Waar ik me wel echt voor schaam is dat ik soms bang ben dat ik gek word en mensen ga vermoorden, dat ik mijn zoon iets aan zou doen bijvoorbeeld.. ik weet niet hoe ik er bij kom maar kan er echt van in paniek raken..
Ik weet niet of je kan spreken over een fobie omdat het niet mijn dagelijks leven beinvloed, maar ik ben echt doodsbang voor de tandarts-mondhygieniste. Als ik weet dat ik op korte termijn een afspraak heb staan heb ik er echt nachtmerries over. Gelukkig weet de tandarts dit ook en gaat er goed mee om, maar toch vind ik het nog altijd doodeng en krijg al buikpijn als ik in de wacjtkamer zit...
Vlinders... Oh wat vind ik dat enge beesten. Dat gefladder, ik moet ook echt niet in een vlindertuin gaan lopen in de dierentuin of zo, daar kom ik jankend uit. Verder ben ik bang voor spoorwegovergangen, ik ben altijd bang dat die bomen het niet doen en er een trein aankomt waar ik dan onder terecht kom. Ik loop/fiets er altijd zo snel mogelijk overheen en ik kijk altijd of het seinlicht op rood, oranje of groen staat voor ik erover ga zodat ik weet of er een trein kan gaan komen of niet. Het is erger geworden sinds ons zoontje er is (en de enige manier om bij mijn schoonouders te komen via een spoorwegovergang is), en nóg erger sinds er een paar weken geleden iemand voor de trein sprong waarin ik zat.
Ik vind het moeilijk om te onderscheiden wanneer het angst is en wanneer een fobie. Maar ik vind mezelf een erg angstig persoon,mik ben erg bang voor Onweer Verschrikkelijk vind ik dat, met name snachts . Overdag gaat het iets beter. Snachts doe ik alle lampen aan, iPod op mijn hoofd, zo wat ik niet hoor of zie is er ook niet, zoooo stom! Bruggen, spoorovergangen. Ben altijd bang dat de brug ineens open gaat, instort, treinen toch komen. Vrachtwagen inhalen op de snelweg, vershrikkelijk vind ik dat. Ik ben eigenlijk over het Algemeen gewoon een angstig persoon. Ik ben bang voor dingen, voel veel spanning voor zaken die ik niet begrijp van mezelf. Het is iets van de laatste jaren. Ik werk met mensen met een verstandelijke beperking, altijd heel leuk gevonden een echte uitdaging niks aan de hand! Nu ga ik dus bijna altijd met angst werken, zooo stom. Ben bang voor agressie, ben bang voor dat de client mij dingen zal vragen waar ik de persoon niet mee kan helpen, etc... Als ik op de leefgroep sta ga ik altijd met een naar gevoel werken, ben doodzenuwachtig kan van te voren niet etenm ben misselijk aan de diarree etc. Als ik eenmaal echt aan het werk ben, gaat het wel weer en als ik klaar ben is het altijd meegevallen. Verder vind ik bezoek krijgen , ook kindjes voor stef, feestjes geven erg vervelend. Voel continu spanning en angst, of het allemaal wel goed is, wat ze van me denken, wat ze van het huis denken etc etc. Dat put me gewoon uit... Moet eerlijk bekennen dat ik dit voor de eerste keer met iemand deel, met name dat van mijn werk. Oja heb ook vliegangst, heb wel gevlogen maar door de angst van het vliegen kan ik niet meer van de vakantie genieten, dus al jaren niet meer gedaan.
haren in een doucheputje (ja helaas zelfs de mijne!) en haren op de gond in een zwembad! daar ga ik echt bijna van over mijn nek! ik schaam me dan ook diep om te zeggen dat ik altijd de hele douche schoonmaak ,maar ik echt mijn man nodig heb voor het putje. (hij snapt er niks van, zegt altijd zijn toch jouw haren hoe kan je dat nou vies vinden) ik begrijp het ook niet maar zodra haren nat zijn en niet op mijn hoofd zitten word ik er misselijk van. Raar mens ben ik eigenlijk hahahaha.
Claustrofobie. Geen bussen, liften, treinen, vliegtuigen of wc's die op slot moeten... Wel lastig met een kinderwagen... Maarja, ik doe t echt niet haha.
Ik heb een overgeeffobie. Het heeft een tijd ook echt mijn leven overgenomen. Ik kwam me bed niet meer uit, en als ik het woord overgeven maar hoorde kreeg ik een paniekaanval.Vooral als ik buikgriep hoorde. Bij mij heeft het waarschijnlijk te maken met het niet onder controle hebben. Ik hoop stiekem( maar ook weer niet) dat ik deze zwangerschap een paar keer moet overgeven en zo op een"leuke manier"van mijn angst af kom. Ik zie ook weer zo tegen de winter op met al die buikrgriepen om me heen. Het is voor mij echt overleven.
als je onderstaand stukje leest in welke groep hoor jij thuis? ga je je angsten uit de weg of zoek je ze op door allerlei rituelen uit te voeren? ik heb zelf ocd al driekwart van mijn leven en ik behoor tot de tweede groep. ik herken veel van wat je zegt, maar kamp met andere problemen ondertussen. (wil liever niet in detail gaan hierover) affijn het stukje dus: Zowel fobieën als OCD vallen onder de noemer angststoornissen; angst speelt bij beide aandoeningen een centrale rol. Het grootste verschil tussen de twee ligt in het feit dat een fobie gericht is op een bepaald iets (spinnen) of een bepaalde situatie (spreken in het openbaar), terwijl OCD zich richt op de gevolgen van een bepaald iets (als die gaskraan niet goed dichtzit, ontploft de hele boel). Ook zit er een groot verschil in hoe de patiënt met de angst omgaat. Iemand die lijdt aan een fobie zal datgene wat hem angst aanjaagt letterlijk uit de weg gaan. Iemand die last heeft van OCD zal proberen de angst onder controle te krijgen door rituelen uit te voeren (op een bepaalde manier denken, of bepaalde handelingen verrichten). Ook kenmerkend aan een fobie is dat het erg vaak gepaard gaat met hyperventilatie.
Alsof ik mij zelf lees ha ha. Hier ook een overgeeffobie. echt vreselijk schiet ook in de stres als er een buikgriep heerst. Van mijn zoontje kan ik het aardig hebben maar als een volwassene spuugt vreselijk. Ook door al mijn 5 zw veilig heen gekomen wel erg misselijk nu met de 6e bezig en ben erg benieuwd of het droog blijft ha ha.
Ik heb al vanaf m'n 10e of 11e niet meer overgegeven! Ben er ook erg bang voor! Maar niet zo bang als voor spinnen.. van zo'n langpootspin ga ik bijvoorbeeld al huilen en gillen. Als er op de wc een spin zit ga ik niet naar de wc totdat iemand die weg heeft gehaald. Toen ik nog thuis woonde zat er op mijn slaapkamer een spin en mijn moeder en zus wilde die niet weghalen want ik moest het zelf maar leren en me niet aanstellen blabla toen heb ik keihard staan janken want no way dat ik een spin weghaal.. niet met een papiertje, niet met een schoen en ook niet met een stofzuiger.. De buurman heeft zelfs een keer een spin voor me weggehaald
Geen enge fobie hier,alleen voor mijn schoonmoeder brrrr.Daar kan ik ziek van worden als ik er heen moet.Tot overgeven aan toe,maar dat zijn er wel meer denk ik hihihi.
Ja ikke het is begonnen met een overgeef fobie...later kwam hier de angst om flauw te vallen / hartaanval te krijgen of zomaar dood neer te vallen bij heb hier behoorlijke paniekaanvallen door gekregen heb alles nu zo'n 1,5 jaar goed onder controle....alleen zie ik erg op tegen de bevalling...ik word erg onrustig door het feit dat ik niet weet wat ik van weeen kan verwachten...ben bang dat ik de controle verlies en tijdens de bevalling een PA krijg
Zwangerschappen hebben bij mij niet geholpen om van mijn overgeef fobie af te komen. Op het moment dat ik boven de wc hang zit ik gewoon te huilen en daarna vind ik het nog net zo erg.
Gewoon doen.... Mn moeder heeft haar rijbewijs, maar rijd niet, gat nog een paar lessen nemen bij een angst instructeur. Misschien kan jij dat ook doen en dan een uur lang snelweg op en af? Ik herken t wel met overgeven, ik heb t in lichte mate. Blijf t liefst wel altijd bij een wc in de buurt of zoek in een winkel altijd een prullenbak oid. Tijdens mijn zwangerschap heb ik 9 maanden lang, meerdere keren per dag over gegeven. Ik ben er nu een beetje vanaf...
Mijn zus had dat ook heeel erg! Totdat haar man in een ziekenhuis kwam te liggen in een andere plaats. Toen ging ze elke dag op en neer en is ze van haar angst afgekomen.
ik heb citofobie... ofwel slikangst. Heel heftig. Momenteel heb ik een fijnere periode. Heb therapie en alles gehad. Ben bang dat ik ergens in stik... echt heel bang. Buiten eten durf ik niet meer sinds een jaar of 4 want dan ben ik bang dat er per ongeluk een wesp mee naar binnen gaat. En tsja je zult zeggen hoe groot is die kans... maar goed je zal net die ene zijn. Beinvloed heel erg mijn leven. Maar 3 jaar geleden ging het echt heel slecht en nu veel beter gelukkig.
Dat herken ik ook, maar ik heb er wat op gevonden. Ik heb vriendinnen die vinden als ze 2 kopjes scheef hebben staan dat ze nodig weer aan de poets moeten. Ik heb een huis vol oude meuk, niets staat recht, het liefste scharrel ik alles bij elkaar uit de rommel van anderen en dan meubels die zoveel mogelijk hebben geleefd. Nu valt het allemaal niet meer op en ik zeg altijd "Frans is mijn beste vriend, daar langs die pot hoef je alleen een beetje langs te wapperen en dan is het schoon', 'scheef staat lief', 'krom is leuk', 'kapot is mooi'. hahahaha en het is hier hoe dan ook supergezellig Dat maakt het nou juist zo leuk! Ik gooi het dus gewoon dik en dwars op de tafel en daardoor valt die spanning dat ik moet gaan zwabberen als er visite komt weg. Maar het moet natuurlijk wel bij je passen!