Wie heeft er na een spoedkeizersnede bewust gekozen voor een geplande keizersnede?

Dit spreekt me ook wel aan. Maar ik heb zo'n voorgevoel dat het toch weer uitkomt op een ks, stom he? Ik neig nu meer naar een geplande ks maar ben nog niet helemaal over de streep. Gelukkig hoef ik nu nog niet te kiezen.... Ik houd jouw verhaal nog wel even in gedachten!

 

Hier een spoedkeizersnede gehad, maar ik ging naar 2 dagen naar huis hoor, wil de zelf niet langer blijven en met mijn dochtertje was alles prima. eerste week wat last gehad maar ben geen bedligger dus zat gewoon op en deed ook gewoon mijn kindje in bad.

mocht er een volgende komen dan zeker een keizersnede heerlijk toen de ruggeprik gezet werd eindelijk na uren geen pijn....(hel van bevalling wil ik nooit meer meemaken) en tegenwoordig heb je de natuurlijke keizersnede dus ook gelijk je kindje bij je.

 

TS: fijn dat je een keuze hebt gemaakt!

Hier is de eerste met een vacuum geboren. De tweede met een spoedkeizersnee. Zoonlief was te groot en paste niet door mijn bekken. Hij had ook een behoorlijk groot hoofd.

Mocht er ooit een derde komen dan kies ik voor een geplande keizersnee. Behalve als het een klein kindje is, dan wil ik het wel proberen.

Toch voelt een keizersnee ook voor mij als kiezen voor de makkelijkste weg. De geboorte van mijn jongste voelt ook als falen. Waarom lukte het mij niet om mijn kind zelf op de wereld te zetten? Ook de teleurstelling: het is zo mooi om je pasgeboren naakte kindje gelijk vast te mogen houden.
Ik kan het steeds beter van me af zetten. Ik weet, en dat lees ik ook in alle verhalen hier, dat een keizersnee zeker niet de makkelijkste weg is.

 

Ik had het verhaal van ts kunnen schrijven ook diabetes in zwangerschap baby ligt wat voor een week ongeveer.
Vorige keer onder narcose bevallen. Ik moet woensdag naar de anesthesist om te kijken of het mogelijk is een ruggenprik. Maar mijn gevoel zegt ga voor de ks.

Ts op wat voor termijn gaat jouw kindje komen?
De gyn blijft hier maar hameren op 38 weken

 

Wat fijn dat deze topic er is.
Ik heb 3 maanden geleden een ingeleide bevalling gehad, die na 12,5 uur en 9 cm ontsluiting resulteerde in een spoedkeizersnede omdat mijn zoon en ik allebei koorts hadden. Daarna 6 dagen ziekenhuis, allebei, op aparte afdelingen.

Mijn man en ik weten nu al vrijwel zeker dat we willen proberen nog een keer een kindje te krijgen. Ik wil liever niet zwanger zijn na mijn 35e (persoonlijke keuze) en zou dus 2 jaar hebben om zwanger te raken. De eerste keer duurde het 1,5 jaar voor we zwanger raakten (we hebben geen ovulatietesten of wat dan ook gedaan: wij vinden, als het lukt dan lukt het en anders niet).
Ik heb dus stiekem al een beetje gegoogled over een volgende bevalling en las daar nogal enge dingen over een tweede bevalling na een keizersnede.
Baarmoeders en littekens die open kunnen scheuren, risico's voor moeder en kind, placenta die aan het litteken vastgroeit... Nu weet ik dat er veel mensen een tweede keer bevallen na een keizersnede, maar dit vond ik wel eng klinken!

Fijn om hier e.e.a. te lezen. Zelf zou ik ook met dit dilemma zitten.
Ik voel me helemaal niet schuldig, maar een gewone bevalling leek me wel speciaal en inderdaad, het kindje dat bij je kan liggen (heb ik een week nauwelijks meegemaakt) en minder lange herstelperiodes... Klinkt toch ook leuk.

Hoe dan ook: alles liever dan zo'n 'gecombineerde' zwangerschap waarbij je voornamelijk de nadelen van twee manieren meemaakt.


Hoe lang na jullie eerste keizersnede zijn jullie weer zwanger geraakt??
En wat is een 'natuurlijke keizersnede' waar ik hier af en toe wat over lees?

 

Ik niet.
Oudste spoedsectio na dag drama.
Jongste gewoon geboren, lag binnen 3 uur na de eerste wee op mijn buik.

 

Je kan altijd een bevallingsplan opstellen. Het gaf mij heel veel rust om te weten dat wanneer de bevalling weer niet op gang zou komen, ze niet tot het gaatje zouden gaan.

Dit keer gaat het een geplande keizersnee worden en gaan we voor de natuurlijke keizersnee, waarbij je je kindje wel meteen bij je op de borst krijgt. Die optie is er tegenwoordig in veel ziekenhuizen.
Dus informeer daar na!

Je kan het altijd proberen en als het niet wil, altijd nog een keizersnee krijgen.

 

Ik zit sinds 2 weken dus wel aan de medicijnen dat zal het dan wel zijn, hij heft het steeds over 38 weken ons zoontje is gehaald met 36,6 uiteindelijk inleiding was vanaf 36,2. Mijn gyn opereert op donderdag dus dan zou ik of 37,3 zijn of 38,3 maar dat zal ook wel afhangen van de ctg die ik vanaf 36 weken om de dag moet krijgen.

Ik ben nog in dubio en wil heel graag erbij zijn ofwel een ruggenprik, dus wil eerst de anesthesist afwachten, maar ik ben dus ook angstig voor de risico's die een inleiding met zich meebrengen. Onze zoon had alles tegen wat je tegen kon hebben zeg maar. Vandaar mijn gevoel voor een ks.

Hoe zat eht bij jullie heeft de gyn zelf een voorkeur aangegeven?

 

Is een natuurlijke keizersnede er één waarbij je een plaatselijke verdoving krijgt in plaats van een narcose? Ik heb de term nog niet eerder gehoord.

 

Ook ik heb 14 maand geleden een spoedkeizersnde gehad, en nu bewust gekozenen voor een geplande keizersnede, dinsdag is het zover! Ik heb hiervoor gekozen omdat ik sowieso een vreselijke angst heb voor gewoon bevallen, bij mn dochter gigantisch in n paniek geraakt, en omdat ik gewoon niet het risico op evt scheuren van de baarmoeder wil lopen. Ik krijg een natuurlijke keizersnede

 

Fijn dit topic .

In 2012 is mijn zoontje met een spoedkeizersnede gehaald na een horror-bevalling.
Deze bevalling vond ik nog niet het ergst, wel dat m'n zoontje een slechte start doormaakte. Een kundige kinderarts heeft hem gered .
Anyway, ik heb hier emotioneel veel last van gehad.
Echter, het lichamelijke herstel verliep voorspoedig.

Ik heb nooit getwijfeld wel of niet opnieuw een keizersnede.
Voor mij geen vaginale bevalling meer. Ook omdat er geen reden gevonden is waarom de ontsluiting niet vorderde.

Dus een geplande keizersnede is een feit.
Nu heb ik wel een afspraak gemaakt in een ander ziekenhuis, daar waar ze de Gentle Sectio doen.
Dit lijkt me een hele mooie ervaring, en beebje gelijk bij mij. Zoals het hoort . Hopelijk gaat het deze keizersnede worden .

 

Zo schreef ik van de week dat we redelijk zeker waren wat onze keuze betreft. Inmiddels is het veranderd.

Vandaag bij de anesthesist geweest om te kijken of ze een reden kunnen vinden waarom mijn ruggenprik mislukte de vorige keer, en ja die was er. door een beschadiging in mijn rug heb ik bijna geen plaats tussen de wervels, ze kunnen die ruimte dus heel moeilijk beoordelen. Nu moet ik er rekening mee houden dat als het een ks wordt ik weer onder narcose zal bevallen. Hier heb ik zo geen vrede mee.
Mijn besluit is dus ook geworden dat ik in eerste instantie toch weer natuurlijk wil proberen. Ik heb er zoveel last van gehad dat ik de geboorte van mijn zoontje niet mee heb kunnen maken ik kan er geen vrede mee hebben dat weer te moeten doen, onze baby zal weer naar de kinderafdeling moeten door mijn suiker, en het feit dat ik dan wakker wordt en man en kind alweer weg zijn en ik alleen ben en moet smeken of ik naar mijn kind toe mag.

Pff wat is dit allemaal moeilijk.
nu maar hopen dat ze zich vanzelf gaat aandienen op korte termijn.

 

Als deze vraag niet hier 'mag', zeg het vooral, dan maak ik er een apart onderwerp voor aan: ik wist alleen even niet waar het het beste paste:

Hoe doen jullie het met jullie herstel, nu jullie al een kindje hebben?
Ik heb een week in het ziekenhuis gelegen bij mijn eerste. Ik ben nog niet zwanger hoor, hij is heel jong. Maar ooit willen we wel en ik vroeg me af: wat met onze eerste?
Ik kon na die week ziekenhuis nauwelijks lopen en overeind komen. Ik had een papegaai voor het bed (zo'n steunding) van de thuiszorg. Die was niet zo goed en liet steeds los, dus daar kon ik niet met mijn hele gewicht aan hangen. Ook ben je langzaam, natuurlijk.
Als er straks een vrolijke peuter rondloopt, hoe doe ik dat dan als ik nog een keer moet herstellen? Dat vraag ik me echt af. We hebben geen familie in de buurt en geen vrienden met ervaring met kinderen in de buurt.

Ik ben bang dat ik niet goed kan reageren op de kleine, niet snel even op kan vangen als hij valt, niet met hem kan spelen... En ook niet rusten, want hij moet toch bezig gehouden worden en je hebt maar max 12 dagen kraamzorg.

We willen toch voor een tweede gaan, maar dit is wel mijn grootste zorg!
Hoe doen jullie dat????