@Dreamz: balen joh! Maar.... ik testte bij Thirza 19 dagen overtijd pas positief (33 dpo), bij de tweede zwangerschap 4 dagen overtijd (18 dpo), beiden tuustreepjes en de laatste zwangerschap 1 dag voor NOD een knaller... Dus elke zwangerschap is anders en ik zou daarom ook nog even doorgaan hoor! You never know! @Meleka: he jeetje joh, wat beroerd dat het dan weer niet op gang komt! Heb je voor jezelf al besloten of en wanneer en hoe je dan in wilt grijpen? @Lobi: pleegzorg, wat gaaf! Mijn zwager en schoonzus doen dat, gingen eerst voor kortdurend, maar dat kindje is nu voor permanent bij hun. Moet zeggen dat ik dat zelf ook wel het beste vind hoor, als je toch bedenkt dat een kind na een periode bij jou door moet naar een ander pleeggezin.... Mocht het hier niet meer lukken, dan wil ik ons ook opgeven voor pleegzorg, (en met nog een eigen tweede kindje misschien uiteindelijk sowieso nog wel pleegzorg ook). Manlief is er alleen nog niet helemaal over uit, maar goed.... ik heb meer liefde te geven dan enkel aan Thirza, dus ik wil toch echt wel graag dan pleegzorg. We zullen zien... @Angelica: he joh, ondanks de positieve testen dus toch mis? Jeetje meis, sterkte! Enneh: wat jij niet wilt, dat moet je niet doen en je daar vooral geen schuldgevoel over aan laten praten door je zus!
@Mykelti: wat fijn, een goede echo! @Leonieke: ik zou idd ook eerst maar gewoon lootjes gaan trekken. E is een superfijne man en qua afstand is het ook wel zo prettig natuurlijk! En geen gedoe met verzekering enzo...
@Dreamz: ach, zie nu dat je ongesteld bent geworden. He bah, wat ontzettend balen! Ik duim voor je, voor de volgende ronde! @Meleka: goed dat je een echo voor elkaar hebt gekregen hoor! Je wilt toch op basis van feiten beslissen wat verder, en niet op basis van waarschijnlijkheid.... @all: nou, paar dagen bij mijn ouders geweest dus, omdat mijn man een karakterweekend had/heeft dit weekend. Survival in de Ardennen en dan als het goed is terugkomen als een betere man ('t Is christelijk en er zit dus ook veel geestelijke opbouw in, cnfrontatie met jezelf enzo... Ik heb dus hoge verwachtingen ). Vorige week een paar erg drukke werkdagen gehad, met als toppunt woensdag een trainingsdag van m'n werk, waar een directe collega kwam vertellen zwanger te zijn, (nummer 10 of 11 ofzo inmiddels, in m'n omgeving), en er van de andere teams nog een stuk of 3 andere zwangeren rondliepen. Ik was eind van de dag dus volkomen kapot en toen moest ik donderdag m'n eigen afspraken nog doen. Nouja, 's avonds dus in de auto naar m'n ouders gestapt en daar een paar dagen geweest. Weinig van bijgekomen trouwens, want Thirza heeft er slecht geslapen en ik kreeg van m'n moeder het nieuws dat mijn zwangere zusje dus per ongeluk zwanger is geraakt... Pfff, lekker is dat. Wij zijn 15 maanden bezig en enkel 2 miskramen verder, zij heeft een zoontje van 1 en zat er nog helemaal niet op te wachten en hop: zwanger. Dus nouja... nu maar hopen dat ik voor de geboorte van m;n nieuwe nichtje/neefje zelf weer zwanger mag zijn.... eind mei. Zou toch eindelijk eens moeten mogen, of niet? Van de week eindelijk ook de laatste waarden teruggekregen, alles binnen de marges. Maar ga morgen eens even de huisarts bellen en vragen om verwijzing naar een endocrinoloog. 't Moet maar eens goed bekeken worden door iemand die er verstand van heeft. Mijn waardes trouwens: TSH: 1,3 FT4: 13 T3: 1,92 antiTPO: 30 Mochten jullie daar nog iets zinnigs over kunnen zeggen: graag!
ik neem 10mg en ik merk er zeker wat van. ik weet niet zo goed hoe ik het moet uitleggen maar normaal als ik zwanger ben voel ik altijd een strijd van binnen. het voelt heel anders hoor maar net als dat je ontzettend moe bent maar niet mag slapen en dat voelde ik de hele dag alleen dan natuurlijk op een andere manier. ook ben ik veel rustiger mijn man en ik zeiden al tegen elkaar al zou ik weer een miskraam krijgen dan wil ik de volgende keer toch weer prednison want heb me nog nooit zo goed gevoeld als ik zwanger ben nu ben ik ''normaal'' zwanger met de normale kwaaltjes en voel me niet iedere dag dood ziek. begrijp je een beetje wat ik bedoel?? vind het erg moeilijk uit te leggen
Rozemarijke, volgens mij zijn je waarden goed, maar je zou Trees kunnen pb'en, die heeft er echt verstand van . Suus
Ik snap ook niet wat er aan de hand is. Miskramen komen bij mij blijkbaar nooit helemaal vanzelf, maar dit spant de kroon. Ik verlies helemaal niets meer en heb als ik terugkijk ook niet veel bloed/bruin verloren. Bij mijn eerste miskraam, bij ongeveer dezelfde zwangerschapsduur, verloor ik ook wekenlang flink gebloed. Het is me een raadsel.
@Dreamz: ik woon in Beverwijk, ergens tussen Alkmaar en Haarlem, zeg maar... En jij? @Mimi: als je normaal die krampen nooit hebt, zou ik zeggen, helemaal goed! Bij mij is het net andersom, maar je hoort allebei en het zal echt per persoon verschillen. @Rozemarijke: ben benieuwd of je man herboren terugkomt! Wel sneu al die zwangeren om je heen...dat is gewoon zo'n rotgevoel. Dikke knuf. @Meleka: hoe ver was je? Zo'n 5 weken toch? Ik heb bij een mk ook echt bijna niets verloren. De menstruatie daarna wel wat meer, maar nog nooit mega grote stolsels ofzo... Hopelijk blijk je hartstikke schoon en hoef je niet nog meer geklungel aan je lijf te ondergaan. Hier gaat het goed. Beetje TMI , maar vanochtend was mijn hubby eindelijk zo ver dat hij durfde te vrijen...vond het ook wel spannend, maar geen bloeding ofzo gezien gelukkig! Het is hier wel griep op en af, maar dat heeft half NL volgens mij momenteel, dus dat zitten we vrolijk uit. Was wel bezorgd om steken die ik had in mijn maagstreek, maar na wat googelen lijkt dit te maken te hebben met de groei van mijn bm. Daar ga ik dan maar vanuit.
Meiden, bedankt voor jullie berichtjes over pleegzorg en ook in combi met het hondje. Het gaat eigenlijk hartstikke goed, dus ik heb er wel vertrouwen in. Wel spannend hoe we het gaan doen en vertellen omtrent een eigen zwangerschapswens, want dat is nog wel even spannend. Rozemarijke wat leuk dat jullie t ook overwegen! En een ervaringsverhaal in de directe omgeving, dat is ook altijd handig natuurlijk! Ben benieuwd wat er op jullie pad gaat komen! Meleka wat rot Mimi, die krampen. kan me voorstellen dat je je zorgen maakt, maar het is vast juist goed nieuws!!!
Ha Lobi, Zo te horen gaat het met het hondje wel goed komen! Ben inderdaad benieuwd hoe ze op jullie eigen kinderwens gaan reageren, dat kan wel een lastig puntje zijn... Tegen ons werd gezegd dat alle ontwikkelingen op dat vlak eigenlijk (ruim) achter je moeten liggen... Ben even vergeten, wanneer was het huisbezoek ook al weer? Succes alvast in ieder geval!! Lfs babss.
O7 November. Mn man en ik gaan binnenkort om de tafel om te bespreken hoe we dit goed kunnen gaan verwoorden. De wachttijd van pleegzorg duurde 2 jaar, dus dat was voor ons o.a. De overweging ons nu al in te schrijven. Ik denk dat we de waarheid maar een beetje mooi moeten verpakken, mss een iniminie de waarheid mooier moeten maken en hopen dat we dit overtuigend kunnen brengen...!!
Raar dat je eigen kinderwens achter je moet liggen! Ik ken zat verhalen, (tja, werk in de hulpverlening), van situaties waarin dat gewoon door elkaar heen speelt.... en pleegkids zich 'afwisselen' met eigen kids... Dat is dus ook wel de reden dat ik pleegzorg graag zou doen: ben hulpverlener, heb zoveel kennis op dat gebied en dan zou ik dat niet inzetten om een kind een veilig plekje te bieden? Als je dan hoort hoeveel kids er een pleeggezin nodig hebben en hoe weinig gezinnen er maar beschikbaar zijn! Manlief weer thuis, heeft vooral beseft dat ie niet zo moet klagen en jawel: ik merk het al! Hij moppert en klaagt nogal eens bij allerlei normale dagelijkse dingetjes en zowaar doet hij, met vermoeid lijf en al, vandaag alles zonder mopperen! Ik zei al: volgend jaar weer?
Klinkt goed rozemarijke. Wat betreft de pleegzorg; ik vind dat ze gewoon goed naar iedere afzonderlijke situatie moeten kijken. Je moet natuurlijk wel een stabiele situatie kunnen bieden aan een pleegkind. Als je het zelf heel moeilijk hebt met je eigen onvervulde kinderwens kan dat wel in de weg zitten denk ik, maar nogmaals ieder situatie en iedere persoon is anders. Het is belangrijk hoe je in de situatie staat en wat ik van jou, lobi, lees komt het bij mij over dat jullie echt wel een stevige positieve instelling hebben en dat een pleegkind echt wel op een goede plaats terecht komt bij jullie. Hopelijk bekijken ze het ook zo bij de pleegzorg organisatie! x babss.
Rozemarijke dat gevoel heb ik dus ook! Niet dat ik id hulpverlening werk, maar wel dat we een kindje dat t niet goed heeft id thuissituatie veel kunnen bieden. En natuurlijk hopen we er zelf ook rijker van te worden op meerdere vlakken (en dan bedoel ik natuurlijk absoluut niet financieel). Ik hoop dat pleegzorg dit ook zo zal beoordelen.. Babs dank je voor je lieve woorden! Ik ben heel benieuwd hoe t allemaal zal verlopen!!
quote Mykelti @Dreamz: ik woon in Beverwijk, ergens tussen Alkmaar en Haarlem, zeg maar... En jij? Ik woon aan de andere kant van het kanaal Hier gaat het goed. Beetje TMI , maar vanochtend was mijn hubby eindelijk zo ver dat hij durfde te vrijen...vond het ook wel spannend, maar geen bloeding ofzo gezien gelukkig! Gelukkig maar, ontspanning is ook voor jou belangrijk Het is hier wel griep op en af, maar dat heeft half NL volgens mij momenteel, dus dat zitten we vrolijk uit. Was wel bezorgd om steken die ik had in mijn maagstreek, maar na wat googelen lijkt dit te maken te hebben met de groei van mijn bm. Daar ga ik dan maar vanuit. Ja, ik voel ook af en toe steken en trekken, is toch een fijn signaal dat het groeit
Hoi Rozemarijke, fijn zo'n "ander " man, hoe lang houd bijzat vol Wat duurt het nog lang voor je de hyseroscopie krijgt... En moeilijk voor jou, maar ook voor je zus, een onverwachte zwangerschap. Aan de andere kant, wij zijn de enige van beiden familie's met kinderen, ik zou toch ook graag tante worden heb 1 broer waarvan ik nog hoop dat het hem en z'n vriendin over een paar jaar lukt
Een beetje Ik heb jouw ervaringen niet gehad, maar ik begrijp wel uit je verhaal dat het jou goed doet. Ik heb zojuist gevraagd om prednison en wacht op antwoord.
Ik ga zo even bijlezen. dit willen wij naar de s mailen graag jullie mening en aanbevelingen Beste professor, Helaas is onze tweede poging ook helemaal mislukt. Van de 16 eitjes waren er maar 4 bevrucht.. Komt dit door de antispermalichamen? Afgelopen vrijdag werd ik gebeld met de mededeling dat de hcg waarde negatief was en dat zodra ik ongesteld zou worden we weer verder kunnen gaan. Ik had nog een aantal vragen en ik vroeg of we nu in aanmerking voor icsi kwamen. Ze stelde voor dat we een afspraak moeten maken met onze behandelend arts en die afspraak zou kunnen plaatsvinden op 25 januari. Op dit moment zitten mijn man en ik in onzekerheid, ik ben al 6x zwanger geraakt en nu al een jaar niet meer zelfs niet met IVF. Hoe kan dit, komt dit ook door de antispermalichamen of is het gewoon een kwestie van blijven proberen? Zijn er nog aanvullende onderzoeken die bij ons gedaan kunnen worden. zijn er nog andere behandelingen waarvoor wij in aanmerking zouden komen om onze laatste kans te vergroten? We denken aan bijvoorbeeld ........ onderzoek, .......onderzoek enz enz Is er een mogelijkheid dat we een aantal onderzoeken voor 25 jan al plaats kunnen vinden of is het mogelijk dat we al sneller aan onze laatste poging kunnen beginnen Zoals je al kunt merken zitten we gewoon in angst en onzekerheid. Alvast bedankt
Helder Angelica, goed ook om erbij te zettenaan welke onderzoeken je denkt. Misschien nog duidelijker als je de vragen op een rij zet of zelfs nummert om het overzichtelijk te maken en zoveel mogelijk antwoord te krijgen. Succes
Angelica, ik wilde net schrijven dat ik het verzoek om icsi aan ds zou voorleggen bij de volgende uitgangsecho, zodat het traject gewoon opgestart kan worden zonder vertraging. Maar ik lees nu dat jullie ook voor onderzoeken willen gaan. Dat verandert de zaak natuurlijk. Ik vind het een nette mail. Ik schrijf mijn mails wel altijd in de u-vorm, omdat haar mails naar ons ook altijd formeel zijn ("beste mevrouw" ). Maar misschien is de aanspreekvorm tussen jullie en ds informeler. Lobi, veel succes bij het pleegzorgtraject! Ik wist niet dat de kinderwens bij pleegzorg achter je moet liggen. Ik heb jarenlang in de jeugdzorg gewerkt (wel administratief) en daar kreeg ik vooral mee dat er een nijpend tekort bestaat aan pleeggezinnen en dat men grote inspanningen verrichtte om aan pleeggezinnen te komen. Dat van die kinderwens heb ik nooit geweten.