in het begin. Misschien nog wel meer, omdat we er nu echt van kunnen genieten. In het begin was mijn man heel erg bang voor alle reacties. Het heeft me bijna een jaar gekost om hem te overtuigen dat het echt wel kon tussen ons. Iedereen reageert eigenlijk positief, en vind ons zo'n "leuk stel". Bovendien kennen we elkaar nu zo goed dat we sommige dingen niet eens hoeven te zeggen. Mijn moeder is ook dol op hem, en heeft, om het nog gekker te maken, een relatie met de beste vriend van mijn man. Mijn vader kletst hem altijd de oren van het hoofd, dus dat zit ook wel goed. Mijn vader is overigens bijna 65, dus dat maakt het weer ietsje minder vreemd Hoewel mijn moeder 47 is.. Dat is dan wel weer gek! Ik hoop dat ik nog heel lang van hem kan genieten, en ik ben heel blij dat we nu een kind verwachten. Op die manier zal ik altijd nog een stukje van hem hebben om van te houden!
@ de dames waarvan het leeftijdsverschil met je man erg groot is: wat vinden jullie ouders daarvan? Wat was hun eerste reactie toen je met je man aankwam? IK BEDOEL HET NIET LULLIG HOOR. Ik ben 25 en mijn man is 7 jaar ouder, 32.
Ik ben er 26 en mijn vriend 33. De meeste van de familie schrokken wel even en ik moest er eigenlijk ook wel aan wennen. Maar nu we samen wonen, merken we niks van dit verschil!
Ikzelf ben ook bijna 21, maar zou er toch niet aan moeten denken zo'n veel oudere man Mijn vader word 53 dit jaar... Maar gelukkig is dat ieder voor zich!
Dat verschil valt toch best mee? Ik heb ook 7 jaar verschil met mijn man en ik heb nooit vervelende reacties gekregen.
Valt inderdaad mee, maar bij ons in de familie is het verschil nooit groter dan 3 jaar. Toen ze mijn vriend nog niet gezien hadden, kreeg ik nogal rare blikken (niet negatief bedoeld, eerder een beetje verbaast). Toen ik hem dan heb voorgesteld, keken ze er niet meer naar om, hij ziet er namelijk een heel stuk jonger uit .
Het rare bij mij is dat mijn fam al mijn man kende.Mijn moeder werkt met hem en me zus en oom ook.We hebben namelijk een bedrijf waar bijna de hele fam werk me moeder,zus,oom,nichtje en neefje en mijn nam werk daat al 15 jaar en hij komt dus ook al vanf mijn 7de op mijn ooms zijn verjaardag dus mijn hele fam kende hem al.Toen ik het mijn fam vertelden vonden ze het raar maar aan de andere kant vonden ze het wel leuk omdat ze hem kenden en aardig vonden.
Ze schrokken natuurlijk wel heel erg, maar het lijkt wel in de familie te zitten, i.i.g. bij tantes en ooms M'n tante is ook in de 30 en heeft een man van 65 En mijn oom is in de 40 en vrouw ook 65 ofzo Dus ze zijn wel wat gewend Maar ze zeggen ook beter 1 van 50 die je goed behandeld dan 2 van 25 die je gebruiken (m'n ex) Liefs Dina
Wat grappig dat er hier toch aardig wat zijn met een (in sommige gevallen) behoorlijk leeftijdsverschil.. Bij ons gaat het niet op, ik ben 29, mijn man wordt volgende maand 31..
Mijn vriend is ook 7 jaar ouder dan mij.. Nu moet ik erbij vertellen dat we wat kregen toen ik 23 was dus niks geen vreemde reacties.. Denk dat ie er niet in was gekomen toen ik 13 was !hahah!! maar nu geen enkel probleem, je merkt echt geen verschil!
Dat is wel de standaard vraag die je krijgt als je zegt dat je man zoveel ouder is dan jij. "Wat vinden je ouders ervan???" Eigenlijk hebben mijn ouders daar helemaal niets over te zeggen. Maargoed, ik heb alles van het begin af aan gedeeld met mijn moeder. Ook met mijn vader trouwens.. maar wel iets minder. Ze wisten al dat ik heel veel van hem hield vóór we een relatie kregen. Dus het was niet zo dat ik ineens met hem thuis kwam o.i.d. Mijn moeder heeft het eigenlijk altijd alleen maar aangemoedigd, omdat ze wist dat hij een hele lieve man is, maar mij aan de andere kant ook het juiste tegenwicht kon bieden. Ik ben namelijk best wel.. dominant Een jongere jongen kan daar vaak geen tegenwicht aan bieden, en dat zou ik dus heel erg vervelend vinden. Ik kan natuurlijk niets met een man beginnen die alleen maar "ja en amen" zegt. Een man die dominanter zou zijn dan ik, zou ik ook erg irritant vinden, want die zijn dan vaak meer macho. Dus ik ben erg blij met mijn man we zijn aan elkaar gewaagd. Maar stiekem ben ik natuurlijk wel de baas in huis (Eigenlijk zijn bijna alle vrouwen dat wel, maar we moeten onze mannen ook nog in de waan laten dat ze bepaalde dingen voor het zeggen hebben hè?) Mijn moeder en mijn buurvrouw hebben er trouwens voor gezorgd dat mijn man een relatie met mij durfde te beginnen. Als mijn moeder er niet zo open tegenover had gestaan, dan had mijn man dat natuurlijk gerespecteerd. Eigenlijk is niemand uit mijn familie "geschrokken" of wat dan ook, toen ze hoorden dat ik een relatie met hem had. Mijn oma vond het een erg interessante man. En mijn oud-tante vond het meteen een schatje. Maar ik snap het wel hoor, dat mensen het soms vreemd vinden als je een relatie hebt waarin zo'n groot leeftijdsverschil zit. Ik vind namelijk ook dat het een beetje aan de twee personen zelf ligt. Het is niet altijd een gelijkwaardige relatie. Mijn man had vóór mij eigenlijk alleen relaties gehad met vrouwen die even oud waren, en had nooit gedacht dat hij op mij zou kunnen vallen. Dat was wel even schrikken voor hem. Hij heeft het dus ook ongeveer een half jaar ontkend. En ik had het ook nooit gedacht! Een jaar daarvoor was ik nog verliefd geweest op een jongen die iets jonger was dan ik. (Okee.. maar hij zag er wel uit als 30, en gedroeg zich ook zo.) We konden op de een of andere manier gewoon heel goed met elkaar praten, over hele serieuze dingen.
Goh..zit dit zo te lezen he.. en er komt toch een vraag bij mij boven.. hoe zien jullie het als je man straks..laten we zeggen..85 is en jij dan een stuk jonger. Dan ga je de verschillen denk ik enorm merken.. Hoe denken jullie daarover? Ik scheel trouwens met mijn vriend ook 8 jaar hoor..daar niet van Maar sommigen onder ons hier schelen echt veel jaartjes!!
Tja mijn man en ik schelen dan wel 15 jaar maar ik denk idd dat ik in de toekomt als hij bv 90 is dan ben ik pas 75 dat je het wel merkt maar ik kan nu niet zeggen hoe ik me er dan bij voelt.Hij vind het zelf echt geweldig dat hij in zijn ogen altijd een lekker jong vrouwtje heb hihihihi.Nou ja bij mij is het dan eens op een oude fiets leren wil je altijd op een oude fiets blijven fietsen want die fietsen toch het lekkerst
Hoi meiden, Mijn vriend en ik schelen 16 jaar. Hij is 41 en ik ben 25. We zijn alweer 7 jaar samen en zijn nu al zeker 4 jaar bezig voor onze eerste kindje. Eind vorig jaar naar de HA geweest maar er mankeert niks aan ons behalve dat ik misschien te zwaar ben ...
Wat betreft het ouder worden;ja,ik merk wel dat ik daar moeite mee heb.Gelukkig is mijn man jong van geest en ziet er jonger uit,maar hij is hartpatient,slikt aardig wat medicijnen,ik heb al heel wat artsenbezoeken met hem afgelegd.daaraan merk je het dus wel. Aan de andere kant is hij heel actief;veel wandelen en fietsen,gek doen met onze dochter in de speeltuin,waarschijnlijk houden wij hem ook jong; ) Ik geniet gewoon van de momenten dat we samen kunnen genieten.