@BS: op naar de volgende mooie echo woensdag! @BB; heb jij al een 1e echo gepland? @Moesch: hoe is het met jou/ Leuk hoor al die zwangeren hier, het is jullie allemaal super gegund!
Y30 hier is het bruinverlies inmiddels gestopt. Was de afgelopen week misselijk maar sinds vandaag niets meer. Ben daar niet zo gerust over...
Hoi meiden, BB wat een goed nieuws en BS ook! Hier gaat het ff niet zo goed. Ik heb na mijn bevalling last gekregen van mijn urinewegen. Er is toen een plasje getest in het ziekenhuis en daar kwam uit dat ik een blaasontsteking had. Ik heb toen nitrofurantione gekregen, maar na een week was het nog niet weg naar mijn mening. Toen een kweekje laten doen bij de huisarts en daar kwam toen ook uit dat ik inderdaad een blaasontsteking had. Weer hetzelfde medicijn gekregen, maar afgelopen week nog steeds het idee dat het niet over was dus weer urine laten testen, dit keer hebben ze er bij de huisarts een stripje doorheen gehaald en toen sloeg ie inderdaad weer uit. Vervolgens heb ik de urine laten opsturen naar het lab om te kijken welk soort blaasontsteking ik heb, maar nu kreeg ik vandaag de uitslag en ze konden geen bacterie vinden . Nu denkt de assistente dat het wellicht een vaginale infectie is, iemand een idee? Ik moet woensdag naar de HA hiervoor.
Hey Madelein, ik snap het helemaal, vd confrontatie en alles. De meeste meiden schrijven ook al jaren over onheil na onheil en er is hier al een flinke tijd weinig meer gebeurd dan ellende, en nu mooie beginverhalen van een aantal oudgedienden. Dat is dan een beetje gortig, dat snapt iedereen hier volgens mij. Kan alleen maar zeggen: hoop dat het voor jou snel weer raak is. Echt. En van de chromosomentest: die zou ik ook skippen. Jullie kindje was gezond (hoe wreed) dus dat heeft dan geen prioriteit. Dreamz, wat rot. Geen idee, maar je weerstand laat het afweten of wat?
Ik heb echt geen idee, ik snap er niks van.. Heb al last sinds een paar dagen na de bevalling, dus ik weet echt niet wat het is...
Wat maf. Schimmeltje? Ik zou de ha hier zelf over willen spreken als ik jou was. En sowieso nog eens kweken als de klachten hetzelfde blijven. Ook in een lab worden soms fouten gemaakt .
Ja ik ga woensdagmiddag even langs, ben erg benieuwd wat het dan wel is want ik voel dat het ongemakkelijk is met plassen maar het voelt niet als een blaasontsteking.. Ik zal inderdaad wel vragen of er opnieuw gekweekt kan worden als er niets uit blijft komen want ik voel gewoon dat er iets niet goed is..
ik herken dat ongemakkelijke gevoel wel. Heb dat ook eens gehad. Ik had toen infectie van onder met een schimmel erbij. Medicijnen voor gehad (ik dacht Flagyl en Gynodaktarin) en het was over
Dreamz, mijn moeder heeft ook heel vaak blaasontsteking en dat kwam door een heel onbekende bacterie. Pas ontdekt bij de 2e uroloog en toen kreeg ze pas de juiste meds. Ze heeft er nog vaak last van, maar deze meds zorgen wel dat het weggaat. Zelf heb ik vaak blaasontstekingsachtige klachten en die komen doordat mijn bekkenbodem spastisch is (kan ook als hij te krachtig is) en dan plas ik niet goed uit. Dat zou ook nog een reden kunnen zijn.
Wat vervelend voor je Dreamz! Niks vervelender dan ondefinieerbare klachten daar onderin. Blegh Misschien even een inwendig onderzoek aanvragen? (hoe vervelend dat ook is) Hier heb ik nog geen echo gepland. Ik heb nog nooit van mijn leven een echo gehaald en ik vond het altijd vreselijk om ze weer af te bellen. Er is ook geen millimeter in mij die denkt dat dit nu ineens wel goed kan gaan. Laten we het er maar op houden dat ik aardig geconditioneerd ben na 8 mislukkingen. Mijn geest reageert als in een Pavlov-reactie. Als de bel gaat krijg je een snoepje. Je kent het wel. Ik voel me ook niet zwanger. Geen pijnlijke borsten, geen gek gevoel in mijn buik. Afwachten maar tot het weekend, dan doe ik weer een digitale. Als hij dan nog steeds 1-2 zegt dan is het wel duidelijk dat alleen dat beetje pregnyl me nu nog "zwanger" houdt.
BB, hoe moeilijk het ook is...iemand zei eens tegen mij: geef het kindje het vertrouwen dat het verdiend en dat vind ik een prachtige uitspraak. Dat heb ik dus altijd geprobeerd, ook als het mis ging. Sterkte en hopelijk bewijst deze kleine het tegendeel.
Wauw, dat zijn wel hele mooie woorden. Maar het doet zoveel extra pijn als ik hoop heb. Dit is zelfbescherming. Ik heb ook zwangerschappen gehad waarbij ik een week lang als in "the secret" hele dagen bij elke stap die ik zette positieve mantra's herhaalde. "dit komt goed, jij leeft""dit komt goed, het gaat niet mis", en dan wordt er een hap uit je hart genomen als je toch begint te bloeden...
Ik snap het helemaal hoor, BB. Ik had ook geen goed gevoel bij zwangerschap twee tot en met vijf. En bij elke mk deed het me op een bepaalde manier minder, terwijl de wanhoop juist wel groter werd. Bij zwangerschap zes had ik vanaf het begin een goed gevoel, maar dat was ook de eerste met prednison. Dat kan het dus ook zijn geweest. Ik ben er voor mezelf van overtuigd dat het geen moer uitmaakt wat je denkt: het gaat goed of het gaat fout. Al vind ik het wel heel mooi wat Mykelti schrijft.
Bb hoop zo voor je dat het goed gaat. Dat stukje over zelf bescherming herken ik ook heel goed. Ik durf ook geen hoop te hebben, bang voor de teleurstelling! Mijn zus en zusje zijn ook zwanger, en toevallig schelen we alle 3 maar een week. Zij durven echt te dromen over de zwangerschap, het kindje en van alles wat er bij hoort. Maar mij hoor je telkens zeggen als het geen miskraam wordt.., als het kindje blijft leven.. Etc.. Etc..
Inderdaad Maria. Je wordt wanhopiger maar tegelijkertijd wordt het begrip "miskraam" bijna iets abstracts als je het zo vaak meemaakt. Wij hebben gelukkig nog onze escape in de vorm van het draagmoedertraject. We hebben de financiën rond inmiddels en volgende maand gaan we daarheen als we in de USA zijn om het contract te tekenen. En Moesch, wat bijzonder dat jullie alle 3 bijna even ver zijn! Maar ik begrijp jouw "als" maar al te goed. Maar jij bent inmiddels wel best lang zwanger... de kans dat het nu nog mis gaat wordt met de dag kleiner moet je maar denken!