Oh wat veel meiden die geen contact hebben met 1 van de ouders.. sorry dat ik niet 1 voor 1 antwoord kan geven maar ik lees ze wel allemaal.. het is netals therapie om hierover te schrijven ..lucht wel wat op.. ik ben ook zo gestressd de laatste tijd dus dit doet me wel goed..bedankt meiden voor jullie berichtjes
Nou ik bedoel dan meer dat ik de volwassen persoon was die dit oko speelde in een ruzie die ikzefl had met mijn moeder. Heb wel vaak mijn ouders aan moeten horen dat ze ruzie hadden....als klein meisje onder mijn bed met mijn oortje op de grond omdat ik het niet snapte. Gelukkig nooit dat meegemaakt wat jij beschrijft.....wat erg voor je
ow zo bedoel je het ..nee ik heb echt een nare jeugd gehad kon nooit kind zijn..heb al vroeg geleerd om voormezelf te zorgen en voor mijn broertje p.s kun je mijn qoute toch wel even verwijderen
Hier geen contact meer met mijn moeder. Kon het niet meer aanzien dat mijn kinderen haar kleinkinderen dus nooit zag, plus het werk wat ze doet, lang verhaal maar het is beter zo. liever geen moeder/oma dan dat mijn kids dezelfde gevoelens moeten ervaren zoals ik dat heb gemoeten. En toch denk ik dat als ze er wel opeens staat dat ik haar de deur niet weiger maar een band met de kinderen hoeft van mij niet dat zou ze helemaal weer moeten verdienen en mijn moeder kenende zou ze het 1 dag volhouden en dan weer in oude patroon vallen.. Ook de dingen die zei doet wil ik mijn kinderen niet meegeven.. Maar nu 4 jaar later dan de laatste x dat ik haar gezien of gesproken heb denk ik dat ik haar niet meer zal zien/spreken ook aangezien ze allang niet meer in NL woont. Moet wel even zeggen nu dat ik zwanger ben van de 3e en haar het niet heb laten weten het wel heel echt is, ik bedoel dit kindje zal zij nooit kennen, ons 2e kindje was 6 maand toen zij haar voor het eerst en de laatste keer zag
ik denk dat je je af moet vragen of die mensen energie geven of energie kosten.. als het alleen maar energie kost, laat het dan voor wat het is..
Ik heb sinds september 2012 geen contact meer met mijn vader. Hij is een narcist (officiële diagnose). Er valt niet met deze man om te gaan. Hij heeft onze moeder kapot gemaakt, en zijn eigen dochters zijn er ook flink de dupe van. Toch maakt het me erg verdrietig. Ik mis hem als persoon niet, maar wel een vader. In augustus gaan we trouwen en daar zal hij ook niet bij aanwezig zijn. Ik heb nu hulp gezocht om dingen uit mijn jeugd te gaan verwerken. Er zal wel een flinke beerput open gaan. Maar ik weiger nog langer last te hebben van de dingen die mijn ouders hebben veroorzaakt. Mijn moeder heeft ook een stoornis. Al weten we niet welke. Soms heb ik weken geen contact met haar. Als we wel contact hebben is de band goed. Totdat er weer wat gebeurd. Maar bij haar kan ik het beter afschermen. Beide ouders drinken. Dat is trouwens ook een grote oorzaak van het probleem. Weet je wat het bizarre is... Voor de buitenwereld zijn we echt een "net" gezin. Ben ook keurig opgevoed.. Dat konden ze gelukkig wel! Beetje jammer van alle ellende eromheen.
Maart wat goed dat je zo denkt meid.....je verdient het ook niet om met die ellende romd te blijven zeulen....dus petje af meid!
Dank je! Ik heb de sprong in het diepe gewaagd omdat ik vind dat mijn eigen gezin dat verdiend. Ben een heel positief en vrolijk persoon. Begon het laatste halfjaar te veranderen in een soort "overspannen heks". Reageerde dat compleet af op m'n vriend. Best zielig voor hem, gelukkig heeft hij een dikke huid. Hij blijft maar positief en achter me staan. Zo fijn!
Heerlijk voor je hoor! Ik heb zelf een aantal jaren in de knoop gezeten en ook zelf besloten dat ik er helemaal klaar mee was. Heerlijk is dat als je dat eindelijk zelf inziet. Leven is ook veels te kort
Mijn man heeft sindskort geen contact meer met zijn moeder. Hij heeft jaren lang zn best gedaan, maar het lukt niet. Mijn man heeft vanaf zn 8e niet meer thuis gewoond. Hij is van internaat naar internaat gesleept en verschillende pleeggezinnen. Onlangs de papieren bij Jeugdzorg gevraagd. schokkend! Mijn man wilde als baby nooit knuffelen en duwde moeder dan weg. Dit vond zij lastig gedrag. Liefst had ze hem vanaf 1 jaar weg willen doen. Maar aangezien ze destijds op het kamp woonden werd dit niet geaccepteerd. Op zn 8e zijn ze verhuist naar een "normale" woning. Weg van het kamp. Haar eerste zoon is t oogappeltje. Mijn man was lastig, volgens haar, dus moest het huis uit. Zij geloofd wat zij geloofd. Familie en papieren zeggen anders. Ook is haar eerste kleinzoon t lievelingetje en mijn zoon... tja? Het is beter zo. Vreet teveel energie van ons, dit kunnen we ook ergens anders in stoppen. Zij zal niet veranderen of de waarheid vertellen.
Hier ook en dat vind ik eigenlijk heel erg... Anders had misschien iemand tijdig ingegrepen. Hier inmiddels 12.5 jaar zonder 'hen'. De term 'ouders' verdienen ze niet.
Ik heb geen contact meer met mijn "vader" ( tussen aanhalingstekens omdat ik geen vader gevoel bij hem heb ) Hij verdiend de term vader niet ( meer ) Mijn zoontje heeft hij ook nog nooit gezien. We hadden al jaren elke keer wel contact toen weer niet. De laatste keer ging het best goed tot ik zwanger was toen wilde hij niks meer van me weten.. In het begin had ik het er heel erg moeilijk mee. Maar nu niet meer mijn stiefvader zie ik meer als vader dan hem en mijn stiefvader is meer een opa voor mijn zoontje dan hij.
Hier volgende maand 4 jaar geen contact meer met mijn moeder en 3.5 jaar met mijn vader. Door geen contact meer met mijn moeder te hebben heeft me rust gegeven. Van mijn vader vind ik het nog steeds jammer maar dat is gewoon een slappe zak die bij mijn moeder onder de plak zit.... nou ja hun verlies. Zij missen twee prachtige kleinkinderen.
ik heb nu sinds een aantal maanden geen contact met mijn vader en stiefmoeder.. ons verleden met elkaar is behoorlijk heftig heb dan ook jaren niet bij hem gewoond,want hij koos voor zijn vrouw en haar kinderen.. Sinds onze dochter heeft hij haar ik denk 2x per jaar gezien en verwachtte dat wij ondanks geen auto en bijna geen geld maandelijks op bezoek kwamen, want he kinderen horen hun ouders te bezoeken en te bellen en niet andersom. Na de bekendmaking van onze 2e zwangerschap en een x aantal dingen die tussendoor nog gebeurd zijn, ( waaronder stiefmoeder die het presteerde stennis te gaan schoppen op mijn bruiloft, mijn nichtje een tik te verkopen omdat ze aan een kaart zat :S ) is er eigenlijk geen contact meer geweest, Want dochter van stiefmoeder heeft nu ook een kleine envoor de rest heeft ze geen kleinkinderen zegt ze ( ik ben zwanger van de tweede, mijn broer heeft er 3) en mijn vader doet niks... Met kerst heb ik dan ook besloten niet aan zijn verwachting te voldoen en niet met kerstavond te komen. dit viel in verkeerde aarde en vanaf dat moment is er geen contact. en ik vind het wel even prima.. ben benieuwd als ik straks bel dat zn kleinzoon geboren is wat hij dan zegt/doet..