@hoop: Tjee, wat een schrik, gelukkig is het met een sisser afgelopen! @Brix: fijn dat er beleid bepaald is door dr.S. Ik hoop dat de antibiotica niet nodig zal blijken te zijn. Hier: hele drukke tijden, vandaar dat ik even wat minder aanwezig ben.
ik vandaag nog naar acupuncturist geweest en wat nierenergie en alles betreft mag ik volgens hem terug zwanger worden. Dat zit allemaal goed. En was echt heel slecht na mijn tweede miskraam Nu dus hopen dat we 8/10 in Gent terug groen licht zullen krijgen. Dan kan ik hopelijk terug naar dat doel uitkijken en stoppen met informatie zoeken op het Internet
@Maria: ik ben het met je eens over naar mijn idee een hogere succeskans in het buitenland. Ik had vorige week die discussie met een gynaecologe die verantwoordelijk is voor het beleid in het plaatselijk ziekenhuis (ik had weer eens wat te klagen over het protocol). Ik vond het bijzonder dat zij zei dat vrouwen met herhaalde miskramen niet slechter af zijn in een Nederlands ziekenhuis. De succesratio is hetzelfde. Lijkt mij sterk en ik vraag me af of bijv. Gent niet de 'moeilijkere' gevallen krijgt die in Nederland wel uitbehandeld zijn. Jammer dat wij als patiënten de cijfers niet kennen.
Puckje, Ik heb vooral met de eerste en laatste miskraam heel veel moeite gehad. De laatste is dan ook nog maar een maand geleden. Over een kleine 3 weken moet ik naar de gyn, op controle of alles goed is gegaan. Verder heb ik heel erg veel vragen voor haar. Ik merk dat ik op de een of andere manier minder vertrouwen in mijn lichaam heb gekregen. Ik hoop dat we dan groen licht krijgen en door kunnen voor onze wens
Y30, super nieuws, een goede 20 weken echo! Angelica, je krijgt het wel voor je kiezen meid, sterkte! Hoop, jee wat een verhaal, gelukkig bleek het loos alarm.... Brix, hoop dat je snel door kunt, je bent in elk geval in goede handen! Lfs Babss.
@leona, klinkt allemaal heel bekend, je vertrouwen wat weg is, de twijfels etc., ik hoop dat jouw gynaecoloog je vragen goed kan beantwoorden. Mocht je vragen hebben, er staat super veel info hier tussen alle berichtjes en we zijn hier helaas allemaal inmiddels expert op dit gebied. Veel sterkte.
Je slaat de spijker op de kop... en daarom ben ik zooooo blij met forums als deze!! Dikke knuf meiden!
Y30, super dat je 20 wkn echo goed was!! Zo blij voor je! Hier, met mij en zw.schap alles goed. Schoonmoeder is overleden. Rare drukke dagen nu. Lees af en toe wel mee, maar reageer niet veel.
O Alf, wat erg, gecondoleerd, het spijt me zo voor jou en je man, heel veel sterkte en let goed op jezelf, veel liefs Puckje!
Ik kom ook even kijken, ik heb 2 miskramen gehad en we zitten nu op het wachtbankje... Ik voel van alles en dat geeft me een dubbel gevoel. Aan de ene kant wil ik enorm graag zwanger worden aan de andere vind ik het dood eng.... hebben jullie dat ook? @Alf: gecondoleerd met het verlies van je schoonmoeder. Veel sterkte!
@Alf: wat erg meid! Gecondoleerd! Ik wens jou en je man veel sterkte in deze moeilijke tijd.Er komt ook altijd veel op je af. @kleinesam:welkom hier! Altijd weer spannend de tijd op het wachtbankje.Wanneer kan je testen? Het is heel herkenbaar wat je voelt.Je wilt graag zwanger worden,maar je bent ook bang voor wat er weer komen gaat.Dat is heel menselijk...probeer toch hoop te houden meid!
meiden had gisteren een discussie met mijn ouders PFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFF Op 3 okt vieren alle Leidenaren Leidsontzet. Een vriendin van de familie is sinds 3 mnd oma. Haar dochter is 19 en echt een idioot. Ze heeft haar moeder bestolen, beschuldigd van mishandelin.. en ga zo maar door. Vorig jaar was ze weggelopen van huis en naar groningen gegaan daar had ze haar vriend via internet leren kennen. Binnen 1 mnd zwanger en ze bleef rare dingen doen. Nu wil ze ook 3 okt met ons meegaan. Ik heb gezegd dat als zij meegaat ik niet ga. Mijn vader vindt dat ik me laat kennen. Ik wil een leuke dag hebben en als ik haar en die kleine zie.... dan voel ik me naar en jaloers.......waarom zij wel en ik niet............ Is het raar van mij?
@ Alf: gecondoleerd met dit verlies. Heel veel sterkte voor jou en je man. @ Angelica: ik vind het helemaal niet raar van je. Ik moet eerlijk zeggen dat mijn haren ook recht overeind gingen staan bij het lezen van jouw verhaal. Ik vind het niet meer dan logisch dat je bij zo iemand een naar gevoel krijgt en ik vind ook dat je jezelf best in bescherming mag nemen. Dat gaat echt geen leuke dag voor jou worden en voor wie en waarom zou je jezelf zo moeten kwellen? Jouw vader heeft kennelijk niet helemaal door hoe zwaar het allemaal voor jou is. Ergens best begrijpelijk, want hij heeft niet meegemaakt wat jij nu meemaakt (neem ik aan), maar zeggen dat jij je laat kennen, dat vind ik best kwetsend. Vaders soms .... Gewoon doen wat goed voor jou voelt. @ Kleinesam: jouw gevoel is herkenbaar. Het is allemaal niet meer vanzelfsprekend. @ Maria: idd, jij slaat de spijker op zijn kop, je verwoordt het heel goed. Weet je wat ik ook zo erg vind? Soms krijg ik het gevoel dat ik een hopeloze patiënt ben in de ogen van anderen. Hoe leg ik dat uit.... Dat men op je neerkijkt en denkt: "Arm kind, die kan zich er niet bij neerleggen dat ze gewoon pech heeft gehad. Die zoekt het nu in het alternatieve circuit." Maar dat gevoel zit misschien meer in mijn hoofd dan dat men daadwerkelijk zo denkt. Ik krijg juist heel veel begripvolle reacties van mensen. Die heel goed doorhebben hoe conservatief NL kan zijn, niet alleen op het gebied van de gyn. Die vinden dat ik recht heb op grondig onderzoek en serieus genomen te worden. Toen ik op mijn werk vertelde dat ik naar Gent ging, bleek er zelfs een collega ook naar de S te zijn geweest en zij was lovend over haar .
Brix hij beweert dat hij dat wel weet omdat ik zijn dochter ben PFFFF Mijn man gaat haar bellen dus het gaat goed komen
Ja, dat gevoel kreeg ik ook, moet ik zeggen. Ik ben altijd open geweest over de arts bij wie ik een second opinion had gevraagd (DS dus) en ook over de voorgestelde behandeling (pred, utro), en werd meewarig aangekeken. Een van artsen probeerden me over te halen om bij hem terug te komen, dan zou hij de medicatie ook ineens wel willen voorschrijven. Ik geloofde er al weinig van, en de keer erna dat ik kwam bleek dat alleen utro te zijn, want 'corticosteroïden moet je niet willen'. Nee, die wilde ik ook niet, maar ik wilde vooral geen zesde miskraam op rij, had me zeer grondig in de materie verdiept, en had niet zomaar voor DS gekozen. Hij zei ook nog, dat 'ik maar op hem moest vertrouwen'. Alsof ik een of andere debiel was en dat geloof in de arts eigenlijk alles was wat er aan mijn voortplantingsvermogen ontbrak. Dus dat was de laatste keer dat ik bij deze arts geweest ben. Ik vind het apart dat jij als arts/specialist dezelfde ervaringen hebt als wij. Op de een of andere manier zou ik denken dat een collega die het over de grens zoekt toch wél gewoon serieus wordt genomen. Maar kennelijk is het dogma sterker dan de ratio, en de statistieken het enige kompas. Dat is althans mijn ervaring. Fijn dat je uit je omgeving wel veel steun krijgt, dat is heel belangrijk. Angel, ik zou ook niet gaan. Ik had een neefje die per ongeluk vader werd toen ik mijn vijfde miskraam kreeg, en ik was er doodziek van. Héééél lang. Jij laat je NOOIT kennen, je vader heeft niet goed opgelet. Je struint alle kinderfeestjes af en ondergaat vreselijke opmerkingen van familieleden. Omdat je zo'n BIKKEL bent. Maar je mag jezelf best beschermen, sterker nog, dat moet je, want je moet door! Over een paar jaar, als jullie hopelijk een kindje hebben, dan zal het anders zijn, maar nu is het té pijnlijk, en die pijn is makkelijk ter vermijden. Go Angel! xx