Dank jullie wel, ik had zo gehoopt hier niet te hoeven schrijven, heb al veel van de adviezen hier geschreven opgevolgd voor deze zwangerschap en deze keer utrogestan gebruikt maar zonder goede afloop helaas. Ivm met mijn eerdere ervaringen mocht ik elke week langskomen voor een inwendige echo. Helaas is 2 weken geleden een inwendige echo gedaan die niet prettig voelde. Niet pijnlijk maar wel ongemakkelijk. Ik weet dat ik nog dacht wat doet ze nou? wat zit ze te wroeten. Op weg naar huis in de auto heb ik toen zoveel bloed verloren vergelijkbaar met mijn andere miskramen. Na omkleden en in onze andere auto zijn we terug gegaan. het hartje klopte nog maar mijn symptomen werden de afgelopen weken minder. Gisteren te horen gekregen dat het gestopt is met groeien op de dag van die ellendige echo. Ik vind dat heel moeilijk. Ze hebben dit nog nooit meegemaakt in het ziekenhuis en kennen dit niet. Maar ach, ik heb alles al gehad, fluxus bij bevalling, placentaresten maanden na de geboortes, 6 miskramen, bloedingen tijdens zwangerschappen, incomplete miskramen. Mij verbaasd niks meer. Sorry dat ik zo negatief ben maar moet nog even uit de put klimmen. Ik weet dat ik van geluk mag spreken met 2 kinderen, de wens voor een 3e is alleen al jaren zo sterk. Gelukkig doet de cytotec bij mij geen pijn (teveel ervaring met eerdere miskramen?) alleen stopt het bloeden nu, dus weer geen volledige miskraam. Ik heb al 5 curretages gehad omdat ook mijn spontane miskramen niet volledig loskwamen en hoop met cytotec een 6e te vermijden... morgenochtend maar 2e dosis inbrengen...
Dag allemaal, Ik lees al heel lang mee op dit forum en heb vandaag besloten om me maar eens aan te melden. Ik merk dat iedereen elkaar al goed kent en ik lees al aardig mee, maar hoop hier wat steun en hulp te krijgen. Hierbij mijn verhaal: Ik ben 27 jaar en werd sept 2011 voor het eerst zwanger: de tweede poging was raak en we waren in de wolken. Na een week dacht ik al heel veel na over miskramen om een of andere reden. Ik kreeg het niet uit mijn hoofd. Tussen de 9/10 weken kregen we de eerste echo en helaas zat er een lege vruchtzak. Een windei dus. Geen bloedverlies en was altijd misselijk. We zagen het dus niet aankomen. Na Cytotec en een echo leek alles weg te zijn, maar ik bleef drie weken doorbloeden totdat ik een hele heftige bloeding kreeg midden november: naar aanleiding daarvan uiteindelijk een week later gecuretteerd. Door niet eerder ingrijpen had ik een heftig ijzertekort en heb ik in totaal ongeveer 6 weken thuis gezeten. Ellende dus, maar goed, na een goede menstruatie besloten we er weer voor te gaan. De tweede poging was meteen weer raak. Blij waren we niet, want het kon toch misgaan. We kregen een vroege echo rond de 8 weken en daarop was een boontje te zien met een goed kloppend hartje. Alles zag er goed uit. Toen durfden we toch wel wat blijer te zijn. Met 8wk5d kreeg ik wat bruin bloedverlies: heel weinig en eenmalig. De vk meldde dat ik me niet druk moest maken: zeker niet als de echo een week ervoor goed was. In mijn hart wist ik dat het voorbij was. Anderhalve week later hadden we een intake bij de vk en zij meldde dat ze nog wel een echo wilde maken voor de zekerheid. En helaas, ons kindje was nog wel flink gegroeid maar er was geen hartactie meer. De volgende dag meteen naar het ziekenhuis en afgelopen donderdag weer gecuretteerd. Helaas moest daar natuurlijk ook weer iets misgaan: mijn baarmoeder werd geperforeerd en ik had een heftige nabloeding waardoor ik opnieuw bloedarmoede heb opgelopen. Maar goed, ik ben allang blij dat alle ellende nu voorbij is. Ik zit nu nog thuis, omdat ik nog erg moe ben en last heb van alle pijntjes. Psychisch zit het allemaal wel goed, maar ik ben al druk bezig met vervolgonderzoeken om te kijken of het aan iets kan liggen. De gyn wees dit al vrij snel af omdat de miskramen zo'n verschillende gevallen zijn. Herkennen jullie dit? Ik ben nog niemand tegen gekomen met exact hetzelfde verhaal. Ik vind het apart dat mijn lichaam de twee keren wel erkend dat er iets mis zou zijn, maar vervolgens het weefsel niet afstoot, waardoor ik denk dat er niets mis kan zijn met mijn immuunsysteem. Sorry voor het lange verhaal, maar ik ben op zoek naar mensen die me tips kunnen geven waar ik me op zou kunnen laten testen. Hebben jullie ideeen en tips? Mijn gyn die de cur heeft uitgevoerd is een andere dan die ik het eerste gesprek kreeg en meldde me wel mee te willen denken aan vervolgonderzoek. Ik ga er dus vanuit dat er wel naar me geluisterd zal worden. Bedankt voor het lezen en aangenaam allen. Uiteraard zal ik er ook voor jullie zijn, mochten er vragen of andere zaken zijn. Alvast een dikke knuf voor iedereen die dit mee moet maken. Het is niet niks...
Ook jij welkom hier, Sanwoman. En ook heel veel sterkte met de miskraam. Wat verschrikkelijk, niet "alleen" miskramen, maar ook complicaties erbij Beterschap meid. Er is een lijstje met bloedonderzoek dat uitgevoerd kan worden. Anderen hier weten vast wel waar je dat kan vinden. Ik weet het niet. Ik heb naast bloedonderzoeken een mri en hysteroscopie van mijn baarmoeder gehad om eventuele afwijkingen uit te kunnen sluiten. Maar daarvoor ben ik naar Gent België geweest en had ik 3 miskramen gehad. Ik heb 5 miskramen gehad. Vier keer vroeg en één keer nadat op de eerste echo hartactie was gezien. Ik heb 3 curretages gehad, omdat er na wekenlang afwachten niets gebeurde. De laatste 2 keer heb ik afgewacht en is het op die manier gekomen.
Beste Sanwoman, ik wens je veel sterkte, helaas heb ik zelf nog geen enkel onderzoek gehad of aangeboden gekregen. Ik meen me te herinneren dat er op herhaaldemiskramen.nl een lijst staat met onderzoeken die er gedaan kunnen worden maar weet niet of elk ziekenhuis dat ook doet.
Dank beide! Ik heb al op freya gekeken en op het AMC. Daar staat alles heel duidelijk omschreven. Denk dat ik met dat lijstje aan ga kloppen. Ik wil nog niet al te veel actie ondernemen, aangezien ik er 'nog maar' twee heb gehad. Maar helemaal niks doen zie ik ook niet zitten. @Meleka: ik vind twee al redelijk heftig, kan me niet voorstellen dat je er vijf hebt. Heel veel sterkte. Is er nog iets uit de onderzoeken gekomen? @Puckje2: ik lees overal ook dat je behoorlijk mondig moet zijn om iets voor elkaar te krijgen. Gelukkig heb ik de vorige keer dat duidelijk laten merken. Je moet tegenwoordig overal voor jezelf opkomen om iets gedaan te krijgen. Het is belachelijk...vandaar dat ik ook goed voorbereid wil zijn en zelf met info wil komen een volgende keer. Dan wordt er wellicht sneller geluisterd. Ook voor jou heel veel sterkte. Ik heb ook op aandringen van mijn schoonzus contact opgenomen met een acupuncturist die gespecialiseerd is in herhaalde miskramen. Zij bekijken je cyclus en behandelen je om de doorstroming van het bloed te bevorderen. Ben er zelf behoorlijk sceptisch over, maar goed: baat het niet, schaadt het niet.
@puckje2 en sanwoman: Wat naar om jullie hier welkom te moeten heten. Puckje: jij zit nog midden in een mk lees ik, en sanwoman: wat een ellende met die perforatie. Ik hoop dat jullie hier veel steun en gezelligheid zullen vinden. M.b.t. onderzoeken er is een lijstje inderdaad op herhaaldemiskramen.nl, veel sterkte!!
Sanwoman ik kan het zelfs ook nauwelijks geloven 5 miskramen. Ze kwamen vanzelf en ik wilde niet opgeven. Nu zit ik in verband met mijn leeftijd (41) dicht tegen stoppen aan Mijn verhaal is lang, maar ik zal het kort houden. Na 3 miskramen naar België, in Nederland wilde men alleen de standaard bloedtesten doen en dat zijn er niet veel. Alle bloedtesten en de hysteroscopieën (2) toonden geen afwijkingen. Uit de mri bleek adenomyose. Dat kan zo niet met 100% zekerheid worden vastgesteld (alleen als de baarmoeder verwijderd is en daarna onderzocht wordt), maar het is door 3 artsen bevestigd. Hiervoor 3 maanden in een kunstmatige overgang geweest om het te laten verdwijnen (is slechts tijdelijk). Daarna 3 ivf pogingen (spijt van de laatste 2 want ik raakte op de natuurlijke wijze altijd supersnel zwanger). Helaas groeide er geen eitjes. Ik bleek een erg lage eicelreserve (amh waarde) te hebben, bijna in de overgang. Schrikken natuurlijk. Toen toch weer snel natuurlijk zwanger geraakt (4 keer zwanger van de eerste poging en 1 keer van de tweede poging, erg vreemd met een lage eicelreserve), helaas miskraam 4. Snel daarna hetzelfde verhaal, miskraam 5. Nu uit 3 pogingen niet zwanger. Niets om je zorgen over te maken normaal gesproken, maar ik doe dat wel vanwege leeftijd en lage amh. Dan kom ik bij het heden Ik heb vanavond een dikke vette ovulatietest en een met een smiley! Ik had het ook al gevoeld: ei op rechts. Ik had er gewoon last van. Dus ik ovuleer gewoon nog Ik had besloten geen prednison of andere medicatie meer te gebruiken, omdat ik er zo lijkt het last van hebben gehad. Twee keer zwaar verkouden en jeukende, lelijke oogleden. Utro gebruik ik toch maar wel vanwege de veel te korte cyclus vorige maand. Asperine bij een positieve zw test kan ook. Maar die prednison. Ik wil het echt niet meer (heb het laatste jaar zoveel troep genomen), maar bij deze positieve ovutest begin ik toch weer te twijfelen. Ik baal er zo van dat je het al moet gaan slikken voordat er sprake is van een zwangerschap, waardoor ik het al 2 keer voor niets heb geslikt! :x Telkens dit soort dilemma's, iets niet willen maar toch doen want wie weet, dat ben ik meer dan zat. Helemaal omdat het me allemaal helemaal niets heeft opgeleverd. Anders deed ik het allemaal zonder morren. Wisten we maar waarom het telkens misgaat
@Y30 dank voor je welkomsbericht. Ik zit er inderdaad middenin. Nou maar hopen dat nog een curettage mij bespaard blijft. Morgen weer die rotpillen inbrengen maar alles beter. @sanwoman, ik ben wel mondig hoor maar de laatste 3 keer liep ik in een voor mij nieuw ziekenhuis waar ik uiteindelijk bij de ivf poli liep met alleen maar verpleegkundigen die de meest onzinnige dingen uitkraamden... van "je bent in de overgang" (mijn huisarts had net mijn bloed geprikt en dit is niet zo) tot en met "nou succes met klussen en verras ons..". De gyneacoloog heeft mij 3 weken laten rondlopen met een dubieuze hartactie van de tweeling terwijl wij nog nooit een hartje hebben zien kloppen (6-9 weken)vervolgens werd ik naar huis gestuurd met de mededeling dat ik niet meer terug hoefde te komen wanneer het spontaan kwam. op eigen verzoek kreeg ik via de huisarts 2 weken later toch een echo en niet alles bleek schoon, het naar huis sturen hadden mijn man en ik volgens haar verkeerd begrepen (ja, ja). Daarna beterschap beloofd, cyclus monitoring en een hysteroscopie maar nooit meer gezien of gesproken alleen de verpleegkundigen van de ivf poli, terwijl ik aangaf dat mijn cyclus na de curettage in mei volledig in de war was, zij aangaf dat ik een flinke vleesboom heb en ik aangegeven heb dat ik bang was dat ik verkleving heb. Maar ik was binnen 2 rondes alweer zwanger en ben halverwege overgestapt naar mijn "oude" ziekenhuis. Helaas is daar toen die ellendige echo geweest, dus weet niet of ik me hier nog prettig voel. Nu eerst maar even dit en dan verder kijken, het fijne in dit ziekenhuis is dat ze op z'n minst menselijk zijn en het is een warm bad vergeleken met die verpleegkundigen op de ivf poli.
Ow Meleka, ik kan het me zo voorstellen! Je weet op een gegeven moment ook niet meer wat je moet doen, omdat je bang bent dat alles wat je doet fout is... Denk er nog even goed over na, met de pred kun je altijd nog beginnen... In ieder geval super dat je een smiley had!! En dat nog wel met Pasen!! :-D
Jeetje Meleka, wat een heftig verhaal, knap hoor dat je het allemaal maar doet. Ik ga in ieder geval heel hard voor je duimen.
@Meleka jeetje meid wat een verhaal! Maar wel goed nieuws dat je ovuleert. Ik ga ook heel hard voor je duimen. @puckje2 pfff jeetje wat belachelijk dat ze je zo behandeld hebben. Ik moet zeggen dat het me, vooral de eerste keer, ook ontzettend is tegengevallen hoe ze met je omgaan. Vooral dat mens van die echo: ja d'r zit niks he. Ach ja, kan gebeuren. Verder geen uitleg...niks. Dan kun je nog zo mondig zijn inderdaad... En ik heb altijd van die vreemde gynaecologen: echt van die vage karakters. Of ze praten tegen je alsof je 5 jaar oud bent, of alsof er niks aan de hand is en je je niet zo aan moet stellen. Echt mega irritant. Heb ook al 5 verschillende gehad zonder dat ik daarom vroeg..vind ik ook iets heel vreemds. Liever heb je 1 iemand die je vertrouwt en die alles met je meegemaakt heeft. Nogmaals sterkte allen en bedankt voor het warme welkom.
Ja met de pred kun je altijd nog beginnen. Maar voor een goede werking (optimistisch proberen te blijven ) moet je bij een postitieve ovutest beginnen. ALS ik het nog een keer doe, dan vanaf de ovutest. Ik heb al een miskraam gehad bij prednison gebruik vanaf de zw test. Dus toen hielp het niet. Volgens de testen heb ik geen afweer probleem. Misschien is het de adenomyose wel die voor miskramen zorgt (zijn de artsen het ook al niet over eens). Of iets anders wat niet met prednison of met wat dan ook te verhelpen is. Dat vind ik zo moeilijk, niet weten waar het aan ligt. Wat ik wel weet is dat alle behandelingen tot nu toe voor niets zijn geweest. De kans dat het lukt terwijl je niet weet waarom is zo ontzettend klein. En dan nog weet je niet waarom het dan wel lukt. Door de medicatie of was het zonder ook goed gegaan. Zucht. Maar mijn lichaam moet als het even kan op een goede manier nog een halve eeuw mee. Dat laatste komt bij mij steeds meer op de voorgrond. Een kindje krijgen is niet alleen heel belangrijk (en misschien zowiezo onmogelijk). Dussss, ik twijfel nog even door
@Puckje2 en Sanwoman: helaas welkom hier. Het is behoorlijk pittig wat jullie meemaken,we weten er alles van helaas...hier meebabbelen is fijn.Hopenlijk hebben jullie wat steun aan ons.
Thanks Hoop42. Het helpt me nu al enorm en voelt als echte steun. We houden elkaar op de hoogte Knuf voor allen.
Puckje en Sanwoman: helaas welkom. Wat een narigheid hebben jullie al te verwerken gekregen...sterkte. Joehoe: gefeliciteerd! Wat een mooie test! Meleka: fijn dat je je ei hebt gevonden! Geeft toch wat geruststelling. Kan me wel voorstellen dat je opziet tegen weer al die medicijnen, maar hopelijk zetten die nu eens zoden aan de dijk! Angelica: hoe voel je je? Alle andere meiden een dikke knuff.
Even een knuffel Voor iedereen hier Hier onzeker voel van alles wat me hoop geeft en me sons bang en onzeker maakt volgende week weten we meer pff Lang wachten
@meleka: kan me goed voorstellen dat je twijfelt over wel of niet prednison, het is toch niet niets iedere keer. @angelica: Het is ook eng en spannend en alles tegelijk. Zoveel mogelijk afleiding zoeken! Hier: nog altijd aan het wachten op ongi, morgen toch eigenlijk wel mijn uiterste NOD dan 35ste dag van cyclus. En hopelijk is dit dan mijn laatste pauze ronde.