Wie heeft ervaring met overspannen zijn? Wanneer ben je overspannen? Waar moet je aan "voldoen"? Wat zijn de kenmerken van overspannenheid?
Heb even wat opgezocht voor je Oorzaak van overspannen zijn Vaak wordt de te hoge belasting die jouw klachten veroorzaakt, teweeg gebracht door een combinatie van factoren. Deze factoren kunnen bestaan uit: Jouw emotionele gesteldheid. Hoe zit jij in je vel? Hoe ga jij met stress om? Privé-leven. Er spelen relatieproblemen of iemand in de familiekring is ernstig ziek of is overleden. Werk. Je wordt te zwaar belast op je werk. Je moet naast je eigen werk een collega vervangen die ziek is. Er is een project dat niet goed loopt en dat af moet voor een bepaalde deadline. Jouw emotionele gesteldheid veroorzaakt vooral overspannen zijn Bij de factoren privé-leven en werk, die mede over-spannenheid veroorzaken speelt jouw emotionele gesteldheid een grote rol. Ben jij in staat op een emotionele gezonde manier om te gaan met relatieproblemen? Durf jij nee te zeggen tegen afspraken in je sociale circuit omdat je het te druk hebt? Ben jij in staat om tegen jouw leidinggevende en collegas te zeggen dat je te zwaar belast wordt? Stimuleert de stress die je op jouw werk ondervindt je of raak je er door opgebrand? Symptomen Overspannen: Hartkloppingen Slaapproblemen Concentratieproblemen Vergeetachtigheid Snel geïrriteerd zijn Langdurige vermoeidheid Depressiviteit
bij mij is het een twijfelgeval. de ha twijfeld tussen een dreigende burnout (overspannen) of een licht posnatale depressie. dit zijn mij klachten: moe, moe, moe snel geirriteerd slechter slapen concentratie problemen chaotisch emotioneel gespannen lusteloos de reden dat de ha twijfeld komt door de stress op mn werk. het kan heel goed zijn dat je een burn out krijgt van je werk, maar vaak zitten er diep weggestopt vaak wel dingen prive niet helemaal lekker. denk aan, net bevallen, zwanger, ziekte in de familie ed. liefs doris
oplossing een paar weken niet werken. dan weet je in ieder geval of je werk je extra spanning bezorgt en dan kan de ha ook een diagnose stellen en en behandelplan! En dan tijdens die paar (Min. 3 a 4) weken voor de kleine zorgen en verder doen waar je zin in hebt. Begrijp me niet verkeerd, het zal dan niet over zijn na even niet werken maar wel duidelijk wat het is. Gezondheid van jou en kleine gaat voor alles lijkt me.
Bij mij kwam het door alles bij elkaar; Ik had last van huilbuien moe zijn concentratie stoornissen kon niet eens een kinderboekje lezen. nare dromen niet kunnen slapen heeeeeel snel geirriteerd lusteloos. geen zin echt meer om te genieten vd kleine dingen Ik heb er 7 maanden voor in de zw gezeten en meot zeggen ben nog steeds bijna 3 jaar later mezelf niet.
Hoi, Ik zat dus tegen de overspannenheid aan... Me moeder was na 1,5 jaar ziektebed 3 weken voor de geboorte van Koen overleden. Dus ik ging van het ene naar de andere dus had niet echt tijd gehad om te rouwen. Nu een maandje terug na me midweekje vakantie (veels te kort natuurlijk) werd het me op zijn zachts gezegd eventjes teveel. Ik was: - best geprikkeld, ik zocht overal iets achter. Me vriend hoefde maar iets te zeggen en dan had ik al van "zie je wel" of ik nam hem snel dingen kwalijk. - heel erg aan het twijfelen met wat ik nou moest doen en dat ging met alles zo. Als iemand dan vroeg hoe ik dat moest oplossen, voelde ik me alleen maar naarder, want het gaf me best veel druk. - Ontzettend aan het rennen de hele tijd. Had ik het ene nog niet af dan was ik alweer met wat anders bezig...de afgelopen 2 jaar kon ik ook niet echt anders. Op het laatst was ik er zo moe van. - heel erg met me gedachten bezig. Ik bleef maar malen en malen. - op het laatst achter elkaar aan het huilen. Ik kon niet meer stoppen, daarom was ik ook naar de huisarts gegaan want bij het minste en geringste barstte ik alweer los. Wat raadde de huisarts aan: - Toch blijven werken, maar dan minder. Ik heb gekozen voor 1 dag minder, omdat ik het toch best leuk op me werk heb en anders zou ik me alleen maar schuldig voelen en dus niet prettig. - Elke dag een half uur tot een uur iets leuks doen of iets waar je lichamelijk moe van wordt. Dit lukt me dus niet echt, want door de gebeurtenissen 2 jaar lang is me vriendenkring erg klein geworden en als ik alleen ga dan voel ik me echt helemaal alleen (ik deed eigenlijk best veel met me moeder), maar ik ben wel bewuster met leuke dingen bezig. Zo ga ik vaak met Koen een stukje fietsen of lekker wandelen met me vriend en Koen. - Met iemand erover praten. Gedaan, maar misschien ben ik er te nuchter voor, want die man had zoiets van "nou, eigenlijk weet je best goed wat je moet doen" . - Rustig aan doen. Ligt er huishouden te wachten...het kan best nog wel een dagje wachten. Ik ben ook naar de arbo arts geweest en heb daar ook me verhaal gedaan en die was er helemaal mee eens dat ik voor een maandje minder ging werken. En hoe het nu gaat. Soms (van het weekend) heb ik het nog wel moeilijk dan kan ik weleens erg onredelijk en gehaast overkomen, maar me vriend zegt dat ik rustiger ben. Ik ben wel tot de conclusie gekomen dat ik toch minder ga werken, want heb nu wat meer onder controle en heb het gevoel dat het toch weer de goede kant op gaat. Beetje lange antwoord Maar misschien hebben jullie hier wat aan. Groetjes, Kim
naar je ha gaan. Evt medicijnen slikken combineren met praten bij een deskundige. Rust rust rust en vooral de dingen doen waar jij je goed bij voelt. Wandleen in het bos ed kan rustgevend werken. Verder praten praten praten, huilen huilen huilen
De ideale situatie om overspannen te worden: verantwoordelijk zijn (of voelen) voor iets waar je geen invloed op hebt. Ik denk dat mijn zwangerschapshogebloeddruk die mij het ziekhuis in heeft gebracht mij heeft behoed voor overspannenheid. Zoals die reclame: "bij die naderende burn-out kwam dat gebroken been als geroepen". Dat herken ik enorm. Mijn symptomen: moe, eten (bij anderen juist niet eten), slapeloosheid, piekeren en malen, geen puf meer voor afspraken buiten de deur of andere verplichtingen in mijn vrije tijd, dus verwaarlozen van sociale contacten. Vermijden. Wat helpt: ziekenhuisopname en een dokter die zegt dat je eenmaal thuis niet meer van de bank af mag omdat je dan je baby in gevaar brengt. Zo, dat helpt! Wat te doen: Nadenken of wat je doet en wilt en moet doen realistisch en haalbaar is. Is het realistich om al dat werk af te krijgen in het aantal uren wat je werkt? Zo nee, dan moet je keuzes maken. En vooral kiezen wat je níet gaat doen. Niet kiezen wat eerst en laatst, want dan blijf je gefrustreerd omdat er vanalles blijft liggen, maar besluiten dat je ergens geen tijd voor hebt en dat ook naar buiten communiceren. En dus ook niet gaan doen. Dus niet blijven klagen dat je het te druk hebt, maar afstoten. Bij wat niet realistisch is ook: iemand die ernstig ziek of ongelukkig is gelukkig maken. Of iemand die je slecht nieuws moet brengen dat niet erg gaat vinden of niet boos op je wordt. Dus: denk na of wat je wilt of moet realistisch is. Stel vervolgens wel realistische, haalbare en meetbare doelen. Dus doelen die je ook echt op een bepaald moment hebt behaald en je niet de rest van je leven mee zeult. (Deze kastplank vandaag opruimen ipv "het huis" opruimen). Nou, succes, dames.
hoe stop je het? Door een lang proces van praten bij bv. psycholoog, ALLEEN aan jezelf denken, rustig proberen te blijven, wandelen of fietsen ofzo, doen waar jezelf zin in hebt en huilen. Ik ben in 2006 overspannen geweest en heb er nog steeds afentoe als het heel druk is of te veel verantwoordelijkheids gevoel (denk in termen van bruiloft organiseren) moeite mee. Heb dan een beklemmend gevoel op de borst en ga ik hyperventileren. Ik ben in 2006 eerst 3 weken op de bank gaan zitten (bij mijn ouders, erg prettig want je hoeft niets! huishouden, eten enz. wordt geregeld), kon mezelf nergens toe zetten, keek hele dagen naar buiten en dan weer slapen. na ong. 3 weken ben ik rondje gaan lopen met de hond en mijn zusje en zwager waren hun huis aan het bouwen naast mijn ouders en daar ben ik gaan helpen, ik ben mijn zwager nu nog dankbaar. want soms kwam ik voor 10 min. en dan weer 5 uur, net hoe ik me voelde. als het niet meer wou of ik had geen zin meer ben ik naar huis gegaan. Ik kwam de eerste dag binnen, steef, ik wil graag helpen, maar ik weet niet hoelang ik het volhou, wat kan ik doen? En hij had altijd wel wat voor me te doen. Dit helpen heeft mij langzaam uit het dal getrokken.na een week of 6 durfde ik het aan om met een boek bij een eetcafe te zittten en daar 2 uur te zitten, broodje eten en lezen. dat was een hele overwinning zo tussen al die mensen, daarom had ik mijn boek mee, kon ik me toch een beetje afschermen. UIteindelijk na 4 maanden (veelste vroeg) het weer geprobeert op mijn werk en zodra er meer dan 5 klanten waren vluchtte ik naar het magazijn om dozen te vouwen. Niet goed dus, toen werd ook nog eens mijn contract niet verlengd. weer naar huis en naar ha en die zei is het misschien een idee om eens met iemand te gaan praten. De psycholoog heeft mij geholpen alles op een rijtje te zetten en zo en met met de onwijze steun en liefde van mijn man (toen vriendje, in die periode vrienndje geworden!we konden elkaar wel al ) ben ik er met hulp van anti depressivia boven op gekomen.
Oh, toevoeging: lees dingen over de RET en aanverwante methoden. B.v.: "beren de weg, spinsels in je hoofd". Daarmee kun je leren anders (gezonder) tegen dingen aan te kijken. Of lees over time-management, maar meestal zit het probleem dieper dan trucjes hoe om te gaan met je tijd en kun je beter met RET aan de slag. Huppel eens langs bij de bibliotheek.
Heyy. Ik ben het helemaal met Mimi83 eens. Jij en eventueel je kind (kweet ff niet meer of je zwanger bent) gaat voor. Sowieso als je gezondheid in gevaar komt. En anstefay. overspannen stop je niet gauw. Deze zomer heb ik voor 3 fulltime personen gewerkt. Mijn vakantie was zolaat in het jaar ik had ook spanningen omdat mijn broer ging trouwen. Ik at haast niet meer en sliep heel slecht. Moest braken en had superlast van mijn maag. Het enige wat je kunt doen en je problemen verhelpen zoals bijvoorbeeld een vakantie inlassen. En ontspannen wanneer je kunt. Na mijn vakantie was ik weer helemaal de oude maar ben heeeeeeel veel haar kwijtgeraakt. Bah. ik had al zo dun haar. Groetjes Karoliene
Ik kon niet slapen, niet eten, geen energie en negatieve gedachtes. Veel slapen (14 uur per dag), tv kijken ging niet, lezen ook niet. Zenuwachtig gevoel, huilen, moedeloos