Hier 2 dagen kdv, en een dag naar oma. soms 2 dagen. vind het kdv helemaal niet zo duur, en dat terwijl we flexibele opvang hebben. vind kdv wel erg belangrijk voor de ontwikkeling en leren spelen met andere kindjes. ken kindjes die alleen naar oma gaan en die zijn nou niet erg goed in delen en samen spelen. (uitzonderingen daar gelaten) vind kdv voor mijzelf en onze situatie een goede keuze.
Tja, en dit vind ik dus niet zo "tuurlijk".. Wij brengen onze zoontjes drie dagen per week naar het kdv. We werken beiden 36 uur, mijn man 4x9, ik 4 x 8 op kantoor, en vier uurtjes thuis. We hebben beiden een parttimedag. Ik vind/vond het gevoelsmatig belangrijk dat ze meer dagen per week bij papa en/of mama zijn dan op het kdv. Maar ik heb er niet aan gedacht om minder te gaan werken. Sterker nog, omdat mijn nieuwe functie het verlangde, ben ik na de komst vd 2e die 4 uur thuis extra gaan werken. We hebben wel een geweldig kdv trouwens. Mag ook wel voor het geld wat we erheen brengen Maar ik wil ten eerste mijn kinderen bij brengen dat werken bij het leven hoort. Ten tweede zie ik alle voordelen van het kdv die al eerder zijn genoemd, en ten derde, hopelijk krijg ik nu niet heel veel mensen over me heen, ik vind het geen goed voorbeeld om je eigen leven compleet opzij te zetten en je zelf ten dienste te stellen aan je kind.. ik had zo'n moeder, stilaan werd ik verantwoordelijk voor haar geluk. En dat is veel te veel verantwoordelijkheid voor een kind.. maar dat zal per moeder verschillen, net zoals per persoon zal verschillen hoeveel hij/zij uit werken haalt.. Ik vind mn werk leuk Maar als wij familie in de buurt hadden, had ik het financieel gezien fijn gevonden om 1 dag kdv te vervangen door familie. .
Mijn 'ideaalbeeld' was altijd de eerste paar jaar thuis te blijven en dan parttime te gaan werken maar omdat ik volledig afgekeurd ben heb ik geen keus meer en ben en blijf ik thuisblijfmama. Soms vraag ik me wel eens af of hij het contact met andere kinderen niet mist maar dat is maar soms...we gaan op maandagochtend zwemmen, woensdagochtend gaat ie 1.5 uur naar de opvang in de sportschool, heb een buurvrouwvriendin met 4 kinderen (6-14 jaar) waar ie wel eens speelt of logeert en we gaan ook wel eens naar ballorig om maar iets te noemen. Omdat ik thuis ben vind ik het onnodig geld uit te geven aan een kdv of iets dus laat ik dat voor wat het is, wil 'm straks wel naar de psz doen... Mij ligt het thuisblijfmama zijn ook wel maar heb een vriendin die dan gillend gek zou worden zoals ze zelf zegt....
Hoi hoi Wij hebben een go in huis! Echt mega top wel waren wij aant kijken voor een kdv maar.. Ik kom tot de ontdekking dat een kdv duurder is! Ik vind niet dat onze kids een " achter " Stand hebben mede omdat onze oudste al op school zit en de middelste bekend raakt met leeftijd genoten waarbij hij volgend jaar ook in de klas terecht komt. Mocht je vragen hebben kun je me altijd pb-en
Mooi geschreven en helemaal mee eens. Al gingen/gaan mijn dochters wel al vanaf 12 weken naar het KDV (2 dagen in de week). Maar dat is omdat ik moet en wil werken.
Ook mooi geschreven en wederom mee eens! Een kind is onderdeel van het gezin en het is belangrijk dat het complete gezin gelukkig is, niet alleen (en altijd maar) het kind zelf. Mijn man en ik worden er gelukkiger van dat ik ook werk. Ik geniet (vaak) van mijn werk en daarom des te meer van de dagen dat ik vrij ben (en mijn kids kan platknuffelen). En man geniet er van dat hij ook parttime (32 uur) kan werken omdat ik werk! Plus de kinderen genieten daar weer van want gelukkige ouders zijn over het algemeen leuker in de omgang dan ongelukkige ouders en zij zien hun vader bijna net zo veel als hun moeder. Iets wat wij persoonlijk ook weer heel belangrijk vonden. Daarnaast is het KDV voor de wat oudere kinderen vaak heel leuk om naar toe te gaan. En dat onze jongste van 3 maanden daar nu nog helemaal niet zo veel aan heeft...ja, dat is nu dan even minder leuk. Maar kijk je weer naar het grotere plaatje 'ons gezin', wat verder dan de komende maanden en naar de middelen die we tot onze beschikking hebben, dan is dit de beste beslissing die WIJ konden nemen. Elke situatie is natuurlijk weer anders en het is super persoonlijk allemaal maar ja, ik begrijp heel goed wat je bedoeld en kan het alleen maar met je eens zijn! xxx
Tja ons kdv kon en kan onze kinderen ook dingen geven die wij niet konden geven, ook op hele jonge leeftijd. Zo was onze oudste bijv. een nogal snel overprikkeld kindje wat overdag weinig sliep. Zij hebben zon hangwieg daar hangen waar hij wel in sliep. Ook nu op de grotere groep, staat zon indoor glijbaan. Ammehoela dat ik dat in mn huis zet, maar met al die sneeuw en ijs buiten waar hij niet lange tijd in wil spelen, kan hij daar toch heel veel energie kwijt, meer dan bij ons of ik neem aan een go... Dat is het vooral; zon kdv is helemaal ingericht op kindjes en daar kunnen ze de hele dag ravotten, terwijl thuis toch ook echt wel n paar dingen niet mogen (de afstandsbediening door de tv slaan, in stopcontacten peuren, de kat knijpen..)
Hier mogen ze gelukkig op het KDV ook dingen (min of meer dezelfde dingen als thuis) niet. Want ook al is het volledig ingericht op kinderen (wat het hier thuis trouwens ook wel is), er zijn altijd dingen die niet mogen (op de tafel klimmen, hard tegen de babyswing aanduwen, bij de toiletten spelen, enz.). Maar ik snap wel wat je bedoeld, ze kunnen daar meer energie kwijt, al is het maar omdat er ook andere kindjes zijn.
Even bij gelezen. Ik was even erg druk en kwam er niet aan toe. Ik vind het echt een lastige keuze. Ik neig er nu naar om gewoon op het kdv te blijven voor zolang we het kunnen betalen. Als we een go willen, dan wil ik een hele actieve want ik wil niet nog gebruik maken van een psz. Dan kan ik financieel gezien net zo goed van een kdv gebruik blijven maken. Ook al vind ik het voor hele kleintjes niet altijd een meerwaarde, mijn dochtertje is al niet meer mega mini. Dat is ze wel voorbij. Nog even en ik ga ook voor haar de meerwaarde zien. Mijn moeder past ook 1 dag in de week op. Heel leuk en lief en ze gaat graag met ze op pad. Maar dat vind ik absoluut niet vergelijkbaar met een kdv of een actieve go. Ik dacht ook altijd dat ik de eerste jaren thuis zou willen blijven, maar ondertussen met de jongste ben ik erachter dat ik er in deze situatie niet gelukkig zou worden van thuis zitten. Ik werkte 20 uur, maar ben verplicht achteruit gegaan in uren (crisis). Nu werk ik 12 uur en dat vind ik perfect, al is het financieel niet haalbaar. Druk op zoek dus. Mijn man werkt 40 uur over 4,5 dag. Hij is dus een middag in de week bij de kids. We zouden graag zien dat hij een hele dag bij ze is, maar dat is (voorlopig) niet mogelijk. Maar ondanks dat ik dringend een andere baan zoek, zijn we best tevreden met de situatie. Al blijf ik een kdv duur vinden. Of in ieder geval veel geld voor ons in de maand. Maar bedankt voor jullie meningen. Ik blijf twijfelen, dus tot die tijd houden we het maar lekker zo!
ik ben thuisblijf mama toen ik eerst werkte ging me dochtertje naar een go. nu ik niet meer werkt is ze heerlijk thuis samen met haar broertje van 1. in oktober gaat ze wennen op school. ze speelt vaak genoeg met andere kinderen daarvoor hoef je niet speciaal op een psz kdv of go te zitten. ik geniet er erg van om thuis te blijven ik heb me eigen touwtjes in handen.
Zo'n houding ten opzichte van een kind is helaas bepaald niet alleen aan thuisblijfmoeders voorbehouden hoor.... Heeft meer met de vraag te maken of moeder een gezonde identiteitsontwikkeling heeft doorgemaakt of niet. In het laatste geval heb je dan een hoger risico op moeders die hun identiteit gaan proberen te vinden in de (zorg voor de) kinderen. Maar dat geldt net zo goed voor werkende moeders. Hartstikke fout idd, maar dat kan jou als fulltime werkende moeder net zo hard overkomen als een thuisblijfmoeder.
Dat klopt, ik acht de kans alleen een stuk kleiner dan wanneer mijn hele leven om mn kind(eren) zou draaien.
Hoe kom je daarbij dat dat zo is als tbm dan?! Ik ben echt niet constant met het eel en wee van de kinderen bezig. Heb nu school, psz 4xpw en zat dingen die ik doe omdat ik dat zelf wil of belangrijk vind.
Dat kan wel zijn, maar daarmee is nog steeds niet gezegd dat als je thuisblijfmoeder bent, je kinderen dus verantwoordelijk worden voor jouw geluk. Nogmaals: dat heeft alles met een ongezonde identiteitsontwikkeling te maken en niet met het thuisblijven voor je kinderen an sich.
Inderdaad, als thuisblijfmama kan ik toch zeer zeker zeggen dat mijn kind niet verantwoordelijk is voor mijn geluk. Overigens draait mijn leven toch echt om mijn kind, zou het gek vinden wanneer dit niet zo is. En dit betekent niet dat ik nooit iets voor mijzelf doe! @nyn, blijkbaar is jouw ervaring met jouw moeder moeilijk geweest, maar ik vind het best naar dat je alle thuisblijfmoeders over 1 kam scheert! Ik voeld me gezegend dat ik thuisblijfmoeder ben, maar ik heb ook alle respect wanneer moeders dit niet zijn.
Ben het volkomen eens met Rozemarijke. Hier precies hetzelfde, mijn dochter word in mei 2 en ze is super brutaal en sociaal. Ze is nog nooit naar wat voor soort oppas dan ook geweest, ik zorg op een andere manier voor sociaal contact. Ik heb haar nog nooit bang gezien of 'mama plakkerig', als we pizza bestellen gaat ze ook even een grondig praatje houden met de bezorger. Ook is ze vaak erg enthousiast naar kindjes die we buiten tegen komen, dit is vaak niet wederzijds terwijl volgensmij het grootste deel van de kindjes toch op wat voor soort opvang dan ook zitten. Zo super sociaal zijn die dus ookniet allemaal.. Daarbij ligt het inderdaad ook gigantisch aan het kind zelf. Ik werd na 2 maanden al op de opvang gezet tot ik dan naar school moest en ik zou er volgens mijn moeder gigantisch veel moeite mee hebben gehad het hele school gebeuren.
Mijn oudste moest vanaf 3,5 maand al naar het kdv en heeft daar gezeten tot de basisschool. 3 dagen per week. Ik heb mij daar soms best rot onder gevoeld. Echter voor haar ontwikkeling was het echt geweldig. Dit had ik, alleenstaande moeder toentertijd) haar nooit kunnen bieden. Het kdv heeft ervoor gezorgd dat ze open en sociaal is geworden. Dat vind ik erg belangrijk. Ze doet het nu dus ook super op school. Een schuchter kindje die voor het eerst naar school gaat is soms een regelrecht drama. Huilen, huilen ,huilen. Elke dag weer. Niet elk kindje natuurlijk maar tjee. Wat een rotgevoel geeft dat als ouder om je huilende kind elke dag weg te brengen. Voor het kind ook helemaal niet leuk. Mijn jongste blijft nu ook thuis met mama en ik zie al duidelijk een verschil. Ze hangt heel erg aan mij. Is nu al eenkennig. Vind ii niks mis mee want ze is nog veel te jong. Echter als ze 1 is dan wil ik wel dat ze meer onder de andere kids komt zeg maar. Geen idee of ik echt weer werken ga maar een psz zal ik zeker gebruik van maken. Vind dat alleen maar een goede zaak. Daarnaast worden kids op 3 jaar volgens mij zelf ook verveeld als ze nergens heen gaan. Althans die van mij wel. Ik denk nu zelfs dat E. echt wel een kdv kind kan zijn. Ze vindt de drukte altijd prachtig om te zien.
Hier was ik al bang voor, volgens mij heb ik vrij duidelijk gezegd dat ik dat vind. Is dus mijn mening, ik presenteer het niet als een feit, ik scheer ook zeker niet alle thuisblijfmoeders over een kam, ik zie het alleen wel (een stuk) vaker gebeuren bij thuisblijfmoedrrs dan bij werkende moeders. Mijn mening is ook zeker niet op alleen mijn persoonlijke ervaring gebaseerd. Als mensen zich gezegend voelen dat ze thuisblijfmoeders kunnen zijn, prima, ik voel me gezegend dat ik gewoon kan werken, waar ik heel veel uit haal, en wat mij echt een leukere moeder maakt.
Ja het is zoveel meer dan wel of niet werken, wel of niet een thuisblijfmoeder zijn. De opvoeding, het kind zelf, de omgeving, en je eigen ervaring als kind en volwassene tellen heel erg mee in hoe je kindje is en wordt. De eerste werkmaanden nadat mijn oudste geboren was vond ik verschrikkelijk. Ik wou zelf bij hem blijven en kon mijn werk niet meer leuk vinden. Maar die keuze had en heb ik niet dus het moest wel. Uiteindelijke went het wel, al wou ik altijd nog graag een andere keuze kunnen maken. Bij de tweede had ik dat al veel minder. We hebben met haar veel te stellen gehad (en nog steeds) waardoor het een hele zware tijd was/is. Werk maakte mij ook een leukere moeder. En nog steeds. Ik ga met plezier, maar wil ook nog steeds bij mijn kids blijven. Maar nog steeds heb ik die keuze niet en ik denk dat het nu ook wel goed voor mij is. Dus je moet zeker doen waar je je goed bij voelt, voor zover je die keuze hebt.