Dat is absoluut zo, al vindt mijn man de herinneringen aan een fijne vader geen troost voor nu, juist het feit dat hij zo'n fijne vader had zorgt voor een flink confrontatie nu, in zijn hoofd zou zijn vader een super opa geweest zijn en vindt hij het verschrikkelijk om niet met vragen bij hem terrecht te kunnen en daar heeft hij het echt vaak moeilijk mee en dan hoef ik echt niet aan te komen met het feit dat zijn moeder al jong overleden Was en dat leeftijd niets zegt. Het blijft gewoon een lastig iets. Niets in het leven heb je voor het kiezen maar ik zie wel vaak dat er weinig stil gestaan wordt bij het geen dat een oudere ouder er vaak niet meer is als het kind zelf ouder wordt en ik maak van zeer dichtbij mee hoe verschrikkelijk veel verdriet dat teweeg brengt
Ik ben 27, mijn man 42. Dit jaar zijn we al 10 jaar samen waarvan 5 jaar getrouwd. Wij merken er helemaal niets van. Overigens hebben we samen 1 dochter.
13 jaar verschil. Ik ben 22, hij word dinsdag 35. Niemand schat hem 35 en hij is stukken gezonder als ik haha. Ze schatten hem allemaal rond de 25 en toen ik hem leerde kennen was ik 18 en hij 31. Hij moest mij 3 keer overtuigen dat hij echt 31 was, omdat hij er echt stukken jonger uitziet. Dat geld voor zijn hele familie. Zijn vader is boven de 80 en hij is nog hartstikke fit en ziet eruit als iemand van 60. Zijn zussen zijn boven de 40 a 50 maar lijken rond de 30 a max 42. Merk ik verschil? Ja, soms wel. Ik wil nog dingen zien en meemaken maar die dingen heeft hij allemaal gehad dus heeft hij er geen interesse in. Verder ben ik hartstikke gelukkig en blij met hem.