Ik heb van de sutter ook te horen gekregen dat mijn BMI eerst omlaag moest voor ik prednison zou krijgen. Ik ben afgevallen en kreeg nog steeds miskramen. Het is gewoon bullshit. Mijn zus is nu ook 30 weken zwanger met een heel hoog BMI.
Denk zelf (en mijn man ook) dat je alleen problemen krijgt met een hoog BMI als je een slechte cyclus hebt en niet als je een gewone normale cyclus hebt. Mijn oma was om de haverklap zwanger en die was tonnetje rond. Als je naar Amerikaanse programma's kijkt, is het dan bijna een wonder dat daar nog kids geboren worden! Vind het erg dat ze BMI gebruiken voor alles. Daar word ik wel eens verdrietig van, zeker omdat mijn gewicht nog hoger is dan je in eerste instantie zou denken, dus mijn BMI ook.
Ow. Da's niet zo leuk om te horen . Maar hee, bij mij zeiden ze dat ik een bbz had omdat ik hcg 2000 had bij ruim 5 en er niets te zien was. Zo exact is deze wetenschap dus ook weer niet .
Ik had een perfecte cyclus en een hoog BMI, en ja prof de S heeft aangegeven dat mijn gewicht een kans op miskramen kon verhogen. Maar heeft nooit iets geroepen dat ik daardoor geen prednison zou krijgen. Als ik je een tip mag geven, maar de afspraak alvast voor over een half jaar, want als je over een half jaar een afspraak nog moet maken ben je een half jaar verder. Enne ze gebruiken BMI niet voor alles....leeftijd is ook een veelgebruikte term:x
?ik kreeg in LUMC te horen dat mijn BMI te laag was een dat dat de oorzaak kon loep zelfs bij een diëtist om aan te komen
Hihihihi, dat kan ook nog ja. Maar dan heb je wel een heel laag BMI denk ik? Mijn BMI is nu 39, was ooit 41,6 en toen ik zwanger werd van Hugo was hij 32,4. Maar goed, ik droeg kledingmaat 42/44 onder en boven 40/42. Erg gemiddeld dus, zou ik zeggen, maar helaas zegt mijn BMI anders. Ik heb gewoon ontzettende dikke benen en een dikke kont. Buikvet valt mee.
Zelfde probleem hier... BMI van 18-19... De reden dat artsen aanraden om af te vallen heeft te maken met de hormoonhuishouding dames... Bij mensen met overgewicht kan ( lees: KAN) verstoord zijn door teveel aan ( uit mn hoofd) oestrogenen. Hierdoor kan dit dus invloed hebben op zwanger worden en blijven. Is misschien niet wat jullie willen horen, maar ik snap wel dat ze patienten eerst rond een bepaald gewicht willen hebben om te kijken of de problemen dan verholpen zijn, voor ze met allerlei medicatie en behandelingen gaan starten... En ja tuurlijk, er zijn altijd uitzonderingen of mensen die wel gewoon zwanger worden ondanks een BMI van boven de 30. Maar er zijn ook rokers die zeggen dat roken niet gevaarlijk is omdat zij al 30 jaar roken en nergens last van hebben. Toch zijn er ook veel mensen die longkanker krijgen erdoor. Ik denk dat je het in dat perspectief moet zien. Maar snap wel dat het als een dooddoener voelt als het tegen je gezegd wordt... Aan de andere kant misschien een goede motivatie?
Ik kreeg net zoveel miskramen na het afvallen als ervoor en zelfs de artsen gaven toe dat mijn overgewicht niet de reden was voor miskramen, dus bij mij was het geen factor, althans geen aan te duiden een. Wat het verschil was tov daarvoor was/ dat ik bij de acupuncturist begonnen was en die prikte op doorbloeding van mijn baarmoeder. Uiteraard kan overgewicht van invloed zijn op je hormoonhuishouding, maar ik moet de eerste onderzoeken nog zien die bewijzen dat een vrouw met meerdere miskramen, met een normale cyclus, miskramen krijgt door teveel gewicht.
Tja ik weet het ook niet meis.. Maar weet wel dat een gezond gewicht erg gepromoot wordt, zowel bij onder- als overgewicht. Er zijn wel onderzoeken gedaan bij moeilijk vruchtbaar zijn en overgewicht ( met PCOS als de grootste noemer), maar weet inderdaad niet of er ook een aangetoonde relatie is met miskramen.
Nee hoor, die is er niet. In dit geval is het een dooddoener. PCOS, oké. Maar dat speelt hier bij meerdere meiden niet. Het probleem is zwanger blijven. Ken je het boek Is Your Body Baby Friendly van dr. Beer? Kan ik je aanraden. Volgens hem zijn herhaalde miskramen vaker wel dan niet een immuunprobleem, als chromosomale problemen zijn uitgesloten. En dat is bij velen van ons de afgelopen 5 jaar ook wel gebleken. Een andere is inderdaad de doorbloeding. Dat geloven zelfs NL artsen, vandaar dat er ook nogal eens bloedverdunners worden gespoten na herhaalde miskramen. Dat het hier niet helemaal lekker valt, is omdat meerdere meiden hier een jarenlang traject achter de rug hebben. Begonnen in Nederland, waar we allemaal dooddoeners te horen kregen: te dik, te dun, te oud. Was dat allemaal niet van toepassing, dan hadden we pech en moesten we vooral blijven proberen. Of erger nog: moesten we het maar opgeven en een hondje nemen of zo. Heel heel zuur als je veel verliezen te verwerken krijgt en de medische stand je niet wil helpen, want daar komt het dan wel op neer. Afijn, dat dus.
Nee ken ik niet. Maf. Was gelijk waar de artsen mee kwamen bij ons toen we daar kwamen omdat ik moeilijk zwanger wordt... Zij zien m'n bmi het liefst boven de 20. Ondanks dat ik goed eet, ik kom gewoon niks aan.
Ik werd zelf juist wel makkelijk zwanger. Misschien is dat het? En heb nog wat erbij getypt hierboven. Ter uitleg.
Ja dat zal wel. Nee snap ik heel goed, daarom schrijf ik ook dat het dooddoeners zijn . Het enige wat ik wilde zeggen is dat ik wel snap dat dat als eerste geprobeerd wordt. Verder laat ik het maar even zo geloof ik. Heb een onwijze k** dag en zit enorm mezelf in de weg dus kom ook moeilijk uit m'n woorden. Was in ieder geval verre van de bedoeling om mensen te kwetsen
Ja, snap ik wel. Maar ze zeggen het als eerste, tweede, derde, tot in het oneindige. En dat terwijl je pas na drie miskramen bij een gyn komt, doorgaans. Er is verder niks in Nederland voor vrouwen die nooit verder komen dan 12 weken. Het interesseert Nederlandse artsen helaas onvoldoende. En dan wordt je ook nog schuin aangekeken als je je heil in het buitenland zoekt. Er zit dus veel oud en nieuw zeer hier, bij velen in dit topic. En rot voor je. Sterkte.
Mega knuffel ik liep ook bij een psycholoog voor mijn gevoelens Het is niet makkelijk wat we meemaken en vaak voel ik me alleen behalve bij jullie dan voel ik me goed ik durf niet naar de wc ik doe mijn best maar genieten is zo moeilijk
Sterkte...zulke dagen komen zo nu en dan langs...blijven verdrietig. Je kwetste niemand denk ik hoor. Je schreef het toch netjes op en zoals je er in staat? Dat mag toch? Het is idd zoals Maria zegt dat artsen, zeker als je overgewicht hebt, daar alleen maar op gefocust zijn. Wij kwamen in het eerste ziekenhuis binnen en de arts zei gelijk dat het kwam omdat ik te dik was en ik maar moest afvallen. Er is geen enkel moment serieus met ons omgegaan. Dat is waar veel mensen problemen mee hebben. Je wordt direct in dat hokje geplaatst, terwijl er misschien wel heel andere dingen aan de hand zijn. Hier zijn we ook naar de klinisch pysch geweest in het ziekenhuis toen, mede omdat we ons niet serieus genomen voelden. Pfff wat een aanfluiting. Was een heel fijne psych die eigenlijk vroeg wat we bij hem deden, want meestal kwamen de mensen als ze in de IVF of ICSI procedure zaten en niet zoals wij, met een goed vooruitzicht?! Daar werden we nog verdrietiger van, maar zijn verslag deed wel wonderen bij de gyn, die ineens stukken vriendelijker werd en nog eens benadrukte dat ze ons wel gingen helpen.
Och meis, dat broekloeren zal je voorlopig niet ontgaan denk ik. Herken het maar al te goed. Moest je nog een keer HCG prikken? Enne, we hebben een fijn clubje hier.