derde been... herkenbaar?

heeeeeeeel erg herkenbaar.... die van mij doet precies hetzelfde.
Ook tijdens het avondeten wil ze niet in d'r stoel en krijst dan alles bij elkaar. Maar als ik haar eruit haal wil ze op schoot terwijl wij eten, daar gaan we dus ook niet aan beginnen dus we laten haar maar in d'r stoel en dan krijst ze maar. Bij ons is dit alleen helaas al 2 wkn aan de gang en nu is ze ook nog eens ziek geworden met de buikgriep (afgelopen donderdag) en weigert ze nu al het eten en drinken en wil ze ook geen tussendoortjes.
Ik wordt er ondertussen helaas wel erg gefrustreert van, maar dat komt omdat ze ook niet wil drinken en aan t uitdrogen is nu.

Ik hoop dus echt dat het een fase is die niet al te lang duurt

Ik lees dus even mee of je reacties krijgt! Succes!

 

Ik wilde net even de frustratie hier van me afschrijven, en heeel graag horen dat het een fase is...
VOILA, er zijn al lotgenoten. Gelukkig maar! Een welbekend verschijnsel bij ukkies van deze leeftijd (hier 18mnd).

Onze uk heeft het ook lekker te pakken.
Komt nog bij dat opa en oma na een week hier ineens weg zijn, en dus alle aandacht van mij moet komen. Tja, daar zitten grenzen aan, want er moeten ook dingen gedaan worden zoals huishouden, koken etc.

Tranen met tuiten in de kinderstoel, op schoot anderhalve hap, dat wil ze bv. En als ik weiger is het draaaaama.
Hele gezicht verhuild.
Compleet overstuur en weer een drama als ik aan het koken ben en ik zeg haar dat: nee, ik kan je nu niet optillen, ik ben aan het koken, ga maar naar papa toe. NOG harder huilen, zich op de grond storten. Hopeloos.
Mama mama mama, ik ben niet zo goed in dat ge-mama....
Ik word er soms goed gek van zeg!
Over het algemeen kan ik me inhouden en negeer het zoveel mogelijk (maar zeg op normale toon wat de regels zijn). (is dat het beste? negeren?)
Maar soms... "wat IS er dan!? praat nou es fatsoenlijk!" (arme kind... ze wordt ook nog es 2talig opgevoed dus het schiet niet zo heel erg op met praten...).

Ze heeft wel weer last van doorkomende kiezen momenteel, en de zure luiers gaven haar vanmiddag knalrode billetjes, zo erg dat je zo'n doekje er bijna op ziet bruisen... Met lauw water was het zelfs geen pretje. Och meissie toch, kom dan maar bij mama...
Soms weet ik dus gewoon niet wat het is en wat ik moet doen.
Fase, kiesjes, negeren, aandacht geven of help, ik word gek!

De beleefdheid die ze net had aangeleerd, zoals met koken geen gejengel rond mn benen (leverde helemaal geen problemen meer op), is finaal overboord.

Zucht.
Ik zit de fase uit...

 

jep

hier ook als ik hem even niet aankijk brullen hij heeft last van verlatings angst en eenkennig heid

kan niet naar de wc meneer moet mee
kan niet naar de keuken meneer hangt aan mijn been als hij ziet dat ik mijn jas aan trek ohjee drama en blijft huilen tot ik terug ben
ook heeft hij dit bij papa

het is van sochtends 9.00 huilen tot 19.00

 

Haha, hier nog één. Mijn dochter is bijna 16 maand, maar ja is met alle fases een beetje vroeg
De ene dag kan ik er beter tegen dan de andere.
Soms kan ze een dag heel leuk spelen en dan ineens wil ze de hele dag bij mij hangen. Gejengel gehuil en gekrijs. Alleen wandelen / fietsen of een koekje helpt. Dit duurt nu al een paar weken.

Geduld hebben maar, zelf proberen opgewekt te blijven en veel wandelen!

 

ik heb hier zelf geen ervaring mee. maar mijn moeder wel met mij. het ging over toen ik een week bij mijn tante en oma bleef. ik kan me ook herrineren dat ik onder mijn moeders rok was aan haar been hangend en overal mee was gesleurd en dat ik dat heel erg leuk vond.

 

Hier nog zo 1.Mijn dochter volgt me overal en als ik in de keuken sta,dan gaat ze erbij staan en zegt dan: "mama,knuffie?"In het begin vond ik dit heel lief,maar nu word ik er gek van.Ook niet in de kinderstoel willen blijven,maar bij mij op schoot willen eten.Hier beginnen we ook niet aan,dus eet ze weer haast niets.
Overdag zeuren,zeuren en nog eens zeuren om koekjes en appels etc...Ze wil niet door papa(of oma etc)verschoont worden,naar bed gebracht worden,uit bad/bed gehaald worden,en haar brood etc mag niet door iemand anders gesmeerd worden.Alleen door mij "mama doen",anders is het gillen en krijsen. Zelfs mijn zoontje mag van haar niet door papa/oma verschoont worden,etc zie bovenstaande rijtje;dan is het "mama zelf"
Aan de ene kant is het wel lief(dat ze me toch wel eens lief vind en me graag ziet,aangezien ze zich ook prima als mini-draakje kan gedragen....:x),maar aan de andere kant is het ontzettend vermoeiend.

 

Hier ook een draakje in huis. 19 maanden morgen. Op het moment is het eten de hele dag door erg beperkt, wel koek willen 's ochtends vroeg. Daar trappen we dus niet in. Een dik uur aan het ontbijten zijn en dan nog maar een halve boterham op hebben. Niet in kinderstoel willen blijven, wel op schoot komen zitten aan tafel, maar eten ho maar.

Er is hier afgelopen dagen gedurende de hele dag weinig gegeten. Brood ging altijd goed en fruit ook wel de laatste tijd, nu lijkt al het eten even minder interessant. Bij alles aanwijzen.. die... DIE... DIIIIEEEE en dan toch weer wat anders bedoelen. Wordt er zelf ook regelmatig kriegel van.

Ach en op zo'n moment verteld mijn man weer dat ik vroeger ook geen makkelijke eter was en dat ik veel te veel wil van een kleintje. Is ook wel zo. Komt allemaal wel goed, maar is soms erg vermoeiend.

Waar ik bijvoorbeeld vandaag erg van heb genoten is dat hij zo maar een dik half uur in de draagzak (jajaja, die had ik weer eens opgezocht) heerlijk heeft geslapen. Dat was zo lief, deed me even terugdenken aan toen hij nog echt klein was en het ook zo fijn vond in de draagzak.

 

Ja herkenbaar, nu veel minder maar een paar mnd geleden wel.
Belangrijk is (zoals met alles) consequent blijven. Ik heb Iris ook geleerd dat ik haar vel minder til (want zwanger), negatief gedrag reageer ik nauwelijks op, positief gedrag juist wel. Als ze doorgaat met dreinen / zeuren moet ze na een waarschuwing even (20 sec) op t matje bij de achterdeur zitten. Vindt ze vreselijk dus waarschuwen is eigenlijk bijna altijd genoeg.
Op piepen / dreinen reageer ik niet; ze moet dingen normaal zeggen / vragen anders 'versta ik haar niet'. Het is ongelooflijk hoe snel kindjes dit leren als je heel consequent bent.

 

Hier ook een derde been. Mijn dochter is dan pas 12 maanden, maar staat ook constant aan mijn been vastgeplakt, vooral 's middags. Hele dag jengelig, pffff!

Ach, sprongetje!!! Ze is bezig met leren los lopen, dus zal wel ophouden als ze dat kan.
Gaat wel weer over, gelukkig slaapt ze (eindelijk) goed. Alle afgelopen sprongetjes was t slapen altijd drama, dat vond ik nog veel verschrikkelijker.

Ze tilt ook steeds mijn rok of trui op en als ze op schoot zit plakt ze haar hoofd vast aan de mijne en kwijlt me helemaal onder. Wel schattig hoor, maar als mijn mascara ervan gaat doorlopen...

 

Ooooooooh, heel herkenbaar. Onze oudste was ook zo'n doordouwer wat betreft zijn zin willen hebben en anders......... !
Maar goed, om op je vraag terug te komen: het gaat écht over!
Hoewel het best lastig is hoor, zo'n eigenwijsje, 't blijft er vaak toch wel enigzins inzitten, dat felle. Momenteel is datzelfde kleintje al 25, en het is helemaal goed gekomen met hem. Maar een doordouwer istie nog altijd!

Doordat ik dit gedrag nog vers in m'n geheugen heb, genieten we extra van onze kleinste, die al twee is, maar nog steeds geen drammer is, nog nooit een driftbui heeft gehad. Heerlijk!
Maar ik maak me geen illusies dat het zo blijven zal hoor, wie weet verandert hij morgen wel in een akelig ventje.

 

Oeh meid wat vervelend zeg!

Ik lees hier wat dingetjes waar ik toch een kleine tip over wil geven: Ik lees onder andere dat kinderen aan tafel moeten blijven zitten en dan een uur over een half broodje doen. Het is misschien goed om te weten dat een kleintje van anderhalf een spanningsboog heeft van vijf minuten, en een kleintje van twee een spanningsboog van tien minuten. Het is misschien goed om te weten dat een kleintje hierna simpelweg zijn aandacht er niet meer bij kan houden en dat alles wat een kind langer dan dat aantal minuten aan tafel zit alleen maar mooi meegenomen is!

Mijn zoontje is nu bijna twee en ik merk aan hem dat hij een spanningsboog heeft van tien minuten. Die tien minuten moet hij dan ook aan tafel blijven zitten en is lang zo'n strijd niet als wanneer ik na die tien minuten verder zou pushen. Wanneer hij na die tien minuten van tafel gaat blijven wij gewoon zitten en zo nu en dan komt ie even buurten. Dan geven we hem nog een hapje hier en daar. Ik merk nu, naar mate hij ouder wordt dat hij ook echt steeds wat langer kan blijven zitten. Overigens komt hij als we aan het toetje beginnen weer heel blij aan tafel zitten en kunnen we het daarna toch nog positief afsluiten met: Wat heb jij goed gegeten zeg! Als ie niet goed gegeten heeft weet hij dat na het toetje toch niet meer en eigenlijk vind hij eten ook gewoon heel leuk en lekker.

Tillen doe ik heel vaak gedurende de dag, maar wel alleen om even een knuffel te geven. Dus ik reageer op zijn verzoek om even opgetild te worden, en heb hem aangeleerd dat het alleen voor even een lekkere knuffel is. Zo wijs ik hem nooit af en zeul ik toch niet met hem.

Wat ook belangrijk is om te beseffen is dat consequent zijn belangrijk is. Als je soms niet aan tafel eet, of je kindje de eerste vijf á tien minuten soms wel en soms niet hoeft te blijven zitten gaat je kind natuurlijk tot het uiterste. Er zijn namelijk momenten in zijn geheugen waarop het ook niet hoefde dus waarom niet drammen totdat mama zich erbij neer legt? Nee blijft ook altijd nee hier, dat voorkomt een hoop driftbuien!

Uitleggen dat je snapt dat het heel jammer is dat je kind dat koekje niet krijgt kan ook heel goed werken! Ga maar na: Als jezelf iets heel erg graag wil en je man blijft maar roepen: Nee dat kan nu eenmaal niet! voel je je een stuk minder begrepen als dat je man zegt: Goh, ik begrijp heel goed dat je dolgraag in dat huis wil wonen en het is ook ontzettend jammer zeg, dat we dat niet kunnen betalen! Zo werkt het bij een kind ook. Als mama altijd consequent is weten ze heus wel dat het niet gaat lukken. Als mama dat tien keer blijft herhalen wordt het alleen maar frustrerender. Beter is het dan om uit te leggen dat het ook heel jammer is dat we nu geen koekje gaan eten, maar dat we nu eerst even lekker een broodje gaan eten.

Ik vind het wel leuk om dit soort onderwerpen momenteel te volgen. In het kader van mijn opleiding pedagogiek volg ik nu een minor opvoedingsondersteuning. Ik moet nu dus ook gesprekken voeren en een cursus geven over dit soort onderwerpen. Ik vind het wel leuk om er een beetje mee te oefenen maar als ik doordraaf moeten jullie het zeggen hoor