Naar aanleiding van het toppic geen uitvaartverzekering, wat wil jij als je komt te overlijden? Geen leuk onderwerp, maar toch iets om over na te denken. Ik vind dat het hele uitvaartgebeuren hier in Nederland verschikkelijk veel geld kost. Maar het is ook maar hoe gek je het zelf wilt maken. Als ik kom te overlijden, wil ik niet in een doodskist, vind dat zo'n verschikkelijk koud ding.. Heb wel eens gezien dat een vrouw in een heel mooie doek werd gewikkeld (lijkwaden) Ik zou ook niet in een rouwcentrum opgebaard willen worden maar thuis. Advertentie in de krant of rouwkaarten, hoeft voor mij niet, de mensen die het moeten weten, en die er echt bij moeten zijn, die horen het echt wel. Een stoet met gehuurde volgauto's, tja ik zie er de meerwaarde niet van in. En grote bloemstukken enzo, het is prachtig, maar ik krijg liever bij leven mooie bloemen van mijn man en kinderen. Dan heb ik er ook echt iets aan. (mijn man weet dit, en ik krijg vaak prachtige bloemen) Afscheid nemen, of een "mooi" praatje voor de overledenen kan voor mij ook gewoon thuis, in de omgeving waar ik me fijn voel. Ik wil ook gecremeerd worden, maar niet uitgestrooid, Ik wil graag bij het haardje thuis bij mijn man (mocht ik eerder overlijden) of bij de kinderen thuis. Ik zou het zelf heel prettig vinden (denk ik) dat als mijn man eerder zou overlijden, dat ik zijn urn thuis heb staan. Misschien ook wel het gevoel van "bij je houden" tastbaar ofzo. Maar dat is voor iedereen anders denk ik. Ik heb echt helemaal niets met zo'n uitvaartcentrum, en zo'n zaal waar iemand een woordje doet, koffie na de tijd. Ik zou het verschikkelijk vinden als mensen daar op die manier voor mij zouden staan, of ik voor mijn man of je kindje. Ik laat overigens mijn man er wel vrij in als hij mooie bloemen wil kopen, of toch bepaalde mensen een kaart wil sturen. Maar tientallen rouwkaarten en bloemstukken van ik weet niet hoe groot, dat hoeft voor mij gewoon niet. Het is een heel persoonlijke keuze, andere mensen zouden het misschien wel eng vinden in je eigen huis opgebaard te liggen. Mij lijkt het een fijn idee, dat je naaste nog om je heen zijn. Bij deze gedachten moet je ook niet te lang blijven stil staan, maar ik heb het er wel eens met mijn man over gehad. Je kunt niet weten toch? Ik vind het prettig dat wij van elkaar weten hoe en wat. Ik ben benieuwd of jullie hier zelf ook over na hebben gedacht, besproken met je partner of familie (en nu weer wat leuks doen en niet te lang stil staan bij dit onderwerp)
Ik heb er wel over nagedacht en zelfs alles eens op papier gezet, maar ik wil er echt niet over nadenken. Nu minder dan ooit, met nog zoveel wensen in het vooruitzicht. Misschien niet helemaal realistisch om er voor weg te willen lopen, maar ik heb me in mijn vroege jeugd zoveel met de dood bezig gehouden dat ik er nu afstand van wil bewaren.
Heel begrijpelijk hoor, ik hou me er nu ook absoluut niet mee bezig hoor, het ging door mijn hoofd omdat dat andere toppic hier was geopend. Het is hier thuis gewoon besproken, en voor nu genieten wij gewoon lekker van elkaar en de toekomst!
Ik vind ook dat het allemaal belachelijk veel geld kost. Van mij hoeft ook heel die poespas niet en mogen ze het zo goedkoop mogelijk houden. Mijn omgeving weet ook dat ik daar verder niet veel waarde aan hecht maar ik heb het niet zo uitgebreid uitgewerkt als jou
Eerlijk? Het boeit mij niet hoe mijn uitvaart eruit ziet. Ik ben dan dood en krijg er toch niets van mee. Ik ben verzekerd voor 6000 euro, dus met dat bedrag moeten ze 't doen, meer vind ik niet nodig. Mijn man en zoon hebben 500 meer te besteden voor hun uitvaart.
Mijn nabestaanden mogen het zelf invullen. Ik WIL niets, vind cremeren (veel goedkoper dan begraven) een prima optie en vind vooral dat mensen moeten doen waar ze zich goed bij voelen. Het enige wat ik graag wil, is één bepaald muziekstuk.
Ik ben ook nog lekker aan het leven hoor heb er eenmaal met mijn man over gesproken omdat ik niet wil dat hij en de kids of ik en de kids voor allemaal vragen komen te staan mocht er onverwachts iets gebeuren. Je hebt dan wel wat anders aan je hoofd. Verder staan wij nooit stil bij dit onderwerp gelukkig. Hoop dat dat nog heel lang zo mag blijven
Wat ik wil is er vooral niet aan denken. Krijg dan spontaan een paniekaanval. Mocht het ooit zover komen dan mogen mijn nabestaanden beslissen wat zij een gepaste afscheid vinden.
Ik wil gecremeerd worden en vervolgens uitgestrooid, de begraafplaats heb ik ook al uitgezocht. Dit heb ik in mijn testament laten opnemen, zodat daar geen discussies over zullen zijn. Voor de rest mogen mijn nabestaanden het uitzoeken. Het gaat erom dat zij dan afscheid kunnen nemen zoals zij willen, ik krijg er dan toch niets meer van mee.
Dat ik mijn gedachten wel heb besproken met mijn man komt denk ik ook voort uit wat mijn vriendin overkwam. 12 weken na haar bruiloft, stonden we al aan het graf van haar man.. ik heb in de week voor de begrafenis veel met haar gesproken en haar bijgestaan. Dit heeft zo'n indruk op mij gemaakt dat ik daar voor mezelf duidelijkheid over wilde hebben. Een overlijden is altijd verdrietig, ik vind het prettig dat er voor mij en mijn man al duidelijkheid is over bepaalde zaken. Voor de rest sta ik nooit bij mijn dood stil gelukkig
Ik wil gecremeerd worden maar absoluut niet in een potje bij de haard..Vrolijke kleding aan en geen somberheid. Verder maakt het me niets uit. Oh ja wil heel graag dat ze na de crematie s'avonds uit eten gaan en een borrel drinken met de familie...
Mij maakt het niet uit, ik ben er dan toch niet bij. Dus waar mijn nabestaanden maar behoefte aan hebben, eigenlijk.
Ik wil gecremereerd worden. Begraven absoluut niet! Wil niet dat mn vriend of mn dochter mijn graf hoeven schoon te houden. Lig ik er dalijk voor schandaal bij
Ik wil gecremeerd worden. Ik wil geen rouwboeketten oid. Simpele kist en maar een volg auto. Ik wil geen cake en koffie. En wil veel muziek tijdens de uitvaart.
Iets met persoonlijke verhalen/muziek (welke mijn vriend, kinderen en familie mogen uitkiezen) en absoluut niet in de kerk. Verder mag het simpel zijn en hoop ik dat mijn nabestaanden er samen uitkomen en er iets van maken wat hen helpt om goed afscheid te nemen.
Nooit over nagedacht.. Ik zie er dan toch niks meer van en ik begin nu net eindelijk een beetje echt te leven
Het maakt mij niet uit, van mij hoeft het niet groots. Wel zou ik willen dat mocht een van mijn kinderen overlijden weer niet hoeven na te denken over de kosten en niet hoeven te besparen op dingen. Vandaar onze verzekering