Hallo, Mijn schoonouders en eigen ouders zijn helemaal weg van ons mannetje (6 wkn oud).fijn natuurlijk. Over het algemeen gaan mijn schoonuders er prima mee om (al vloek ik over sommige dingen ook wel), en mijn vader is ook relaxed. Maar mijn moeder is echt de persoon waar ik me aan irriteer. Haar gedrag komt voort uit enthousiasme, dus daarom wil ik haar niet aanvallen. Maar als we op bezoek zijn (wat ik bewust minimaal eens in de week doe) dan wil ze de hele tijd de kleine vast houden. Als mijn vader hem even vast heeft gaat ze (onbedoeld) hem zitte corrigeren, omdat ze mijn zoontje eigenlijk terug wil. Ze praat de hele tijd alleen maar over onze zoon (andere dingen zijn niet interessant meer om over te praten... boring dus) en ze luistert totaal niet naar wat ik graga voor mijn kind zou willen (dat ze hem even met rust laat, aangezien wij er anders mee zitten. Herkenbaar? Hoe gaan jullie hier mee om? Ik wil haar niet kwetsen, maar als ik er niks van zeg dan ga ik waarschijnlijk minder graag naar haar toe en dan ziet ze haar kleinzoon minder dat is ook niet de bedoeling... Dilemma!
Jouw verhaal is voor mij maar een klein beetje herkenbaar; gelukkig leidt het gedrag van mijn moeder bij mij niet tot irritaties en kan ik er om glimlachen als ze een beetje doordraaft. Ze is gewoon helemaal weg van Julie! Vorige week gingen we de stad in met de dames; Julie en ik, m'n moeder en m'n zus. Het liefst loopt m'n moeder dan de hele dag achter de kinderwagen te paraderen! Het fijne is wel dat ze dit van zichzelf merkt, en zichzelf regelmatig terugfluit. Als jouw moeder een beetje te ver gaat, hoe lief en goed bedoeld ook, zou ik er wel op een aardige manier iets van zeggen. Anders ga je het alleen maar lopen opkroppen en komt het op een dag tot een explosie, wat waarschijnlijk helemaal niet nodig is. Ik zou het ook niet heel "officieel" zeggen in een gesprek met haar (tenminste, nu nog niet), maar eerder inspringen op dingen die gebeuren. Zoals bij een advies van haar waar jij het niet mee eens ben, gelijk zeggen: "Mam, lief dat je meedenkt, maar wij doen het liever zus en zo". Succes ermee!
100% herkenbaar en wij hebben er utieindelijk wel wat van gezegd... en tja.. de situatie is voor anne er wel stuk beter op geworden.. maar mijn moeder vond het heel erg dat ze niet met anne mocht kroelen wanneer ze dat wilde (wij EN anne werden er horendol van overigens.. na half uur bij oma sliep ze rustig 2 uur) en buiten dat.. kon er inderdaad volledig geen normaal gesprek meer gevoerd worden.. ook als anne niet op schoot zat was ze continu bezig om dan via een omweg toch aandacht te krijgen of anders minimaal volledig alles mee te krijgen van wat ze deed ook deed ze totaal niet meer de moeite om te vragen heo het met ons ging.. of iets te vertellen over zichzelf... werkt erg op de zenuwen zegmaar voelden ons bijkans onzichtbaar... nou woont mijn moeder wat verder weg en zie ik die dus duidelijk minder vaak... snap het ergens ook wel maar neemt neit weg dat het voor ons supervervelend was bovendien was anne een huilbaby en was ik natuurlijk best blij dat ik eventjes rust had.. maar daarna was ze meteen 2 dagen van slag en huilde NOG meer wat wij vaak deden omdat het nog best wel stukje rijden is dat we daarna afspraken bij vrienden in de buurt met een babybedje dan hoefden we niet zo lang bij n moeder te blijven (zonder het gevoel dat je 2x zolang onderweg bent dan dat je op visite bent) en anne ging als we daar kwamen altijd meteen naar bed. uiteindelijk... anne kan nu gewoon zelf "zeggen" dat ze niet op schoot wil.. en moppert en wurmt net zo lang tot ze op de grond is dus daar zijn we erg blij mee zoals je begrijpt
Pfffff erg herkenbaar. Ik heb ook het gevoel dat ze het heel moeilijk vind om iets van mij aan te nemen. Meer zo van: jij bent mijn dochter, wat wil jij mij nou vertellen?? Tja, kan er pagina's vol over schrijven maar daar begin ik maar niet aan. Het is erg vervelend en heb al vaak op een nette en niet nette manier duidelijk gemaakt dat ze onze dochter is en wij de dingen voor haar beslissen en dat zij zich daar aan te houden heeft. Maar of ze het ook altijd doet als wij er niet bij zijn?????
Mijn moeder kan dat ook. Vicky is dan wel haar eerste kleinkind, maar soms heb ook ik zoiets van 'mam, laat dat kind nou eens lekker miepen! kan geen kwaad en dan gaat ze tenminste oefenen'. Ach ja, na verloop van tijd is het gelukkig minder geworden, en mijn vader die zegt er ook wat van. Het komt wel goed, zolang je maar duidelijk bent, en ervoor zorgt dat ze goed weet dat je haar niet aanvalt, maar dat je kleintje toch moet slapen en zelf moet kunnen spelen in de box.
hier ook 1 !...ze is net weer weg ...mijn moeder komt zo'n beetje iedere dag 'toevallig' iets langsbrengen of iets halen...en blijft dan nogal plakken...ze is alleen maar met de kindjes bezig en mij hoort ze niet eens als ik wat zeg...soms heeeeeeeeeeeeeel vermoeiend...mijn vriend begint het nu ook vervelend worden...
Ook hier 1.Mijn moeder doet precies hetzelfde.Alleen maar bezig met mijn dochter van anderhalf ondertussen(ze doet het al vanaf d'r geboorte)en mijn zoontje van 4 maanden,tja,die is er wel,maarja..... Ook hoort ze nooit wat ik zeg als mijn dochter erbij is,zelfs als ik d'r aan de telefoon heb en ze hoort mijn dochter op de achtergrond,dan hoort ze mij niet meer en wil mijn dochter(ja,die praat zo ontzettend veel al?!)aan de lijn. Wij vinden het echt heel vervelend en het vervelendste is dat mijn zoontje haast geen aandacht krijgt. We hebben er wat van gezegd en het ging daarna iets beter,maar ondertussen zijn we weer terug bij af...
Hier ook zo'n moeder (en schoonmoeder, maar das weer een heel ander verhaal...). Voordeel van een moeder is denk ik wel dat het "eigen" is en je er DUS wat van kan zeggen? Ik wel in ieder geval. Niet dat het nou veel helpt...ze vindt het gewoon te leuk om met m te spelen en vast te houden. Ook zij spreekt mijn vader aan als hij mn zoontje even heeft. Of als hij gaat huilen ziet zij haar kans schoon om m direct (!) op te pakken! Zij is gelukkig wel er makkelijk op aan te spreken en nu is het van: o ja.... even vragen of ik m wel mag overnemen... Ik zeg nu ook vaak op een grappige manier als ze ons als "lucht" behandeld: "o ja, met ons gaat t ook goed hoor!!" en dan lacht ze erom. Ook al doet ze het de keer daarop gewoon weer, denk wel dat ze zich er nu bewust van is...
Idem. En ik moet zeggen sinds Dean geboren is het ook beter gaat. Het "nieuwe" is er ook af voor oma en nu moet ze haar aandacht echt verdelen over twee kinderen waarvan één klein peuterje heel duidelijk kan laten blijken dat ze dat niet leuk vind Maar ik heb veel met haar gesproken ( en ook ruzie gemaakt ) om het duidelijk te maken. Wij werden op een gegeven moment niet eens meer begroet als we op bezoek kwamen! er was alleen oog voor Dominique. ( ze zat in de zelfde egocentrische fase als haar kleindochter ) Maar dat is voorbij, althans, voor nu.. sterkte en... ik zou het zeker bespreekbaar maken!
Eeehm mijn moeder doet dit ook (en mijn vader trouwens ook, die vraagt wel 100 keer per bezoek of emma het niet warm/koud of wat dan ook heeft). Maar ik heb me er eerlijk gezegd nog niet aan geergerd. Ik vind het juist lief dat ze zo gek zijn op emma en als ze lekker met haar willen kroelen, prima toch! Maar ja, Emma heeft er dan ook geen last van, als dat wel zo was had ik er wel wat van gezegd... Vind het trouwens een beetje apart als mijn eigen moeder zou moeten vragen of ze Emma mag oppakken als ze huilt... ze huilt dus wil opgepakt worden en mijn moeder ziet Emma niet elke dag dus vind het heel normaal als zij het doet. Kijk als ze slaapt dan wil ik niet dat ze opgepakt wordt... maar dat doen ze ook niet... Mijn ouders hebben wel een grappig iets dat ze telkens een excuus zoeken om langs te mogen komen. Dan vragen ze opeens of ik boodschappen wil meenemen ofzo (dat deden ze daarvoor nooit) en die moeten ze dan komen ophalen (is een stuk verder dan de supermarkt maar ja...) of ze moeten opeens weer iets langsbrengen wat ik ben vergeten bij hun maar nog lang niet nodig heb ofzo... ach ik vind het gewoon schattig. Ze zijn supergek op Emma en als ze het zouden vragen zouden ze ook gewoon langs kunnen komen zonder excuus hoor haha.