Butterflystars, bedankt en wat een moeilijke keuze staan jullie voor. Maar als je erover nadenkt in de positieve zin dan staat er niemand anders zo dichtbij jou als je zus. Dus ik kan me voorstellen dat jouw lichaam die eicellen goed zou accepteren. Kijk ik heb die afstoting dus bij mij zou gewone eiceldonatie waarschijnlijk niet werken maar misschien juist wel van een tweelingszus. En jullie lijken waarschijnlijk heel erg op elkaar innerlijk en uiterlijk. Misschien maakt dat het gemakkelijker in je hoofd. Ik wens jou en Butterflystarts man heel veel wijsheid bij het maken van de beslissing. Dikke knuffel! Meleka, Columbus, wat een mooie naam, ik zocht er nog een! Die grenzen daar ben ik het helemaal mee eens. Je schuift ze steeds verder op en onderzoekt andere mogelijkheden maar dat komt ook doordat we steeds weer een beetje extra informatie krijgen. Dus eigenlijk gaat het ongemerkt. En een jaar is zo voorbij! Ik loop nu precies een jaar in DD. Omgevlogen!
Butterfly, wat een moeilijke keuze, maar wat een torenhoge kosten ook. Misschien een rare vraag, maar waar is die screening voor nodig? Als je zwanger zou worden uit een eigen eicel, die in jouw geval 100 procent identiek is aan een van je zus, dan zou dat toch ook niet hoeven? Ik neem aan dat dit allemaal in Gent zou zijn, en dat het in Nederland niet kan? Ik vind het idioot dat het zo duur is, twee keer zo duur als gewone ivf, terwijl er technisch gezien geen enkel verschil is: stimuleren, oogsten, terugplaatsen. Dat kan bij jou evt zelfs in eigen cyclus. En om antwoord te geven op je vraag, ik denk dat ik het gedaan zou hebben (als ik me over de hoge kosten en het risico dat het toch niet aanslaat zou kunnen heen zetten). Het zou jouw genetisch materiaal zijn, maar verkregen uit je zus. Jouw man is de vader, jij zou het dragen... Dichterbij kan haast niet. Maar ik snap je dilemma, hoor. Bij adoptie heb je het kind niet zelf gedragen maar dan kom je de adoptiemoeder ook niet de hele tijd tegen. Het ligt er ook helemaal aan of jouw zus het zou kunnen loslaten en het als een bijna-technische handeling zou kunnen zien; zij helpt jou zwanger te worden van jouw kind. Of zij het zo ziet en of zij iemand is die de reikwijdte van haar daden kan overzien, dat zijn dingen om te overwegen. Ik denk persoonlijk zeker wel dat het jouw kind zou zijn, dat je dat ook zo zou voelen. Althans, dat weet ik van mensen in mijn omgeving die zwanger zijn geworden mbv een eiceldonor die ze niet kenden, dat het echt hún kind is. Misschien kunnen jullie met z'n vieren gesprekken voeren in Nederland met een gespecialiseerd psycholoog? Sterkte met de beslissing! x
Butterfly, het is idd moeilijk. Omdat jullie tweelingszussen zijn (ik dacht identitiek??) gaat het kind sowieso heel erg jouw genetisch materiaal hebben, zowel op jou als op je man lijken ... Maar dan heb je wel het nadeel dat de donor bekend is ... dat je die confrontatie vaak gaat aangaan en dat je kind wss later ook wel die waarheid zal horen. Ik denk wel zelf, het is maar een eicel- jij broedt er uiteindelijk op en doordat jullie het opvoeden zal het jullie gewoontes en waarden overnemen, en niet die van je zus ... Maar het is idd ook confronterend voor je zus denk ik, want ze gaat er toch voldoende afstand van moeten kunnen nemen ... Geen gemakkelijke keuze denk ik...
@Butterfly:wat ontzettend moeilijk meis! Ik kan je geen advies geven,want dit is zo persoonlijk.Ik zelf zou dat NOOIT kunnen,een eicel van mijn zus gebruiken.Ik zou altijd het gevoel hebben dat ik voor spek en bonen meedoe.Ik zou het zien als een kind van je zus en jouw man en zou me er erg buiten voelen staan.Ik zou juist zoiets hebben van: het is hun kind en ik ben goed genoeg om het even te dragen(terwijl het juist andersom is.Jou zus staat een eicel af voor jullie)Maar ik zou dat niet kunnen.Ik zou instorten.Ik zou dan liever samen met mijn man een kindje adopteren.Jou zus lijkt ook nog heel veel op jou,wat het allemaal nog moeilijker en ingewikkelder maakt.Het is natuurlijk wel superlief van haar.Dit is natuurlijk hoe ik erover denk,maar is voor jou misschien wel heel anders. Ik heb ontzettend met jullie te doen....wat moeilijk is dit allemaal voor jullie!Ik hoop intens dat jullie samen tot een goede beslising kunnen komen! Heb je overigens al een gesprek gehad met een psycholoog? Voor jezelf..om van je af te kunnen praten? Dikke knuff @Puckje: ik zou me niet te druk maken over die pannekoeken.Ik heb vroeger,toen ik zwanger was,een tijd melk bij de boer gehaald en dronk dat zo,zonder eerst gekookt te hebben.Dat scheen echt heel slecht te zijn voor een ongeboren kind,maar gelukkig was er niks aan de hand! Vraag het anders even na bij de gyn,dan weet je het zeker. @Mie: helaas welkom hier.Heel veel sterkte met jullie verdriet,ik hoop dat je hier wat van je af kan praten.
Puckje, ik snap je zorgen helemaal. Dat had ik de andere keren ook. Ook nu ben ik een freak met eten/drinken en hygiëne. Wel handig dat ik alleen ben want zo kan ik niet iemand op de zenuwen werken. Ik zou me niet te druk maken over de dingen die geweest zijn hoor. Komt helemaal goed met jou! Elpie, bedankt voor het e-mail adres. Hier, is het gelukt ongelofelijk! Echt waar, ik kan volgende week naar een Nl ziekenhuis in de buurt. Wel eerst langs een hematoloog. Die moet nog wel toestemming geven voor de toediening van de IVI-G. Maar ik neem de zakken mee, die ik ophaal bij de apotheek en de gegevens van dokter Pfeiffer. Was erg lastig om op korte termijn een afspraak te krijgen. Maar het is gelukt. Pfft heel heel erg opgelucht! Op naar volgende week, is het al volgende week?!
O ja weet iemand wat N2 betekent die dokter P. op zijn recept heeft gezet? Ik weet dat hij afkortingen gebruikt (zoveel keer per dag innemen) en probeer er goed op letten dat hij het uitschrijft voor het begrip van mijn eigen apotheek maar heb het recept daar niet direct nagelezen. Stom.
Tammywynet, dat is supergoed nieuws meid. ga je nu voor 1 baxter in een Nederlands ziekenhuis en als je eenmaal zwanger bent via prof Noens in Gent of blijf je het dan krijgen in nederlands ziekenhuis? ik veronderstel dat je voor de Ivig nu wel moet betalen, mag ik vragen hoeveel je betaalt voor zo 1 dosis?
Thanks meiden....Hoop dat gevoel heb ik nu dus ook.... Mijn man wil het zo graag...ik heb gezegd dat ik erover nadenk en ik krijg hulp 3 jan bij het maken van een beslissing. Gelukkig heb ik al een voorraad medicijnen voor als ik het zou doen. Daarnaast wil Gent ook een aantal onderzoeken via mijn huisarts doen zodat ik wel verzekerd ben. Mijn zus ziet het alleen als een bouwsteen afleveren en heeft alles voor me over.
Elpie, dat is nu wel mijn bedoeling. Juist omdat ik tot nu het niet haal om de twee weken vol te maken ivm de afstoting. Eerst maar eens kijken hoe het Nl ziekenhuis er tegenover staat. Misschien krijg ik wel een ruimdenkende arts en vind die de situatie interessant. En omdat het in een Nl ziekenhuis is en ik een doorverwijzing heb, zou het vergoedt moeten worden. Butterfly, je zus staat er in ieder geval goed in. Dat is het ook, een bouwsteen en in jouw geval een zelfs op jou goed lijkende bouwsteen. Het kindje groeit bij jullie op en zal ook gevormd worden door de opvoeding en jullie gezin. Hetzelfde geldt natuurlijk voor een adoptiekindje. Ik zeg altijd doe maar in een mandje en druk op de bel. Ik haal het naar binnen en zal het liefdevol opvoeden. Dan heeft het maar niet in mijn buik gezeten. Helaas ben ik te oud om dat als optie achter de hand te houden. Zet 'em op meid, jullie komen eruit!
Hey Tammy: super, ben ontzettend blij voor jou. Op naar volgende week, naar de afspraak. Butterfly: heel veel sterkte in deze moeilijke situatie. Volg jouw hart en jouw gevoel. Laat je niet beïnvloeden door buitenaf, ook niet door je man. Dit is jouw keuze waar je 100% moet achterstaan. Hoop dat jullie samen aan een goede oplossing komen en luister naar wat jouw hart je ingeeft.
Pfff even ego: ik heb de laatste uurtjes veel last van mijn baarmoeder. Die doet zeer. Zou dit kunnen omdat deze nu terug begint samen te trekken na de curettage. De vorige 2x had ik een maand de pil moeten nemen en werd de hele cyclus direct overgenomen door die pil. Nu moet mijn lichaam het volledig zelf herstellen. Toch wat bang dat die pijn nog erger wordt en wanneer gaat nu mijn cyclus van start, is dat vanaf het moment van de curettage? Nog even afwachten, wordt de pijn te erg toch eens bellen om te vragen hoe het normaal moet verlopen.
Butterfly, wil je heel veel sterkte wensen. Jullie staan voor enorm moeilijke keuzes, die je alleen zelf kunt maken. Geef het de tijd die je nodig hebt en praat erover met elkaar. Heel veel liefs, Babss.
Butterfly, ook ik wil jullie heel veel sterkte wensen. Wat een moeilijke keuze. Ik weet even niet wat je leeftijd is maar ik zou ook zeker de tijd nemen om er met z'n 2-en (en 4-en ) veel over te praten. Ik weet zeker dat jullie eruit komen maar een makkelijke keuze is het niet. Veel liefs
@Butterfly: super fijn dat je de optie hebt zo dicht bij, maar het blijft natuurlijk een hele moeilijke keuze. Fijn dat er gesprekken met een psycholoog volgen, om goed uit te zoeken wat voor jullie het beste is. @Tammy: wauw, wat super! Alles lijkt nu wel op zijn plek te vallen.
Thanks meiden mbt de raad over de pannekoeken en de rest, verloskundige in het ziekenhuis vond het onzin en raadde met klem aan niet alles te geloven. Toch lastig wanneer het op RIVM website staat maar laat het nu maar even los... Meleka, weet nog niet of ik overstap maar denk ongeveer hetzelfde. Geef mezelf nog 4 weken om te beslissen. Dank voor jouw verhaal! Liefs
Hoop adoptie loopt ook al. Mijn wil graag beide opties uitvoeren. Thanks voor jullie steun....tot die tijd blijven we gewoon klussen Tammy wat fijn zeg...