Dat is per kind verschillend of het er wel of niet last van heeft. De ouders van mijn man scheelde bijna 20 jaar en zijn vader was 55 toen mijn man geboren werd. Hij heeft dat nooit een probleem gevonden. Zijn vader is ook tot achter in de 70 actief en gezond geweest.
Soms denk ik wel eens dat mensen hier niks gewend zijn. Schokkend?? Kom op zeg .. er gebeurt zoveel in deze wereld, dan vindt ik een groter leeftijdsverschil tussen een man en vrouw niet schokkend.! Ik en mijn vriend schelen 5 jaar, ik ben ook een jonge mama, maar ik vindt persoonlijk dat iedereen dat in moet richten hoe hij of zij dat zelf wilt. Soms gaan dingen nou eenmaal zo in t leven.
wij schelen 10 jaar. ik ben 24 en mijn man 34. we zijn nu 8 jaar samen waarvan 1 jaar getrouwd. samen hebben we 2 kinderen.
Mijn man is 36 en ik ben 24.. We zijn nu 6.5 jaar samen, en trotse ouders van een tweeling Hij heeft geen kinderen uit n vorige relatie.
Ik schreef dat leeftijd geen verschil uitmaakte, maar dit maakt wel verschil als er kinderen bij betrokken zijn. Ik heb zelf ook een oudere vader gehad en vond het vreselijk vroeger als hij me uit school kwam ophalen... Iedereen gaat er anders mee om natuurlijk, maar ik wil dat mijn kind niet uitdoen. Ik denk dan liever aan de gevolgen voor het kind dan aan mijn eigen geluk. Misschien ego, maar dan is dat maar zo...
Toen mijn ouders mij kregen was mijn vader begin 40 maar bij mn jongere broertjes/zusjes eind 40 bijna 50. Op dat moment absoluut geen probleem hoor een ook nu is hij nog heel actief. Maar het viel uiteindelijk wel zwaar om midden 60 nog pubers in huis te hebben.. Terwijl leeftijdsgenoten lekker met pensioen zijn en af en toe oppassen op de kleinkinderen.
Hier ben ik 29 en mijn vriend 47.En ben gek op hem.Samen 1 kindje en hij nog 2 kinderen uit vorige relatie
Ik ben 28 (bijna 29) en mn vriend is 39. 10 jaar verschil dus. Ik merk eigenlijk niet vaak dat we redelijk veel in leeftijd schelen.
Interessant wat je hier zegt, ben benieuwd hoe dat in het echt zou uitpakken. Als 1 van je kids thuiskomt met een veel ouder persoon. Met mijn expartner waar ik uiteindelijk 5 jaar mee ben samen geweest scheelde ik 18 jaar.. Hij had geen kids en nooit eerder getrouwd geweest. We werden verliefd, hebben een paar maanden geprobeerd om het te negeren maar dat lukte niet. Uiteindelijk voor elkaar gekozen en mijn vader was woedend. Mijn vader en ik waren (en zijn) 2 handen op 1 buik maar toen hebben we knallende ruzie gehad en we hebben wekenlang niet met elkaar gesproken. Ik woonde nog thuis. Uiteindelijk heb ik achteraf gehoord dat hij advies bij zijn schoonouders (mijn opa en oma) heeft gevraagd wat ie nu moest doen. Ze hebben gezegd dat hij mijn vriend moest accepteren want anders was hij zijn dochter kwijt. Dat advies heeft ie aangenomen en gelukkig kwam het helemaal goed en konden mijn vader en mijn vriend goed met elkaar opschieten. Toch is het na 5 jaar misgegaan tussen mijn ex en mij alleen dat kwam puur van mijn kant en lag ook niet aan zijn leeftijd, maar meer aan mijn leeftijd. Ik werd volwassener en ontwikkelde me, hij bleef hetzelfde. Dat botste. Hij heeft er nog veel verdriet van gehad, maar is er nu (na dik 5 jaar) wel overheen en begrijpt mij nu wel (we hebben nog wel contact). Daarna vond ik mijn 'upgrade' zoals we het wel eens gekscherend noemen (mijn partner heeft mijn ex ook leren kennen) en daarmee scheel ik 9,5 jaar. Moet overigens zeggen dat ik ook nog een behoorlijke crush heb gehad op een man die 24 jaar ouder was dan mij. Maar dat was geen relatie materiaal. Dit verschil van 9,5 jaar merk ik totaal niet in gedrag, en doordat ik eerder een oudere vriend heb gehad was niemand meer geschokt, want die mega schok hadden ze al gehad bij de vorige. Maar uiteraard zou ik het fijner heb gevonden als mijn partner maar 3 of 4 jaar ouder was dan mij, gewoon omdat dat fijner klinkt, omdat ik het idee heb dat we dan langer van elkaar kunnen genieten. Maar je kunt niet kiezen op wie je verliefd wordt, gelukkig niet!
Sluit ik me eigenlijk wel bij aan. Als je eerdere topics leest op ZP, over een 63-jarige vrouw die beviel van een dochter of een 67-jarige vrouw die nog een (succesvolle) IVF-behandeling onderging, zijn er ook een hoop mensen die dat behoorlijk schokkend vinden. Dat is voor een vader toch niet anders? Als ik met mijn moeder (beviel toen ze 39 was, wat echt niet heel oud is) en broertje over straat liep, werd ik áltijd voor zijn moeder aangezien. Hij kon daar echt vreselijk gefrustreerd van raken en er ook echt boos om worden. Kan ik me ook wel wat bij voorstellen..
Ik was 17 toen ik mijn vriend leerde kennen, hij was 25. Inmiddels zijn we dit jaar 14 jaar samen. Ik 31 en hij wordt dit jaar 39. Vroeger vond ik het leeftijdsverschil ''groter'', als in, dat ik er ook steeds opmerkingen over keeg maar nu is er geen verschil meer. We zijn naar elkaar toegegroeid de afgelopen jaren en vullen elkaar aan waar nodig.
Tussen mijn vriend en mij scheelt het 12 jaar.. Mij schatten ze ouder en hem jonger dus uiteindelijk is er geen verschil. Hiervoor heb ik een lange relatie gehad van ruim 7jaar en daar was een verschil van 23 jaar....
Ik ben 29, word 30 dit jaar, mijn verloofde is er 43. We zijn begonnen toen ik net 21 was en hij 34. Geen kinderen uit eerdere relaties en ik was overigens de eerste met wie hij ging samenwonen. Mijn partner heeft gewoon lang gestudeerd (tot zijn 29) en voelt zich 5 à 10 jaar jonger dan zijn leeftijd. Voor een leeftijdsverschil van 20+ jaar had ik overigens toch echt wel gepast. Dat had ik zelf toch echt niet zien zitten. Mijn ouders heb ik overigens toch echt wel een tijd moeten "bewerken" voor ze mijn relatie aanvaard hebben.
Hier schelen we negen jaar maar merk er eigenlijk niets van. Toen ik 16 was hebben we elkaar leren kennen en mijn ouders waren toch niet bepaald blij met een vriend van 25. Gelukkig allemaal goed gekomen
Ik scheel 10 jaar en merk er bar weinig van Mijn ouders schelen 22 jaar. Mijn papa zal dit jaar 75 jaar worden maar je zal het zeker niet zeggen. En mijn moeder? Die houd zielsveel van die man.
Wij schelen ongeveer 11 jaar wandaad merken we vrij weinig van. Wel vervelend dat ik altijd jonger wordt geschat en hij juist ouder, dus we krijgen wel eens rare blikken toegeworpen .
Ik ben 23, mijn vriend 37. Zijn inmiddels verloofd en wonen al 4 jaar samen. Gaat uitstekend. Zijn nu bezig voor een eerste kindje want hij wil na zijn 40e geen kinderen meer omdat hij geen oude papa wil zijn. Hij heeft al een dochter van 6 die nu ook echt wel aan een brusje toe is (zeurt er nu wekelijks om )
Ik ben 27 en mijn man is 48. Hij heeft 3 volwassen kinderen en 2 kleinkinderen. En samen hebben we ook 2 kindjes. Ik merk weinig van het verschil, meer dat andere mensen er moeite mee hebben. Wij kunnen er wel om lachen, mijn stiefvader is namelijk ook 48 (Moeder had een 7 jaar jongere man ) Hij ziet er niet uit als 48, en als hij de kinderen van school haalt krijgen we geen scheve gezichten hoor. Tegenwoordig krijgen heel veel mensen op latere leeftijd kinderen. Hij was 43 toen ze geboren werden, zijn zat vaders die dan nog kinderen krijgen. Ik ben wel eens bang wat er gebeurt in de toekomst, want ja de kans dat ik op redelijk jonge leeftijd achterblijf is groter dan wanneer je een jonge man hebt... Maar ja je weet het ook niet... We genieten gewoon van elkaar het gaat al 7 jaar top en ik zou mij niet kunnen voorstellen met een andere man