Maar hoe ver was je zwanger? Dat maakt nogal verschil. Ik hou rekening met net zoiets als mijn laatste MA. Maar dan moet het wel uit zichzelf komen net als toen. Het was helaas echt nog geen bloed, het was meer staren naar het toiletpapier of er een roze tint te zien was. Maar wie weet, ik wacht sowieso nog 2 weken af en anders dus de Cytotec in het zkh nemen.
Inmiddels was ik al 9 weken zwanger (sinds eerste dag van laatste menstruatie) maar het vruchtje was "gestorven" met 6-7 weken (het hartje klopte al, maar het had een groeiachterstand met de grootte van net geen 6 weken)
Hier was het ietsje verder. Met 7 weken hartje gestopt en ben nu dan 11 weken "zwanger". Vorige keer was het kindje een weekje ouder en dat scheelt natuurlijk heel veel, maar kwam het met 10 weken uit zichzelf los. Geen idee wat ik nu kan verwachten, ik ben er in ieder geval niet bang voor omdat het vorige keer ook goed te doen was. Alleen die pillen heb ik nog nooit genomen, maar ja ik zie het wel. Voel me psychisch op dit moment gelukkig veel beter. Denk er niet eens meer de hele tijd aan, vergeet het soms zelfs. Ik denk zodra het eruit is dat ik snel door kan psychisch. Had je nog gelezen wat ik schreef over eigen risico?
De gynaecoloog vertelde ons dat we gewoon weer mogen proberen zwanger te worden. Nou daar zit ik lichamelijk echt even niet op te wachten. Man ben nog helemaal niet hersteld en heb ook echt de 8 week nog wel nodig. Persoonlijk zou ik nog een maandje wachten, want wat is nu 2 weken wachten(vanaf je eisprong), ten opzichte van weer 10 weken wachten + de hel van die miskramen?! Dan heb ik die keus toch snel gemaakt(voor mijzelf).
Zo de nacht is weer voorbij, heb geslapen als een roosje. De weegschaal gaat de verkeerde kant op!:x Voel me brak, maar wel voldaan. Het leven gaat weer door! Vanmiddag ga ik weer starten met hardlopen, tenminste als het weer het dan nog toelaat. Ga ook beide paarden weer trainen vandaag. Ik heb er zin in! Manlief was gisteren total loss, hij had een hoofdpijn aanval. Gisteravond nog even heerlijk sex gehad, we verlangden ernaar maar wouden eerst de echo zien. Het was wel enorm gevoelig. Maar wat begin ik een hekel te krijgen aan die condoom, zonder is veel lekkerder! Maar goed we moeten even volhouden en als ik de eisprong periode voorbij ben dan gaan we gewoon "voor het zingen de kerk uit" Trouwens heb nog wel een bizar nieuwtje, de ovulatietesten zijn afgelopen! Maandag was redelijk positief, dinsdag minder, gisteren een tuurstreep? Conclusie; of ik had nog HCG in mijn bloed. Of ik heb mijn eisprong al gehad, iets wat ik niet echt kan denken?! Weet even niet wanneer ik weer zal gaan testen.. Jullie misschien een tip?
Eef, dat het er uit floepte bij je collega's lijkt inderdaad alsof je behoefte hebt erover te praten. Hier weten zo'n beetje al mijn collega's van onze situatie (en ik heb er 80, voornamelijk mannen). Ze leven enorm mee en vragen van tijd tot tijd hoe het ermee gaat. Soms, als je er niet over wilt praten, best rot. Maar het is ook best handig omdat er veel meer begrip is als je in de shit zit, of als je voor echo's gaat enz.
Thanks meiden! Zit ondertussen te kijken naar lekker 2 weken vakantie in september voel me niet meer zo somber merk ik. Waar ik me wel een beetje zorgen over begin te maken is de kans op weer een partiële mola en de gevolgen als ze hier niet achter komen. Maar ja ik maak mezelf waarschijnlijk gewoon gek. Komt ook doordat ik blijf hoesten (droge hoest) en er niks in mijn longen zit lijkt het wat ik kan ophoesten. In combinatie met de symptomen die nog zo aanblijven en de miskraam die maar niet op gang komt... ga je twijfelen. Nog 12 dagen tot echo.
Nuage: wat goed gefeliciteerd! Hier heb ik nu echt een hoop kwaaltjes te pakken. Kan me niet herinneren dat het ooit zo 'erg' is geweest na de zwangerschap van mijn zoontje. Zouden dit de bijwerkingen van de progesteron zijn of zou het dit keer gewoon een keer goed gaan. Wij durven eigenlijk nog niet zo goed op het laatste te hopen. Ik heb echt pijnlijke borsten, moe(!! en dat was ik bij P. ook zo erg ) en last van mijn maag. Sorry voor mijn onzekerheden, maar jullie begrijpen dit gewoon het beste. Nog even voor de mensen die in Gent zijn geweest? Is het voor jullie de eerste keer met medicatie meteen ook goed gegaan of hebben jullie eerst nog een miskraam gehad en was de 2e poging met medicatie de juiste. Misschien moet ik dit ook eigenlijk niet willen weten
Nuage, als je daar echt bang voor bent, dan zou ik zeker niet nog 12 dagen gaan wachten op een echo...
Ja misschien heb je gelijk. Alleen op de echo hoeven ze het niet te kunnen zien. Het enige wat ze dan aanbieden is curettage. Heb trouwens onwijze buikpijn, maar het zijn mijn darmen. Heb een buik alsof ik 20 weken zwanger ben ineens. Werd er helemaal naar van op mijn werk. Ik gevraagd of ik eerder weg kon met een smoes, maar mijn baas deed zo moeilijk dat ik toch maar gebleven ben. Dat wordt nog wat als ik straks weer ziek ben... de hele blijdschap van contractverlenging was meteen weg. Nou boeiend hoor ik kan er ook niks aan doen zoek het uit... wil naar huis... au au
Op echo zien ze het niet per se nee, maar kunnen ze het hcg niet monitoren? Ik snap eigenlijk niet zo dat ze je zo lang laten rondlopen als je al eens een partiële mola hebt gehad? Scary shit.