Hoi allemaal, Inmiddels ben ik 25 weken zwanger van een meisje, en ik en mijn vriend zijn er heel blij mee. Nu zit ik gedurende mijn hele zwangerschap al helemaal niet lekker in mijn vel, ondanks dat ik niet kan wachten tot de baby er is. Hieronder zal ik het zo kort mogelijk uitleggen Ik heb een eetstoornis verleden en voordat ik zwanger werd had ik het 2 jaar redelijk onder controle. Ik was 2 jaar lang op 1 gewicht, nog steeds dun maar niet het was oke. Ik at volgens een soort schema en deed 2 a 3 keer in de week aan bootcamp. Hierdoor zat ik goed in mijn vel en was het prima. Na heel veel nare jaren was ik voor mijn gevoel eindelijk gelukkig. Deze zwangerschap was niet geheel gepland, maar nogmaals meer dan welkom. Al vrij snel in mijn zwangerschap kreeg ik last van mijn bekken en kon ik niet meer sporten. Ik doe nu wel aan zwangerschapbootcamp. Dit zal ongetwijfeld goed zijn voor je spieren, maar echt calorieën verbranden doe je niet . Doordat ik mijn niet meer aan mijn "eet- en sportschema" kon houden is het in mijn hoofd een wir war. Ik heb 4 maanden lang heel veel eetbuien gehad, nu heb ik het sinds een maand onder controle maar deze eetbuien hebben er wel voor gezorgd dat ik inmiddels al 15 kilo ben aangekomen. Ik zie er nu gewoon normaal uit, maar ik herken mijzelf gewoon niet meer. Van cup a ben ik naar een flinke D cup gegaan. Van maatje 34 naar 38. Het is allemaal niet ernstig..maar voor mijn gevoel zit ik nu in een ander lichaam. Als ik in de spiegel kijk dan walg ik van mezelf en ga ik het liefst onder een steen liggen. Ik voel me zo ontzettend onzeker en onaantrekkelijk. Ik ben zo bang dat er nog 15 kilo aankomt. Ik wil alleen maar met de baby bezig zijn, maar dit lukt helaas niet. Mijn lichaam is altijd zo belangrijk voor mij geweest e n omdat ik nu de controle ben verloren, ben ik een soort van de controle over mijn leven en geluk verloren. Herkent iemand dit? Ik weet dat misschien mensen denken, meisje je hebt nog steeds een eetprobleem. Dit heb ik inmiddels 14 jaar en ben bang dat het nooit weg zal gaan. Ik had een manier gevonden om ermee te leven, maar goed dat is nu even weg. Hebben jullie tips? Ik heb het wel aangegeven aan mijn verloskundige, maar die zegt alleen maar dat het goed is omdat ik zo dun was. Mijn vriend probeert mij wel te helpen, maar die begrijpt er geen snars van eigenlijk haha. Alvast bedankt voor het lezen! Liefs
Ik denk dat je je eetstoornis altijd zal houden idd, maar dat je kan leren ermee om te gaan. Net als een alcoholist die niet meer drinkt. De reactie van je vk vind ik wel erg gemakkelijk en het toont niet echt van begrip voor jouw worsteling hiermee. Heb je in het verleden hulp gehad mbt je eetstoornis? Zo ja, misschien kan je dat nu tijdelijk weer oppakken. En zo nee, misschien is het dan nu tijd om die te gaan zoeken. Het lijkt me dat je hier wel iets mee moet namelijk. Niet alleen voor nu, maar ook voor na de bevalling.
He meis, God wat herkenbaar.....ook ik heb geworsteld met eetstoornissen...op m'n slechtste moment woog ik amper 40 kilo...nu zwanger van de derde, en ook ik baal dat snap jij dus als geen ander....heb het na die tijd goed onder controle gehad en er waren zelfs momenten dat het compleet uit m'n systeem leek te zijn....blijkbaar gaat dit echt nooit helemaal uit je systeem. Ook ik zou het liefste geen koolhydraat in m'n mond stoppen....maar afvalstoffen die vrij komen met afvallen zijn zo slecht voor m'n ongeboren zoon dat ik het wel eet, geloof me, niet van harte en niet teveel....ik kan zeggen dat je het naast je neer moet leggen maar weet ook dat dat echt niet gaat...misschien een ander schema voor jezelf proberen te maken, en wellicht is zwemmen een goede oplossing omdat je dan je gewrichten minimaal belast...geen wedstrijdzwemmer worden maar gewoon baantjes trekken, is tussen je oren ook goed omdat je dan wel het idee hebt dat je er iets aan doet. Straks na de bevalling en je geeft geen borstvoeding, kun je weer volgas aan het sporten slaan en beter op je voeding letten....sterkte meid....xxxx
Als je van jezelf al dun bent voor je zwangerschap heb je meer reserves nodig (voor de borstvoeding bijvoorbeeld) en zal je altijd meer aankomen dan iemand die van zichzelf al genoeg reserves had. Waarschijnlijk val jij na je bevalling heel snel weer af en kom je snel weer op je oude gewicht. Kan je er niet met een psycholoog over praten?
Nog geen 3 dagen geleden heb ik hier precies jou verhaal ook neergezet, alleen ging het dan over mezelf, ik zit er ook gruwelijk mee om van 45kilo naar bijna 65 te zijn gegaan en kan er ook absoluut niet aanwennen, ik heb dus ook geen tips voor je want ik voel me nog steeds super slecht, het enige waar ik nu aan denk is aan het knappe prinsje wat ik straks in mn armen heb en dat trekt me er nu wel door heen, hopelijk lukt dat bij jou ook!
Hoi, Ik weet niet of je nu ook hier hulp in hebt, Maar mijn therapeut, (heb ook een eetprobleem, en daarbij ook extreme onzekerheid) die raade me wel aan om tijdens de zwangerschap gewoon wel bij haar te komen, ik had al aangegeven dat ik dit liever niet wou i.v.m. de stress, maar ze zei het is nu juist meer belangerijker dan ooit, (zeker omdat ik niet wil dat mijn kindje later het zelfde gedrag gaat overnemen van mij waar ik bang voor ben) Dus hebben we afgesproken dat als ik de eerste trimester door ben weer naar haar toe ga. Zei zei ook al omdat ik onzeker was over mezelf mijn gevoel wel erger zou kunnen worden omdat je tijdens de zwangerschap dikker word en ook na de bevalling je niet gelijk je oude figuur terug hebt, en dat dit nog wel eens je gevoel erger kan maken (dat je jezelf dikker voelt, ookal weet je wel dat dit zou gaan gebeuren wanneer je zwanger bent dat je dikker word, maar toch!) Misschien is het juist verstandig om i.d.d. je gevoelens te bespreken met iemand en het is ook juist goed voor je eetbuien om niet je gevoel binnen te houden, wand dat levert nog meer stress op en heb je kans dat je nog meer gaat eten. Wat voor mij werk om te zorgen dat ik geen eetbuien heb, is door veel brood te eten en alle slechte dingen de kast uit te gooien. en als je echt wat eten wilt of je hebt een vreetbui. dan of je moet je er overheen zetten of je pakt weer een plak brood of fruit o.i.d., wand meer is er niet in huis.. En door veel brood te eten kun je ook het gevoel hebben van dikker worden, oke, maar het is toch nog beterder dan een pak koeken of chips op te gaan eten.. En wat voor mij ook echt werkt is om achter deze zin te blijven staan van: je hebt een grote kans dat je kind later gaan eten zoals je als ouders je kind hebt leren eten! (mijn moeder had ook altijd vreetbuien en eetproblemen en voila me too!! En het dikker worden, ik heb er zelf ook moeite mee en zal het nog wel moeilijker krijgen, maar zoals mijn vriend ook zegt: het is normaal dat je dikker word wanneer je zwanger bent, probeer je niet druk te maken dat je je dik voelt, maar probeer trots te zijn, wand het is niet zomaar iets. en ik ben zeker trots op jou, en ja dat je dikker word dat weten we beiden, maar ik vind het totaal niet erg omdat we als man zijnde ook wel weten waar het door komt! Het is moeilijk maar het is wel waar!
Dank jullie voor jullie verhalen! Doet mij goed om te lezen dat ik niet de enige ben met deze strubbeling. Mijn eetbuien zijn nu even wat minder. Ik denk namelijk niet dat het erg goed is voor de baby om ineens zoveel suiker etc binnen te krijgen. Daar probeer ik bij een opkomende eetbui aan te denken. Ik weet ook dat ze alleen komen als ik geen controle heb. Tja dat ga ik de komende 15 weken nog steeds niet hebben. Ik heb in het verleden altijd veel therapie gehad. Eigenlijk moet ik dit nu weer gaan oppakken. Alleen de kosten ervan zijn zooo hoog! Ik ben net verhuisd en het geld begint een beetje op te raken. Maar goed ik ga er nog eens goed over nadenken. X
Je kindje heeft het nodig momenteel. Gezien je sportieve verleden zal het er ook snel weer af zijn, hoor. Probeer te genieten en inderdaad: zoek hulp !
Ik zou de psycholoog o.i.d. niet van geld af laten hangen. Ik denk dat het nu heel belangrijk is dat je aan de bel trekt voordat je straks weer bij af bent of erger. Want na de bevalling ben je echt niet direct in vorm. En waar je nu over kunt praten kun je straks misschien beter mee omgaan. Je bent nu naast je kindje heel belangrijk en je hebt alle energie straks hard nodig.
Ik heb gelukkig geen ervaring met eetstoornissen. Maar ik vroeg me rond diezelfde tijd in mijn zwangerschap (rond 26 weken toch?) ook af waar het heen ging, omdat ik al 10 kilo aan was gekomen. Uiteindelijk is het niet meer dan 12 geworden. Dus wees vooral niet te bang dat er nog 15 kilo bijkomt, dat valt hopelijk wel mee, zeker als de eetbuien nu al minder worden. ik had in het 2e trimester verschrikkelijk vaak en veel honger en kwam snel aan; daarna ging de honger over en verloor ik zelfs een kilo in de laatste 10 weken... Overigens zou ik cup D als iets positiefs zien
Ja zeker positief een cup Dtje prachtig toch! En broekmaat 38 is niks mis mee perfecte maatje juist. Wees niet te streng voor jezelf meid! Nog even en je kan weer lekker sporten! Liefsx
Als jij door je huisarts naar een eerstelijns psycholoog wordt doorverwezen, dan zijn die kosten toch voor de verzekering? Volgens mij zit dat in het basispakket.