Ik ben erg goed in gedachtes anders maken/verklaringen/alternatieve dat is het probleem niet maar het steeds wat als.. Zal je link eens bekijken
Met CGT leer je je gedachtes herkennen en uitdagen met als uiteindelijke doel dat negatieve gedachtes over jezelf veel minder geloofwaardig voelen en dat juist de realistische /helpende gedachtes wel geloofwaardig voelen. Het is niet alleen weten, maar ook voelen. Ik denk dat de rottige gedachtes in moeilijke situaties als het schoolplein voor jou nog als zeer geloofwaardig aanvoelen? Verdere CGT kan dan helpen, maar voor bleek ACT heel prettig te zijn. Het zat zo diep in mij dat ik het gevoel had dat ik met CGT de grens had bereikt. Met ACT heb ik het leren verdragen en accepteren, zodat ik er minder last van had. Bij mij gaat het dan om depressieve gevoelens ipv angst /paniek. Ik denk zelf echter dat de onderliggende oorzaken heel erg op elkaar lijken, maar dat de uiting anders is.
Specifiek gericht op het verbeteren van je zelfbeeld heb je ook nog COMET zelfbeeldtraining. COMET is een vorm van CGT specifiek gericht om de geloofwaardigheid van de opvattingen ‘ik ben goed genoeg’ of iets in die trant te versterken. Als deze heel geloofwaardig aanvoelt, gaat dit natuurlijk botsen met opvattingen over een negatief zelfbeeld. Je kan niet geloven dat je goed bent zoals je bent en gelijktijdig dat je waardeloos bent en dat is precies de bedoeling. Deze behandeling is ook goed onderzocht en bewezen effectief. Het mooie is dat het een hele positieve vorm van behandeling is.
@Roos001 volgens mij ben ik wat aan het doordraven in mijn goedbedoelde adviezen. Ik hoop dat je dat niet vervelend vindt. Het is in ieder geval niet zo bedoeld, maar ik mis soms de rem.
Ik denk dat dat het is ...ik denk het wel maar voel het niet.en wat ik al zij soms gebeurd er ook echt iets en hoe ga je daarmee om? Het verdragen..maar dat vind ik erg moeilijk een soort veiligheidsdrang
Sta ik perongelijk ergens voor zegt er een op een nare toon van ja er staat nog iemand. Ze kijken je niet aan. Zeggen tegen iedereen wat behalve tegen mij. En nog een situatie maar uit herkenbaarheid kan ik dat nu niet zeggen
Ik heb wel last van sociale angsten maat ze nemen vooral toe als ik echt depressief wordt. In de supermarkt vindt ik het vreselijk om te vragen of ik er langs mag of als iemand al een tijd de koelvitrine blokkeert. Vroeger gaf ik mezelf een flinke schop en moest ik het vooral toch doen. Mijn behandelaar stelde voor om gewoon een extra rondje te lopen of het alleen te vragen als het een lief omaatje is. Afrekenen is ook lastig. Laat ik niet van alles uit m'n handen vallen, ben ik mijn pasje niet kwijt enz enz.. Mijn coping was altijd, niet zeuren gewoon doen. Ik sta mezelf tegenwoordig toe dat ik het soms doodeng vindt en probeer het niet meer te veranderen. Anders faal ik keer op keer. En met dat gevoel ben ik helemaal klaar. Ik ben me nu meer bewust als het wel lukt en zeg dat ook tegen mezelf.
Ik heb het gelukkig niet in winkels of ik moet een bekende tegen komen het is puur en alleen op de school van mijn kinderen.En ik daag mezelf wel uit geef mezelf op aks luizenmoeder en moet ook elke dag naar dat schoolplein.maar het word niet minder helaas