Ik heb mijn vader al 21 jaar niet meer gezien. Het laatste was toen ik 14 was. Ik heb er geen traan om gelaten. Ik mis hem ook niet. Als ie overlijd krijg ik vast een telefoontje...maar dan weet ik niet of ik wel ga. Moet zeggen dat ik er ook helemaal geen last van heb. Ik denk nooit aan hem. Met mijn moeder heb ik een hele goede band.
Ik heb al 6 jaar geen contact meer met mijn moeder. Ben blij toe want ze wilde me niet meer en vond haar nieuwe vriend veel interessanter. We zien elkaar nog wekelijks bij mijn oma, maar we negeren elkaar dood, in zwangerschap heeft ze nooit iets gevraagd en mijn dochtertje negeert ze ook. Daarbij vertelt ze nog altijd leugens over mij rond, vind het wel goed zo.
Hier ben ik het wel mee eens. Mijn moeder is een kil persoon die weinig liefde uit naar mij en naar haar kleinkinderen. Wil nooit oppassen, vragen mijn meiden of ze daar mogen spelen dan zegt ze gewoon nee tegen hun. Zal nooit uit zichzelf hulp aanbieden als ik bijv. ziek ben en raakt geïrriteerd als ik zelf om hulp vraag. Wel verwacht ze dat ik kerst kom vieren en op hun verjaardagen ben. Jaren lang liep ik dus achter hun aan en deed alles waar ze om vroegen, maar voelde me ondertussen erg verdrietig omdat ik niks terug kreeg. Op een gegeven moment kon ik er niet meer tegen, ik zag aan mijn meiden dat ze het niet begrepen waarom ze niet bij oma mochten logeren en wel bij hun andere oma en wilde hun beschermen tegen het gevoel van niet geaccepteerd te worden. Voor mij was het klaar en wilde het contant stop zetten. Maar mede door hier, ben ik gaan inzien dat mijn verwachtingen naar haar toe te hoog waren. Niet dat ik erin wezen geen recht op had, maar zij kon er niet aan voldoen. Door continue maar verwachtingen te blijven houden bleef ik teleurgesteld worden. Ik heb toen voor mezelf besloten dat ik wel contact wil blijven houden maar dat er geen wederzijdse verwachtingen meer moeten zijn. Ik verwacht niet meer dat ze komen oppassen of dat ze me uit zichzelf te hulp schiet en zij hoeven niet meer te verwachtingen dat ik kerst bij hun kom vieren. Het was verschrikkelijk moeilijk om het gesprek aan te gaan, maar heb wel mijn hart gelucht en het voelt als een opluchting. Ze vonden het niet leuk om te horen en begrepen niet waar mijn gevoel kwam. Mijn deur staat open voor hun en zo nu en dan ga ik ook bij hun op visite, maar ik loop niet langer achter hun aan om maar te doen wat hun vragen en het belangrijkste ik word niet meer teleurgesteld.
Hier 6 jaar geen contact meer met me vader. Hij heeft nooit de moeite genomen om zijn kleinkinderen te zien. Hij had een geboortekaartje destijds ontvangen en me man had een voicemail bericht achtergelaten dat hij opa was geworden, want hij nam niet op. Dagen erna kregen we een klein pakketje met daarbij een kaart in het Duits geschreven door zijn nieuwe vriendin inmiddels zijn vrouw. Geen opa waardig dus!
Ik heb nu een jaar geen contact meer met mn ouders.Er is een hoop rust voor terug gekomen.Niet meer elke maand gebedel met kun je geld sturen? Gelukkig heb ik met mijn broer en neef wel een goed contact.
Ik heb ook geen contact meer met mijn ouders. Helaas komt dit door mijn moeder, ze heeft bepaalde dingen gedaan die echt onvergeeflijk zijn. Ik wil het niet open en bloot op internet gooien wat ze heeft gedaan maar geloof mij dat gaat alle grenzen over. Daardoor dus ook geen contact met min vader omdat ze erg dominant is en alleen contact met mijn vader is onmogelijk helaas, daar heb ik veel verdriet van. Mijn zus speelt een rol in wat mijn moeder heeft gedaan dus daar ook gen contact mee, jammer heb 2 neefjes waarvan ik er maar 1 gezien heb. Door mijn moeder ook geen contact meer met mijn opa en oma (mz) gehad en vorig jaar is mijn opa overleden waarvan ik dus nooit afscheid van heb kunnen nemen. Rouwkaart kwam ruim na de crematie pas. En nu ik zwanger ben kan ik dit dus niet delen met mijn vader en daar heb ik echt veel verdriet van.
Ik heb geen contact meer met mijn moeder, sinds vorig jaar zomer heb ik het afgekapt, ik werd dood moe van al dat gelieg van haar om aandacht, de dingen die ze verzon over mij om maar zelf zielig gevonden te worden. Ik vind het echt heerlijk zo, geen gezeik meer, geen gelieg meer (ze zal het vast nog wel doen maar ik hoor er toch verder niks over)
Ik vind het ook moeilijk voor me vriend , hij propt het weg en dan ineens zo in het weekend tijdens een ochtendhumeur komt alles eruit, vind dat zo sneu! Nu hij zelf vader is ben ik blij dat hij het doet zoals een vader het moet doen.
je moet je vooral niet rot voelen dat je kind je emoties ziet, dat is juist goed voor hem om te zien dat jij ook niet van steen bent Je hoeft hem nu nog niet tot in detail te vertellen waarom je van slag bent. Je weet nu waar je aan toe bent wat betreft je vader, trek daar je lering uit voor je verdere leven.
Jeetje wat een hoop meiden die geen contact meer hebben met hun ouders! Hier is het helaas ook het geval. Mijn vader heeft zelf het contact verbroken toen ik 11 was. Mijn moeder zie ik nu 3 jaar niet meer. Beide mis is niet als persoon want veel had ik er toch nooit aan, alleen ben ik nu vaker boos dat ik nooit die onvoorwaardelijke liefde en steun heb gehad, want wat kan ik die soms toch goed gebruiken!
Herkenbaar opluchting nu he! Hier weet ik ook zeker dat ze nu nog een hoop liegt...maar doordat ik voor mezelf heb besloten dat alleen wij als gezin belangrijk zijn heb ik daar geen moeite meer mee......
@Sila je moet echt voor jezelf besluiten dat je je niet meer zo laat behandelen door je vader. Je hebt dat niet verdient......en daarbij moet je ook een voorbeeld geven aan je zoontje. Nu ziet hij alleen de ellende tussen jullie en hoe het niet moet als ouder. Erg he dat ouders zo kunnen zijn....ik sta er steeds meer van te kijken nu ikzelf moeder ben. Nooit zal iets tussen mij en de meiden kunnen komen...ouder ben je voor je hele leven .... het is de moeilijkste "baan" ter wereld maar wel de mooiste opgave die je als mens mag krijgen toch?! Perfect zijn wij als ouders zelf niet.....dat kan ook niet. Maar die fouten die mijn ouders gemaakt hebben zal ik nooit maken. Wat dat betreft heb ik wel van ze geleerd.....dat is ook het enige positieve aan het verhaal.
Ja echt ik snap het ook niet..ik zal er dan ook alles aandoen om niet zoals mijn vader te worden. Weetje wat ik steeds te horen krijg dat hij ooit toen ik een tiener was eens 200 euro zakgeld had gegeven dat krijg ik steeds te horen! ik zei nou ik betaal je wel terug als het je zo hoog zit! pff wat voor vader ben je als je dat soort berekeningen doet?? Hij had ooit eens voor de rechtbank een berekening gemaakt dat wij met hem uit eten zijn geweest en dat hij zoveel voor heeft betaald . En dat hij daarom geen alimentatie wilt betalen
Geen contact met vader en schoonmoeder. Blij toe.. Je kunt n ouder zijn, maar dat maakt je nog geen vader/moeder. Hun zijn het alle 2 niet waard om ook maar iets daarvan genoemd te worden. En meer woorden wil ik niet aan ze vuil maken. Verder vind ik het heel belangrijk dat mijn kinderen zien dat ik niet van steen ben! Ik pak ze graag bij me op schoot, als ik verdrietig ben. Ik kan hun troosten, maar hun mij ook. Zoals ik hun rots in de branding ben, zijn hun dat ook voor mij. Natuurlijk ga ik niet uitgebreid zitten janken waar hun bij zijn, maar wat voelt het goed als mn oudste dochter vraagd: mama ben je verdrietig, en ik antwoord met ja, dat ze me dan een mega knuffel en kus geeft!
hahaahah zooooooooooo herkenbaar dit! Mijn moeder schold altijd dat ik haar zoveel geld koste.....als ze me eens naar school bracht als het regende Nu achteraf besef ik ook pas hoe erg ze eigenlijk was! Heb je dat niet....dat je nu pas dingen beter kan beoordelen omdat je ouder bent...en soms echt denkt...hoe kon ze dat doen?! Mijn vader is ook alcoholist dus daar had ik toch al niks aan verder kan me ook totaal geen dingen herrineren van vroeger.....
Ja dat heb ik nu dus ook.. hoe kan een vader/moeder zo zijn! dan spoor je toch niet! vader/moeder liefde hoort onvoorwaardelijk te zijn.Ik kan het niet begrijpen..
ja het zijn gewoon geen goede ouders dan ergens is er iets mis gegaan. Kijk het leven is geen rozegeur en manenschijn iedere dag, fouten maken kan...maar wat ik vooral miste was dat ik de volwassen persoon moest spelen in ruzies enz....dat was mijn taak niet?!