Oke even wat gal spuwen zodat ik afgekoeld ben als hij terug komt zo. Wat ben ik boos zeg!!! Ik ben zoooo moe echt zo moe dat ik soms wazig ga zien en gewoon zittend kan slapen (heel handig op je werk ik doe nml zittend werk haha) Zo moe dat ik gewoon kan huilen zo moe ben ik. Ik ben van 50 uur naar 36 uur werken gegaan en heb een huishoudster in dienst genomen (tenminste ben nog steeds op zoek naar de juiste want die marokkaanse overbuurvrouw was het toch niet) Maar dat komt ook wel. Dus ik heb echt een stap terug gegaan maar nog lukt het me niet om fit te worden. Ik eet goed, fruit, ontbijt, broodjes en de nodige vitamines (C, D en complex forte tegen vermoeidheid) Maar het blijft, ik ga om 20:00 of 21:00 naar bed om om 7:00 wakker te worden nog moeier dan ik naar bed ga. Ik ben nog nooit zo moe geweest, het is geen pheiffer en geen andere dingen (op een kleine afwijking van de schildklier na maar die is zo klein dat ze er niets aan doen) Het zijn ECHT de hormonen. en ik word er moe van. Ik moest vandaag werken tot 18:00 en kom om 11:00 thuis. ik zeg tegen mn vriend die met mn dochter voor Dora zit dat ik ga slapen. Leuk idee had hij om mn dochter mee te nemen die was ook erg moe. Nou dat zag ik wel zitten want vind het heerlijk om lekker met haar de knuffelen in bed!! Nou die zat dus een uur te huilen en te schreeuwen om papa en dat papa ook moest komen en na een uur heb ik gezegt: hup ga maar uit bed naar papa toe mamma moet echt slapen nu. Nou toen een hoop gerommel, mijn vriend die de kamer inkwam voor een broek van haar (ik dacht stik, pak lekker een nieuwe uit haar eigen kamer en val me niet lastig) daarna een hoop gegil en geschreeuw en keihard gezing van mn dochter, NIEMAND die er iets van zei. nee sterker nog, hij hield gewoon de tussendeur naar de gang open! Kon ik het extra goed horen. Dit ging een HALF uur door voor ik stomend van woede mn bed uitwalste de tussendeur open gooide hem vriendelijk bedankte voor de stoomwals van lawaai terwijl ik wil slapen en daarna dook ik de badkamer in om me aan te kleden en maar weer terug te gaan naar mn werk want hier kan ik dus niet slapen. Nou toen ik de badkamer uitkwam was hij bezig om haar schoenen aan te trekken snauwde hij dat het nu natuurlijk zijn schuld is en ik snaude dat hij zn dochter eens in bedwang moest houden als ik slaap ik was echt zo boos dat ik begon te janken. Wij hebben echt nooit ruzie en nu was ik zo sjagie en onredelijk en boos en ik gooide al mn moe heid eruit. boven op hem. en dat voelde heeeeeel goed (naja op dat moment even dan) Want ik heb best overgereageert had gewoon kunnen vragen: liefje neem je dr even mee naar de speeltuin ofzo, hier kan ik niet mee slapen zo. en dan was er geen probleem geweest maar nee ik was echt zooooo pissig van moeheid en irritatie. ik lag gewoon anderhalf uur te snoezen en steeds als ik NET in slaap viel maakte dat kind me wakker!!! En geen hond die er wat tegen deed. Zo nu heb ik even mn gal gespuugt. Ik was totaal onredelijk en vreselijk arrogant bezig maar heb het toch even van mn af gegooit. oja op mn werk hebben ze me weer rechtsomkeert gestuurd en gezegd dat als ik nog een keer met zulke wallen binnen kom ze mij mijn eigen ziekte dagen laten betalen en me een schop onder mn kont geven. Dus nu zit ik weer thuis, vriend lief is op meraculeuze wijzen verdwenen met onze dochter en ik zit me te bedenken dat het best goed voelde om zo uit te vallen aangezien we eigenlijk nooit ruzie hebben maar dat ik wel flink onredelijk bezig was en nu jullie er even mee lastig val!!! whahahahahaha sorry... nu ga ik maar even op de bank doezelen voor een filmpje want slapen lukt nu niet meer, al denk ik dat ik vanzelf in slaap val op de bank... toedelss!!
Vind je niet zo onredelijk hoor. Als je zo moe bent moet je gewoon even rusten. En ik vind je man eigenlijk wel heel dom dat hij daar niet een klein beetje rekening mee kan houden.... Maar lang leve ZP, kun je even lekker onredelijk zijn!
zo te zien zit je er nu middenin, die moeheid dan he, dus volkomen terecht! Zelfs ik zou een uitbrander geven en ben niet eens zwanger..ach mannen..
Ik lees je verhaal en moet vreselijk lachen om hoe je het schrijft al is het totaal niet grappig wat je nu meemaakt!!! Zwanger lees ik tja... dan heb je wel eens kleine uitvalmomentjes, en wat fijn dat je dan ook de hormonen de schuld kan geven. Los daarvan, al was je niet zwanger dan had ik ook gekookt van woede
wahahaha..... *sorry hoor, maar het is zooo herkenbaar!* ps. als je geluk hebt dan wordt het straks weer beter hoor, sommige mensen hebben een periode dat ze overlopen van energie...
voor een man ik het nu eenmaal moeilijk te begrijpen mischien als hij straks terug kom even rustig met hem praten. over wat jij nu doormaakt klinkt heel stom maar mannen zien dat gewoon niet!!
Vind persoonlijk dat je wel een beetje overdreven hebt gereageerd naar je vriend toe. Dat moe zijn is heel herkenbaar, hoort ook bij je zwangerschap. Het enige wat je er aan kan doen is er aan toe geven. Maar vind dat je je vriend ook even normaal had kunnen vragen een stukje met haar te gaan wandelen etc zodat jij even je rust kunt pakken
dat zei ik toch ook! Ik was egoistisch en reageerde te heftig staat onderaan. Maar moest hier gewoon even mn gal spuwen.
ik belde net op waar hij is weet je wat hij zegt: Ik had boodschappen gedaan maar zag je auto staan dus we zijn doorgereden naar de mac en spelen in de ballenbak... Maar we hebben eigenlijk wel dingen die in de koelkast moeten... mogen we al naar huis of lig je nog te rusten...? Ja dan kan je natuurlijk niet boos worden... en toen vroeg ik of hij tomaten mee had genomen dat ik zin had in een broodje gezond en dan antwoord hij: nou ik kom er nu aan en dan ruim ik even de booschappen in en ga ik meteen door naar de winkel om te halen waar je zin in hebt, maak maar een lijstje. nu met zn alle in koor: "aaaaaaaaaaaaahhhhhhhh"
met ALLE hormonen in mn lichaam op hol geslagen en alle moeheid nog in me kan ik daar gewoon niet meer boos op worden...
herkenbaar! zat bij mijn tweede zwangerschap `s ochtend huilend op de rand van mn bed omdat ik niet wist hoe de dag door te komen. en niemand die een poot uitsteekt. ik zou lekker minder gaan werken en dochter wat vaker naar oma brengen als het kan! stertke!!
ik kan je frustratie helemaal begrijpen. Ik ben ook altijd zo intens moe geweest en vlak voor mn ongi helemaal. Ik kon dan mn ene been nieteens voor het andere krijgen. Ik heb toendertijd ook diverse malen mn schildklier laten prikken en ik zat altijd net binnen de waarden of net op de grens. Hierdoor deden ze er niets aan. Totdat ik zwanger wilde worden. Toen werd er wel wat aan mn schildklier gedaan. Mensen wat een wereld van verschil zeg. Ik wou dat ik toendertijd bij die kleine verschillen er toch op gestaan had, dat er wat aan gedaan werd. Het leven is zo anders als je niet meer zo intens moe bent. Tegenslagen zijn dan ook een stuk beter te hebben. Ik zou er toch wat aan laten doen aan je schildklier. sterkte.