Ik weet niet echt of het een fobie is, maar ik ben soms erg bang om dood te gaan... Komt ook mede door dat mijn moeder (a.s maandag alweer 8 jaar terug) is overleden aan longembolie, en ik het in januari zelf ook heb gehad! Nu ben ik gestopt met de bloedverdunners omdat de testen moeten doen, maar door elk pijntje wat ik dan voel raak ik dus helemaal in paniek, ga dan ook hyperventileren omdat ik bang ben dat de long embolie terug komt en dat ze er dus dit keer te laat achter komen ofzo...... Gelukkig krijg ik daar over 2 weken hulp voor! Ook kan ik niet tegen drukke en warme ruimtes, en zoals er hier nog al iemand is ben ik super bang voor vogels, kippen e.d....
Mijn moeder is ook overleden aan een longembolie, op 48-jarige leeftijd. Ik ben niet echt bang dat ik het krijg, maar ik kan niet lang stil zitten, omdat ik weet dat ik dan een trombosebeen kan krijgen....ik zit dus ook altijd tijdens vergaderingen of een andere lange zit mijn benen te stretchen, dus ik herken het wel! Goed dat je er therapie voor gaat krijgen, sterkte!
Ja die paniekaanvallen ken ik wel. Mijn man weet precies wanneer het weer zo ver is, dan wordt ik helemaal wiebelig en blijf maar lopen of bewegen. Als ik op zo een moment in een winkel ben dan laat ik alles staan en ga naar buiten, ik wordt dan ook echt pas weer rustig als ik in de buurt van ons huis ben.
Ik ben echt bang voor spinnen en dan juist voor hooiwagens, als er zo eentje op me zit of bijv. door mijn bed kruipt, dat ga ik eerst krijsen en meestal barst ik ook in janken uit, ik vind ze walgelijk. Die gore rioolspinnen ook, vooral spinnen met lange dunne poten, kruisspinnen vind ik bijv. minder erg, maar ik hoef ze ook niet op me te hebben. Verder vind ik diep water eng, echt vreselijk, vooral als ik niet kan zien wat er onder me zit, maar bijv. zoiets als de Mariantrog, die is wel 11 km diep, de gedachte alleen al, brrr. Ook als ik op mijn waterbedje iets te ver afdrijf, word ik werkelijk hysterisch, zwemmen in een meer waar ik de bodem niet kan zien vind ik ook vreselijk.
Ik ben echt heel erg bang voor spinnen en andere insecten. Als er een spin of eng insect in mijn buurt is word ik paniekerig. Ik heb ook een aparte fobie.. Ben bang voor 'grote' dingen zoals een enorm vliegtuig, een heel groot anker van een schip ofzo en dan vind ik het eng om er dicht in de buurt te zijn. Ook ben ik bang voor dieptes in water. Ik durf niet in de zee als ik er niet meer kan staan en als het in het zwembad 3 meter diep is krijg ik al de rillingen (in het zwembad zie je de diepte echt) Ik ben dan weer niet bang voor diepte als ik op een hoog gebouw sta. Heb het alleen met water.
Nadat ik vorig jaar op 4 mei midden in de massahysterie op de dam heb gestaan ga ik het liefst grote mensenmassa's uit de weg. Laatst was ik ergens waar ook een dranghek om klapte en ik kreeg het daar weer Spaans benauwd van. Het is niet iets wat nu mijn leven beheerst maar als ik nu een mensenmassa kan vermijden doe ik het wel terwijl ik dat eerder nooit een probleem heb gevonden. Met dank aan 1 debiel die het nodig vond om zijn grote scheur open te trekken
Ik heb een nagelfobie, als ik bijvoorbeeld op tv een nagel zie die omklapt, val ik flauw. Ook ga ik dan overgeven. Als iemand het er al over heeft dan krijg ik overal kipprnvel. Ook als je je nagels ergens langs haalt en dan een krasachtig geluid hoort..... Whaaa, maak me gek!!!!!!
WESPEN!! En het is zo erg (ja voel me een slechte moeder op dit vlak) dat als ik met een kinderwagen buiten zou lopen en er vliegt er 1 bij mn kind dat ik zelf een paar stappen achteruit zou doen. Dus ook de reden dat als er veel zijn dat ik niet in mn eentje naar buiten ga met mn kids. Ik durf het gewoon niet word echt panisch!
Ik heb een fobie om over een spoor te rijden. Als het kan rijd ik om al is het een paar kilometer. Anders kijk ik eerst goed en geef daarna heel hard gas en sluit bijna mijn ogen om eroverheen te komen. Ook als ik bij iemand in de auto zit kruip ik helemaal weg en doe mn ogen dicht en houdt mn adem in...bbbbrrr kippenvel als ik eraan denk.. En ook wespen.... Mijn moeder heeft altijd gezegd dat ik vroeger een allergische reactie heb gehad en naar het ziekenhuis moest.Nu draag ik altijd tabletten bij en zodra ik die vergeet word ik panisch..
ik heb ook een grote angst in de auto.. ik ben zooo bang op de snelweg.. heel de weg heb ik hartkloppingen en zit ik echt bijna te janken.. in de bebouwde kom geen last van, alleen op snelweg.
Ik heb een behoorlijk erge fobie voor spinnen. Groot of klein vindt ze allemaal verschrikkelijk. Als ik ze zie, schrik ik en blijf ik op afstand maar als er uit het niets opeens heel dicht bij is raak ik echt in paniek, wordt ik helemaal hysterisch en meestal moet ik dan ook huilen
Wat interessant om al jullie reacties te lezen! Het ergste is wel: doet me beseffen dat ik best wel een angstig persoontje ben hahaha. Ben erg bang om dierbaren te verliezen. Daardoor neem ik heel veel foto's, bel ik vaak, ga voor vakanties altijd nog snel even langs, luister vaak naar de babyfoon en ga zo maar door. Ik weet dat ik er geen invloed op heb maar toch kan ik het niet nalaten. Heb ook last gehad van vliegangst maar na een autorit van 8 uur naar Duitsland, waar we vervolgens 2 weken in de regen zaten, heb ik het jaar daarop met 1 druk op de knop een vakantie naar Turkije geboekt.. mede onder het mom van: als ik nog eens ergens wil komen dan moet ik wel. Vond het achteraf zo ontzettend stom van mezelf... Maar toen we weer terugkwamen van vakantie vond ik het vooral heel erg stoer! Durf heel moeilijk met andere mensen in de auto mee te rijden. Daarom rij ik altijd zelf. Moet wel zeggen dat het beter is geworden sinds ik moeder ben... kan het nu makkelijker loslaten omdat ik niet wil dat mijn dochter er iets van mee krijgt. Waar ik momenteel wel veel last van heb is een vlinderfobie. Oeff... als die gekke fladderende beesten dicht bij me komen... aargh... Nu hebben we hier niet zoveel vlinders, dat scheelt!
Ik heb ook medicatie tegen de paniekaanvallen. Stom genoeg heb ik soms een paniekaanval die totaal niet linkt met de fobie die ik heb. Maar wat voel je je beroerd he tijdens een paniekaanval!!! Ik ben op dat moment blij met de medicatie,pak ze ook alleen indien nodig. Welke heb jij? Ik slik Loraepam(deze is relatief veilig in een zwangerschap mits onder controle bij de gyn. en we willen graag een kindje erbij dus ik moet het ook bij lorazepam houden)
Ik heb een fobie voor kometen en andere spacy dingen. Al moet ik zeggen dat het minder word. Ik denk dat het te maken heeft met de manier hoe ik "volwassen" ben geworden en opeens was daar het besef dat alles eigenlijk maar zo gewoon niet is, de aarde, de ruimte en dat we eigenlijk zo kwetsbaar zijn.. dat maak(te) mij soms echt zo bang dat ik een keer zon heftige paniekaanval had dat ik 2 nachten niet geslapen heb. Hélemaal padje af.. Gelukkig is het nu eigenlijk al niet heel erg mee. Miss zelfs niet eens meer een fobie te noemen. En voeten zijn idd ook niet mijn favoriet.. brrrr..
Ik begin volgens mij een serieuze fobie te krijgen voor donkere en/of afgelegen plekken of plekken waar ik alleen ben. Ik kom niet alleen buiten als het donker is (behalve in de winter als het al druk is op de weg) tenzij het echt moet. En ALS het dan moet dan verga ik van de angst. Als ik savonds alleen in de auto zit ben ik altijd bang achtervolgd te worden door criminelen. Als ik alleen thuis ben ben ik bang voor criminelen (inbrekers, moordenaars) als ik niet alleen thuis ben maar ik bijv in de nacht naar de wc moet. Als ik overdag op afgelegen plekken ben, als ik alleen ben op voor mij onbekende plekken overdag. Afgelopen weken moeten schoonmaken op kantoorgebouwen die uitkeken op het bos. Durfde bijna niet naar binnen, was elke seconde bang dat ik binnen was. Wat was ik blij als ik bij de laatste 2 kantoren kwam omdat daar al mensen aan het werk waren. Het is echt werkelijk verschrikkelijk. Als ik bij wijze van langs een vijver fiets dan gaan er al gedachtes rond dat daar wellicht een lijk ligt en de moordenaar nog in de buurt is en mij dan ook wil pakken om te voorkomen dat ik ook maar de politie zou bellen ofzo.. Het gaat steeds meer mijn leven beheersen. Ook heb ik zo ineens hoogtevrees gekregen. Ik was altijd een daredevil, ik durfde als kind echt alles, was nergens bang voor. Tot ik ineens niet meer de roltrap af kon in de winkels.. Ik wou wel, maar als ik erop moest stappen liep ik automatisch weer naar achteren. Ik moest gewoon echt geholpen worden. Nu lukt het mij wel weer als ik mij heeeel goed concentreer. Ik heb op mijn 14e een tattoo laten zetten en ik vond naalden echt niet eng.. Nu schijt ik in mijn broek ervoor bij wijze van.. Ik snap echt niet hoe deze angsten zich zo kunnen ontwikkelen en ik heb ook geen idee hoe ik er weer vanaf kan komen. Voor mijn gevoel beinvloedt het steeds meer mijn leven.
Dit herken ik wel een beetje,niet in deze mate maar wat minder. Ik werk in een cafe waar ik altijd af moet sluiten in de nacht en ineens ben ik vorig jaar nadat ik moeder was geworden banger geworden om dit te doen.en daarna alleen naar huis.Ook ben ik banger geworden voor inbraken.. En alleen buiten lopen in de avond...Raar is dit he. Ik moet wel zeggen des te meer je erover nadenkt des te erger het word,probeer dit niet te doen,bij mij wordt het minder.
Thuis kan ik dat nog redelijk.. Dan praat ik mezelf echt moed in of verklaar ik mezelf voor gek. Dat ik het allang gehoord zou hebben als er een inbreker in huis zou zijn (wonen gelijkvloers) dus dat ik me niet aan moet stellen ofzo.. Ook bij mij is dit dus nog erger geworden toen ik kinderen kreeg. Ik ben ook altijd aan het bedenken, wat nou als er een gekke psychopaat binnenkomt. Hoe ga ik dan de kids veilig buiten krijgen op tijd? Allemaal van dat soort gekke dingen. Maar hier wordt het dus echt alleen maar erger.
Ik heb heel wat jaren erge emetofobie, claustrofobie en verlatingsangst gehad.. hoe ik er over heen ben gekomen? Door het toch gewoon te doen en te ervaren dat het toch mee viel. Nu is het nooit 100% over, maar beheerst mijn leven gelukkig niet meer! Ik durfde amper naar buiten omdat mensen konden overgeven, durfde niet de lift in of naar kleine wc's, en vastklampen aan veel mensen.. Nu alleen nog: - atychifobie (ik weiger dingen te doen die fout kunnen gaan, maar probeer het toch te doen) - aviofobie (ben altijd ziek voordat ik moet vliegen en kan er niet tegen dat je niet weg kan, + mensen die overgeven tijdens opstijgen -> Aeronausifobieweer) - taphofobie (angst om levend begraven te worden.. vooral in zand ik durf nooit zo op het zand te liggen) ik ben ook wel bang om te stikken dus eet altijd rustig. Ik snap spinnenangst nooit, maar ik vind spinnen ook leuk en interessant, maar ja een ander zal mijn angsten weer vreemd vinden