Tja... Weet eigenlijk niet waar ik moet beginnen maar het zit zó hoog, ik móét t gewoon kwijt anders word ik gek. Man zei al dat ik het van me af moet schrijven omdat dat vaak toch heel goed helpt... bij deze dus... Vorige week vrijdag zijn we richting camping vertrokken. Heerlijk een weekje niks hoeven en genieten van elkaar en het weer. En zo is het precies gegaan, het was heerlijk! Gisterochtend drukdrukdruk om de caravan die we hadden gehuurd schoon te maken en t genieten van de gedachte dat we weer lekker naar ons eigen huis zouden gaan. Beetje opruimen thuis, kindjes onder de douche, chinees eten halen en dan kindjes op tijd op bed (aangezien het de hele week laat werd was dat echt wel nodig) en dan zelf lekker douchen en op onze eigen bank met mn eigen laptop op schoot (om foto's die we tijdens de vakantie maakten te bekijken) tv kijken, allemaal dingen die we niet hadden een hele week. Tja en dat liep dus even anders... We kwamen veilig in ons dorpje aan, ik zag ons huis tussen anderen door en grapte nog dat ie er nog stond gelukkig! Tjonge als ik es wist... Thuisgekomen eerst maar es de post aan de kant, en wat tassen uit de auto, kleine prinsesje sliep in de auto nog even door, grote prinsesje liep wel mee naar binnen... en die liep naar de schuur (waarom weet ik niet miss wel een vervelend toeval hoewel ik niet echt in toeval geloof) en we hoorden haar ineens zggen dat het raam open was... vd deur... tja en dat raam kan niet open.... Ja hoor zei man na 1 blik op d deur... er is ingebroken... dat klonk als een klap in mn hoofd... gewoon dat woord aleen al... Ik keek gelijk de kamer door en zag gelijk: laptop is weg.... Na een telefoontje met de politie en terwijl we op hen zaten te wachten zei man dat het een geluk was dat ik laatst nog een update had gemaakt op de ex. harde schijf.... Waar is die eigenlijk zei ik... en ja hoor... ook weg... Er knapte iets in mn hoofd, ik heb gebruld.... zonder tranen, maar gewoon woede en machteloosheid kwamen er zomaar uit... kon het ook niet tegenhouden, man zei later nog dat hij mij nog nooit zo had gezien... Kindjes stonden erbij en keken ernaar, klopten lief op mn armen en rug en zeiden: "niet huilen mamma, stil maar" Hartverscheurend, achteraf schaam ik me dat ik me zo liet gaan waar de kindjes bij waren maar ik kon niet anders... Uiteindelijk hebben we alles afgehandeld, heb ik mezelf gelukkig vrij snel herpakt en konden we de boel (na dat de TR geweest was) op gaan ruimen. De dief heeft geen troep gemaakt gelukkig... geen kasten open gtrokken oid maar hij is wél binnen geweest zonder uitnodiging én heeft heel dierbaar en persoonlijk spullen meegenomen... Hij/zij heeft geen idee wat ie heeft aangericht... We sliepen slecht vannacht... de dag dat je thuiskomt en weer je eigen bed in kan moet leuk zijn en je kan normaal zo heerlijk genieten van je eigen bed want er slaapt nooit iets lekkerders dan je eigen bed... Dat was nu anders. Grote dame kwam midden in de nacht bij ons in bed, omdat ze niet kon slapen (normaal is de regel hier dat de kids echt alleen bij hoge uitzondering bij ons in bed mogen... dit was zo'n hoge uitzondering) ze heeft het veel over de boze meneer/dief. Pappa moest alle kasten bij langs voor ze in slaap viel 's avonds en 's nachts praatte ze er ook over...vanmorgen toen ze beneden kwam lip ze als eerste door naar de schuur om te kijken of het raam er nog was... Man heeft veel beneden gezeten vannacht, kon niet slapen en bij elk geluidje schrikt ie op... Net als ik, ik lag met dochter te praten, en te malen, telkens komt er iets naar boven: dat zijn we kwijt, oh en dat ook... Ik probeer te denken aan andere dingen, het positief te zien: we zijn gezond en hebben elkaar. Het houd me wel op de been maar heb vandaag moeite met de positieve kanten... Sorry voor mn lange verhaal, het voelt goed om het even van me af te typen. Ik kan nog zoveel meer typen geloof ik maar mn hoofd is 1 grote warboel... Ik hoop ajb dat de tips die iedereen heeft niet genoemd worden, ik snap zelf ook wel wat we de volgende keer beter kunnen doen en al die dingen... Want er is niks ergers dan telkens te horen te krijgen: volgende keer maar zo, en denk er d volgende keer even aan dat! enzenzenz We hebben daar niks aan, het is nú gebeurd en het is nú k** en we moeten er mee dealen en dit een plekje geven... Wat ben ik iig toch blij met dit forum, het helpt zo goed om het even kwijt te kunnen! thanx voor t lezen als je de lap tekst helemaal hebt doorgeworsteld!! Liefs nettie
Wat een vervelende thuiskomst! Ik kan me voorstellen dat de laptop weg op zich niet verschrikkelijk dramatisch is, maar wel de dingen met emotionele waarde die je nu kwijt bent. Ik hoop dat jullie je snel weer veilig voelen in jullie eigen huis! Sterkte meid!
Jeetje zeg, dat is echt schrikken als je op zo'n manier thuis komt. Ik kan gewoon niet snappen dat zulke eikels niet beseffen wat ze een gezin aan doen. Wat bezielt je dan? Ik hoop dat ze diegene snel kunnen oppakken maar dat neemt jullie gevoel helaas niet weg. Heel veel sterkte voor jullie allemaal.
Och wat verschrikkelijk. Kan me voorstellen dat je daar zo overstuur van bent. Al heb ik het gelukkig nog nooit meegemaakt. Heb je de buren gesproken? Hebben die wat gehoord? Waarom kunnen ze niet van andermans spullen afblijven? Rotlui, bah! Ik hoop dat de rust wederkeert in huis en dat jullie weer goed kunnen slapen etc... Veel sterkte ermee!
is ook mijn ergste nachtmerrie.. ik wens jullie heel veel sterkte. mensne moeten gewoon met hun vieze poten van andermans spullen afblijven!
Ik denk ook altijd zo: mensen moeten elkaar behandelen zoals ze zelf ook behandeld willen worden. Wat zou zo'n inbreker er zelf van vinden als je bij hem thuis inbreekt? Dat zouden ze zelf ook verschrikkelijk vinden als je hun spullen afpakt.
Onze overburen waren ergens in italie op vakantie hun familielid deed de bloemen en de post en op een dag moest ze hun bellen, dat ze wel weer naar huis mochten komen, alles is weg!! op de meubels na, maar apparatuur noem maar op. We snapten het niet, we hebben niks gemerkt. Ons is niks opgevallen. Waarschijnlijk zijn de inbrekers via hun achter tuin gegaan. Maar laatst gekeken, dat moet gewoon opvallen, eerst komt een grote weg, dan een parkje, met achter hun hek deur een grote bult, dus met een auto kun je er niet zo komen. Tussen deurtje en bult zit nog een sloot met een wankelachtige plankje, waar je over heen kunt. Me vriend zei ook, misschien is het ook wel gewoon overdag gebeurt. Voor hun vakantie waren ze bezig met hun huis. Nieuwe voeg spul tussen de muren. Misschien heeft er wel gewoon een auto/bus op de oprit gestaan en dat iedereen dacht dat er weer werklui zijn. MAar kreeg echt de kriebels. het idee dat het dichtbij is gebeurt. Het idee dat er iemand in jou veilige basis heeft rond lopen neuzen. Bah moet er niet aan denken. Wij gaan binnenkort met vakantie en iemand die op ons huis past die krijgi n ieder geval al onze sleutels en sieraden en externe hardeschijf en andere belangerijke spul. Doe ik in een tas en gaat het daar staan. De rest is wel te vervangen. Sterkte meid bah.. Hoop dat de rust snel terug keert in jullie huisje.
O, wat ontzettend naar voor jullie! Gewoon het feit dat er iemand met zijn p*ten aan je spullen heeft gezeten... en dan ook nog dingen met emo-waarde weg... echt niet tof... Hier is momenteel ook een enorme inbraakgolf, waren in februari een weekend weg (Efteling) met mijn schoonfamilie, bij thuiskomst hadden ze bij mijn schoonmoeder ingebroken, zelfde verhaal als bij jullie... Weet je, je houdt ze toch niet tegen, als ze naar binnen willen, komen ze echt wel binnen. *knuffel voor jou* hoop dat je snel weer wat rust vindt
He bah! Krijg kippevel van je verhaal. Bij ons is ooit in de auto ingebroken en leeggegapt. En dan denk je: een auto... Maar je zit er nooit meer in zoals je eerder deed. Je voelt je zooo genaait, iemand heeft gewoon in JOU vertrouwde omgeving gezeten. En alleen de gedachte eraan al dat iemand op de stoel heeft gezeten waar jij op zit, de kabels die overal hangen heeft hij eruit geropt. Ik heb toen ook gezegt: Als ze mij ooit in huis inbreken, word ik gek volgens mij! Ik wil jullie heel veel sterkte wensen met het verwerken hiervan! Dat zal niet makkelijk worden, maar ik hoop dat jullie vertrouwde plekje weer snel vertrouwd zal voelen. Dikke knuffel.
Bah wat verschrikkelijk! Los van alle spullen die ze hebben meegenomen hebben ze ook jullie gevoel van veiligheid weggenomen wat een rotstreek! Ik hoop dat julie dat gevoel snel weer terug kunnen krijgen. Sterkte!!!
Jeetje zeg, dat is echt niet fijn thuis komen zeg. Je denkt eindelijk THUIS te komen en dan voelt het echt niet als je thuis. Dit heeft echt even de tijd nodig om het te kunnen verwerken, voor jullie allemaal. Heel veel sterkte....
Zo dan Nettie, dat is schrikken als je thuiskomt. Ik weet niet wat ik moet zeggen. Maar lucht hier maar lekker je hart. Hij/zij heeft genoeg schade aangericht, maar 'gelukkig' dat hij verder niets meegenomen heeft. Ik hoop dat jullie het op de een of andere manier kunnen verwerken. En veel sterkte van mijn kant.
oh wat erg!!!!! sterkte hoor! en nee, ze snappen niet wat ze aanrichten?? wat is zo'n harde schijf nou waard? maar voor jou heelveel brrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr ik ben zo'n muts die denkt dat ze bij ons niet in zullen breken, want er valt toch niks te halen. Gelukkig is mijn man wat voorzichtiger... maar nu zie ik dat ik misschien iets minder naïef moet worden.
Oh wat vervelend! ik kan me voorstellen hoe je je voelde toen je merkte dat er persoonlijke dingen weg waren. Vervelend einde van je vakantie
jeetje wat erg kan echt niet begrijpen ze niet met de poten van andermans spullen kunnen blijven vreselijk vind ik het voor jullie kan ook nog goed begrijpen je hoofd een grote war boel is ik wens je veel sterkte en een onwijs dikke knuffel
He lieve Nettie, Wat afschuwelijk zeg. Ik snap dat je misschien het gevoel had dat je je groot moest houden maar ze hedxen toch wel gevoeld / gemerkt dat er iets echt niet in de haak was. Vreselijk dat al die dierbare herinneringen weg zijn. Ik zag het gisteren op je Hyves en dacht: ow shit! Wij waren de hele dag weggeweesf. Ook 3 wk naar Frankrijk... Maar hier gelukkig niks. O neerlijk... En eng! *pfff..kan wel zien dat het bericht met mijn mobiel is verstuurd... ik moet nog wennen *
Wat een vervelende thuiskomst . Het is toch altijd mijn angst als ik thuis kom, dat er ingebroken is. Ik heb het één keer meegemaakt en hoop het nooit meer mee te maken (gelukkig was vriend toen als eerste terug van zijn werk). Het idee dat zo'n vuile goorlap met zijn vieze poten in je spullen heeft zitten neuzen . Het heeft destijds maanden geduurd voordat ik me weer enigszins veilig voelde thuis en tegen die tijd hadden we toen al een andere huurwoning gevonden (ik moest toen toch verhuizen, vanwege sloop, maar daar hadden we nog jaren voor).
Thanx allemaal voor jullie lieve reacties dat doet ons echt heel goed!! Het gaat nu redelijk bij vlagen komen er gewoon dingen boven... heb ik er nog ww in staan? kunnen z nu bijv. op mijn profiel hier komen (blijf altijd aangemeld hier) gelukkig is ons belangrijkste mailadres op de pc die er gelukkig nog wel is! maar verder schieten er dus vaak zulke dingen door mn hoofd. Op andere momenten ben ik gewoon rustig en denk ik dat het ook erger had kunnen zijn. Wij zijn er nog, we hbben onze meiden nog gezond en wel bij ons en dat is zo vel meer waard! We komen er wel, al zal het idd veel tijd kosten om het echte veilige thuisgevoel weer terug te krijgen! Nogmaals dank voor jullie lieve woorden!