Het is trouwens niet zo dat ik er niks aan heb gedaan contact te leggen met iemand van de familie. Ik heb het meerdere keren geprobeert maar het moest iedere keer van mijn kant komen. Daar was ik klaar mee. Toen mijn dochter is geboren ook niks van iemand gehoord van die kant van de familie. Mijn opa is (vader van mijn vader) voor 1 jaar terug overleden. Heb daar ook niets van gehoord en moest dat lezen op FB. Mijn moeder zei me: Als je afscheid wilt nemen van hem moet je gaan het kan nu nog. Maar daar was ik heel snel overuit: Boven de grond niet? Dan onder de grond ook niet! Klinkt misschien heel hard maar zo denk ik erover.
Jeetje dames, wat een verhalen. Vreselijk dat er "ouders" zijn, die zich totaal niet zo gedragen! Zelf helaas ook ervaring mee Ik heb nu zo'n 3 jaar geen kontakt meer met mijn "moeder". Vindt dat ze de titel moeder helemaal net verdient, maar goed. Heb er opzich wel vrede mee, dat ik geen kontakt meer met haar heb, maar het is ook heel zuur. Mijn vader waar ik wel goed kontakt mee had is afgelopen augustus in een autoongeluk omgekomen En ik heb meerdere malen geroepen(en voel het ook heel sterk), dat het mijn moeder had moeten zijn en niet mijn vader. Zij maakt toch geen deel uit van mijn leven, doet me alleen maar verdriet en doet andere ook vaak meer kwaad dan goed. Mijn vader daarin tegen was een geweldige man, die de mensen raakte die met hem in kontakt kwamen. En hij deed vreselijk zijn best een goede vader te zijn. Vindt het heel erg dat mijn dochter hem niet langer dan haar eerste half(levens)jaar heeft mee gemaakt. Wij zijn ouderloos, maar mensen vinden vaak van niet. Vinden dat ik dat niet mag zeggen, want mijn moeder leeft nog. Nou echt wij zijn ouderloos. Veel te jong(27, 25, 22 en 18jaar) om ouderloos te zijn, maar we zijn het wel. Sorry ga misschien een beetje lang door over mijn vader, maar het zit me(logisch, is nu een half jaar geleden dat hij verongelukte) heel hoog. Over mijn moeder kan ik wel een boek schrijven. Vreselijk dat ze geen moeder wil zijn(zijn haar worden), maar ze dan wel 5 kinderen krijgt:x. Helemaal zuur omdat ik vruchtbaarheids problemen heb(pcos). Ts goed dat je zo voor jezelf en je gezin opgekomen bent! Echt sommige "ouders":x. Fijn dat je wel heel goed kontakt met je moeder hebt!
oke dat begrijp ik , ik heb nu net ook iets verwijderd daarom. Ja hier ook zo mijn stiefpa , die doet echt alles voor ons he . Netalsof hij onze vader is .. maar hij is jong dus hij wilt niet vader genoemd worden maar wat mij betreft is hij dat wel.. In ieder geval tien keer beter dan mijn eigen vader
Hier opa in oktober overleden dacht zal ik gaan??? Maar dan zou het puur zijn om te provoceren en niet om hem. (Was toen hoogzwanger en tja het is mijn vader zijn eerste kleinkind maar het doet hem geen moer!!) Heb mijn vader en oma wel netjes een condoleance kaart gestuurd om ze te condoleren met het verlies maar dat was ook meer om mijn eigen hoofd opgeheven te houden. Kreeg via via een bedankje terug van beide. En oja een felicitatie met de geboorte van onze zoon toen hij geboren was via een familielid..... ach het zij zo...
Heel fijn meis! Vindt dat je het goed schrijft! In mijn ogen ben je geen ouder als je een kind baart, dat kan namelijk iedereen die vruchtbaar is. De manier waarop je voor je kind zorgt(dat je voor je kind zorgt) maakt of je een ouder bent of niet. Er zijn nameijk ook heel veel ouders die geen biologisch kind kunnen krijgen, maar die zeker wel ouders zijn.
Absoluut hoor!!! En tja kan niet zeggen dat hij nooit kinderen had moeten krijgen , want dan was ik er niet geweest maar ben wel erg blij dat het met zijn tweede vrouw niet gelukt is.... meer voor het kindje dat die nooit hoeft mee te maken wat ik heb moeten doorstaan. Hij is nu veranderd en niet meer agressief maar eerlijk ik vertrouw hem voor geen meter!! Toen de kleine man geboren was had ik het heel zwaar en heb ook zo hard gejankt het idee dat ik ooit mijn kleine man zou zeggen " jouw hoef ik niet meer" krkjg gewoon rillingen als ik eraan denk!! Mijn vader heeft de hele familie opgestookt door onwaarheden over mij te zeggen.... ach als mensen graag 1 kant van het verhaal horen.... dan doen ze dat maar.
Bij ons is het zo als ik geen contact meer met mijn vader heb dat iedereen aan mijn vaderskant behalve mijn opa , zich de rug tegen me keert. Maar dat boeit me nu ook niet meer . Laat ze maar heel jammer voor mijn zoontje dat hij ook geen contact meer krijgt met zijn neefjes en nichtjes maar het zij zo .
ecl wat naar voor je ik heb ook altijd het gevoel gehad wees te zijn of hoe noem je dat als je maar 1 ouder hebt? al mijn hele leven i dat zo geweest Weetniet wat ik moet zeggen gecondoleerd met het verlies van je vader veel sterkte meid dikke knuff
Hier al jaren geen contact met mijn moeder.. Moeder is ze nooit voor mij geweest Ik ben nu zover dat ik er boven sta en denk, ze weet niet wat ze mist met een mooi stel klein kinderen. Met mijn vader heb ik oppervlakkig contact. We hebben niet echt een band opgebouwd doordat mijn moeder er met mij vandoor is gegaan toen ik bijna 4 was. Maar ondanks dat is hij wel mijn vader.
Mijn leven is ook heel ingewikkeld. Ik heb mijn vader niet gekend. Hij is op mijn 2e weggelopen. Of hij nog leeft weet ik niet eens. Ik ken ook niemand aan die kant kwa verdere familie en dat is het enigste ook wat ik mis. Mijn moeder heeft schyzofreinie dus woonde eerst in een inrichting. Nu inmiddels in een aanleunwoning. Ik zat samen met mijn broertje in een kindertehuis. Ik van mijn 2e tot mijn 4e en mijn broertje 1 jaar. Heb nog een broer. Heb hem op fb maar verder totaal geen behoefte om contact met hem te hebben. Verder heb ik heel af en toe contact met mijn broertje. Met hem kan ik goed overweg. Zijn vriendin is t zusje van 1 van de leidsters van het kdv van mijn ene zoontje. Mijn moeder zie ik 1 keer per maand. Mijn pleegvader zie ik zo af en toe hij had mijn pleegmoeder belazert toen ik in groep 4 zat waarna ze gingen scheiden. Ze hadden beiden een ander voor een paar jaar kwamen weer bij elkaar terug maar toch weer uit elkaar waarna mn pleegvader met een vrouw is getrouwd. Mn pleegzus is overig best ok. Vind het alleen jammer dat ik zo weinig familie ken, naast mn broers en moeder, mn tante en 2 neefjes en aangetrouwde oom in Duitsland en een oma in Zwitserland. Gelukkig heb ik een lieve pleegmoeder en 2 super lieve schoonouders.
Joh wat heftig! Fijn he als je een goede bant hebt met je schoonouders?! Heb ik ook! kontakt met familie leden hebben wij ook bijna niet, alleen met zus en moeder van mijn vader(mijn tante en oma dus). Van mijn moeder's kant is er af en toe kontact met 2 tantes, maar dat is makkelijk 1x in het jaar of nog niet eens. Mijn schoonfamilie is echt mijn familie, naast mijn siblings, oma en tante. Een lieve pleegmoeder is natuurlijk ook heel fijn!
Lief dank je! Als je beide ouders niet meer hebt dan ben je een wees. als je 1 ouder hebt, uhm geen idee..... Maar ik snap wat je bedoelt. Moet zeggen dat mijn jeugt(tot mijn 11de denk ik) met mijn moeder wel goed/fijn was. De plotselingen veranderin was dan ook heel moeilijk en raar voor ons. Maar om het positief te bekijken, die jaren heb ik wel gehad. Dat geldt bijv. niet voor mijn jongste sibling van 18jaar. Zij herinnert zich helemaal niks van die tijd, omdat ze toen nog te klein was. Vindt dat vreselijk voor haar en dat heeft ook echt zijn wonden achter gelaten.
De titel 'vader' verdient hij niet, maar met hem heb ik geen contact. Meneer is er voor mijn geboorte vandoor gegaan. Ik heb hem zo'n 12 jaar terug opgezocht maar dat contact is op niks uitgelopen. De keren dat ik uberhaupt daar was(wat altijd van mijn kant af moest komen) ging zijn vrouw dingen met mij doen en hield hij zich afzijdig. Zelfs zijn zoon en dochter praatten meer met me dan hij. Toen mn moeder zo'n 3 jaar terug overleed, probeerde meneer ineens weer contact te zoeken. Heb hem gezegd 'doe maar waar jij goed in bent, oprotten uit mijn leven'. Voor mij was mn opa (moeders kant) mijn vader. Helaas is hij er al zo'n 11 jaar niet meer. Ik had graag een opa voor mn meisje willen hebben, zelfs een oma, maar ook de kant van mijn vriend is er geen contact meer. Onze dochter was daar al niet welkom toen ze nog in mijn buik zat. Ik zal persoonlijk een grote sprong in de lucht doen als ik hoor dat die piep van een geval van mij er niet meer is.
Beide ouders al jaren geleden overleden. Even algemeen; Probeer eens neutraal tegen jullie relatie aan te kijken en naar jouw eigen of hun verwachtingen. Wat is reeel en wat niet. Kan jij de lat lager leggen waardoor je wel contact kunt houden? Als ze overlijden is het definitief en kan je er niets meer aan veranderen. En dat kan morgen gebeuren! In een aantal gevallen snap ik heel goed dat men het contact verbreekt, maar soms denk ik ook wel dat de lat te hoog gelegd wordt. Ik zou er bijna alles voor over hebben mijn moeder 1 dagje te zien en te spreken. Dingen te vragen en ons zoontje laten zien etc. Dus denk rustig na en besls dan nog eens of dit echt de beste oplossing is. Zo ja, oke. Zo nee; doe er wat mee nu het nog kan! Ps niet alles gelezen. En zoals ik zeg; er zijn situaties die ik meer dan begrijp (zou ook alleen mn moeder willen zien als het kon met een reden )
Mijn vader was trouwens een alcoholist en mijn moeder gebruikte coke zelfs tijdens mijn zwangerschap. Bij mij heet het: ouders buiten beschouwing Ik heb nog nooit een echte vader gehad. Dat vind ik wel jammer en vaak denk ik toch wel: wat als ik gewoon door mijn eigen moeder ewas opgevoed. Had dat veeeel liever gewild.
@sila Oh wat erg! Wat een nare man zeg Ik heb geen contact met mijn moeder. Vanaf mijn 15e steeds ruzie en haar realiteitsbeleving is aangetast door drugs en alcohol. Volgens haar hou ik haar kleinkinderen bij haar weg. Ze maakte steeds valse beloften tegenover mijn dochter en dat zonder ook maar 1ding met me te overleggen. Ik heb haar gesmst en een geboortekaartje gestuurd maar ze heeft totaal niets van zich laten horen..heb haar niet gezien of gesproken sinds mijn bruiloft in juni vorig jaar
Hier is dat met schoonvader pfff ze hebben geen ruzie maar ouders gescheiden en hij is zijn eigen gangetje gegaan, logisch maar hij vergat wel zijn kids. Jaren geleden een telefoontje rond 12 midden nacht met oud en nieuw, svader overstuur, wij erheen gereden, ging hij scheiden van ze andere vrouw? Moesten we daarvoor komen? Goed met hem gepraat en het leek koek en ei Uiteindleijk hebben we niks meer gehoord tot hij longkanker kreeg toen waren we weer goed genoeg want nu is hij genezen en mogen wij weer dood vallen, hij had beter niet beter kunnen worden dan had dit vervelende hoofdstuk afgesloten geweest! Ergste van alles, Finnley was geboren en hij heeft tot nu toe never nooit de moeite genomen om te komen bij zijn eigen kleinzoon terwijl er toen nog geen duidelijkheid was of hij zou genezen of niet. Afgelopen 5 Jan werd Finnley 1 jaar en helemaal niks gehoord! Doodvallen mag hij geen ander woord voor! Dan heeft Finnley gelukkig nog wel 1 opa, mijn vader maar die heeft ook niet lang meer te leven dus
Hier ook mn schoonouders (zijn gescheiden) schoonmoeder en dr vriend maken ons het leven zuur. Mijn vriend kreeg altijd alles over zich heen, zn zusje was alles! Zn moeder wou hem toen hij geboren werd niet mee naar huis nemen want hij was veel te lelijk! ( doordat zn moeder m tijdens de zwangerschap al verwaarloosde had mn vriend gruwelijke achterstand ).Vriend is altijd geestelijk en lichamelijk helemáál gesloopt. Haar toch nog n kans gegeven om haar oma van onze kids te zijn, wat uitliep op een groot fiasco, dreigden met pistolen en al.. losers!! Zn vader is helemaal n lapzwans, komt nooit langs, belt nooit helemáál niks. Heb t er vaak met m over, met zn moeder is ie helemaal klaar wil die nooit meer zien, zn vader mist ie heel erg.. gelukkig ontfermt mijn familie zich over hem, tis een jonge van goud! Onbegrijpelijk dat zijn moeder hem dit allemaal aan heeft gedaan!
Ik heb geen contact meer met mijn moeder. Sinds kort ben ik er achter dat zij en haar man beide Narcist zijn. Maar tegen iedereen doet mijn moeder alsof mijn zusje en ik de schuldigen zijn. Ik heb al vaker contact verbroken en haar ook al een paar keer een tweede kans gegeven. Een jaar geleden waren mijn tweede kansen op. Wat heb ik een rust (al was ze wel weer contact aan het zoeken met zusje die daar op haar beurt stapelgek van werd en ik daardoor moeder weer even op haar stuk heb gezet)!! Ik wil niet dat mijn kinderen een gestreste moeder hebben en zien dat familiebanden dan weer goed zijn en dan weer niet. En ook wil ik mijn kinderen niet aan het gedrag van mijn moeder blootstellen. Het is best moeilijk geweest af en toe, maar mijn moeder heeft zoveel verpest dat ik er geen traan meer om kan laten. Met mijn vader en stiefmoeder heb ik heel veel contact. Zij houden onvoorwaardelijk van ons en staan altijd voor ons klaar. Mijn kinderen zijn stapelgek op ze en zij op hun!