Madelein, wat een vreselijke tijd maak je door! Kunnen ze er niet iets aan doen? Zoals bijvoorbeeld Primolut voorschrijven. Dat heb ik gehad na mijn moeizame tweede miskraam. De miskraam was er wel uit maar ik werd maar niet ongesteld daarna. Had wel hoofdpijn, buik en rugpijn. Dat heeft twee maanden geduurd. Toen ben ik doorverwezen en via die gyn heb ik primalut gekregen. En werd netjes twee weken later ongesteld. Die gyn heeft daarna nog een echo gemaakt om te zien of ik schoon was en dat was het geval. Lisa, bedankt voor de tip! Ik weet zoveel meer juist door dit forum. Dat we veel dingen delen met elkaar!
Dames, sorry voor de latere reactie maar het was een lange vermoeiende week! Dinsdag naar dr. P. geweest. Die deed alsof hij nu toch echt zoiets ondekt had. Ik was wel een beetje boos. Waarom was dat niet eerder onderzocht? Ik loop er al twee jaar! Ja dat doen ze in Nederland, huh? Ik loop toch bij hem. Dat ik mijn twijfels uitsprak omdat ik gelezen had op Fertility Friends (van een deskundige) dat IVF medicatie invloed kan hebben op de uitslag, wuifde hij weg. Ik moest bij de IUI maar vaak mijn bloed laten controleren. Ik weet niet wat ik daarvan moet denken. Als ik bloedonderzoek laat doen, dan krijg ik de uitslag veel veel later. Op dat schildklieronderzoek heb ik ruim 3 weken gewacht. Na veel aandringen kreeg ik het via een collega. Ik heb er op gestaan om Eutrinox voorgeschreven te krijgen. Ook weer dankzij dit forum. Dat heeft hij gedaan. Als mijn schildklier echt te traag werkt, snap ik ook waarom ik maar geen gewicht verloor in de afgelopen maanden. Ik sport 3 a 4 keer in de week en doe dat gemiddeld 2 tot 2,5 uur per keer. En eet gezond. Ik heb nu een afspraak gemaakt in Nederland. Wil het toch verder onderzocht hebben. In Wolvega trof ik zulke lieve, aardige mensen. Mijn bloed wordt nog gecheckt maar als dat goed is dan mag ik in maart beginnen. Goede berichten dus. Hopelijk houdt mijn cyclus het, en heb ik geen bloedverlies en kan de IUI doorgaan volgende week.
Zo gaat dat met je gevoel, het gaat aan en uit. Het klinkt gek, maar volgens mij is dat een beschermingsmechanisme. Je voelt weer iets zodra je het aankan. Maar leuk is anders, heel anders. Ik snap dat je er niet gerust op bent, maar je gyn is wel zorgvuldig, denk ik. Het punt is namelijk dat je Asherman kunt krijgen als je te veel gaat schrapen in een baarmoeder die net zwanger is geweest. Is er onderzoek gedaan op dat eerdere stukje dat is weggehaald? Was dat weefsel oké? Ik neem aan dat ze daar rekening mee heeft gehouden toen ze die afweging maakte. En dat je geen vertrouwen meer hebt, is logisch. Je hebt iets heel verschrikkelijks meegemaakt wat mogelijk voorkomen had kunnen worden. Hebben de betrokkenen sorry gezegd eigenlijk? Niet dat je daar iets wezenlijks mee kunt, maar het is in ieder geval iets. Hou vol, hoor. (Al gaat dat meestal vanzelf, want wat is het alternatief .) Ik ken echt zo veel meiden met wie het uiteindelijk goed komt, ondanks de meest gruwelijke verhalen. Ik zelf kreeg dus 5 miskramen, een hardnekkige placentarest, flinke Asherman met een definitief afgesloten eileider, en toen nog een vroeggeboorte (zoals je weet) en uiteindelijk kwam het goed. Sommigen moeten een bizar zware weg afleggen, dat is echt heel erg oneerlijk en triest. Maar het kan goed komen. (Al geloofde ik dat op het eind zelf niet meer.) xx
Dat klinkt wel heel logisch. Maar ook wel irritant, want net als ik denk er weer een beetje te zijn gebeurd er dus weer zoiets en knal ik weer terug. Ik denk ook dat onze gyn zorgvuldig is. Ze hebben ons zo goed geholpen. Misschien denk ik veel te veel na. Het stukje wat eerder weg is gehaald is niet onderzocht. Er is toen ook maar een klein schaafseltje weggehaald, omdat ze het daarna niet meer goed kon zien door de bloedingen en doordat mijn baarmoeder nog te slap was. Het was wel duidelijk te zien dat het placenta weefsel was. Dat is wel ook een van de vragen die ik inmiddels opgeschreven heb. De infectie is begonnen in de placenta, daar zaten forse infectiehaarden. Kan er dan niet een rest hiervan ook in dit stukje zitten? Kan ik uberhaupt zwanger worden zo lang die rest er zit? Levert dit geen gevaar op voor een eventuele volgende zwangerschap? Over een half jaar mogen we terugkomen dan gaan ze IUI starten als ik nog niet zwanger ben. Zou het heel erg vinden als ze er dan pas achter komen dat ik niet zwanger raak door die rest. Mag ik nu wel weer tampons gebruiken de volgende menstruatie? Hele waslijst dus Ik heb even gebeld naar het zh voor een telefonisch consult. Ik word maandag teruggebeld. Helaas was ze er vandaag niet. Vertrouwen is idd weg door wat er gebeurd is. Vind het alleen vervelend dat ik de artsen in het ziekenhuis ook moeilijk vertrouw, zij hebben eigenlijk alleen maar heel goed gehandeld en heel goed voor ons gezorgd. De grote fout is gemaakt door HA en VK. En nee daar heb ik niks van gehoord. Heb ook geen zin om daar energie in te steken. Hoop dat ze zich goed schuldig voelen en een volgende keer beter opletten. We houden zeker vol. Het komt ook wel weer goed. Heb al best redelijk goede dagen gehad. Merk wel dat ik nog maar weinig kan hebben. Zat er over na te denken om weer te starten met werken, maar raak hier compleet van in paniek. Ben er nog niet aan toe denk ik. Ja jij hebt er ook heel wat voor over moeten hebben... pfff.. Gelukkig is het goed gekomen! In februari moeten we nog een keer terug voor de chromosomen en stollingsonderzoeken. Hopelijk komt daar niks geks uit. Nu maar weer even mn bedje in. Toch wel buikpijn en bloedverlies nog, even rustig aan! Bedankt voor je uitgebreide reacties, lief!
Madelein, Als er misschien een infectiehaard zit in de baarmoederrest of zelfs de baarmoeder zelf, is het misschien een optie om antibiotica te gebruiken als je weer zwanger wilt worden of ervoor om die infectie eruit te krijgen. Er zijn een aantal antibiotica's die veilig zijn bij zwanger worden en in de zwangerschap. Misschien kun je dat aan je gyn vragen. Succes meid, het blijft zwaar.
Ja daar zat ik ook al aan te denken. Ik heb namelijk nog helemaal geen ab gehad. Alleen eenmalig voor de manuele placentaverwijdering. Er staat voor 17/2 een kweek van m'n bm gepland dus de artsen hebben daar wel over nagedacht. Ze gaan er alleen eigenlijk vanuit dat alle infectie weg is doordat het besmette weefsel ( ons ukje ) weg is en ik daarna flink gebloed heb. Misschien dat ik maandag idd gewoon kan vragen of ik niet een ab kuur kan krijgen. Nou doen ze dat ook niet zomaar volgens mij vanwege de kans op resistentie. Dan ben ik nog verder van huis..
Dus eigenlijk had ik dat moeten krijgen... Ik schrijf die erbij voor maandag. Dank voor je reacties op mijn waslijst . @tammy: sorry zie jouw eerdere opmerking nu pas! Zit op m'n telefoon te kijken dan mis ik nogal eens iets. Mijn cyclus is wel weer op gang, dat is het positieve eraan. Heb een eisprong gevoeld 4 weken na de bevalling, en waarschijnlijk een menstruatie gehad na de vorige scopie. Ik zit nu in m'n vruchtbare dagen, qua afscheiding. Dus zou over 2-3 weken weer moeten menstrueren. Tegelijk is die menstruatie die ik gehad heb ook iets wat me doet twijfelen of die rest er wel vanzelf uitkomt. Heb fors gebloed na m'n bevalling met flinke stolsels ook. Die bloeding na de eerste scopie was ook fors. Twijfel er daarom aan of dit zichzelf oplost. Aan de andere kant zag de bm er wel heel mooi glad en rustig uit. Kon het verschil met de vorige keer zelf ook goed zien.
Hoi, Ik lees al even mee op een aantal forums om te begrijpen of er nog meer mensen zijn die helaas hetzelfde mee hebben gemaakt. Helaas zijn we bij 23 weken ons eerste zoontje verloren door het HELLP syndroom, ons mannetje was helemaal ok maar omdat mijn placenta veel te klein was kreeg hij niet voldoende voeding en kreeg ik hellp syndroom waardoor de bevalling is ingeleid en ons ventje veel te vroeg geboren en overleden. Daarna nog 2 keer zwanger geweest maar beide keren een vroege miskraam. Nu weten we het even niet meer waar het aan ligt, we zijn elke keer zo zwanger maar daarna gaat het mis. Maandag ga ik naar Dr. Pfeiffer voor de immuun onderzoeken en vrijdag naar de gyn om te praten of ik bij een volgende keer medicatie nodig heb en ook mag gebruiken (zo'n fan zijn ze in NL er niet van - vorige keer werd ook al gezegd - gewoon pech geweest komt allemaal vast goed de volgende keer). Als jullie nog tips/ervaringen hebben ook mbt Dr. Pfeiffer dan hoor ik het graag.
Zo begrijpelijk maar ook zo rot, dat het verdriet op allerlei momenten zomaar de kop op steekt. Neem de tijd, op een gegeven moment voel je dat je weer verder kunt/wilt. Hoe is het nu?
@Y30: Ik probeer de tijd nemen. Valt alleen niet mee. 'Moet' zoveel van mezelf. Het gaat sinds vandaag weer iets beter. Heb 3 enorme rot dagen achter de rug. Kon alleen maar huilen, net als die eerste dagen/weken. Net alsof je weer helemaal opnieuw begint. Gelukkig vandaag een betere dag. Morgen word ik als het goed is gebeld door de arts die donderdag de scopie gedaan heeft. Had nog zoveel vragen, hoop dat die beantwoord kunnen worden.
@Madelein: veel succes morgen! Duim mee dat je antwoorden krijgt op alles wat je nu nog zo bezig houdt.
Hė gatver, waar een rotgevoel is dat, om zo te worden teruggeworpen in de tijd, voor je gevoel. Ik heb niet meegemaakt wat jij hebt meegemaakt, maar heb wel andere verliezen geleden, nog los van de miskramen. En daarvan weet ik dat dat erbij hoort. Periodes dat het wel gaat, je gevoel een beetje weg lijkt te zijn, soms een dag of een paar dagen dat het wel oké is zelfs en je naar de toekomst durft te kijken, en dan BAM zit je weer terug in het eerste, heftige verdriet en voelt het alsof er niets is gebeurd ondertussen en alsof het nooit meer overgaat. Een peilloos verdriet waar geen einde aan lijkt te komen, en dan ineens gaat het weer ietsje beter of voel je weer even niets meer. Enzovoorts. De tussenpozen, de periodes dat het wel redelijk gaat, worden langzaam langer. Tergend langzaam, voor je gevoel. Maar het gebeurt. Maar het verdriet om wat was gaat misschien nooit helemaal weg. Denk ik. En soms denk ik dat het goed is dat dat zo is, omdat degene die je zo mist op die manier dicht bij je blijft. Nou ja, ik wauwel misschien, of wie weet snap je wat ik bedoel. Sterkte morgen, laat niet los tot je duidelijkheid hebt. En slaap lekker voor straks, hoop ik.
Ja weet precies wat je bedoeld, je wauwelt niet hoor! Ik heb al eerder ( weet niet of dat nou ook hier was) geschreven dat de weken hiervoor ik in een soort roes zat, voelde niet zoveel. De dagen gleden in elkaar over. Daar ben ik nu echt uit. Is ook wel goed, want die wazige roes kan je ook niet eeuwig in blijven. Maar het gevolg is wel dat het verdriet weer hard aan komt. En inderdaad, als het ons geen verdriet meer zou doen dat onze zoon niet meer bij ons zou het betekenen dat hij minder belangrijk was voor ons dan we dachten. Dank je, gaat wel lukken denk ik. Vannacht de hele nacht wakker gelegen, dus moet goed komen!
Hoi meiden, 4 dagen in Londen geweest maar ik ben weer bijgelezen. @Stiertje: welkom en succes vandaag in Dusseldorf. Ik ben persoonlijk niet zo'n fan van Dr P, maar daar wisselen de meningen heel erg over hier. Smaken verschillen. @Madelein: Volgens mij is het eerste teken van een infectie een verhoging. Je lichaam moet dan nl ergens tegen vechten. Volgens mij is dus zo dat als je geen verhoging hebt je ook niks te vrezen hebt (op dat gebied). Zou het niet zo simpel zijn? (ik ben wel blond hoor, zeg het er maar even bij ) Misschien even goed je temp in de gaten houden de komende tijd!
Hi Betty, thanks vandaag geweest, vond het wel ok, vraag met wel af hoe commercieel het is maar ik had tarieven van dezelfde onderzoeken opgevraagd in Weert (commercieel lab) en daar is Pfeiffer toch een stuk goedkoper + bij hem krijg je advies en kennis. Voor nu beginnen met prednison (wilde ik ook) vooral omdat onze eerste zwangerschap mis is gegaan door hellp syndroom wat ook op immuun kan duiden. Verder wat buisjes bloed afgenomen en afwachten + ook intraplide infuus voorgeschreven gekregen (waar laten jullie dit normaal zetten, door huisarts? of in dusseldorf?). Voel me vooral opgelucht nu dat we verder aan het zoeken zijn naar de oorzaak ipv het pech verhaal in nederland. Nu hopen dat het ook gaat werken. Is er bij jou nooit iets gevonden ook niet bij Pfeiffer/gent? Sorry voor alle vragen Groetjes
@BB: lekker! Genoten? Uhm... dat is dus niet per definitie zo, wat Maria al zegt. Ik had een daverende infectie in mijn placenta en vliezen, en ook uit mijn bloed kwam het ( dmv kweek). Maar het enige symptoom wat ik had was moeheid en bleek zien. En harde buiken, die uiteindelijk weeen werden met 18 weken. Meer niet... Maar inmiddels arts gesproken. Het is echt goed, ik hoef me echt niet druk te maken. Het stukje placenta is zo klein dat het een innesteling niet in de weg zal zitten, mocht ik nu al zwanger raken ( zou wel een heel groot wonder zijn). Anders is zij er echt van overtuigd dat het met een volgende menstruatie meekomt. Heeft er mee te maken dat het in de loop der tijd een soort van indroogt, en dan zich meer in het slijmvlies hecht, in plaats van aan de wand zelf. Een infectie vanuit dat stukje leek haar niet waarschijnlijk. Dan zou het slijmvlies er rondom het stukje onrustig uit moeten zien, en dat ziet er perfect uit. De kans dat daar nog iets inzit is heel klein. Urine was schoon, was wel iets van groei van vaginale bacterien, maar dat was normaal. Geen gbs meer in ieder geval! Jeej!! Dus komt er op neer dat we nu echt positief moeten zijn, en moeten proberen alles naast ons neer te leggen. Het zou wel hele domme pech zijn als dit ons nog een keer overkomt... Over 3 weken terug voor de onderzoeken van stolling en chromosomen. @Stiertje: iets wijzer geworden dus vandaag. Ik hoop dat je vragen beantwoord kunnen worden hier!
Hoi, ik kom hier even meekijken. Vorig jaar heb ik een mk gehad, en nu zit ik midden in de tweede. Voor de beide mken hebben we 2 gezonde kinderen gekregen. Is er iets wat we al kunnen laten onderzoeken of nakijken? Mijn man wil graag dat ik een bloedtest doe en een gynaecologisch onderzoek, maar ik weet niet of ik hier recht op heb? Sorry dat ik niet op jullie verhalen reageer, ik moet nu eerst dit enorme verdriet laten bezinken.