Beste damens Ik ben erg benieuw hoe jullie man reageert op een mogelijke zwangerschap of een zwangerschap. Wij zelf zijn nu een maand aan het klussen, moet een woe ongi worden, maar heb al veel verschijnsellen. Denk aan: Pijnlijke borsen, licht misselijk heel de dag, onderrugpijn, ik heb gewoon het gevoel zwanger te zijn, voel me geestelijker heel anders, dinsdag avond flinke onderbuikpijn gehad gepaard met onderrugpijn. volgens schema's had ik rond die periode een eventueele innesteling. Als ik dit alles tegen mijn man vertel, reageert hij heel nuchter en zegt dat het tussen mijn oren zit, maar ik weet dat het niet zo is. Ik heb vanaf vanmorgen zulke zere borsten dat ik het met lopen enz ook voel, dus zij dattegen mijn man en dan reageert tie op een comische manier van oh eindelijk dikke tieten (heb zelf maar een kleine Bcup). Mijn man is soms zo erg nuchter in dit soort dingen, dat het soms niet leuk is, ik kan met hem niet over mijn verschijnsellen en wensen praten hij zegt dat zien we allemaal wel, als jij een posi test in handen heb. Gelukkig heb ik een hele lieve papa (alleenstaand), die weet als enige dat we bezig zijn en die vind het helemaal geweldig. met hem kan ik er goed over praten. hij kwam zelfs met leuke babynamen aanzetten van de week en gisteren toen die bij mij 's middags was, moest ik in de auto bij hem stappen en is tie naar de dichtsbijzijnde babywinkel gereden. hij zei dat we alvast ideeen gingen opdoen.. zo leuk.. hij ging zelfs ook kinderwagens testen.. hihi. Dat had ik nooit verwacht van mijn Pa. (altans vroeger niet, maar sinds mijn ouders uit elkaar zijn draait heel de wereld om mij. ) mijn vader zat een tijd diep in de put, ben enigs kind. Toen ik in mei ging trouwen, heeft tie gezegt dat mijn man en ik en de toekomstige kleinkinderen de enigste zijn waar hij nog voor leef. Dit soort dingen zie ik mijn man nou niet zeggen of doen.. die is zo van als jij je 3 maanden heb uitgezongen dan zien we wel verder.. ik ben zeer benieuwt hoe jullie man hiermee omgaat. Liefs
Mijn man is wat dat betreft nogal wisselvallig. Afgelopen maand had ik ook kwaaltjes: misselijk, duizelig, zere tepels, last van mijn buik en een zere onderrug. Ook was ik een paar dagen overtijd. Ik ben echter pas één cyclus gestopt met de pil, dus wijt ik de klachten daaraan. Maar goed, ze waren er wel en als ik er iets over zei, dan reageerde mijn man de ene keer supernuchter: dat zit tussen je oren, dus stop maar met klagen. De andere keer reageerde hij juist heel enthousiast: volgens mij ben je gewoon hartstikke zwanger! Hij snapt gelukkig wel dat ik ook mij ei kwijt wil en dat wanneer ik ergens last van heb, ik dat even wil delen. Hij laat me dan ook lekker razen en klagen en wanneer hij het teveel vindt worden, houdt hij over het algemeen wijselijk zijn mond. Gisteren merkte hij nog wel op dat hij het opvallend vond dat ik op dit moment geen klachten heb... Moet hij maar eens afwachten... als we een week verder zijn heb ik mijn eisprong dus dan zal het wel weer beginnen!
De eerste maanden reageerde hij hartstikke blij enzo. Maar doordat ik telkens ongi werd is hij nu niet meer zo blij. Ik zei gisteren dat ik ineens een hele hoge temp had 6 dagen na mn ei. Dus ik leg uit wat dat inhoud. Ja zegtie, ik ga er echt niet blij mee zijn hoor. Pas als je een positieve zw test hebt ga ik weer blij doen. En daar ging mijn blije bui
Wij zijn pas kort geleden begonnen en mijn man vindt het geweldig. Ik heb alleen nog een onttrekkingsbloeding gehad, maar verder nog niets, dus ik weet absoluut niet waar ik in een eventuele cyclus zou zitten. Ik heb wel krampen onder in mijn buik en dan doe ik de knoop van mijn broek los... Hij vindt dat geweldig, denkt al meteen dat ik dik word van de zwangerschap en dat we sowieso zwanger zijn Ik ben er zelf nu wat nuchterder over. We zien het allemaal wel. We moeten een beetje strakker plannen vanwege onze emigratie, dus we proberen het nu 3 maanden. Voor mij is mijn zwangerschap elke maand even welkom en het maakt me niet eens zo heel veel uit als het nog even duurt. Manlief is hier dus erg positief en kan niet wachten tot ik een positieve test in mijn handen heb!
Mijn man was ook heel nuchter, en hij had daar ook gelijk in. De eerste paar maanden is het echt van het ontpillen, niks om je blij over te maken
ik ken dat wel hoor petrablessie. die van mij is precies zo. maar waarom zou je ook blij zijn met klachtjes die van alles kunnen betekenen (als man dan he, als vrouw voel je het zelf en dan denk je bij alles, zou het?) misschien is het ook een beetje zelfbescherming van hem. als hij nou overtuigd zou zijn door jouw klachtjes dat je zwanger bent, en het is niet zo, dan ben je extra teleurgesteld. je moet je zelf ook wel een beetje beschermen hoor. tuurlijk kan het zijn dat je zwanger bent, maar de kans is veel groter dat het niet zo is of dat je aan het ontpillen bent? mijn vorige ronde voelde is me ook misselijk en last van buik etc maar werd toch ongi.. succes en niet teveel druk maken om je man, wacht maar tot je positief test dan hoor je hem wel anders piepen
Mijn man laat me tegenwoordig maar praten geloof ik! Hij luistert en geeft wel antwoord maar voor mijn gevoel denkt hij mens daar kom je weer! haha Ja ik denk dat wij als vrouw er ook veel meer mee bezig zijn als de man! Misschien wel eens teveel...en dan denkt mijn man laat haar maar even praten! Verder is hij wel geintresseerd enzo hor!
haha volgens mij gaat het hier zijn ene oor in en zijn andere oor uit hij hoort het al zoveel maandjes aan, dat hij zoiets heeft van het zal allemaal wel... als er een positive test te voorschijn komt dan praat ik wel weer met je mee ik kan het ook wel begrijpen, mannen zijn met dat soort dingen toch heel anders
Soms is het wel handig als mannen nuchter zijn. Als ze zelf ook heel blij mee gaan doen, is de teleurstelling extra groot.. Mijn man is zo wie zo heel nuchter hoor.. Gisteren was ik bij mijn moeder en die kijkt soms een vrouw aan en zegt dat ze zwanger zijn en altijd klopt het. (best vaag) ze zegt dat je het aan iemands ogen kan zien. Gisteren toen ik me stond op te maken in de badkamer bij haar, kwam ze naar me toe en vroeg hoe lang ik al zwanger was. Ik vertelde dit op de terugweg naar huis tegen me man en toen zei tie wel, Ik hoop dat het echt zo is.. sinds gisteren loopt zie ook over mijn buik te wrijven (normaal knijpt tie in mijn kont als tie langs loopt) en hij zegt dat ik er anders uit zie dan normaal... Ben nu nieuwschierig aan het worden. Vanaf vandaag kan ik een bloedtest doen bij de dokter volgen een lijstje... Wacht wel mijn ongi tot een woensdag af, maar het is moeilijk om de verleiding te weerstaan.
omdat ik tijdens dat ik de pil slikte al tig keer heb gedacht dat ik zwanger was, denk ik dat hij het eerst wil zien en dan geloven. Hij is er niet zo mee bezig als ik en hij zegt wanneer t tijd is komt het. Ik wil juist van alles plannen en tja dat gaat helaas niet... ik zou willen dat ik wat meer van hem heb, maar ik kan mijn vrouwelijke gevoel ook niet goed uitleggen.
mijn man reageert daar ook zeer nuchter op,hij weet dat ik veel op de comuter kijk enzo en als ik dan iets voel is het van "je hetb het weer ergens gelezen zeker?" Dus nu zeg ik niets meer tot ik zekerheid heb. is meschien ook wel beter zo,dan betrek je je man niet bij de extra onthoocheling! ik denk dat alle mannen wat gelijk zijn! maar wij vrouwen,voelen van alles en willen dat aan iemand kwijt,en tja,onze mannen zijn er voor é.
Voor mijn man is het ook allemaal heel onwerkelijk. Hij voelt niets, dus vindt het soms moeilijk om mee te leven. En in tegenstelling tot veel andere mannen denkt hij dat het zeker een jaar gaat duren... Hoop het niet
Mijn vent was tijdens mijn zwangerschap heel erg bezorgt. Mag je dit wel eten, zou je nou wel rennen enz enz. Nu na de MK vraagt hij steeds hoe het nu lichamelijk gaat. Ook omdat ik nog altijd niets weet en ik er kriegel van wordt. Geestelijk ben ik er overheen dus dat vraagt hij niet meer. Ben benieuwd wat hij allemaal gaat doen als ik straks wel een dikke buik heb.
Mijn man en ik zijn fanatiek Feynoorders en zijn ook vaak in de kuip te vinden. Nu had ik vast voor in de stemming te komen een paar dingen voor de eventueele aankomende baby feyenoord dingetjes gekocht. babysokjes , muziekbeertje (voor aan wieg ofzo) en een knuffellap. Hij vond het helemaal geweldig en bleef maar naar die sokjes kijken.. Dit was toch leuk en positief om te zien.
Mijn man was de afgelopen paar maand heel erg nuchter. Hij had een bepaalde afstand voor zichzelf ingenomen om zichzelf een beetje in bescherming te nemen tegen eventuele teleurstellingen. Daar had 'ie ook gelijk in want het is nog niet gelukt. Deze maand is het echter anders. Hij is er meer open over en staat ook meer open voor mijn vragen en verhalen. Hij zei zelfs dat hij dacht dat het nu wel eens gelukt kon zijn als hij mij zo zag. Ik ben nl. nogal emotioneel de laatste dagen (sinds m'n ei) en ik heb wat vage klachten. (minder als voorgaande maanden trouwens) 't Is echt een schat en ik verwacht dat hij als ik zwanger ben ontgelofelijk bezorgd zal zijn.
Mijn man is ook wat nuchter ingesteld, pas testen als je ruim over tijd bent (ook om teleurstellingen te voorkomen, gelijk heeft ie). Bij mijn eerste zwangerschap moest hij nog erg aan het idee wennen om vader te worden, na mk is dit anders geworden, hij nu juist veel opgewekter over feit dat ie misschien binnenkort vader gaat worden, maar nuchterheid om eerst maar eens een test af te wachten en niet vantevoren te veel te denken dat het wel eens raak kon zijn is gebleven. Ook wel goed, moet er 1 realistisch blijven